Γιατί η Ελλάδα πρέπει να καταθέσει τις συντεταγμένες της ΑΟΖ της
Τρία γεγονότα των ημερών αποτελούν ένα ακόμη βήμα για την αναγνώριση της ελληνικής ΑΟΖ και την υποβολή επισήμων χαρτών με τις συντεταγμένες της. Πρώτο γεγονός, η δημοσίευση του χάρτου “αεροναυτικής έρευνας και διάσωσης” στον θαλάσσιο κι εναέριο χώρο μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδος. Δεύτερον, η κατηγορηματική δήλωση της νέας Ιταλίδος πρωθυπουργού Γεωργίας Μελόνι ότι τα νησιά του Αιγαίου ανήκουν στην Ελλάδα με πλήρη κυριαρχία. Και τρίτον, η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι παράνομο.
Η υποβολή επίσημων χαρτών δεν είναι απλώς δικαίωμα της Ελλάδος, είναι υποχρέωσις! Τώρα, ο Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO), οι αεροπορικές εταιρίες και οι κυβερνήσεις εις περίπτωσιν –ό μη γένοιτο– αεροπορικού ατυχήματος μέσα στην περιοχή εναερίου ελέγχου (FIR) μεταξύ των δύο συνορευουσών θαλασσίων περιοχών Αιγύπτου και Ελλάδος, γνωρίζουν ποία εθνική αρχή είναι αρμοδία για την έρευνα και διάσωση.
Έτσι και με την ανακήρυξη ΑΟΖ και κυρίως με την κατάθεση χαρτών οι πετρελαϊκές εταιρίες θα γνωρίζουν και στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο σε ποιες θαλάσσιες περιοχές έχει κυριαρχικά δικαιώματα η Ελλάδα και οι άλλες παράκτιες χώρες. Άρα και ποια χώρα δικαιούται να παραχωρεί δικαιώματα για την πραγματοποίηση ερευνών και στη συνέχεια εξορύξεων υδρογονανθράκων.
Επιβάλλεται, συνεπώς, η ανακήρυξη ΑΟΖ και η οριοθέτησή της κι αν δεν είναι δυνατή η οριοθέτησή της με διμερή συμφωνία, η κατάθεση συντεταγμένων για το ποια έκταση θεωρεί η Ελλάδα ότι καταλαμβάνει η ΑΟΖ της. Κι αυτό είναι διαδικασία διαφορετική από την επέκταση των χωρικών υδάτων από τα έξι στα 12 μίλια. Η δε κίνησις είναι επιβεβλημένη, καθώς η ευρωπαϊκή ενεργειακή κρίσις εντείνεται και παρατείνεται.
Άμεσα συντεταγμένες και ΑΟΖ
Η υποβολή των σχετικών χαρτών στον ΟΗΕ και εάν υπάρξει διαφωνία με το αντικείμενο ή παρακείμενο παράκτιο κράτος, η παραπομπή της διαφωνίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, θα επιτρέψει την δρομολόγηση της επίλυσης του προβλήματος. Αυτό ισχύει και σε ό,τι αφορά στην Τουρκία, αλλά ακόμα και την Αίγυπτο, με την οποία η οριοθέτηση ΑΟΖ έχει συμφωνηθεί μόνο για ένα τμήμα.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να βραδύνει στην υποβολή χαρτών για τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ. Όταν η Ιταλίδα πρωθυπουργός (τα εγχώρια ΜΜΕ την αποκαλούν “νεοφασίστα”) διακηρύσσει urbi et orbi ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου, ο μεν…Ντούτσε θα στριφογυρίζει στον τάφο του (αυτός αποκαλούσε την Μεσόγειο “Μάρε Νόστρουμ”, όπως σήμερα ο Ακάρ-πασάς την αποκαλεί “Γαλάζια ¨Πατρίδα).
Ο δε νεοδημοκράτης πρωθυπουργός μας πρέπει να ανταποκριθεί στην ετυμηγορία του Ευρωκοινοβουλίου, οριοθετώντας την ΑΟΖ με την κατάθεση συντεταγμένων στο Αιγαίο, στην Κρήτη και στο Καστελλόριζο. Διαφορετικά, χάνει την πολιτική αξία της η απόφασις του Ευρωκοινοβουλίου ότι το τουρκολυβικό μνημόνιο καταπατεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος και ότι είναι ανυπόστατο.
Οι αντιρρήσεις της Τουρκίας και οι επιφυλάξεις των ενδοτικών Ελλήνων (της γνωστής “αποθήκης σκέψεως” των εκάστοτε “Θεοδωροπούλων” και τινών ανθελλήνων ξένων διπλωματών) δεν έχουν νομική ισχύ ούτε πολιτική σημασία. Εάν αμφισβητηθεί η ΑΟΖ της Ελλάδος θα κληθεί ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος να την υπερασπισθεί σαν “νέος Μιλτιάδης”, που είπε επ’ ευκαιρία της ετησίας εορτής των Ενόπλων Δυνάμεων.
Συμφωνία win-win!
Με την ανακήρυξη-οριοθέτηση της ΑΟΖ σύμφωνη είναι η ελληνική κοινή γνώμη και η αξιωματική αντιπολίτευση για πρώτη φορά. Αίρεται επίσης η πονηρά πρόταση του πρώην “εθνάρχη” περί προσφυγής των τουρκικών εδαφικών διεκδικήσεων (“γκρίζες ζώνες”) στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Διότι θα έθετε την ελληνική εθνική κυριαρχία στην κρίση δικαστών που δέχονται πολιτικές πιέσεις και δεν θα ανελάμβανε το πολιτικό κόστος με το επιχείρημα της δικανικής επιλύσεως.
Αν η Τουρκία αποδεχθεί την ΑΟΖ ως τετελεσμένο γεγονός θα είναι πράξις φρονήσεως του Ερντογάν, ο οποίος, παρά τις ρητορείες του, ποτέ δεν έχει υπερβεί στην πράξη τα εσκαμμένα. Θα έληγε έτσι και μία παρανόηση που χρονολογείται από το 1975 με την αθλία συμφωνία της Βέρνης του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τον “πορθητή της Κύπρου” Μπουλέντ Ετζεβίτ, η οποία εμποδίζει την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στο Αιγαίο μέχρι τούδε. Η εκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων θα αντιμετώπιζε την οξεία ενεργειακή κρίση που κοντεύει να εκτροχιάσει το ελληνικό αν-ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών.
Αλλά κι οι Τούρκοι έχουν μερίδιο στο Αιγαίον και στην ΑΟΖ της Μεσογείου θαλάσσης, όσον βεβαίως τους αναλογεί από το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης. Θα επωφεληθούν από την ανακάλυψη υδρογονανθράκων και θα παύσουν να καταπατούν την ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ. Win-win που λέγουν οι Αμερικανοί – αμοιβαίο το κέρδος από την ανακήρυξη-οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ.
Κόλμερ Κωνσταντίνος
