Η δεξίωση

Η λέξη δεξιός λέγεται πως προέρχεται από το από το δέχομαι ἤ δέομαι. Το χέρι με το οποίο δίνουμε η λαμβάνουμε κάτι. Το χέρι με το όποιο υποδεχόμαστε κάποιον όταν τον δεξιούμεθα, στη δεξίωση. Το χέρι με το οποίο χαιρετώ κάποιον, καλωσορίζω.

Έτσι η χειραψία αυτή γίνεται ο τελευταίος αποχαιρετισμός η τελευταία πράξη της θλίψης που δημιουργεί ο θάνατος. Η δεξίωση όπως ονομάζεται αυτή η χειραψία συνέδεε τον νεκρό με τον ζωντανό. Δεξίωση όχι βέβαια με την έννοια που έχει τώρα, αλλά επειδή έδιναν ο καθένας το δεξί του χέρι για το ύστατο χαίρε, τον τελευταίο αποχαιρετισμό.
Θεωρείται ότι συμβολίζει τον αποχαιρετισμό του νεκρού από τους συγγενείς ή, ίσως, το σμίξιμο στον άλλο κόσμο όσων είχε χωρίσει ο θάνατος.
Η δεξίωση λοιπόν ήταν ένας ελληνικός χαιρετισμός με ιδιαίτερες σημειολογικές,συναισθηματικές και εννοιολογικές προεκτάσεις.
Απαντάται βεβαίως και σε άλλους λαούς όπως οι Ασσύριοι από τον 9ο αι π Χ.
Η χειραψία μπορεί να προήλθε από την προϊστορία ως επίδειξη ειρηνικής πρόθεσης, καθώς δείχνει ότι το χέρι δεν κρατά κανένα όπλο.
υιοθετήθηκε από άλλους λαούς και μεσω Των Ρωμαίων πέρασε στους λαούς που σήμερα αποκαλούμε σύγχρονη δύση.
Η χειραψία συνήθως γίνεται κατά τη συνάντηση, τον χαιρετισμό, τον χωρισμό, την προσφορά συγχαρητηρίων, την έκφραση ευγνωμοσύνης ή ως δημόσια ένδειξη ολοκλήρωσης μιας επιχειρηματικής ή διπλωματικής συμφωνίας. Σε αθλητικές ή άλλες αγωνιστικές δραστηριότητες, γίνεται επίσης ως ένδειξη καλής αθλητικής συμπεριφοράς. Σκοπός της είναι να μεταδίδει εμπιστοσύνη, σεβασμό, ισορροπία και ισότητα.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, αρκετές χώρες και οργανισμοί υιοθέτησαν πολιτικές που ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν εναλλακτικούς τρόπους χαιρετισμού αντί για χειραψία. Οι προτεινόμενες εναλλακτικές λύσεις περιλάμβαναν το χτύπημα στον αγκώνα, το χτύπημα με τη γροθιά, το χτύπημα του ποδιού ή ενέργειες χωρίς επαφή για λόγους κοινωνικής απόστασης, όπως μια χειρονομία Να Μαστε .Προτάθηκε επίσης και «χειραψία» με πόδι.