“… μέχρι ο θάνατος να μας χωρίσει”

Παρακαλώ εστιάστε την προσοχή σας ειδικά στην ανδρική φιγούρα, γιατί αυτό που βλέπετε σε αυτή την εικόνα είναι κάτι πραγματικά δυνατό και σπαρακτικό.
Ένας άνθρωπος σε απόγνωση, που παλεύει με όλες του τις δυνάμεις για να προσπαθήσει να πλησιάσει το πιο αγαπημένο πράγμα που έχει στον κόσμο.
… θα είναι η τελευταία του απελπισμένη προσπάθεια να τους προστατέψει.
Ή ποιος ξέρει, ίσως γνώριζε ότι όλα είχαν ήδη «γραφτεί», και έτσι προσπάθησε να συγκεντρώσει τις τελευταίες του δυνάμεις στην (μάταιη) προσπάθεια να μπορέσει να τους αγκαλιάσει άλλη μια φορά. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ.
Σίγουρα δεν θα μάθουμε ποτέ το όνομα αυτού του ανθρώπου, την κοινωνική του τάξη, ή ακόμα και το επάγγελμά του.
Αλλά κατά βάθος δεν μας νοιάζει πραγματικά…
Ενώ έβλεπε ότι τα πανίσχυρα χέρια του δεν του έφταναν, ούτε η ανυπολόγιστη αγάπη του να εμφανιστεί στο ραντεβού με τον “ΘΑΝΑΤΟ” αγκαλιασμένοι· ε ναι, αυτό είχε σημασία για εμάς, γιατί παρ’ όλα αυτά… “Έμεινε εκεί, και θα είναι εκεί μέχρι το τέλος”.
Εκείνη την ημέρα, το αιώνιο αντίο τους αποκρυσταλλώθηκε από τα βλέμματα της ΑΙΩΝΙΑΣ ΑΓΑΠΗ…
Αρχαιολογικό Πάρκο Πομπηίας: Κήπος Φυγάτων, νοτιοανατολική περιοχή (Περιφέρεια Ι, νησί21)
(φωτογραφία από το διαδίκτυο)