Παιδικές Αναμνήσεις ως προσκόπου

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΚΕΛΑΔΟ ΤΟΥ 1953 ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ

του Δημήτρη Βόγγολη*

Στις 29/11/22 και περί ώρα 22.10 αισθάνθηκα ένα ταρακούνημα στη Σαρωνίδα και έζησα για δευτερόλεπτα τις αξέχαστες οδυνηρές στιγμές που έζησα το 1953 στην Κεφαλονιά ως πρόσκοπος. Η εμπειρία που έζησα ήταν μοναδική:

Κυριακή 9 Αυγούστου 1953. Ώρα 9.42 το πρωί η Ιθάκη, η Κεφαλονιά, το Αγρίνιο, ακόμα και η Πάτρα συνταράζονται από τον Εγκέλαδο. Τα 6,4 της κλίμακας Ρίχτερ χτυπούν τη περιοχή, σκοτώνουν, τραυματίζουν μερικές εκατοντάδες και ρίχνουν πολλά σπίτια.

Αυτό το.. πάρτι του Εγκέλαδου φέρνει την πλήρη καταστροφή. Οι νεκροί φθάνουν τους 476. Οι τραυματίες του 2.412. Από τα 33.000 σπίτια που χτυπήθηκαν τα 27.659 θέλουν γκρέμισμα!

Η καταστροφή είναι βιβλική. Λευκάδα, Κεφαλονιά, Ζάκυνθος είναι γκρεμισμένες πολιτείες.

Το κακό δεν έχει τελειώσει. Στις 12 Αυγούστου η μέρα ξεκινά με 5,2 Ρίχτερ και στη συνέχεια δίνει τον ισχυρότερο σεισμό 7,2 αυτή τη φορά ΝΑ της Κεφαλονιάς. Ο μετασεισμός του είναι 6,3 Ρίχτερ!

Όταν το 1998 επισκέφθηκα την Ζάκυνθο είδα μια τοιχογραφία με τον πρόσκοπο να ταΐζει ένα μωρό και χωρίς να το θέλω, με γυρίζει πολλά χρόνια πίσω στην εποχή του 1953 που συμμετείχα στα πληγέντα από τους σεισμούς νησιά του Ιονίου Πελάγους.

Ως Ενωμοτάρχης του Συστήματος Προσκόπων Τυρνάβου με Αρχηγό τον κ. Αριστοτέλη Ψύρρα, εκείνον τον Αύγουστο τρέξαμε από τους πρώτους για βοήθεια εφαρμόζοντας τον Όρκο μας ΕΣΩ ΕΤΟΙΜΟΣ .<ΕΝΤΟΛΗ ΕΦΟΡΟΥ κ. ΠΛΑΚΑ>

Την απόφαση την πήραμε αμέσως και μέσα σε μια μόνο ημέρα βρεθήκαμε στο δρόμο για τα Νησιά.

Μέσω Πατρών περάσαμε πρώτα από την Ζάκυνθο. Φρίκη, χαλάσματα όπου κι αν έπεφτε η ματιά μας. Οι αρμόδιες αρχές εκτιμώντας την κατάσταση, μας έστειλαν για την Κεφαλονιά, ίσως επειδή εκεί έκριναν ότι υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη.

Φτάσαμε στην Κεφαλονιά και στρατοπεδεύσαμε στο αλσύλλιο κάτω από τον λόφο όπου επάνω του δέσποζε με καμάρι ένα ωραιότατο κλασικό κτίριο της Φιλαρμονικής του Αργοστολίου.

Καθ όν χρόνο στήναμε τις σκηνές μας οι μετασεισμοί συνεχίζονταν αδιάλειπτα, ο Ήλιος του Απόλλωνα ακόμα δεν είχε δύσει .

Η πρώτη εμπειρία μας ήρθε βλέποντας το παραπάνω κτίριο που σας περιέγραψα να πέφτει, από τον σεισμό, σαν χάρτινος Πύργος.

Το κρίμα μεγάλο, τα ερείπια παντού και ο κόσμος παλαβωμένος δεν γνώριζε προς ποια κατεύθυνση να κατευθυνθεί και τι να κάνει.

Αφού πλέον τακτοποιήσαμε το θέμα διανυκτέρευσής μας στις έτοιμες πλέον σκηνές, την άλλη ημέρα το πρωί αναλάβαμε δράση, όλες οι ομάδες επί το έργον, χωριστήκαμε σε διάφορους τομείς μαζί με Διμοιρίες Στρατιωτών.

Η ομάδα μου βρέθηκε κάπου στο Κέντρο του Αργοστολίου σε μια Τράπεζα απ΄ όπου μαζί με τα υπόλοιπα σωστικά συνεργεία αρχίσαμε να βγάζουμε από τα ερείπια Ανθρώπινες σωρούς με τυμπανισμό. Με μια μυρωδιά χειρότερη κι από εκείνη του υπό αποσύνθεση σκύλου.

Μεταξύ των σωρών βγάλαμε και μια Ζωή, ένα μικρό κοριτσάκι που η Γιαγιά του είχε την πρόνοια πριν από το θάνατό της να σχίσει τη ρόγα για να επιβιώσει η εγγονή της. Αν το παιδί αυτό ζει σήμερα και το εύχομαι ολόψυχα, ας δώσει τη μαρτυρία του.

Ενθυμούμαι να οδηγούμε τον κόσμο σαν τα πρόβατα στο μαντρί σε ελαιώνες που με καραβόσκοινα είχαμε δέσει από ελιά σε ελιά και τους τακτοποιούσαμε μέχρι να στήσουμε τις σκηνές τους.

Παράλληλα προσπαθούσαμε να τους στηρίξουμε ψυχολογικά και να τους δίδουμε κουράγιο το οποίο δεν αποδεχόταν μες στην απελπισία τους, αφού ακόμα και στο φαγητό υπήρχε αντίδραση αψηφώντας για την επιβίωσή τους.

Με αυτούς τους ρυθμούς συνεχίσαμε για 18 ημέρες παρέχοντας την βοήθειά μας στους ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ μας.

Δεν μας έφταναν όλα αυτά τα γεγονότα των μετασεισμών, είχαμε και τους Ιταλούς μαφιόζους να προβαίνουν σε λεηλασίες χρυσού αποκρύπτοντας τα διάφορα τιμαλφή στις σόλες των παπουτσιών τους.

Έγιναν όμως αντιληπτοί πολύ γρήγορα από τους Στρατιώτες μας και όπου εμφανίζονταν τους εγένετο ο σχετικός έλεγχος και κατέσχεταν ότι πολύτιμο έβρισκαν επάνω τους.

Αξιοσημείωτο είναι η μεγάλη βοήθεια της ΜΟΜΑ του Στρατού που μαζί με τους διασώστες έδωσαν τη μεγάλη μάχη.

Στον τόπο έσπευσε και η (τότε) ΑΜ ο Βασιλεύς Παύλος ο οποίος μας παρασημοφόρησε όλους τους Προσκόπους για την προσφορά, πριν την επιστροφή μας στις ιδιαίτερες Πατρίδες μας.

*Υποστράτηγου ε.α., Συντονιστή ΙΗΑ-ΟΔΕΓ, μέλους του ΙΗΑ

Childhood Memories as a Scout

FROM THE egelados of 1953 TO THE IONIAN ISLANDS

Βy Dimitris Voggolis, General in retirement, IHA-ODEG Coordinator and member of IHA

Sunday, August 9, 1953. At 9.42 in the morning, Ithaca, Kefalonia, Agrinio, and even Patras are shaken by Egelados. The 6.4 on the Richter scale struck the area, killing, injuring several hundred and knocking down several houses.

This … party of Egelados brings complete destruction. The dead reached 476. The wounded of 2,412. Of the 33,000 homes that were hit, 27,659 need demolition!

The destruction is biblical. Lefkada, Kefalonia, Zakynthos are shattered states.

The evil is not over. On August 12, the day starts with 5.2 Richter and then gives the strongest earthquake 7.2 this time SE of Kefalonia. Its magnitude is 6.3 Richter!

When I visited Zakynthos in 1998 I saw a mural with the scout feeding a baby and without wanting to it takes me back many years to the time of 1953 when I participated in the earthquake-stricken islands of the Ionian Sea.

As Commander-in-Chief of the Scout System of Tyrnavos, led by Mr. Aristotle Psyrras, that August we ran among the first for help by implementing our OATΗ BE READY.

We made the decision immediately and within a single day we were on our way to the Islands.

Through Patras we passed first through Zakynthos Horror, ruins wherever our gaze fell. The competent authorities, assessing the situation, sent us to Kefalonia, perhaps because they considered that there was a greater need.

We arrived in Kefalonia and camped in the thicket below the hill where a beautiful classic building of the Argostoli Philharmonic Orchestra dominated with pride.

While we setting up our tents the earthquakes continued uninterrupted, the Sun of Apollo had not yet set.

Our first experience came when we saw the above building that I described to you falling, by the earthquake, like a paper tower.

It is a great pity that the ruins are everywhere, the people who were crazy did not know in which direction to go and what to do.

Now that we had settled the issue of our overnight stay in the ready tents, the next morning we took action, all the teams at work, we were divided into various areas together with Soldiers’ Squads.

My team was somewhere in the center of Argostoli in a bank from where together with the rest of the rescue crews we started to pull out of the rubble Human piles with drumming and with a smell worse than that of the decaying dog.

Among the piles we took out a Life, a little girl that Grandma had provided before her death to tear the roe to survive her granddaughter. If this child is alive today. I wish it with all my heart, let her give her testimony.

I remember leading the people like sheep in the corral to olive groves that we had tied with boat ropes from olive to olive and arranged them until we set up their tents.

At the same time, we tried to support them psychologically and give them courage which was not accepted in their despair, since even in food there was a reaction defying their survival.

At this rate we continued for 18 days providing our assistance to our HUMAN BEINGS.

We did not have enough of all these events of the aftershocks; we also had the Italian mobsters looting gold by hiding the various valuables in the soles of their shoes.

However, they were noticed very quickly by our Soldiers and wherever they appeared, the relevant control was performed and it was confiscated that they found something valuable on them.

Remarkable is the great help of the MOMA of the Army, together with the rescuers who gave the great battle. Also, to the place, rushed His Majesty the King Paul, who awarded us all the Scouts for the offer, before our return to our particular Homeland

INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION

loading...