Δικτάτορας, καρκίνωμα, σατανικός – Γιατί διεθνή ΜΜΕ «στολίζουν» τον Ερντογάν

Κρεσέντο επιθέσεων στον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν από διεθνή ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα, με τα δημοσιεύματα στις ειδήσεις να διαδέχονται το ένα το άλλο. Ο Εντογάν γίνεται πρώτο θέμα με πικρόχολα σχόλια και βαρείς χαρακτηρισμούς.

Economist, Stern, POLITICO, WSJ εξαπέλυσαν δριμεία επίθεση στο Ερντογάν με πρωτοσέλιδα θέμα ή κύρια άρθρα. Εκφράσεις όπως δικτάτορας, νταής, εμπρηστής, αδίστακτος, καρκίνωμα ή σατανικός είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που «στολίζουν» τον Τούρκο Πρόεδρο. Γράφει ο Σπύρος Σιδέρης στο iEidiseis:

Ποιον συμφέρει τελικά αυτό το κρεσέντο επιθέσεων στον Ερντογάν και στο Ισλάμ, που ο Τούρκος Πρόεδρος θέλει να εμφανίζεται υπερασπιστής του; Τα μαντάτα στο εσωτερικό της Τουρκικής Δημοκρατίας που συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής, δεν είναι και τόσο ευχάριστα. Η οικονομία, τουλάχιστον για τα δυτικά μέσα, καταρρέει. Διπλωματικά απομονώνεται η Άγκυρα από τη Δύση ενώ το κράτος δικαίου, η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι γράμμα κενό.

Οι δημοσκοπήσεις στην Τουρκία, από την άλλη, δείχνουν ότι η κυριαρχία του Ερντογάν τελειώνει: Για πρώτη φορά δεν καταφέρνει να προσπεράσει τους αντιπάλους του που έχουν συσπειρωθεί πίσω από μια αμφιβόλου εκλογικής δύναμης συμμαχία.

Αναμφίβολα η Δύση θεωρεί ότι με δημοσιεύματα και κατηγορίες εναντίον του Ερντογάν θα μπορούσε να επηρεάσει το εκλογικό σώμα και να «διώξει» από την εξουσία τον «δικτάτορα Σουλτάνο».

Ο Ερντογάν έχει γίνει «κακό σπυρί» για τη δυτική συμμαχία, που βλέπει την Τουρκία να λοξοδρομεί και να λοξοκοιτάζει σε άλλες κατευθύνσεις. Μπορεί να έχει βοηθήσει τα μάλα την Ουκρανία, όπως έχει επανειλημμένα τονίσει ο Ουκρανός Πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Ωστόσο, συνεχίζει να αναπτύσσει τις ρωσοτουρκικές σχέσεις και να μην μετέχει στις κυρώσεις που έχει επιβάλλει η Δύση στη Ρωσία.

Και σαν μην φτάνει το ότι δεν συμμετέχει στις κυρώσεις, έχει γίνει και κόμβος για την παράκαμψη των δυτικών κυρώσεων από τις ρωσικές επιχειρήσεις και τη ρωσική οικονομία.

Αντιδράσεις εντός ΝΑΤΟ για Ερντογάν

ερντογαν

Ο δεύτερος ισχυρότερος στρατός του ΝΑΤΟ, ο τουρκικός, δυστυχώς ή ευτυχώς είναι αναγκαίος για τη Βορειοατλαντική Συμμαχία. Το έχει τονίσει επανειλημμένα ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, αλλά και οι Αμερικανοί αξιωματούχοι.

Αυτή η ισορροπία στο κενό για τη Δύση, σε σχέση με την Τουρκία, προκαλεί αντιδράσεις εντός της συμμαχίας αλλά και των δημοκρατικών κρατών, που βλέπουν δυο μέτρα και δυο σταθμά για την πολιτική του Ερντογάν. Ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εξελίξεις σε σχέση με την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, που ο Τούρκος Πρόεδρος έβαλε στον πάγο.

Μπορεί να επηρεαστεί το εκλογικό σώμα από τις προσωπικές επιθέσεις προς τον Ερντογάν; Γυρίζοντας πίσω στο χρόνο, στο όχι και τόσο μακρινό 2018, τις προηγούμενες εκλογές στην Τουρκία, ο Πρόεδρος Ερντογάν, είχε δεχτεί συντονισμένες επιθέσεις: Από τη Γερμανία της Άνγκελα Μέρκελ, τον Ολλανδό Πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε, την Ιταλία όπως και από άλλες χώρες από την ευρωπαϊκή ήπειρο κι όχι μόνο.

Εκείνη την εποχή ήταν τέτοιας έντασης η επίθεση στον Ερντογάν και την Τουρκική Κυβέρνηση: Είχαν απαγορευτεί επισκέψεις σε Τούρκους Υπουργούς και αξιωματούχους να κάνουν συγκεντρώσεις σε Ολλανδία, Γερμανία, Βέλγιο και αλλού, παρότι το τουρκικό στοιχείο είναι ιδιαίτερα ισχυρό.

Η Δύση κάνει τα ίδια λάθη με τον Ερντογάν

Παρ’ όλες όμως τις επιθέσεις, στις εκλογές του 2018, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όχι μόνο εκλέχτηκε από την πρώτη Κυριακή με 52,59% αλλά πήρε μια τεράστια διαφορά 11 εκατομμυρίων ψήφων. Ανάγκασε τον δεύτερο Μουχαμέρ Ιντσέ να παραδεχτεί την ήττα του και να καταρρίψει τις κατηγορίες περί νόθευσης του αποτελέσματος.

Η Δύση – ιδιαίτερα οι ΗΠΑ – συνεχίζει να κάνει τα ίδια λάθη με το παρελθόν, σε ό,τι κείται μακριά της και λειτουργεί εκτός των δικών της αξιακών προτύπων.

Ο θεσμός του Προέδρου στην Τουρκία έχει μια συναισθηματική φόρτιση για τους Τούρκους και την κοσμοθεωρία τους. Μια κατάκτηση του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας Κεμάλ Ατατούρκ. Στο πρόσωπο του Προέδρου αντανακλώνται όλοι οι Τούρκοι και κάθε επίθεση εναντίον του λειτουργεί συσπειρωτικά προς αυτόν. Αυτό φάνηκε και στις εκλογές του 2018 με την συντριπτική νίκη του Ερντογάν.

Ό,τι και να γραφτεί, αλήθεια ή ψέμα για τον Τούρκο Πρόεδρο από ξένα ΜΜΕ, φαντάζει δύσκολο να φτάσει και να γίνει αποδεκτό από την πλειοψηφία των Τούρκων ψηφοφόρων.

Όμως μήπως αυτές οι επιθέσεις, είναι μια προσπάθεια της Δύσης να παραμείνει στην εξουσία ο Ερντογάν;

Αν και δεν θεωρείται συμβατικός συνομιλητής και εταίρος στους δυτικούς συμμάχους του ο Ερντογάν, είναι όμως γνωστός στο πως λειτουργεί: Και αυτό δεν θα προκαλέσει απρόβλεπτα σενάρια. Όπως για παράδειγμα ένας νέος Πρόεδρος ή μια πολιτική κρίση που θα ξεσπάσει αν χάσει την εξουσία ο σημερινός Πρόεδρος.

Το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, έστειλε μηνύματα παντού. Και στο εσωτερικό της Τουρκίας αλλά και στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό ότι όλα είναι υπό την εποπτεία του Ερντογάν. Στο εξωτερικό ότι δεν μπορούν εύκολα, όπως παλαιότερα, να παρέμβουν στα εσωτερικά της Τουρκίας.