Αναμνησεις απο τα Χριστουγεννα

Περασαν πολλα Χριστουγεννα απο την ζωη μου,τα πρωτα τα θυμαμαι στην Αιγινα αλλα χωρις τους γονεις μου,η μητερα μου στην Αθηνα,ο πατερας μου στο Συδνευ κι εγω με την γιαγια και τα ξαδερφια μου,θυμαμαι την γιαγια Πατρα και την θεια Μαριτσα να ζυμωνουν σε μεγαλες σκαφες ψωμι και να μας στελνουν ολους μαζι στον φουρνο του Πετρου να τα αφησουμε να ψηθουν εκει,ζουσαμε με λιγα οπως ολοι στο νησι,δεν ξεραμε οτι υπαρχουν και περισσοτερα,στολιζαμε ενα απλο Χριστουγεννιατικο δεντρο και το παιχνιδι στον δρομο που τοτε δεν ειχε και πολλα αυτοκινητα,μαλλον ηταν γεγονος αν περνουσε ενα… και η αναμονη του φαγητου των Χριστουγεννων ηταν η χαρα μας.

Μετα ηρθαν οι ασχημες μερες οταν για 3 χρονια περασα αυτες τις γιορτες στο πρεβαντοριο στην Κηφισια,οταν ενα παιδι ζει μακρυα απο τους γονεις του στο ιδρυμα με τις συνθηκες που ζουσαμε εκει δεν υπαρχει χαρα,θλιψη και ερωτηματικα μονο,κανενα στολιδι και καμια σχολικη γιορτη δεν αντικαθιστα την θλιψη και την στεναχωρια.

Μεγαλωνα και αγριευα.το ξυλο που ειχα φαει με ειχε κανει αγριμι,πλεον πιστευα οτι για να με βαλουν εκει μεσα δεν με αγαπουσαν,κυριως η μητερα μου,ο πατερας εξαφανισμενος και οι αντιδρασεις μου εναντιον της χειροτερευαν,οι σχεσεις της με ενοχλουσαν και ειχα φτασει να πεταξω ενα ραδιοφωνακι στο κεφαλι μιας απο αυτες,ευτυχως δεν τον πετυχε και γλυτωσε απο χειροτερα,για γιορτες συνηθως επεστρεφα στο νησι,εκει επεστρεφα σε καθε ευκαιρια και για οποιονδηποτε λογο,ενοιωθα μια τεραστια ανακουφιση οταν εστριβε το πλοιο στο Φαναρι του Μπουζα και ημουν πλεον ελαχιστα λεπτα απο το λιμανι.

Καποια στιγμη επετρεψε ο πατερας μου,κανενα συναισθημα,μονο θλιψη,εκλαψα οταν τον γνωρισα,ποιο πολυ εκλαψα γιατι δεν ειχα ζησει μαζι με καποιον που να φωναζω πατερα παρα που τον ειδα,το μονο καλο που εκανε στην ζωη μου ηταν η προσκληση να ταξιδεψω στην Αυστραλια,ισως για ενα καλυτερο μελλον….

Ετσι βρεθηκα εκει,αυτος ηταν πιο δυστυχισμενος απο εμενα,παντρεμενος με μια γυναικα που δεν αγαπησε ποτε,ακομα κολλημενος με την μητερα μου κι ας ειχαν περασει 20 και χρονια,μονο του ονειρο για μενα να δουλεψω σε λαντζα η σε κανενα μαγειριο,λες και για αυτο πηγα εκει.

Σηκωθηκα και εφυγα,βρηκα εργασια σε μια εταιρεια που κατασκευαζε εξαρτηματα για γραφομηχανες ενω μαθαινα την γλωσσα,μολις ενοιωσα καλυτερα με την γλωσσα εργαστηκα για το υπολοιπο της παραμονης μου σε πωλησεις,πολυκαταστηματα κυριως,τα χρηματα εκει ηταν πενταπλασια απο τον τοτε βασικο μισθο στην Ελλαδα,φιλους ειχα,περασα υπεροχα,ταξιδεψα,αγορασα πραγματα που ποτε δεν ειχα ονειρευτει,ηρθα αρκετες φορες για διακοπες πισω,οι γιορτες δεν σημαιναν τιποτα για μενα,κατι που σε στεναχωρει να θυμασαι…οτι τις περασες μονος σαν παιδι δεν σε κανει να τις περιμενεις να ξανα ερθουν.

Οταν επεστρεψα μονιμα στην Ελλαδα περιμενα να δω κατι καλυτερο,κατι να εχει αλλαξει,κι ομως τιποτα,το κρατος ηταν το ιδιο,οι μισθοι ακομα στο ενα πεμπτο απο οσα κερδιζα στο Συδνευ,η χωρα ειχε παραμεινει ενα μπουρδελο,απο το τελωνειο καταλαβα οτι ο χρηματισμος ηταν το εξτρα εσοδο οσων ειχαν μια θεση στο δημοσιο,ολοι χρηματιζονταν,απλα αντεγραφαν αυτο που εβλεπαν να κανουν οι εχοντες την εξουσια,τιποτα διαφορετικο,εργαστηκα στην λιανικη,ωραρια εξαντλητικα,παρακαλουσαμε να μην ερχονται οι γιορτες γιατι τα ωραρια ειναι και ηταν απανθρωπα κι ετσι δεν με ευχαριστουσε ουτε οταν ερχονταν Χριστουγεννα ουτε Πασχα.

Φοροδιαφυγη,πωλησεις χωρις αποδειξεις κατ εντολη των αφεντικων,ξιπασμενοι ζαπλουτοι που ξοδευαν εναν δικο μου μηναιο μισθο για ενα σορτσακι byblos η Versace,εκει εμπεδωσα οτι το κρατος ειναι χειροτερο και απο μπουρδελο γιατι ενω εκανα καταγγελιες επωνυμες για την τρελλη φοροδιαφυγη που γινοταν…. αυτο το μπουρδελο απλα εστελνε ελεγκτες που καταληγαν πιο πλουσιοι και δεν εκαναν τιποτα για να διορθωθει αυτο το μαυρο χαλι.Το χειροτερο ειναι οτι αδιαντροπα οταν ρωτουσα τι εγινε με ενημερωναν οτι δεν βρισκουν τις καταγγελιες μου η δεν μπορουσαν να απαντησουν λογω απορρητου.

Ωραιο κολπο,αυτο κανει σημερα κι ο Κουλης με τις παρακολουθησεις.

Επιχειρηματιες που ηθελαν τους καλυτερους αλλα πληρωναν πενταροδεκαρες,αυτοι που οταν το 1993 τους πηγαινα τυπωμενο βιογραφικο με επιτευγματα,φιλοσοφια και στοχους δεν ηξεραν τι ειναι αυτο,κι ομως ειναι αυτοι που και σημερα λειτουργουν με τον ιδιο τροπο,που θα φανε απο τον εργαζομενο εστω και ενα ευρω ενω περιμενουν απο αυτον να γινει χαλί και να τον πατησουν,ποσο διαφορετικη νοοτροπια και φιλοσοφια απο αυτη των Αυστραλων.

Μονο προτερημα που ζητουν εδω ειναι η ρουφιανια,και δεν ειμαι καθολου καλος σε αυτο.

Πλεον χωρις εργασια απο το 2009,μετα απο τα 40 κανεις δεν σε προσλαμβανει,τα Χριστουγεννα ηταν πολυτελεια,οποτε τα ξεχνουσα,μονη ευχαριστηση ηταν ενα ταξιδι τον χρονο στο εξωτερικο πριν απο τις γιορτες,εκει ξοδεψα τα χρηματα που πηρα απο εργοδοτη ο οποιος με απολυσε παρανομα και η προσφυγη μου στην δικαιοσυνη θα του κοστιζε τα δεκαπλασια απο οσα μου εδωσε εξωδικαστικα,εκει ειχα πεσει απο το ισογειο στο υπογειο και τραυματιστηκα ασχημα στην μεση,σημασια δεν εδωσαν..ουτε κι εγω,τωρα βλεπω τα αποτελεσματα… απλα μετα απο λιγο καιρο μου εφεραν την απολυση μου παρ οτι ημουν πρωτος σε πωλησεις,μεγαλο ονομα,πολλα καταστηματα με παπουτσια,ολη η καλη κενωνια εκει ψωνιζε η ηθελε και δεν μπορουσε …η θεια δικη εκδικειται ομως και σημερα αυτη η επιφανης οικογενεια ξεπουλησε ονομα και καταστηματα και ενας θεος ξερει τι κανουν.

Και να ηταν αυτο το χειροτερο?

Ηδη ειχαν ξεκινησει τα συμπτωματα Παρκινσον και ψυχωσικων τασεων της μητερας μου με καταληξη την παραμονη της σε νοσοκομειο γιατι στο σπιτι δεν επαιρνε την αγωγη της,εκει καταλαβα οτι αν μπεις σε νοσοκομειο στην Ελλαδα σπανια βγαινεις,οπως και εγινε,το να εχεις ανθρωπο σου χρονια με τετοιο προβλημα και να λες και Καλα Χριστουγεννα δεν ταιριαζει,τα ελεγα φυσικα,μετα εφυγε και ξεκουραστηκε κι αυτη και οι νοσηλευτριες που δεν μπορεσαν οσο ηταν εκει να της βαζουν να πιει ενα ποτηρι νερο οπως τους ζητουσα,ολα τα υπολοιπα τα εκανα εγω.

Χριστουγεννα ευχομαι να ειναι ολοι υγιεις ασχετα με την περισταση,να μην υπαρχουν παιδια που ζουν σε ασχημες συνθηκες,να αγαπανε ο ενας τον αλλον και να δινουν και λιγο φαι στα αδεσποτα της γειτονιας τους,θα περασω καλα αυτες τις γιορτες,θα παω σε φιλους που εχουν τον σκυλακο που μας βρηκε αδεσποτος 7 χρονια πριν,θελω να τον κραταω εγω αλλα η θερμοκρασια στο σπιτι ειναι 14 βαθμους και με αγχωνει πως κρυωνει και ξαγρυπνω,,,,θα παμε βολτες,θα κανουμε χαδια και αγκαλιες…Τελικα χρειαζομαστε τοσο λιγα σε αυτη την ζωη για να ειμαστε ευτυχισμενοι. μονο τα ζωα αγαπουν αληθινα και συγχωρουν.

Εγω δεν μπορω να κανω ουτε το ενα…ουτε το αλλο.Καλα Χριστουγεννα λοιπον.