Πέθανε στο Μεσολόγγι το 1980, πικραμένος για την αντιμετώπιση που είχε από την πολιτεία και τους συναδέλφους του
Ο ιατρός Γιάννης Λυκούδης από το Μεσολόγγι ήταν ο πρώτος γιατρός παγκοσμίως που το 1957 διατύπωσε την θεωρία ότι το έλκος του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου οφείλεται σε μικροβιακό παράγοντα, και θεράπευε τους ασθενείς του με ένα συνδυασμό τριών αντιβιοτικών, τον οποίο ονόμασε “Ελγάκο”από τα αρχικά των ασθενειών Ελκος – γαστρίτιδα – κολίτιδα. Το 1960, έχοντας πλέον βοηθήσει χιλιάδες ελκοπαθείς να ανακουφιστούν από τα συμπτώματά τους, μετέβη στην Αθήνα και προσπάθησε, απευθυνόμενος σε επιστημονικούς φορείς και την πολιτεία, να πείσει για το βάσιμο της παρατήρησής του. Αντ’ αυτού όμως, αντιμετώπισε τα ειρωνικά σχόλια των υπευθύνων φορέων και την απόρριψη της αίτησης του με την απόφαση του Ανωτάτου Υγειονομικού Συμβουλίου της εποχής ότι ” …ως γνωστόν τα αντιμικροβιακά φάρμακα όχι μόνον δεν ωφελούν αλλά βλάπτουν το έλκος του στομάχου” !! Παρά τις απορριπτικές αποφάσεις όλων των αρμοδίων φορέων, ο Ιωάννης Λυκούδης, σίγουρος ότι είχε δίκιο, συνεχισε στο ιατρείο του στην Αθήνα πλέον να εφαρμόζει αυτό το θεραπευτικό σχήμα. Διώχθηκε ποινικά και του επιβλήθηκε πρόστιμο από τον τότε Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών. Ο Ιωάννης Λυκούδης πέθανε στο Μεσολόγγι το 1980, πικραμένος για την αντιμετώπιση που είχε από την πολιτεία και τους συναδέλφους του. Ήταν όμως σίγουρος ότι αργά ή γρήγορα θα αποδεικνυόταν ότι είχε δίκιο. Το 1982, οι Αυστραλοί επιστήμονες Ρομπιν Γουόρεν και Μπάρι Μάρσαλ, βασιζόμενοι στα πορίσματα του Λυκούδη, απέδειξαν ότι το έλκος του στομάχου προκαλείται από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, και τιμήθηκαν το 2005 με το βραβείο Νομπελ ιατρικής. Προς τιμή του ο Μάρσαλ αναγνώρισε δημόσια την συνεισφορά του Λυκούδη στην μεγάλη επιτυχία του!
Συμπέρασμα: Κάποτε έρχεται η δικαίωση. Η ιατρική κρίση δεν εκβιάζεται, δεν κατευθύνεται, δεν μανιπιουλάρεται. Δεν ορκιστήκαμε να υπακούμε στον όποιον δυνάστη και στα θεσμικά όργανα (πολιτικά, συνδικαλιστικά) που δίνουν γραμμή και εντολές. Το μόνο αφεντικό μας (εμάς των γιατρών) είναι η συνείδησή μας, κι οι μόνοι μας οδηγοί είναι η κρίση κι οι γνώσεις μας. Εγώ αυτήν την λυσενκοϊκή “ιατρική” δεν την αναγνωρίζω. Δεν είναι ιατρική αυτό, αλλά το νομιμοφανές άλλοθι ενός στυγερού ευγονικού πογκρόμ. Θα τους μαζέψουν όλους αυτούς του συνεργούς. Μέχρι τότε, όμως, πρέπει κάπως αλλιώς να λέγονται αυτοί οι χιτλερικοί γιατροί. Δεν δέχομαι να αποκαλούμαστε συνάδελφοι μ’ αυτούς που προσβάλλουν την ιατρική ιδιότητα.
Παπαπέτρου Σταυρούλα, χειρουργός οδοντίατρος
…
