Κύπρος & Ελλάδα στο φάσμα του μουσουλμανικού εποικισμού

Οι νέες μαζικές πολιτογραφήσεις Τούρκων υπηκόων στην κατεχόμενη Κύπρο, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν με εντολές της κυβέρνησης Ερτογάν, έχουν δημιουργήσει πολλές και έντονες αντιδράσεις ανάμεσα στην Τ/Κ κοινότητα. Δυστυχώς το φαινόμενο του διαρκούς και συστηματικού εποικισμού των κατεχομένων από την Τουρκία, δεν έχει ποτέ αντιμετωπιστεί από Κύπρο και Ελλάδα με την αντίστοιχη σοβαρότητα και τον αντίστοιχο προγραμματισμό, που ενεργεί η Τουρκική πλευρά. Κατά καιρούς το έχουμε αναγάγει σε μείζον θέμα, το οποίο και είναι, αλλά μόνο κατά καιρούς. Ποτέ συστηματικά, σχεδιασμένα και σταθερά. Ακόμα και στο Κραν Μοντανά, όπου στις συνομιλίες είχαμε πλησιάσει αρκετά κοντά στην επίτευξη συμφωνίας, δεν βρέθηκε στο επίκεντρο των συνομιλιών, όπως θα έπρεπε, και όπως ευτυχώς για πρώτη φορά βρέθηκαν τα θέματα ασφάλειας, στρατευμάτων και εγγυήσεων. Σήμερα, όχι μόνον επανέρχεται, αλλά εξελίσσεται και σε ένα θέμα το οποίο τείνει να δημιουργήσει προϋποθέσεις, που θα το καταστήσουν ανυπέρβλητο εμπόδιο για ενδεχόμενη λύση του Κυπριακού. 

Γιατί; Διότι μέσων των εποίκων η Άγκυρα πετυχαίνει αργά αλλά σταθερά δύο στόχους. Ο ένας είναι ο πολιτικός έλεγχος στα κατεχόμενα και ποδηγέτηση των διάφορων εκλογικών διαδικασιών. Ο δεύτερος είναι η ευχέρεια που δημιουργείται έτσι ώστε να ελέγξει, αν παραστεί ανάγκη, τη διαδικασία και φυσικά το αποτέλεσμα ενός ενδεχόμενου δημοψηφίσματος για λύση του Κυπριακού. Και πέραν τούτου θα έχει, όταν φτάσει στον απαιτούμενο αριθμό εποίκων που θα είναι πολιτογραφημένοι ως Τουρκοκύπριοι, να προβεί όταν το κρίνει και σε μια άλλη ενέργεια. Ένα πρωί να προκαλέσει δημοψήφισμα ανάμεσα στην αλλοιωμένη πια δημογραφικά τουρκοκυπριακή κοινότητα με στόχο να αποφασίσουν δήθεν δημοκρατικά και ελεύθερα τι επιθυμούν ως το μέλλον τους. Κάλλιστα θα μεθοδεύσει για παράδειγμα την νίκη στο εν λόγω δημοψήφισμα υπέρ της λύσης δύο κρατών. Ένας ενδιάμεσος στόχος που θα επιτρέπει, όποτε κρίνει ότι οι συνθήκες το ευνοούν και την προσάρτηση των κατεχομένων. Ένα τέτοιο δημοψήφισμα με το συγκεκριμένο αποτέλεσμα θα έχει οριστικά πλέον δυναμιτίσει την πιθανότητα λύσης του Κυπριακού εντός των παραμέτρων του ΟΗΕ. Μια τέτοια ενέργεια θα δημιουργήσει ένα πρότυπο και για άλλες περιοχές στον κόσμο όπου υπάρχει σημαντικός αριθμός τουρκόφωνων πολιτών ή πολιτών τουρκικής καταγωγής. Τέτοιοι πληθυσμοί δεν υπάρχουν μόνον στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα και σε άλλες όμως χώρες.

Αυτό το στοιχείο φυσικά επιτρέπει σε Κύπρο και Ελλάδα να βρουν σύμμαχες κυβερνήσεις ενάντια στους τουρκικούς σχεδιασμούς αλλοίωσης της βούλησης των λαών που βρίσκονται αντιμέτωποι με τον Τουρκικό επεκτατισμό. Την ίδια στιγμή προσφέρεται προς αξιοποίηση και η αντίδραση όλης της Δύσης στα παρόμοια φαινόμενα τα οποία συντελούνται στην Ουκρανία σήμερα. Γιατί θα είναι δύσκολο για τη Δύση να κατακεραυνώνει ανάλογες ενέργειες στην Ουκρανία από πλευράς Ρωσίας και να σφυρίζει αδιάφορα στις Τουρκικές μεθοδεύσεις στην Κύπρο και αλλού. Αρκεί βέβαια Κύπρος και Ελλάδα να επαναφέρουν στη θέση που του αρμόζει το πρόβλημα του εποικισμού, τη σημασία και τις συνέπειες του και για άλλες περιοχές του κόσμου. Να το επαναφέρουν σχεδιασμένα και συστηματικά. Με συνέπεια και συνέχεια. Άλλωστε το θέμα εποικισμού των κατεχομένων εξελίσσεται σε θέμα επιβίωσης των ίδιων των Τουρκοκυπρίων. Θέμα αλλοίωσης όχι μόνον των δημογραφικών δεδομένων στην τουρκοκυπριακή κοινότητα αλλά και της κουλτούρας, παράδοσης, εθίμων και αξιών των Τουρκοκυπρίων συμπατριωτών μας. Και όπως προείπα οριστικής αλλαγής του ισοζυγίου μεταξύ, των δυνάμεων που επιθυμούν λύση του Κυπριακού εντός των παραμέτρων του ΟΗΕ από τη μια και των δυνάμεων που επιθυμούν διχοτομική διευθέτηση του προβλήματος από την άλλη. Την ίδια στιγμή αυτές οι τουρκικές ενέργειες αποδεικνύουν την απροθυμία της Άγκυρας να λύσει το Κυπριακό. 

Οφείλουμε να υποδείξουμε στη διεθνή κοινότητα ότι το να αφήνεται η Τουρκία να προωθεί τον εποικισμό ισοδυναμεί με τη προώθηση της διχοτόμησης.  Και η οριστικοποίηση της διχοτόμησης θα δημιουργήσει νέα κακά προηγούμενα και για άλλες χώρες και μια νέα πιθανής σύρραξη σε μια πολύ ευαίσθητη περιοχή του πλανήτη.  Και μάλιστα σε μια στιγμή που ο κόσμος βρίσκεται στην πλάστιγγα μεταξύ ειρήνης και πολέμου.

Υ.Γ.  Είναι καιρός οι δημοσιογράφοι να βοηθήσουν να συζητηθούν στις τηλεμαχίες 

θέσεις και προτάσεις και να σταματήσει το συνεχές αναμάσημα των ιδίων 

θεμάτων και μάλιστα προσωπικής υφής.