Η κακοποίηση της ιστορικής επιστήμης αποτελεί το βασικότερο γνώρισμα όλων των εχθρών του έθνους.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Τα έθνη κατακτώνται-αφανίζονται όταν απολέσουν τον πολιτισμό, την παιδεία, την θρησκεία, την γλώσσα και την ηθική. Σε περιόδους έντονης ανησυχίας-δυστυχίας, βίας και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται-αρνούνται να σκεφτούν και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, τις βίαιες πράξεις και την ελευθεριότητα.
Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων ἀποτελεῖ γιὰ σύμπασα τὴ Χριστιανοσύνη τὴν εὐφρόσυνη ἀνάμνηση τοῦ πιὸ ἐλπιδοφόρου γεγονότος τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Διότι ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι τὸ κέντρο ὅλων τῶν ἱστορικῶν ἐξελίξεων.
Ὑπῆρξε ἡ ἀπαρχὴ τῆς πιὸ μεγάλης ἐπανάστασης ὅλων τῶν ἐποχῶν, καθότι ἔμελλε ὁ Θεάνθρωπος Λυτρωτὴς νὰ ἀλλάξει τὴν πορεία τοῦ κόσμου, νὰ ἀνασύρει τὸν πεσόντα ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ ζοφώδη σκότη τῆς ἀπατηλῆς πλάνης καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσει στὸ ἀνέσπερο θεϊκὸ φῶς τῆς ἀλήθειας. Αὐτὸ τὸ φῶς φτάνει ὡς τὰ μύχια τῆς ψυχῆς μας. Μᾶς φωτίζει καὶ μᾶς γεμίζει μὲ ἄφατη χαρά, διότι μᾶς δίνει τὴ βεβαιότητα ὅτι δὲν εἴμαστε μόνοι στὴν πορεία τῆς ζωῆς μας ἀλλὰ μαζί μας συμπορεύεται ὁ «Ἐμμανουὴλ ὁ ἐστὶ μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἠμῶν ὁ Θεὸς» (Ματθ.1,23). Γι’ αὐτὸ ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος τῶν Χριστουγέννων προτρέπει: «Εὐφραίνεσθε δίκαιοι, οὐρανοὶ ἀγαλλιάσθε, σκιρτήσατε τὰ ὅρη Χριστοῦ γεννηθέντος» (1ο τροπάριο τῶν αἴνων).
Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ θλιβερὴ ἐξαίρεση. Κάποιοι ὄχι μόνο δὲ χαίρονται ἀπὸ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ λυποῦνται, ὀδύρονται καὶ καταριοῦνται τὸ γεγονὸς τῆς Θείας Γεννήσεως, θεωρώντας τὸν ἐρχομὸ τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο ὡς τὸ χειρότερο κακὸ γιὰ τὴν…ἀνθρωπότητα. Πρόκειται γιὰ κάποια σύγχρονα κατάλοιπα τοῦ λεγομένου «εὐρωπαϊκοῦ διαφωτισμοῦ», ὁ ὁποῖος, ὅπως εἶναι γνωστό, μὲ κομπασμὸ ὑποσχέθηκε στὴν ἀνθρωπότητα «σωτηρία» χωρὶς Θεό, φέρνοντας δυστυχῶς τὰ ἀντίθετα ἀποτελέσματα, σκοταδισμό, μίσος, αἷμα, ἀδυσώπητη ἀντιπαλότητα καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα δύο παγκοσμίους πολέμους στὴ γηραιὰ ἤπειρο μὲ περισσότερα ἀπὸ 100.000.000 νεκρούς. Μόνο ποὺ αὐτὰ τὰ «διαφωτιστικὰ» κατάλοιπα ἔχουν τὸ «θεό» τους, μᾶλλον τοὺς «θεούς» τους, καὶ θέλουν νὰ μᾶς σώσουν μὲ ἐκείνους. Μιλοῦμε γιὰ τοὺς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς λάτρεις τῶν ἀρχαίων ξεχασμένων παγανιστικῶν «θεῶν», τοὺς νεοπαγανιστές, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἕναν μεγάλο στόχο, νὰ ἐκθρονίσουν τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ νὰ ἐνθρονίσουν στὴ θέση του τοὺς ἀνύπαρκτους, αἰσχροὺς καὶ γελοίους «θεοὺς» τῆς προχριστιανικῆς εἰδωλολατρίας.
Για τους ίδους λόγους κάποιοι οδύρονται, λυπούνται και θρηνούν! Χτυπιούνται και καταριούνται τη φωτοφόρο και μεγαλειώδη Ανάσταση του Χριστού! Τη θεωρούν μέγα άχθος και πόνο αγιάτρευτο στο στήθος τους! Μέσα στον φρικτό οδυρμό τους πασχίζουν να μειώσουν την αξία της μπροστά στα μάτια των λαμπρά εορταζόντων πιστών του Αναστάντος Χριστού. Είναι ολοφάνερο πως η αμαρτία δημιούργησε στα μυαλά τους σοβαρή νοητική στέρηση, ώστε να μη μπορούν να στοχαστούν ούτε στο ελάχιστο το ασύλληπτο μέγεθος της θείας δωρεάς, η οποία απορρέει από τον όλβιο κενό τάφο του Κυρίου και τη λαμπροφόρο έγερσή Του. Το νυσταλέο βλέμμα τους είναι στραμμένο προς τον σκοτεινό και αραχνιασμένο Άδη και όχι προς τον ολόφωτο ουρανό, που είναι πλημμυρισμένος από το ανέσπερο αναστάσιμο φως. Αποστρέφονται την ελευθερία του ουρανού και ορέγονται τα δεσμά του υποχθόνιου δεσμωτηρίου του «διαβόλου και των αγγέλων αυτού» (Ματθ.25,41). Τέλειος παραλογισμός.
Στον καιρό της απίστευτης πνευματικής σύγχυσης βλέπουμε απίθανους «διανοούμενους», «προοδευτικούς» και «κουλτουριάδηδες» συγγραφείς, οι οποίοι αποσπούν την προσοχή των άλλων με φλάμπουρο τον «προοδευτισμό» και την πολεμική κατά του Χριστού και της Εκκλησίας. Δεν γίνεται, κατά την αντίληψή τους, να «είναι κάποιος διανοούμενος και να μην πολεμά την Εκκλησία»! Θεωρούν τους εαυτούς τους αυτόκλητους «σωτήρες» του κόσμου από τη «χριστιανική σκλαβιά», (ας ήταν όλες οι σκλαβιές τέτοιες». Γι’ αυτό και πολεμούν με όλα τα «μέσα» που διαθέτουν, ακόμα και με την «λάσπη», ρίξε ρίξε, κάτι θα μείνει, όλο και κάποιος αστοιχείωτος θα «τσιμπήσει» στα φτηνιάρικα γραφόμενά τους! Όσοι ασχολούμαστε με την αντιρρητική γραμματεία, γνωρίζουμε πολύ καλά από αντιχριστιανική «λασπογραφία»!
Ένα λοιπόν από τα πιο ανόητα επινοήματά τους, τα οποία αγγίζουν τα όρια της «λασπογραφίας» κατά της Αναστάσεως του Κυρίου είναι η συσχέτισή της με τις «αναστάσεις» των διαφόρων παγανιστικών «θεοτήτων» και το χειρότερο: ο χαρακτηρισμός της ως παγανιστικό «δάνειο»! Κάθε χρόνο τις ημέρες του Πάσχα βλέπουμε δημοσιευμένα κάποια ανούσια άρθρα, τα οποία επιχειρούν, ανεπιτυχώς φυσικά, να παρουσιάσουν την ανάσταση του Χριστού ως ένα ακόμη μύθο «αναστημένου» «θεού», σαν και αυτών των παγανιστικών θρησκειών της προχριστιανικής αρχαιότητας. Με μια απίστευτη ρηχότητα στα επιχειρήματά τους και με μια γελοία κακοποίηση της ιστορικής αλήθειας, προσπαθούν να «αποδείξουν», ότι ο Ιησούς Χριστός είναι μια κακέκτυπη μυθική επινόηση, αναβίωση του αιγυπτιακού θεού Όσιρι, του συριακού Άδωνι, του φρυγικού Άττι και του «ελληνικού» Διόνυσου, οι οποίοι πιστευόταν ότι «αναστήθηκαν» από τον Άδη!
Θέλουν να λησμονούν αυτοί οι «ερευνητές», οι οποίοι αρέσκονται να αυτοπροσδιορίζονται και ως «ορθολογιστές», πως ενώ εκείνοι οι «θεοί» ανήκουν στη σφαίρα της πιο νοσηρής φαντασίας και του μύθου, ο Ιησούς Χριστός είναι πρόσωπο ιστορικό, πέραν πάσης αμφιβολίας, έστω και αν θέλουν με απίστευτα φτηνά επιχειρήματα και γελοιοποιώντας κάθε αρχή επιστήμης της ιστορίας, να «καταρρίψουν» την ιστορικότητα του Χριστού. Θέλουν ακόμη να λησμονούν πως ο οποιοσδήποτε συσχετισμός του Χριστιανισμού και η σύγκρισή του με όλα τα ιστορικά θρησκεύματα είναι ατυχής, διότι το χριστιανικό μήνυμα ουδεμία σχέση έχει με αυτό που ονομάζεται θρησκεία στον εκτός του Χριστιανισμού χώρο. Για μας η πίστη μας δεν είναι θρησκεία, όπως των άλλων, αλλά βιωτή, τρόπος ζωής και πολιτείας!
Ο Χριστός και η αγία Του Εκκλησία δεν είναι κλεισμένοι στα παγερά στεγανά κάποιου ναού, όπως τα άψυχα ξόανα, οι ανύπαρκτοι «θεοί» του παγανισμού, αλλά είναι καθημερινός βίος, τρόπος υπάρξεως, άσβεστος φάρος και ασφαλής οδοδείκτης της ουρανοδρόμου πορείας μας! Δεν είναι, επίσης, μόνο η υπεράνω πάσης αμφιβολίας ανυπαρξία των παγανιστικών «θεών», αλλά και το αβυσσαλέο χάσμα στο υπόβαθρο των «νεκραναστάσεων» των παγανιστικών «θεών» και του Θεανθρώπου Χριστού. Οι παιδαριώδεις μυθολογικές διηγήσεις για τις παγανιστικές «νεκραναστάσεις» έχουν όλες ως βάση κάποια φτηνή ιδιοτέλεια και το χειρότερο, όπως θα δούμε στη συνέχεια, είναι αποτέλεσμα ικανοποιήσεων ταπεινών ορμέμφυτων και ενστίκτων των ακόλαστων «θεών».
Επίσης (πολύ σημαντικό) η «ανάστασή» τους είναι αποτέλεσμα επέμβασης άλλων «ανώτερων» «θεών», διότι από μόνοι τους είναι εντελώς ανίκανοι να αναστηθούν. Αντίθετα το Πάθος και η Ανάσταση του Χριστού ενέχει την απόλυτη ανιδιοτέλεια. Ο Ιησούς Χριστός, όντας τέλειος Θεός, δέχεται εκούσια να υποστεί τον επώδυνο και ταπεινωτικό σταυρικό θάνατο, για τη σωτηρία του κόσμου και ανασταίνεται από τους νεκρούς αφ’ εαυτού, ως Θεός αληθινός και παντοδύναμος, νικώντας κατά κράτος και καταργώντας το θάνατο!
Για του λόγου το αληθές θα παραθέσουμε εν συντομία τους μύθους των «νεκραναστημένων» παγανιστικών «θεών», για να αποδείξουμε τη γελοία σύγκριση που επιχειρείται με την μεγαλειώδη και λαμπροφόρο ανάσταση του Χριστού μας. Για τους κακόπιστους, τους συμβουλεύουμε να κρατούν στο άλλο χέρι τους κάποια μυθολογία, να κάνουν αντιπαραβολή για την ορθότητα των σπαρταριστών μύθων που αναφέρουμε, των «παθών» και των «αναστάσεων» των παγανιστικών «θεών». Για να διαπιστώσουν ότι δεν υπερβάλουμε όταν περιγράφουμε τις πραγματικές πίστεις και δοξασίες των αρχαίων λαών γι’ αυτούς τους «θεούς», σε αντίθεση με την εξιδανικευμένη εικόνα τους από τον σύγχρονο παγανισμό!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ OFFICIAL WEBSITE TOY ΑΓΓΕΛΟΥ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ Φ. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ (THE TIMES OF VOULGAROKTONOS)
