Η ΣΗΠΕΔΟΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ.

Η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΟΥΣΑΣ ΤΑΞΗΣ ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ




Γράφει ο Μιχαήλ Α. Βιδάλης

Σε περίπτωση που ο όρος «σηπεδόνα» διαφεύγει της αντίληψης σας, ας τον εξετάσουμε καθώς περιγράφει επακριβώς την πολιτική

πραγματικότητα μας: προχωρημένη σήψη, εδραιωθήσα. 

Ο Αλεξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911) στο διήγημα του “Οι χαλασοχώρηδες” γράφει «…Ἡ πλουτοκρατία ἦτο, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ὁ μόνιμος ἄρχων τοῦ κόσμου, ὁ διαρκὴς ἀντίχριστος. Αὕτη γεννᾷ τὴν ἀδικίαν, αὕτη τρέφει τὴν κακουργίαν, αὕτη φθείρει σώματα καὶ ψυχάς. Αὕτη παράγει τὴν κοινωνικὴν σηπεδόνα. Αὕτη καταστρέφει κοινωνίας νεοπαγεῖς…». 

Διαχρονικά, η πολιτική τάξη μας, πλην ολίγων εξαιρέσεων, εκπέμπει μία χαρακτηριστική δυσωδία (Χαρακτηριστική της σηπεδόνας…). 

Η χώρα μας δεν είναι μικρή όπως συχνά ξεστομίζουν απολογητικά οι πολιτικοί μας, απεναντίας, μικρή είναι η πολιτική τάξη της. Δεν είναι τυχαίο ότι πολιτικά αναστήματα όπως του Ιωάννη Καποδίστρια ή του Αβραάμ Λίνκολν είναι ιδιαίτερα σπάνια, σκόπιμα δε αποσιωπώνται ή διαστρεβλώνονται. 

Στην εκατοστή επέτειο της λεγόμενης “Μικρασιατικής καταστροφής” (1922-2022) που εορτάσαμε πρόσφατα (αλήθεια τι να εορτάσομε;), επιβάλλεται επιτέλους μία αντικειμενική ανάλυση των ιστορικών γεγονότων. Όχι τόσο ως προς τον καταλογισμό ευθυνών, αλλά, την ενδελεχή θεώρηση του γενικού πολιτικού πλαισίου. 

Κατ’ αρχήν, μία στοιχειώδης λεξικολογική έρευνα θα αναδείξει ότι ο ευφημισμός «καταστροφή» δεν εκφράζει το αποτέλεσμα του ιστορικού γεγονότος, αλλά, ενδείκνυται η χρήση του ορθού όρου «ήττα». 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ




loading...