Αυγούστα Θεοφανώ η Μεγάλη Αγία και πολέμιος της Διονυσιακής κουλτούρας.
Ο Θεός έδωσε στις γυναίκες την επίπονη-δύσκολη αποστολή να γεννούν, να μεγαλώνουν, να διαπαιδαγωγούν να αγαπούν, να προστατεύουν, και να δημιουργούν σωστούς Έλληνες Χριστιανούς, χρήσιμους πολίτες στην κοινωνία και στο έθνος. Η εξέχουσα θέση των Ελληνίδων γυναικών κατά την μεσαιωνική εποχή είναι αδιαμφισβήτητη.
Διαχρονικά τα θηλυκά αποτελούν τον θεμέλιο λίθο της εθνικής επιβίωσης-δόξας, είτε της καταστροφής ανάλογα με τον ποιο πολιτισμό θα ασπαστούν.
Τα έθνη κατακτώνται-αφανίζονται όταν απολέσουν τον πολιτισμό, την παιδεία, την θρησκεία, την γλώσσα και την ηθική. Σε περιόδους έντονης ανησυχίας-δυστυχίας, βίας και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται-αρνούνται να σκεφτούν και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, τις βίαιες πράξεις και την ελευθεριότητα.
Η θέση της γυναίκας στο imperium romanum ήταν σαφώς ανώτερη σε σχέση με τις γυναίκες του Διονυσιακού πολιτισμού. Στο Ρωμαϊκό κράτος υπήρξαν γυναίκες αυτοκράτειρες-ηγεμονικές προσωπικότητες. Επίσης είχαμε γυναίκες επιστήμονες Φιλόσοφοι, Γεωμέτρες, Μαθηματικοί, Ιατροί, σε όλη την διάρκεια ζωής της αυτοκρατορίας (13/4/1204). Διότι οι άνδρες απουσίαζαν στους αμυντικούς πολέμους, σε όλες τις μεγάλες πόλεις, είχαμε κοινωνικές υπηρεσίες με επικεφαλείς γυναίκες. Επίσης οι γυναίκες του Ρωμαϊκού κράτους θεωρήθηκαν άξιες να κατέχουν το ύψιστο αξίωμα του κράτους. Η θέση της γυναίκας στην Ρωμαϊκή κοινωνία, ήταν σαφέστατα ανώτερη σε σχέση με αυτή της Ελληνικής αρχαιότητας, όπου κυριαρχούσε ο Φρυγικός Savazios. H Ορθοδοξία διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην κοινωνική θέση της γυναίκας στο Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος.
Ο Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος απελευθέρωσαν τις γυναίκες από την αρχαία-παγανιστική εξουσία των ανδρικών ιερατείων των Δελφών και της Ελευσίνας. Μεγάλες γυναικείες προσωπικότητες συνέβαλαν στην διαμόρφωσή μιας νέας εποχής κατά την οποία το γυναικείο ιδεώδες συνδέεται στενά με την φιλανθρωπία και την κοινωνική πρόνοια, την δημιουργικότητα και την εξέλιξη. Οι γυναίκες είναι άνθρωποι που έχουν θετικά και αρνητικά. Εκπροσωπούν τις θετικές και τις Ιερές ιδιότητες της Παναγίας, σε συνδυασμό με την αδύναμη και ατελή γυναικεία φύση της πρωτόπλαστης Εύας των Διονυσιακών αξιωμάτων. Η μόνη τέλεια γυναίκα είναι η Υπεραγία Θεοτόκος, με την τελειότητα-παρθενικότητα, αγνότητα, και την φιλανθρωπία της. Η Διονυσιακή Εύα και η Παναγία διαχρονικά αποτελούν το ιδεολογικό γυναικείο σύστημα αξιών, καθώς εκπροσωπούν τους δύο παγκόσμιους πολιτισμούς (Αριστόκλειο-Διονυσιακό).
Σε όλη την Ρωμαϊκή περίοδο η γυναικεία δράση και παρουσία, σε κράτος-εκκλησία και κοινωνία υπήρξε καταλυτική. Ενδεικτικά αναφέρω Αγία Ελένη (Ισαπόστολος), Υπατία (Φιλόσοφος), Ευδοκία- Αθηναϊς, Άννα Κομνηνή, Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα, Αγία Θεοφανώ, Βασίλισσα Θεοδώρα (σύζυγος αυτοκράτορα Θεόφιλου) και Ειρήνη η Αθηναία.
Η Αυγούστα μέσα από τον ενάρετο βίο της, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες πολεμίους του εθνοκτόνου Διονυσιακού πολιτισμού. Πολλοί Ρωμαίοι αυτοκράτορες έζησαν αγία ζωή και συγκαταλέγονται στους Αγίους της Εκκλησίας μας, καθ’ ότι δεν αλλοτριώθηκαν από την εγκόσμια δόξα και εξουσία, γενόμενοι διάκονοι του Θεού και του λαού του. Ανάμεσά τους συγκαταλέγεται η ελεήμων βασίλισσα της Ρωμιοσύνης Θεοφανώ.
Ο Χριστιανισμός εξευγενίζει -ισορροπεί, διότι ηρεμεί, ομορφαίνει τις ανθρώπινες ψυχές, τις γεμίζει με αγάπη για τον συνάνθρωπο, την ζωή και κάθε τι ωραίο. Η τάξη του Χριστού, είναι το άλφα και το ωμέγα, για την εθνική και την ατομική μας επιβίωση. Η Αγία Θεοφανώ μετά από τα σκληρά χτυπηματα της ζωής, αγάπησε ακόμη περισσότερο τον Ιησού Χριστό. Αρκετοί άνθρωποι όταν δεχτούν τόσο σκληρά χτυπήματα από την ζωή, πληγώνονται πολύ, με αποτέλεσμα, να απομακρύνονται από τον Θεό. Μερικοί εξ αυτών καταλήγουν να γίνονται άθεοι, είτε σατανιστές. Άλλοι καταντούν να υβρίζουν καθημερινά τα θεία. Αντιθέτως η πολύ ξεχωριστή Ελληνίδα Χριστιανή, αγάπησε όσο τίποτε άλλο τον Χριστό, παρά τα απάνθρωπα χτυπήματα που δέχτηκε από την ζωή, χάνοντας από μικρή την μητέρα της, και σε πολύ νεαρή ηλικία το παιδί της. Αυτό το πράγμα μας δείχνει ξεκάθαρα το πόσο ξεχωριστή ήταν.
Ένα από αυτά τα οποία μας δίδαξαν οι πρόγονοι μας είναι ότι η μεγαλύτερη αξία σε έναν άνθρωπο είναι να κρατά την ψυχή στο στόμα, να πολεμά, να επιμένει για το αδύνατο, το ακατόρθωτο. Από την στιγμή που δεν θα λυγίσει και παραμείνει ανυποχώρητος, τότε γίνεται το θαύμα που ποτέ ένας δειλός δεν μπορεί να πιστέψει, καθώς το αδύνατο-ακατόρθωτο έχει γίνει πλέον δυνατό κερδίζοντας την ζωή την ελευθερία, και την αιώνια ζωή. την οποία μας προσφέρει ο κύριος και Λυτρωτής ημών, ο Ιησούς ο Χριστός. Όταν οι σωστοί Έλληνες δεχτούν απάνθρωπα χτυπήματα από την ζωή, επιτύχουν να διατηρήσουν την πίστη, την αγάπη και της Ελληνικές-Χριστιανικές αρχές τους, τότε όχι μόνον δεν απαρνούνται τον Χριστό αλλά ταυτόχρονα μεγαλουργούν. Όλοι αυτοί οι άγιοι, και οι Ήρωες είχαν την απαραίτητη Ελληνοχριστιανική παιδεία από το ξεκίνημα της ζωής τους.
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ. Το πρώτο θαύμα της Αγίας Θεοφανούς, ήταν για ένα ετοιμοθάνατο κοριτσάκι. Κατά την επίσκεψη της, το παίρνει στην αγκαλιά της και αμέσως ζωηρεύει, συνέρχεται το παιδάκι, ενώ ήδη του ετοίμαζαν τα σχετικά με την ταφή του. Άρχισε να μιλάει χαρούμενο, να περπατάει, να αγκαλιάζει με ευγνωμοσύνη την Αυγούστα. Αν και η Αγία έχασε το δικό της παιδί, εντούτοις δεν απομακρύνθηκε από τον Χριστό, συνέχισε να τον αγαπά, ενώ ταυτόχρονα αγαπούσε όλους τους ανθρώπους. Το αποτέλεσμα ήταν να αποκτήσει την δύναμη να κάνει θαύματα. Το θαύμα διαδόθηκε αστραπιαία σε όλη την επικράτεια. Όλοι μιλούν για την Αγία αυτοκράτειρα. Η Αγία εν ζωή έκανε και άλλα πολλά θαύματα. Η ίδια όμως παραμένει ταπεινή, συνεχίζει να βοηθά ολόψυχα τους αναξιοπαθούντες. Φτωχοί, πεινασμένοι, ανάπηροι, άρρωστοι, ορφανά, αδικημένοι, χήρες, αθώοι κατάδικοι, ξένοι, χρεώστες και πενθούντες δέχονται τις ευεργεσίες της Αγίας Θεοφανούς. Η Αγία επισκεπτόταν σε μόνιμη βάση νοσοκομεία, γηροκομεία, βρεφοκομεία, ορφανοτροφεία, λεπροκομεία, πτωχοκομεία, ιδρύματα όπου στεγάζονται παραστρατημένες γυναίκες. Η Αυγούστα όπως και όλοι οι πρόγονοί μας οι οποίοι έκαναν ελεημοσύνες, δεν προσέβαλαν ποτέ και με κανέναν τρόπο, τους αναξιοπαθούντες. Αυτό το κάνουν στην εποχή μας, αρκετοί νεοραγιάδες, και είναι ένα ακόμη δείγμα παρακμής και σήψης.
Oι φιλανθρωπίες των προγόνων μας δεν ήταν ποτέ βασισμένες επάνω στην επίδειξη, τον πλουτισμό, την αλαζονεία και τον κοινωνικό ρατσισμό-φασισμό, εις βάρος των φτωχών. Γινόταν πάντοτε, με πραγματική Χριστιανική αγάπη. Μια τόσο σημαντική πράξη, για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να γίνεται, εις βάρος της αξιοπρέπειας των ανθρώπων, που χρειάζονται βοήθεια. Η κακία είναι αμάθεια, όπως μας δίδαξε ο Ύπατος των Φιλοσόφων, ο Αριστοκλής. Δεν επιτρέπετε να ξεχωρίζουμε, με διάφορα πολιτικά, κοινωνικά, η αθλητικά, είτε άλλα κριτήρια, εάν θα βοηθήσουμε, η όχι, τους φτωχούς ανθρώπους.
Μια από τις Αγίες που πολέμησαν με σθένος τον Φοινικικό-Διονυσιακό πολιτισμό μέσα από τον ευσεβή βίο τους, ήταν και η Αυτοκράτεια-Αγία Θεοφανώ. Διαχρονικά ο Διονυσιακός πολιτισμός όταν κυριαρχεί καταστρέφει το έθνος σε πνευματικό-ηθικό, πολιτικό, στρατιωτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Αυτό το είδαμε την αρχαία εποχή με την κατάρρευση του αρχαίου Ελληνικού κόσμου και την άνευ αντιστάσεως Ρωμαϊκή κατάκτηση και την σύγχρονη εποχή με την Τουρκική, υπό Γερμανική έγκριση (1).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ (ΤΗΕ TIMES OF VOULGAROKTONOS)
