«ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΕΦΤΙΑΣΑΝ ΠΥΡΓΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΠΟΛΙΤΖΑ», διηγείται επί λέξει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης..

Μεταφέρω επί λέξει πώς εξιστορεί τα γεγονότα ο ίδιος ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης στην αρχή της «Διηγήσεως Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής»…
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: «Εγεννήθηκα εις τά 1770 Απριλίου 3, τήν δευτέραν της Λαμπρής. Η άποστασία τής Πελοποννήσου έγινε είς τά 1769. Έγεννήθηκα εις ένα βουνό είς ένα δένδρο άποκάτω, είς τήν παλαιάν Μεσσηνίαν, όνομαζόμενον Ραμαβούνι. Ο πατέρας μου ήτον άρχηγός τών άρματωλών είς τήν Κόρινθον: Κάθεται έκεί 4 χρόνους, άναχωρεί άπό τήν Κόρινθον διά τήν Μάνην, έβγαινεν άπό τήν Μάνην καί έκυνηγούσε τους Τούρκους. Εις τούς 79 (σ.σ.: 1779) ήλθεν ό Καπετάμπεης μέ τόν Μαυρογένην, και έρχόμενος έρριξεν εις τούς Μύλους και Ανάπλιν. Έστειλεν είς όλην τήν Πελοπόννησον μπουγιουρτί (σ.σ.: προσκυνοχάρτι) και έπήγαν και έπροσκύνησαν τόν Καπετάμπεη εις τούς Μύλους. Εις τόν πατέρα μου έστειλε χωριστό μπουγιουρτί, νά έλθήτε νά βγάλουμε τούς “Αρβανίτας καί νά εύρή ο ραγιάς τό δίκιο του. Ο πατέρας μου έκίνησε μέ χίλιους στρατιώτας, και έπιασε τά Τρίκορφα, εις τήν Τριπολιτσάν, δέν έπήγεν εις τόν Καπετάμπεη διότι έφοβείτο. “Ο Καπετάμπεης έσηκώθηκεν άπό τούς Μύλους, έπήρεν 6.000 ταγκαλάκια, και τούς κλέφταις 3.000 και έπήγεν εις τά Δολιανά, Τριπολιτσά, και έριξεν το ορδί.
Ο πατέρας μου σάν ήτον στά Τρίκορφα, τού έστειλεν ό Καπετάμπεης νά πάγη σε δαύτονε διά νά τον προσκυνήση. “Ο πατέρας μου άποκρίθηκε δεν είναι καιρός νά έλθω νά προσκυνήσω· οι ‘Αρβανίτες είναι εις την Τριπολιτσά, ήμπορούν νά πιάσουν τόν άγριον τόπον, και νά σκορπίσουν τότε μέσα εις τήν Πελοπόννησον, νάχουν τόν τόπον. Τότε τού έστειλεν 20 μπινίσια (σ.σ.: παλτό που εκτεινόταν μέχρι τον αστράγαλο) γιά τούς Καπεταναίους κι’ ένα καπότο διά τον έαυτόν του.
Τόν καιρόν πού έζύγωσε τό στράτευμα το Τούρκικο εις τήν Τριπολιτσάν κι’ επολιορκούσε τούς ‘Αρβανίτας, έχώρισαν 4.000 Τούρκοι άρβανίτες νά τον έβγάλουν άπό τά ταμπούρια, και αύτός άντεστάθηκε και τούς έκυνηγούσε και έμβήκαν πίσω. “Ηλθαν τά στρατεύματα τά Τούρκικα τού Καπετάμπεη έως τόν άγιον Σώστην, πάλΙ βγαίνουν 6.000 διά νά πάνε είς τόν πατέρα μου, καί αύτός πάλι τούς άντέκρουσε. Είδανε ότι δέν ήμπορούν νά βαστάξουν οι Αρβανίτες μέσα εις Τριπολιτσά, διατί δέν ήτον τότε τειχογυρισμένη.
Εσυνάχθηκαν όλοι και πάνε εις τόν πατέρα μου, καί αύτός τούς έστάθηκε μέ όρμήν, καί τούς έγύρισε κατά τόν κάμπον, ένώθηκαν και άλλοι καπεταναίοι έμβήκαν εις τά χωράφια, εις τόν κάμπον, τούς έσκότωσεν ή καβάλα ώς οι θεριστάδες, έπεσεν ή καβαλαριά (σ.σ.: το ιππικό) μέσα καί τούς έθέρισαν άπό τήν μιάν μεράν ή καβαλαριά, άπό τό άλλο μέρος ό πατέρας μου. Από 12,000, έπτακόσιοι άπέρασαν εις τό Διαδί. Όταν τούς έπολέμησε ο πατέρας μου, τού έλεγαν.: «Κολοκοτρώνη δέν κάμεις ισάφι;» «Τί νισάφι νά σάς κάμω όπού ήλθετε κι’ έχαλάσατε τήν πατρίδα μου, μάς πήρατε σκλάβους και μάς έκάματε τόσα κακά;» Του άπεκρίθησαν: «Εφέτο δικό μας, τού χρόνου δικό σου. Τά κεφάλια τών Αλβανών έφτιασαν πύργον εις τήν Τριπολιτζά. Ησύχασεν ή Πελοπόννησος…»
Με τα κεφάλια των 4.000 σκοτωμένων Αλβανών, ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης και οι άλλοι καπεταναίοι ύψωσαν μια πυραμίδα έξω από την Τριπολιτσά. Τα 4.000 αλβανικά κεφάλια ήταν κτισμένα με άμμο και ασβέστη!.. Το τρόπαιο αυτό διατηρήθηκε για πολλά χρόνια.
Ο θρυλικός Γάλλος περιηγητής Πουκεβίλ που πέρασε από εκεί το 1799, είδε και περιγράφει το «κτίσμα», που είχε αρχίσει να καταρρέει λόγω της αποκολλήσεως μερικών κρανίων. Ο Πουκεβίλ ονομάζει το κτίσμα «πυραμίδα». Η «πυραμίδα» διατηρήθηκε μέχρι το 1806-1807 και είχε ύψος περίπου 10 μέτρων και περίμετρο πάνω από 40..