Τι κρίμα… το λιοντάρι νόμιζε πως ήταν πρόβατο

Μια αρχαία παραβολή στην Ανατολή αναφέρεται σε μια λέαινα, η οποία καθώς πηδούσε από το ένα ύψωμα στο άλλο γέννησε το μωρό της. Το μωρό έπεσε στον δρόμο, από όπου περνούσε ένα μεγάλο κοπάδι προβάτων. Φυσικά, μπερδεύτηκε ανάμεσα στα πρόβατα, έζησε με τα πρόβατα, συμπεριφερόταν σαν πρόβατο. Δεν είχε ιδέα, ούτε καν στα όνειρά του, ότι ήταν λιοντάρι. Πώς θα μπορούσε; Παντού γύρω του ήταν πρόβατα και μόνο πρόβατα. Ποτέ δεν είχε φάει σαν λιοντάρι. Ένα πρόβατο δεν βρυχάται. Ποτέ δεν ήταν μόνο του σαν λιοντάρι. Ένα πρόβατο δεν είναι ποτέ μόνο του. Βρίσκεται πάντα μέσα στο πλήθος – το πλήθος προσφέρει άνεση, ασφάλεια, σιγουριά. Αν δείτε πρόβατα να προχωρούν, προχωρούν τόσο κοντά, που σχεδόν πέφτουν το ένα επάνω στο άλλο. Φοβούνται να βρεθούν μόνα τους.

Αλλά το λιοντάρι άρχισε να μεγαλώνει. Ήταν ένα παρά ξενο φαινόμενο. Νοητικά ταυτιζόταν με ένα πρόβατο. Η φύση δεν θα ακολουθήσει το μυαλό σας. Έγινε ένα όμορφο νεαρό λιοντάρι, αλλά επειδή τα πράγματα συνέβησαν τόσο αργά, τα πρόβατα το συνήθισαν, όπως και εκείνο συνήθισε τα πρόβατα.

Τα πρόβατα νόμιζαν ότι ήταν κάπως τρελούτσικο, φυσικά. Δεν συμπεριφερόταν φυσιολογικά και συνέχιζε να μεγαλώνει. Δεν έπρεπε να συμβαίνει αυτό. Να προσποιείται ότι είναι λιοντάρι! Όμως ήξεραν ότι δεν ήταν λιοντάρι. Το έβλεπαν από τη γέννησή του. Το είχαν αναθρέψει, του είχαν δώσει το γάλα τους. Από τη φύση του δεν ήταν φυτοφάγο, αλλά αυτό το λιοντάρι ήταν φυτοφάγο, επειδή τα πρόβατα είναι φυτοφάγα. Έτρωγε γρασίδι με μεγάλη χαρά. Δέχτηκαν αυτές τις μικρές διαφορές, ότι ήταν λίγο μεγάλο και έμοιαζε με λιοντάρι. Ένα πολύ σοφό πρόβατο είπε: «Είναι απλώς μια ανωμαλία της φύσης. Μια στο τόσο συμβαίνει».

Και το λιοντάρι, επίσης, δέχτηκε ότι ήταν αλήθεια. Το χρώμα του ήταν διαφορετικό, το σώμα του ήταν διαφορετικό – πρέπει να είναι μια ανωμαλία, κάτι αφύσικο. Αλλά η ιδέα ότι ήταν λιοντάρι ήταν αδύνατη! Όλα εκείνα τα πρόβατα το περικύκλωσαν, και τα πρόβατα-ψυχαναλυτές τού έδωσαν εξηγήσεις: «Είσαι απλώς μια ανωμαλία της φύσης. Μην ανησυχείς. Είμαστε εδώ για να σε φροντίσουμε».

Όμως μια μέρα, ένα γέρικο λιοντάρι πέρασε και είδε το νεαρό λιοντάρι να ξεχωρίζει ανάμεσα στο κοπάδι των προβάτων. Δεν μπορούσε να πιστέψει τα μάτια του! Δεν είχε δει ποτέ του κάτι τέτοιο, ούτε είχε ακούσει ποτέ στην ιστορία ένα λιοντάρι να στέκει καταμεσής ενός κοπαδιού προβάτων χωρίς κανένα πρόβατο να φοβάται. Και αυτό το λιοντάρι περπατούσε ακριβώς όπως τα πρόβατα, βόσκοντας στο γρασίδι!

Το γέρικο λιοντάρι δεν μπορούσε να πιστέψει τα μάτια του. Ξέχασε ότι σκόπευε να πιάσει ένα πρόβατο για το πρωινό του. Ξέχασε εντελώς το πρωινό. Ήταν κάτι τόσο παράξενο, που αποφάσισε να αιχμαλωτίσει το νεαρό λιοντάρι και να ανακαλύψει τι συνέβαινε. Όμως ήταν γέρικο, και το νεαρό λιοντάρι ήταν πολύ γρήγορο, και δεν κατάφερνε να το προλάβει. Παρ’ όλο που πίστευε ότι ήταν πρόβατο, όταν υπήρχε κίνδυ νος το στοιχείο της ταύτισης ξεχνιόταν. Έτρεχε σαν λιοντάρι, και το γέρικο λιοντάρι δυσκολεύτηκε πολύ να το προλάβει.

Τελικά, όμως, το γέρικο λιοντάρι το αιχμαλώτισε. Το νεαρό λιοντάρι έκλαιγε και θρηνούσε και έλεγε: «Λυπήσου με, είμαι ένα φτωχό πρόβατο. Σε παρακαλώ, άσε με να φύγω».

Το γέρικο λιοντάρι είπε: «Ηλίθιο! Σταμάτα αυτές τις ανοησίες και έλα μαζί μου στη λιμνούλα». Πολύ κοντά τους ήταν μια λιμνούλα. Το νεαρό λιοντάρι δεν ήθελε να πάει, αλλά προχώρησε προς τα εκεί εντελώς απρόθυμο, γιατί τι μπορείς να κάνεις απέναντι σε ένα λιοντάρι, αν είσαι μόνο ένα πρόβατο; Μπορεί να σε σκοτώσει αν δεν το ακολουθήσεις, οπότε υπάκουσε. Η λιμνούλα ήταν ήσυχη, χωρίς κυματισμούς, σχεδόν σαν καθρέφτης.

Το γέρικο λιοντάρι είπε στο νεαρό: «Κοίτα. Κοίτα το πρόσωπό μου και κοίτα το πρόσωπό σου. Κοίτα το σώμα μου και κοίτα το σώμα σου στο νερό».

Σε δευτερόλεπτα ακούστηκε ένας μεγάλος βρυχηθμός! Οι γύρω λόφοι αντιλάλησαν. Τα πρόβατα εξαφανίστηκαν. Ήταν ένα εντελώς διαφορετικό πλάσμα – αναγνώρισε τον εαυτό του. Η ταύτιση με τα πρόβατα δεν ήταν πραγματικότητα, ήταν απλώς μια ιδέα του μυαλού του. Τώρα είχε δει την πραγματικότητα. Το γέρικο λιοντάρι είπε: «Τώρα δεν χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο. Κατάλαβες».

Το νεαρό λιοντάρι μπορούσε να αισθανθεί μια παράξενη ενέργεια που δεν είχε νιώσει ποτέ πριν στη ζωή του – σαν να κοιμόταν μέχρι τότε. Μπορούσε να νιώσει μια τεράστια δύναμη, ενώ ήταν πάντα ένα αδύναμο, ταπεινό πρόβατο. Όλη αυτή η ταπεινότητα, όλη αυτή η αδυναμία, απλώς εξατμίστηκαν.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ

OSHO

Εκδόσεις Διόπτρα