ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ «ΦΩΤΙΑ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΥΠΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟ: «ΠΡΟΣΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ»!
ΚΥΠΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ: Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου επραγματοποίησεν επίσκεψιν εις το Φανάρι μετά από πρόσκλησιν του Πατριάρχου Βαρθολομαίου από 3ης έως 6ης Μαρτίου 2023. Κατά την άφιξίν του εκεί, ως μας πληροφορούν τα δελτία τύπου της Εκκλησίας της Κύπρου:
«…Ο Οικουμενικός Πατριάρχης… αναφερόμενος στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β, ο Πατριάρχης είπε ότι «ήταν ανάγκη ψυχική και επιθυμία μου να έρθω στην κηδεία του. Και αξιώθηκα εξ αφορμής της κηδείας να επισκεφθώ για πρώτη φορά έστω και για λίγες ώρες την αδελφή Εκκλησία της Κύπρου»…
Στη συνέχεια ο Παναγιώτατος, παρουσία της εν τη Πόλει Ιεραρχίας του Θρόνου καθώς και των Σεβ. Μητροπολιτών Δίβρης και Κιτσαβίδος κ. Τιμοθέου και Στρωμνίτσης κ. Ναούμ, εκ της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, πρόσθεσε:
“Ο προσφάτως εκλιπών μέγας θεολόγος, μακαριστός Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης, προέτρεπε να αγωνισθώμεν, διά να γεφυρωθή το χάσμα μεταξύ θεολογίας και ζωής. Διά να αποκτήση ο εκκλησιαστικός λόγος ουσιαστικήν απήχησιν εις την ζωήν των ανθρώπων, «διά να μη γράφεται η ιστορία του κόσμου ερήμην της θεολογίας»…
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, στην αντιφώνησή του είπε… Ενθυμούμεθα τον τόσο οικείο σε μας τους Κυπρίους Πρωτόκλητο Ανδρέα, «τον τα βάθη του πνεύματος εκζητήσαντα» θεολόγο Γρηγόριο και τη χρυσήλατη σάλπιγγα της Ορθοδοξίας, τον εις την εξορία θανόντα Χρυσόστομο, των οποίων τα λείψανα προ ολίγου προσκυνήσαμε στον πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό. Με της ψυχής τα όμματα αναπολούμε ακόμη τον φάρο της πίστεως και της θύραθεν σοφίας, τον Μέγα Φώτιο, τον μεγαλόπνοο οραματιστή Αθηναγόρα, τον βαθυστόχαστο Χαλκηδόνος Μελίτωνα, τον Δέρκων Ιωακείμ, τον Σάρδεων Μάξιμο και τον Περγάμου Αδαμάντιο, οι οποίοι σταλέντες απ’ εδώ, μας βοήθησαν στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν να επιλύσουμε σοβαρά προβλήματα της Εκκλησίας μας…
Ο Κυπριακός λαός κατανοούσε πλήρως ότι ούτε η Ιερουσαλήμ «η αποκτείνουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν», η οποία και τον ίδιο τον Κύριον εσταύρωσε, ούτε η Ρώμη, η οποία θεοποίησε τους αυτοκράτορες, που έδωσε Πιλάτους και Νέρωνες και οδήγησε εκατομμύρια πιστών στο μαρτύριο, ήταν δυνατό να καταστούν πρότυπα ζωής για τη νέα πίστη. Δεν μπορούσαν να γίνουν χοάνες συνάντησης θείου και ανθρωπίνου πνεύματος και ανάδειξης νέου τρόπου πνευματικής ζωής. Μόνον η Κωνσταντινούπολη, που είχε δεχθεί το πνεύμα και τη φιλοσοφία του αρχαίου Ελληνικού κόσμου και τον μυστικισμό της Ανατολής, μπορούσε να γίνει το πρόσφορο έδαφος για τη μεγάλη αυτή συνένωση και δημιουργία…
Κάποιοι αισθάνθηκαν κραταιοί και αυτάρκεις. Και θέλησαν να διασπάσουν τον άρραφο χιτώνα του Κυρίου, διαγράφοντας από τα δίπτυχα άλλους, τους αδελφούς τους. Ο θεωρών τον εαυτό του αυτάρκη, βιώνει μία φανταστική πληρότητα, μία φανταστική παντοδυναμία. Αυτή η αυτάρκεια, όμως, είναι αφέλεια και φρεναπάτη».
Ο Αρχιεπίσκοπος ανταπέδωσε με ένα αργυρό αρτοφόριο και μία εικόνα του Αποστόλου Ανδρέα, έργο του Κύπριου αγιογράφου Αδάμου Αδάμου. Στο κάτω μέρος της εικόνας αναγράφεται: «ΩΣ ΟΙΔΕ ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΤΙΜΑΝ ΑΝΔΡΕΑ ΟΥΤΩ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ. ΠΟΙΜΗΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΤΩ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΤΗΝΔΕ ΕΙΚΟΝΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣ ΝΥΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ».
Παρεθέσαμεν επιλεκτικώς τα ανωτέρω, διότι πέραν από τας κολακείας και τας συναισθηματικάς εξάρσεις αποδίδουν την πραγματικότητα όπισθεν των μεγαλαύχων λόγων.
Πρώτον, ο Πατριάρχης ομολογεί ότι ουδέποτε τον προσεκάλεσεν ο κυρός Αρχιεπίσκπος Χρυσόστομος Β΄ εις Κύπρον. Αυτό προς γνώσιν και συμμόρφωσιν όλων των Μητροπολιτών…
Δεύτερον, δέχεται Σκοπιανούς Ιεράρχας, όπως και πολιτικούς, χωρίς όμως να έχη συγκατατεθή η Εκκλησία της Ελλάδος και παρά την εμμονήν των να ονομάζωνται «Μακεδόνες».
Τρίτον, πλέκει το εγκώμιον του αρειανίζοντος κυρού Περγάμου Ιωάννου, εις του οποίου βεβαίως την κηδείαν δεν προσήλθε…, τονίζων ότι η θεολογία οφείλει να υπερτερή των γεγονότων, καθ’ ην στιγμήν αποκαλεί τους Σκοπιανούς «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος», όνομα το οποίον είχον επιλέξει οι κομμουνισταί προ εκατό ετών διά το σχίσμα, το οποίον εδημιούργησαν!
Τέταρτον, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου εξισώνει τους Τρεις Ιεράρχας και τον Μ. Φώτιον με τον ΜΑΣΟΝΟΝ Πατριάρχην Αθηναγόραν και άλλους οικουμενιστάς. Πέμπτον, ο Κύπρου υποπίπτει σχεδόν εις βλασφημίαν, όταν τους Αγίους Τόπους θεωρεί ως κατωτέρους της Κων/λεως! Αγία Πόλις όμως ονομάζεται η Ιερουσαλήμ και όχι η Κων/λις… Εις το ι. Ευαγγέλιον δεν εύρομεν κάποιον θείον λόγον, ο οποίος να διακρίνη πόλεις… ούτε οι Άγιοι Πατέρες είπον ότι η Κων/λις ήτο σπουδαία, επειδή συνεδύαζε φιλοσοφίαν και ανατολικόν μυστικισμόν!
Έκτον, να υπενθυμίσωμεν ότι εις διαγραφήν εκ των διπτύχων είχε προβή ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατά του Αθηνών Χριστοδούλου. Μήπως ο Κύπρου, όταν ομιλή περί «φανταστικής παντοδυναμίας», «αφέλειας και φρεναπάτης», αναφέρεται εις τον Πατριάρχην Βαρθολομαίον;
Έβδομον, το πλέον αλαζονικόν αλλά και κακοποιητικόν της εκκλησιολογίας ήτο το επίγραμμα του δώρου. Πως συγκρίνει τους εαυτούς των με τους Αγίους Αποστόλους Ανδρέαν και Βαρνάβαν; Θαυμάσατε Προκαθημένους, οι οποίοι ποιούν την θεολογίαν θεραπαινίδα των φιλοδοξιών τους…
