Οι περισσότεροι ότι γνωρίζουμε για τον Ιησού προέρχεται από τα Ευαγγέλια.

Πολλοί δεν τα θεωρούν αξιόπιστες πηγές και υπονοούν πως δεν υπάρχουν εξωβιβλικές αναφορές στο πρόσωπο Του.

Δεν είναι όμως καθόλου έτσι! Και αναφορές υπάρχουν και μάλιστα αρκετές περισσότερες από ότι για άλλα ιστορικά πρόσωπα των οποίων δεν αμφισβητήθηκε ποτέ η ύπαρξη.

Αν και το 70 μ.Χ η Ιερουσαλήμ και το μεγαλύτερο μέρος του Ισραήλ καταστράφηκαν, όταν οι Ρωμαίοι εισέβαλαν, και πιθανόν ακόμα περισσότερα στοιχεία για τον Χριστό όπως και μάρτυρες της παρουσίας Του χάθηκαν, εντούτοις οι μαρτυρίες είναι πολλές.

Ο Κορνήλιος Τάκιτος (55 – 120 μ.Χ. Ρωμαίος ιστορικός (55 – 120 μ.Χ.), που θεωρείται ο “μεγαλύτερος ιστορικός” της αρχαίας Ρώμης και γενικά οι μελετητές δεν αμφισβητούν τα γραφόμενα του αναφέρει στα “Χρονικά” του: «Καμιά παρηγοριά που άνθρωπος μπορεί να προσφέρει, κανένα βασιλικό δώρο, καμιά εξιλαστήρια θυσία στους θεούς δεν ήταν ικανά να γλιτώσουν τον Νέρωνα από το όνειδος του στίγματος ότι είχε διατάξει την καταστρεπτική φωτιά της Ρώμης. Ως εκ τούτου για να καταπνίξει αυτή τη φήμη, απέδωσε τελείως άδικα όλη την ευθύνη, και τιμώρησε με τα πιο ειδεχθή βασανιστήρια, αυτούς που κοινώς αποκαλούνται “Χριστιανοί”. Ο Christus, από τον οποίο προέρχεται το όνομα, θανατώθηκε από τον Πόντιο Πιλάτο, κυβερνήτη της Ιουδαίας κατά τη βασιλεία του Τιβέριου. Αλλά η ολέθρια δεισιδαιμονία που είχε αρκετό καιρό περιοριστεί, φούντωσε πάλι, όχι μόνο σε όλη την Ιουδαία, που ήταν η πηγή της αναταραχής, αλλά επίσης στην ίδια την πόλη της Ρώμης» (Annals XV, 44).

Ο Σουετώνιος, αρχιγραμματέας του Αυτοκράτορα Αδριανού, έγραψε ότι υπήρχε ένας άντρας ονομαζόμενος Χριστός που έζησε κατά τη διάρκεια του 1ου αιώνα (Annals 15.44.

Ο Ιωσήφ Φλάβιος, μεγάλος Ιουδαίος ιστορικός αναφέρεται στον αδελφόθεο Ιάκωβο. Επίσης αναφέρει: «Περίπου εκείνον τον καιρό, υπήρχε κάποιος Ιησούς, ένας σοφός άνθρωπος, αν είναι επιτρεπτό να τον ονομάσουμε άνθρωπο. Διότι Αυτός έκανε εκπληκτικά κατορθώματα… Αυτός ήταν [Ο] Χριστός… αυτός εμφανίστηκε σ` αυτούς ζωντανός ξανά την Τρίτη ημέρα, καθώς οι θεϊκοί προφήτες προείπαν. Αυτά και άλλα δέκα χιλιάδες θαυμαστά πράγματα σχετικά με Αυτόν.» 

Ο Μάρα-Μπαρ Σεραπίων, ο Σύριος γύρω στο 70 μ.Χ. έγραψε γράμμα στον γιο του όπου αναφέρει μεταξύ άλλων συγκρίνοντας τον Ιησού με τους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους: “Ούτε και ο σοφός Βασιλιάς πέθανε οριστικά και αμετάκλητα, έζησε μέσα από τη διδασκαλία που είχε διαδώσει” (Bruce, NTADAR, 114).

Ο Πλίνος ο νεότερος, περιγράφει την πίστη των Χριστιανών για την θεότητα του Χριστού και περιγράφει τα γεύματα αγάπης που τελούσαν

Στο Βαβυλωνιακό Ταλμούδ (Sanhedrin 43a) επιβεβαιώνεται η σταύρωση του Ιησού την Παραμονή του Πάσχα, και οι κατηγορίες εναντίον Του ότι διέπραττε μαγείες και ενθάρρυνε τους Ιουδαίους να αποστατήσουν.

Οπότε η άποψη του επίτιμου καθηγητή του πανεπιστημίου της Βοστόνης, Howard Clark Kee συνοψίζει με σαφήνεια τις εξωβιβλικές αναφορές αναφορές λέγοντας: «Το αποτέλεσμα της εξέτασης των εκτός της Καινής Διαθήκης πηγών που αναφέρονται έμμεσα ή άμεσα στον Ιησού, είναι η επιβεβαίωση της ιστορικής του ύπαρξης, των ασυνήθιστων δυνάμεών του, της αφιέρωσης των μαθητών του σ’ αυτόν, της ιστορικής συνέχειας του κινήματός του, μετά το θάνατο του με απόφαση του Ρωμαίου κυβερνήτη της Ιερουσαλήμ, και της διείσδυσης του Χριστιανισμού στα ανώτερα στρώματα της Ρωμαϊκής κοινωνίας μέχρι το τέλος του πρώτου αιώνα» (Kee, WCKAJ, 19).

Αν θέλετε να βρείτε ακόμα περισσότερα στοιχεία αναζητήστε το βιβλίο: “Ζητώ Αποδείξεις”,  του Josh McDowell, εκδ. ο Λόγος

Νεκταριος Ρηγας

loading...