Η παγκόσμια υπηκοότητα ενός «πολίτη του κόσμου»! Το «κρυφό καμάρι» όλων των παγκοσμίων δράσεων «ελευθερίας»
Όταν βλέπουμε αφίσες με καρδούλες, χεράκια, ανθρώπους ή παιδιά χέρι-χέρι γύρο από τη ρόδα που παριστάνει τη Γη, με ή χωρίς τα χρώματα του ουρανίου τόξου, θα ξέρουμε ότι η καμπάλ κάνει «δημόσιες σχέσεις»! Εξάλλου, τα περισσότερα λογότυπα των παγκόσμιων οργανώσεων που αποβλέπουν στον έναν και μοναδικό σκοπό – την υποδούλωση των αδούλωτων – περιέχουν κάποια εκδοχή των παραπάνω στοιχείων. Αυτά όσον αφορά τις, γενικής αποδοχής, γραφικές παραστάσεις που χρησιμοποιεί η προπαγανδιστική μηχανή της, καθόλου καλοπροαίρετης, παγκόσμιας «ελίτ»…
Οι λέξεις κλειδιά που εμφανίζονται απαραιτήτως σε όλες τις ονομασίες, στις διαφημίσεις, τα σλόγκαν και στα κείμενα που προμοτάρουν την Ατζέντα 20-30 είναι, κυρίως: παγκόσμια, ελευθερία, συμμαχία, υγεία, βιωσιμότητα, αλλαγή φύλου, κλιματική αλλαγή, σύμπραξη, ενότητα, κοινότητα/κοινοτικό, περιεκτικότητα, ανοικτή κοινωνία, ανεκτικότητα, αλληλεγγύης, νοιάζομαι, διαφορετικότητα, ανθρώπινα δικαιώματα, συμμετοχή, δικαιοσύνη, αγάπη, όλοι μαζί, για τα παιδιά, καθαρό περιβάλλον, αντίσταση, εναλλακτικά etc.
Ειδικά η λέξη «εναλλακτική/ό» (ιατρική, ειδησεογραφία, πολίτευμα) κάνει θραύση, γιατί σου γεμίζει το στήθος με την ελπίδα ότι έχεις επιλογή` ότι υπάρχουν κάποιοι καλοί και επώνυμοι που σκέφτονται σαν και εσένα ακόμα και για σένα, και «μαζί» θα καταφέρουμε να αντισταθούμε στους «κακούς» και να αναποδογυρίσουμε την όποια κατάσταση. Αυτό όμως, μόνο άν συντονιστούμε` ή μάλλον, εάν κάτσουμε να μας συντονίσουν!
(Στην Ελλάδα κάτσαμε και μας συντόνισαν. Πρώτα μας συντονίσανε, για το «καλό» μας, οι «κακοί», ώστε περί 6,5 εκ γίνανε εν ενεργεία ή εν δυνάμει, καμένα χαρτιά. Ταυτόχρονα, οι «καλοί» ετοίμαζαν το έδαφος, σε διαδικτυακές «μυστικές» συναντήσεις, ώστε να συντονίσουν τους ατάκτους όταν θα ερχόταν «η ώρα».)
Οι γεμάτες χρώματα, χαριτωμένες εικόνες ως φόντο για τα γλοιώδη προπαγανδιστικά κείμενα της νέας τάξης (που λες και είναι γραμμένα από τεχνητή νοημοσύνη!), συσκευάζουν την υπόσχεση για τον κομμουνιστικού και ολιστικού τύπου, εναλλακτική κοινωνία των πολιτών του κόσμου.
Ποιος είναι, λοιπόν, ο «πολίτης του κόσμου»;
«Citizen of the world ή ελληνιστί πολίτης του κόσμου λοιπόν, είναι ο άνθρωπος που ανήκει πρώτα στην ανθρώπινη φυλή κι ύστερα στο οποιοδήποτε κράτος, χώρα κι έθνος. Κατά τον Hugh Evans, ιδρυτή του κινήματος «Global Citizen», ο πολίτης του κόσμου επιθυμεί, θέλει κι απαιτεί τα ίδια αν όχι ίσα δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από το κράτος, τη φυλή, το χρώμα, το φύλο και το έθνος τους. Ανησυχεί για τις διαφορές που χωρίζουν τους λαούς, αλλά και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά και στο σύνολό του.
Οι πολίτες του κόσμου δεν αναγνωρίζουν μόνο τις δυσκολίες της δικής τους χώρας, μα κοιτάζουν εκτός συνόρων για τα εκατομμύρια θέματα που έχουν να αντιμετωπίσουν πολίτες άλλων λαών. Χωρίς εννοείται να απαρνείται τις ρίζες και τον τόπο του ένας άνθρωπος με την ιδεολογία αυτή, γίνεται πιο ευσυνείδητος για τις λίγες, αν όχι καθόλου διαφορές που χωρίζουν τους ανθρώπους κι αποδέχεται το διαφορετικό λες και είναι πολίτης από κάθε χώρα, ήπειρο και σημείο του πλανήτη. Δρα για το κοινό καλό, είτε αυτό έχει να κάνει με την έλλειψη εκπαίδευσης, είτε με την έλλειψη ιατρικής περίθαλψης σε διάφορες γωνίες του πλανήτη. Ενημερώνεται και ψάχνει τρόπους να βοηθήσει κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Κρατώντας επομένως τον τίτλο αυτό, ο πολίτης του κόσμου έχει ως χώρα του ολόκληρο τον κόσμο και διεκδικεί από τους ηγέτες των χωρών να επιφέρουν αλλαγές για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής της δικής του και των άλλων.
«Δεν είμαι Αθηναίος ή Έλληνας, είμαι πολίτης του κόσμου» είπε κάμποσα χρόνια πριν ο σπουδαιότερος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης και κράτησε αυτή την επιπρόσθετη ταυτότητα για όσο ζούσε. Γιατί στην τελική, το να είσαι πολίτης του κόσμου δεν κρατάει μόνο για λίγες ώρες ή μέρες μα γίνεται ένας ακόμη τίτλος στο όνομά σου που σου δίνει το πλεονέκτημα να παίρνεις ακόμα μία ταυτότητα που υπερέχει το τοπικό επίπεδο. Υπερβαίνοντας τα γεωγραφικά σύνορα, υπερβαίνεις και τον εγωισμό σου και προσφέρεις έτσι, όχι μόνο στη χώρα σου, αλλά και σε μια γειτονική χώρα ή ακόμα και σε μια χώρα μίλια μακριά- γιατί πάνω απ’ όλα ενδιαφέρεσαι κι έχεις ενεργή συμμετοχή στα παγκόσμια προβλήματα. Μέσα από αυτό αναπτύσσεσαι εσύ ως άνθρωπος, ως προσωπικότητα, αλλάζεις τρόπο σκέψης και κυρίως εκτιμάς λίγο περισσότερο αυτά που έχεις. Από το πιο απλό, μέχρι το πιο σύνθετο.
Η παγκόσμια αυτή υπηκοότητα ανοίγει τους ορίζοντές σου, σε φέρνει αντιμέτωπο με τα θέματά σου κι αυξάνει τα επίπεδα ενσυναίσθησής σου. Κι ίσως να σκεφτείς κάπως εγωιστικά λέγοντας πως δεν μπορείς εσύ να σώσεις τον κόσμο και να επιφέρεις την αλλαγή, μα σε διαβεβαιώ ότι είναι πολύ πιο εύκολο απ’ όσο νομίζεις. Δε χρειάζονται πολλά, ούτε τρελά και παλαβά κόλπα για να κατανοήσεις βαθιά ότι με το που γίνεσαι πολίτης του κόσμου, γίνεσαι αυτομάτως και καλύτερος πολίτης στον τόπο σου.» [1]
Και μια ιδέα ακόμα για τον ορισμό «παγκόσμιος υπήκοος»:
«Παγκόσμιοι υπήκοοι είναι οι άνθρωποι που έχουν συνειδητοποιήσει την αλληλεξάρτηση που διέπει αυτόν τον κόσμο και την θέση τους σ’ αυτόν. Ο καθένας αλληλεπιδρά δραστικά με την κοινότητά του και συνεργάζεται με άλλους για να διασφαλίσει ότι ο πλανήτης γίνεται ένα πιο δίκαιο, πιο ασφαλές και πιο αειφόρο μέρος. Προκειμένου να μαθαίνει κανείς αν είναι πολίτης του κόσμου – ή να μαθαίνει πως να γίνει κάτι τέτοιο -, χρειάζεται να αναλύει τον δικό του τρόπο ζωής και, συνάμα, την διάθεση που έχει για να γίνει κομμάτι από κάτι μεγαλύτερο.
[…]
2. Ποιες είναι οι αξίες που προβάλλουν οι παγκόσμιες κοινότητες;
Ο Παγκόσμιος Πολίτις εκπροσωπεί συγκεκριμένες αξίες οι οποίες προβάλλουν την διαφορετικότητα, τον ανθρωπισμό και την παγκόσμια ασφάλεια. Αυτές εμπεριέχουν, αναλυτικότερα, τις εξής αξίες: τον θρησκευτικό πλουραλισμό, την προστασία του περιβάλλοντος, την εξάλειψη της φτώχειας, την παύση των συρράξεων μεταξύ των χωρών, την ανθρωπιστική βοήθεια και την διατήρηση της πολιτιστικής πολυμορφίας. Όσοι ταυτίζονται με αυτές τις αξίες ή έχουν ήδη δεσμευτεί για τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων, είναι στον δρόμο για να γίνουν παγκόσμιοι πολίτες. Δεν μιλάμε, λοιπόν, για κάποια, απλή δωρεά – που και αυτή βοηθάει, επίσης – αλλά για την κατανόηση των διαφορετικών συνθηκών διαβίωσης για άλλους ανθρώπους, παγκοσμίως.» [2]
Ακόμα και τα παιδιά εκπαιδεύονται στην “παγκόσμια υπηκοότητα”. Π.χ.:
«Για να καταλαβαίνει κανείς καλύτερα, η παγκόσμια υπηκοότητα μπορεί να διαχωριστεί σε τέσσερα μέρη: αστική υπευθυνότητα, πολιτιστική συνείδηση, περιβάλλον και παγκόσμια οικονομία. Ελάτε να κοιτάξουμε το κάθε ένα απ’ αυτά, αναλυτικά.» [3]
Και τώρα, ΤΟ ΚΕΡΑΣΑΚΙ ΣΤΗ ΤΟΥΡΤΑ:
Για όσους δεν το γνωρίζουν, έχουμε και Παγκόσμια Κυβέρνηση των Πολιτών, η οποία πορεύεται σύμφωνα με το Άρθρο 21 (3), της Οικουμενικής Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων:
«Η βούλησης του λαού θα είναι η βάση της εξουσίας της κυβέρνησης…»
Και όπως η κάθε αξιοπρεπείς κυβέρνηση, και αυτή χορηγεί διαβατήρια πολίτες [4]:
Υπάρχει και σημαία του τύπου (φαίνεται πιο καλά στο: https://www.pngwing.com/en/free-png-naeig)
Κάνοντας αναζήτηση στο διαδίκτυο, εκτός από το ότι βρίσκουμε συναρπαστικά σχετικά λογότυπα, μαθαίνουμε ότι: «Η Παγκόσμια Αρχή Υπηρεσιών πουλάει Παγκόσμια Διαβατήρια στους πρόσφυγες και σε άλλους ανθρώπους που δεν είναι ικανοί να διασφαλίσουν έγκυρα, αυθεντικά ταξιδιωτικά έγγραφα. Σύμφωνα με την Π.Α.Υ., στις δομές προσφύγων, τα Παγκόσμια Διαβατήρια χορηγούνται δωρεάν.»
Μαθαίνουμε, επίσης, ότι: «Το γεγονός ότι το διαβατήριο που χορηγείται από την Παγκόσμια Αρχή Υπηρεσιών έχει γίνει επισήμως δεκτό (de jure), από 6 χώρες (Μπουρκίνα Φάσο, Εκουαδόρ, Μαυριτανία, Τανζανία, Τόγκο και Ζάμπια) και έχει γίνει δεκτό κατά περίπτωση (de facto), από 150 χώρες και πλέον, καθιστά το διαβατήριο της Π.Α.Υ. έγκυρο.»
