Ληξουριώτισσα: Οι deja vu, σατανικοί, νεο-εκπαιδευτικοί μηχανισμοί των εκάστοτε προσωρινών στην εξουσία
Πιστεύω ότι το παρόν άρθρο-συρραφή, αν και λίγο μεγαλούτσικο, μας δίνει μια ιδέα για το πως φθάσαμε από το μαρτυρικό «κρυφό σχολιό» του προχθές στο ρουφιανικό αποκρυφιστικό σχολιό του σήμερα. Επιπλέον, ίσως να «θεραπεύσει» την αυταπάτη πολλών σχετικά με τον ρόλο των προσκόπων στην «εκπαιδευτική αλυσίδα».
Μέρος 1ο
Τα «Γεράκια της Πατρίδος», η εφεύρεση μέσω της οποίας ο Τσαουσέσκου κατηχούσε τα νήπια.
Μετάφραση και διασκευή άρθρου από: https://adevarul.ro/stiri-locale/alexandria/soimii-patriei-inventia-prin-care-ceausescu-1645767.html
Το 1976 ο Τσαουσέσκου εφηύρε την οργάνωση «Τα Γεράκια της Πατρίδος» μέσω της οποίας τα παιδιά 4-7 ετών εισήγοντο στο κομμουνιστικό σύστημα. Η σχετική απόφαση είχε μόλις υιοθετηθεί στο «Συνέδριο για την πολιτική επιμόρφωση και σοσιαλιστικού πολιτισμού στο πεδίο της ιδεολογικής, πολιτικής και μορφω-παιδαγωγικής εργασίας». Σύμφωνα με το όραμα του Τσαουσέσκου, τα μικρά παιδιά, δίχως να ξέρουν ακόμα να διαβάζουν και να γράφουν, έμελλε να συμβάλλουν στην ανάδειξη της «πολυμερούς αναπτυγμένης σοσιαλιστικής κοινωνίας». Τα «ένστολα» δημοτικάκια, ως μέλη της Οργάνωσης των Προσκόπων, είχαν είδη περιληφθεί στο σύστημα, ενώ οι μαθητές γυμνασίου/λυκείου ορκιζόταν κιόλας πίστη στη πατρίδα και απέδιδαν δόξα στον αγαπημένο ηγέτη, φορώντας της στολές των μελών της «Ένωσης Κομμουνιστικής Νεολαίας».
Ο σκοπός της οργάνωσης «Τα Γεράκια της Πατρίδος» ήταν, με λίγα λόγια: «η πολιτικο-ηθική διαπαιδαγώγηση των παιδιών, στο πνεύμα του ανθρωπισμού, της αγάπης και του σεβασμού για την πατρίδα, τον λαό και για το Ρουμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα.» ή, εκτενέστερα, όπως κατεγράφη η ιδρυτική διακήρυξη της: «Η αναγνώριση της σημαίας του Ρουμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, η αναγνώριση του πορτρέτου του συντρόφου Νικολάε Τσαουσέσκου και της συντρόφισσας Ελένα Τσαουσέσκου, η ενημέρωση των παιδιών σχετικά με τις υψηλές λειτουργίες που αυτοί εκτελούν στα πλαίσια του κομματικού και του κρατικού μηχανισμού, την παρουσίαση ορισμένων σημαντικών πτυχών των παιδικών και εφηβικών χρόνων αυτών, όπως και των κυρίων στιγμών της επαναστατικής τους δράσης, στο παρελθών και στις τελευταίες δεκαετίες` την υπογράμμιση του αποφασιστικού ρόλου του συντρόφου Νικολάε Τσαουσέσκου και της συντρόφισσας Ελένα Τσαουσέσκου για την εξασφάλιση όλων των προϋποθέσεων για την ανατροφή και την μόρφωση των παιδιών και για την οικονομικο-κοινωνική ανάπτυξη της πατρίδας μας. Η εισαγωγή κάποιων προσιτών [στα παιδιά] στοιχείων σχετικά με τον ηγετικό ρόλο του κόμματος στη κοινωνία μας, ως κεντρικό ζωτικό όργανο του έθνους μας και την αναγκαιότητα να ανταποκριθεί πιστά, κανείς στις προτροπές και στο κάλεσμα του κόμματος και της ηγεσίας του.»
Το 1977, ο Τσαουσέσκου αποφάσισε να «βελτιώσει δια σοβαρών μέτρων» (σ. μτφρ. – στη γραμμή του κόμματος), το «ελαφρύ» παιδικό περιοδικό «Arici-Pogonici» (σ. μτφρ. – θα το λέγαμε, σε ελεύθερη μετάφρση: «Σκαντζόχοιρος- σκαντζοχοιράκι»), μιας και ο τίτλος θα άλλαζε σε «Τα Γεράκια της Πατρίδος».
Την εγγραφή στο παιδικό σταθμό διαδεχότανε από την εορτή της εισαγωγής στην οργάνωση, παρουσία και των κομματικών και κρατικών παραγόντων. Οι πρόσκοποι παρέδιδαν στις ομάδες «γερακιών» τα διακριτικά της οργάνωσης` το κάθε «γεράκι» έφερε το σήμα και το κάθε παιδικό σταθμό, τη σημαία. Από την φιέστα δεν λείπανε τα ποιήματα και τα τραγούδια αφιερωμένα στο Ρουμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα:
«Στη καρδιά φέρω το κόμμα,/Καπελάκι στο κεφάλι/Και σημαία στο λαιμό/Στη ψυχή τη Ρουμανία μαζί με τον αρχηγό
Δεν φοβάμαι πια κανέναν/Φρόνιμος είμαι, εργατικός/Με λέν’ «Γεράκι της πατρίδος» Δικός σου είμαι υιός,/κόμμα-γονέα αγαπημένε/Μας χάρισες μια χώρα-παραμύθι /Γι’ αυτήν, μe αγάπη και μας ανατρέφεις.»
Η εισαγωγή στην οργάνωση γινόταν κατόπιν ορκωμοσίας` Τα παιδιά τεσσάρων ετών ορκιζόταν πίστη ως εξής: «Εγώ, Γεράκι της Πατρίδος, υπόσχομαι να διατηρώ την πίστη στον λαό, να είμαι τίμιος και δίκαιος, να υπερασπίζομαι και να υμνώ πάντοτε τη γη αυτή.»
(Φώτο από: http://www.latrecut.ro/?s=%C3%AEmi)
Σ’ εκείνες τις στενάχωρες εποχές η λαϊκή σοφία και η ανάγκη αυτοσυντήρησης δίνανε ρεσιτάλ ευφυΐας, χλευάζοντας όλα τα αφύσικα που συνέβαιναν. Έτσι, δεν άργησε να εμφανιστεί η «φολκλορική» εκδοχή του «γεράκιου» όρκου: «Ορκίζομαι με το χέρι στο φιογκάκι/Και με το ποπό στο γιογιό/Να γίνω μεγάλος και λεβέντης/Μέσα στο κρύο, στο σκοτάδι/Χωρίς τίποτα να τρώω.»
Μέρος 2ο
Ερευνώντας τους κάτω συνδέσμους θα δείτε πόσο μας δουλεύουν οι εκάστοτε «ηγέτες» και «προκαθήμενοι».
https://filoumenos.com/forum/viewtopic.php?f=22&t=8500
«Το 1908 ιδρύθηκε στην Αγγλία από τον Λόρδο μασώνο Μπάντεν Πάουελ ο παγκόσμιος οργανισμός των προσκόπων.»
https://www.sep.org.gr/el/normal/90418/ViewBlogArticle
«Η Παγκόσμια Ένωση Ορθοδόξων Χριστιανών Προσκόπων – ΔΕΣΜΟΣ συμμετείχε στο 24ο Παγκόσμιο Προσκοπικό Jamboree στην ενότητα Faith and Belief zone.»
«Η οργάνωση των Προσκόπων της Αμερικής ανακοίνωσε σήμερα ότι υπέβαλε αίτηση για χρεοκοπία έπειτα από τις εκατοντάδες αγωγές για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων που αντιμετωπίζει και οι οποίες ανατρέχουν δεκαετίες πίσω.»
***
Αφορμή για τη παρούσα εργασία, στάθηκε μια εξαιρετική ανάρτηση του αξιότιμου καθηγητή Σπύρου Καμπιώτη, του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, που παρατήρησα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και από την οποία φωτίζω παρακάτω εκτεταμένα αποσπάσματα, με την άδεια του συγγραφέα:
«… θεώρησα υποχρέωσή μου να γράψω το παρόν άρθρο, ορμώμενος από την ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας σχετικά με τις «καινοτομίες» με τις οποίες ξεκινά φέτος η λειτουργία των Σχολείων, και ιδιαίτερα εκείνες που αφορούν το νηπιαγωγείο και το δημοτικό (δηλαδή τις προ-σχολικές και τις πρώτες σχολικές περιόδους και ηλικίες) και η οποία ανακοίνωση του υπουργείου, πέρασε στα ψιλά χωρίς να δώσει κανείς ιδιαίτερη προσοχή ή σημασία και χωρίς καμία αντίδραση από πουθενά. Και δεν υπάρχει αντίδραση γιατί όλοι ασχολούνται με το ποιος είναι …περισσότερο ή λιγότερο ψεκασμένος ή αψέκαστος.
Η δική μου ταπεινή άποψη –έστω και αν είναι λίγο αιχμηρή- είναι πως δεν υπάρχουν ψεκασμένοι και αψέκαστοι σε τούτο τον υπό κατοχή τόπο, και δεν υπάρχουν διότι απλά ΟΛΟΙ (λίγο ή πολύ) είναι …ραντισμένοι/ψεκασμένοι.
Είναι ψεκασμένοι από …εγωκεντρισμό, παντογνωσιά και ξερολισμό.
Είναι ψεκασμένοι από το πάθος αυτοεπιβεβαίωσης, αυτομοναδικότητας, αυτοπροβολής …αυτο-ικανοποίησης.
Είναι ψεκασμένοι από …αδιαφορία για τους διπλανούς του, ακόμα και αν πρόκειται για μέλη της οικογένειάς του, συγγενών του ή φίλων του.
Είναι ψεκασμένοι από εγωπάθεια, υστεροβουλία, ανηθικότητα, θράσος και υποκρισία.
Είναι ψεκασμένοι από κακία, μίσος, διχόνοια, φοβικά σύνδρομα … … …και το πως θα πρωτο-βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου.
Αλλά ας έρθουμε στο προκείμενο.
Ανακοίνωσαν λοιπόν πως:
α) Η προσχολική εκπαίδευση γίνεται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ από το 4ο έτος ηλικίας του νηπίου*.
Με απλά και κατανοητά λόγια, δηλ. μόλις το παιδί κλείσει τα 3α του χρόνια ζωής και μπει στο 4ο.
*Δηλ. ίσα-ίσα που μόλις το παιδί έχει προλάβει να απογαλακτιστεί (και αν), υποχρεώνουν τους γονείς/οικογένεια να το πάνε για … «καλούπωμα και φορμάρισμα» με ¨φροντίδα¨ της πολιτείας, για να ενισχύσουν λέει τις …εγκάρσιες δεξιότητές και ικανότητές τους (βλ. εικόνα).
β) Αγγλικά στο Νηπιαγωγείο, για να διευρύνει λέει το νήπιο τα γλωσσικά του εφόδια* από πολύ νωρίς.
*Εντάξει ας μην ήμαστε τόσο γκρινιάρηδες και ας δεχθούμε ότι σ΄ αυτό το σημείο υπάρχει κάτι θετικό (μεγάλη συζήτηση). Το ερώτημα όμως είναι γιατί π.χ. δεν προωθεί παράλληλα το υπουργείο και την επαφή των νηπίων με την αρχαία Ελληνική γλώσσα, όταν μάλιστα είναι παραδεχτό πλέον σε όλη την διεθνή κοινότητα πως αυτή η γλώσσα οξύνει τον νου και διευρύνει στο μέγιστο τις γνωστικές και αντιληπτικές ικανότητες του ατόμου ;
γ) Νέες θεματικές –στο Εργαστήρια Δεξιοτήτων – όπως οδική ασφάλεια, ρομποτική αλλαγή, κλιματική αλλαγή, σεξουαλική αγωγή, επιχειρηματικότητα, εθελοντισμός κ.ά.) στο υποχρεωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα όλων των Νηπιαγωγείων, Δημοτικών και Γυμνασίων, με στόχο την ενίσχυση των εγκάρσιων δεξιοτήτων και βασικών ικανοτήτων των μαθητών*.
*Αλήθειαααα, από πότε π.χ. η ¨κλιματική αλλαγή¨ και η σεξουαλική αγωγή, έγιναν ή συμπεριελήφθησαν στις δεξιότητες ή τις ικανότητες του ατόμου ;
Χμμμ. Ναι, ίσως, μπορεί και να έχουν και δίκιο, διότι την σεξουαλική αγωγή την χρειάζεται το άτομο από μικρή ηλικία ώστε να «εκ-παιδευτεί» π.χ. στις …κατάλληλες στάσεις και πόζες. … Σας προτείνουμε λοιπόν ως ένα καλό βοήθημα στην προκειμένη περίπτωση, το …Καμα Σούτρα, το οποίο εγχειρήδιο περιέχει τόσο λεκτικές όσο και εικονιστικές απεικονίσεις.
——————
Όμως ας σοβαρευτούμε και ας πάρουμε και μία γεύση
της –πραγματικής- επιστημονικής βιβλιογραφίας μπας και κατανοήσουμε ΟΛΟΙ, το που οδηγούν και σε τι αποσκοπούν οι εντολές της …Μπιλντερμπεκ για την «σωστή» εκπαίδευση/προσαρμογή/διαμόρφωση/ … των νηπίων και γενικώς των μικρών παιδιών της προσχολικής και της πρώτης σχολικής περιόδου/ηλικίας.Σύμφωνα με τον (Przeweda, 1981) οι αναπτυξιακές φάσεις του ατόμου μέχρι το τέλος της προσχολικής ηλικίας είναι οι εξής!
– Φάση του νεογέννητου (από τη γέννηση μέχρι και τον 1ο μήνα).
– Βρεφική ηλικία (μέχρι το τέλος του 1ου έτους).
– Μεταβρεφική ηλικία (από το 1ο μέχρι το 3ο έτος).
– Προσχολική ηλικία (από το 3ο μέχρι και το 6 έτος).
Έτσι ανάλογα τη βαθμίδα εκπαίδευσης και τα ψυχοφυσιολογικά χαρακτηριστικά καθώς και τη ψυχοκινητική ανάπτυξη του παιδιού σήμερα, έχουμε εξής απλή ταξινόμηση:Προσχολική ηλικία (σταθμοί, νηπιαγωγείο)
Πρώτη σχολική ηλικία (α΄ και β΄ δημοτικού)
Δεύτερη σχολική ηλικία (γ΄,δ΄,ε΄ και στ΄ δημοτικού)Προσχολική ή νηπιακή ηλικία
Η προσχολική ή νηπιακή ηλικία χρήζει ιδιαίτερης προσοχής μια και είναι από τις περισσότερο ευαίσθητες ηλικίες και παίζει καθοριστικό ρόλο για τη μετέπειτα εξέλιξη του ατόμου σε όλους τους τομείς της ζωής του. Η νηπιακή ηλικία αρχίζει όταν το βρέφος περνά σε εκείνη την ηλικιακή φάση η οποία αρχίζει περί το 3ον έτος της ζωής του νηπίου μέχρι το 6ον όπου και αρχίζει η επόμενη ηλικιακή φάση που είναι η πρώτη σχολική περίοδος.
Ο Παρασκευόπουλος (χ.χρ. τομ.2) αναφέρει πως σ’ αυτό το διάστημα έχουμε αλλαγές και προσαρμογές του νηπίου τόσο σε σωματοκινητικό όσο και σε νοητικό επίπεδο, καθώς επίσης αλλαγές παρουσιάζονται και στον τομέα της συναισθηματικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Ψυχοπνευματικά το νήπιο είναι ένα εξελισσόμενο άτομο με ιδιαίτερο τρόπο ζωής. Η ψυχοκινητική ικανότητα του νηπίου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως παρεμβατικούς (οικογενειακούς, σχολικούς), βιολογικούς (ρυθμός βιολογικής ανάπτυξης και ωρίμανσης), περιβαλλοντικούς, κ.λ.π. (Τραυλός, 1998)
Τα χρόνια που προηγούνται της εισόδου του παιδιού στο σχολείο θεωρούνται και αναγνωρίζονται ότι είναι ΥΨΙΣΤΗΣ ΖΩΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ για την ανάπτυξη του παιδιού*.
Οι σταθμοί νηπίων και τα νηπιαγωγεία δεν θεωρούνται πλέον ως ο προθάλαμος του σχολείου αλλά ως ο τόπος εκείνος όπου το νήπιο θα βοηθηθεί να αναπτυχθεί σε τομείς όπως είναι ο φυσικός-σωματικός, κοινωνικός, συναισθηματικός και νοητικός ΄΄(συμπεριλαμβανομένης της γλώσσας, της αντίληψης, της σκέψης, της μνήμης και άλλων τομέων της νοητικής ανάπτυξης)΄΄. (Bredekamp & Copple, 1998).
*Αραγε γίνεται αντιληπτό σε αυτό το σημείο του παρόντος κειμένου, το τι ρόλο μπορούν να παίξουν στην μετέπειτα ζωή του βρέφους –ως ενήλικα- οι νέες υποχρεωτικές παρεμβατικές ρυθμίσεις του υπουργείου;Νοητική ανάπτυξη-γλώσσα -σκέψη-αντίληψη*
*(Για να αντιληφθεί ο κάθε ένας τι πάει να στηθεί και τι πάνε να κάνουν παρεμβαίνοντας στην εξέλιξη και ανάπτυξη των παιδιών μας).
Η βιβλιογραφία στηρίζει πως είναι απαραίτητο ο εκπαιδευτικός που ασχολείται με τις προσχολικές ηλικίες να γνωρίζει, ποίο μπορεί να είναι το επίπεδο της νόησης των νηπίων και πως αυτή αναπτύσσεται, ποίος είναι ο ρόλος της γλώσσας στις έννοιες, πως τα παιδιά σκέπτονται και πως αυτά αντιλαμβάνονται τις διάφορες καταστάσεις, έτσι ώστε να μπορούν να κάνουν την δουλειά τους σωστά και κυρίως εποικοδομητικά.
Από την ηλικία των 3-6 ετών παρότι τα παιδιά βρίσκονται σε μία εξελικτική διαδικασία έχουν πλέον αποκτήσει την ικανότητα να χρησιμοποιούν αρκετά καλά τη γλώσσα καθώς και την ικανότητα να μπορούν να αναπαραστήσουν στο μυαλό τους διάφορα γεγονότα (με έντονο το στοιχείο της φαντασίας μέσω εικονιστικών/εικονικών προσεγγίσεων).
Αυτή η συνεχώς αυξανόμενη ανάπτυξη του νου, επιτρέπει στα παιδιά να συμμετέχουν σε πολλές δραστηριότητες με μαθησιακό χαρακτήρα. Οι πρακτικές που ακολουθούν συνήθως οι εκπαιδευτικοί σε σχέση με την νοητική ανάπτυξη των νηπίων βασίζονται κυρίως στις θεωρίες των Piaget (1952) –της προσυλλογιστικής περιόδου-, του Vygotsky (1978) –της κοινωνικοπολιτισμικής θεωρίας-, και των Siegler (1983) και Seifert (1993) –θεωρία της επεξεργασίας των πληροφοριών-.
Η Hartland (1997) αναφέρει ότι ΄΄χρειαζόμαστε τη γλώσσα προκειμένου να συνδυάσουμε έννοιες για να σκεφτούμε σύνθετα΄΄. Τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν αποθηκεύουν τις οπτικές και τις χωρικές πληροφορίες του περιβάλλοντος σε νοερά πρότυπα. Αρκετές έννοιες εξαρτώνται από την γλώσσα (Johnson και Laird, 1983). Για έναν μεγάλο είναι απλό και εύκολο να σκεφτεί να εκφραστεί να ΄΄νοιώσει΄΄ και να αποδώσει έννοιες είτε μέσω εικόνων είτε μέσω συμβολισμών είτε και μέσω λέξεων που περικλείουν αφηρημένες έννοιες (δηλ. χωρίς χωρικά χαρακτηριστικά), όπως ψυχολογία, άγχος, στεναχώρια κ.λπ. Για ένα παιδί ενώ είναι εύκολο να αποδώσει έννοιες που μπορούν να απεικονίζονται στο μυαλό του ως εικόνες, του είναι σχεδόν ακατόρθωτο να αποδώσει αφηρημένες έννοιες που απαιτούν εμπειρίες και γνωστική επεξεργασία. (Σημ. Γράφοντος: Και εδώ αρχίζει το βρώμικο παιγνίδι με το μυαλό των νέων παιδιών)
Σύμφωνα με την Hartland (1997) τρεις είναι οι επικρατέστερες θεωρίες που έχουν να κάνουν με τη σχέση ανάμεσα στη γλώσσα και τη σκέψη:
α) Η θεωρεία η οποία υποστηρίζει ότι ΄΄η γλώσσα εξαρτάται και αντανακλά το επίπεδο γνωστικής ανάπτυξης του ατόμου΄΄.
β) εκείνη που στηρίζει την άποψη ότι ΄΄η γλώσσα και η σκέψη αναπτύσσονται χωριστά ως την ηλικία των δύο ετών, από εκεί και πέρα ενώνονται και αναπτύσσονται μαζί.΄΄ και
γ) η θεωρεία που υποστηρίζει ότι ΄΄η σκέψη εξαρτάται από τη γλώσσα΄΄.
Όπως αναφέρει η Hartland για την πρώτη θεωρεία, αυτή της ΄΄γνωστικής ανάπτυξης ο Piaget υποστήριξε ότι η γλώσσα είναι αποτέλεσμα της ανάπτυξης της ευφυΐας………….., οι πρώτες ευφυείς σκέψεις του παιδιού δεν μπορούν να εκφραστούν με τη γλώσσα, από τη στιγμή που υπάρχουν μόνο ως εικόνες και σωματικές ενέργειες. Αυτό το ονόμασε αυτιστική σκέψη.΄΄
Για την δεύτερη θεωρεία η συγγραφέας συνεχίζει ΄΄σύμφωνα με το ρώσο ψυχολόγο L.S. Vygotsky, η γλώσσα και η σκέψη στην αρχή αναπτύσσονται ανεξάρτητα η μία από την άλλη ……….Στα δύο περίπου χρόνια συμβαίνει μία σημαντική αλλαγή στη σκέψη των παιδιών, με την έννοια ότι χρησιμοποιούνται πλέον σύμβολα για να αντικαταστήσουν πράγματα΄΄.
Σύμφωνα με τον Vygotsky (1962) τα παιδιά μετά την ηλικία των 2 ετών ΄΄αρχίζουν να χρησιμοποιούν το είδος αυτό της λεκτικής σκέψης που χρησιμοποιούμαι για να λύνουμε προβλήματα… Ανάμεσα στην ηλικία των 2-7 ετών, ο λόγος για ενέργειες και σχέδια, βαθμιαία γίνεται εσωτερικός λόγος, ενώ η ομιλούμενη γλώσσα γίνεται κοινωνική.΄΄ (Hartland, 1997).
Σύμφωνα με τον Piaget (1959) η εκπαίδευση στην προσχολική ηλικία πρέπει να βασίζεται στο ότι η σκέψη των νηπίων αναπτύσσεται καθώς αυτά έρχονται σε επαφή και αντιμέτωπα με καινούργιες –μαθησιακές- καταστάσεις (εμπειρίες) στο περιβάλλον τους*. Τα παιδιά βοηθούνται και προοδεύουν όταν τους δίνεται η ευκαιρία να ανακαλύπτουν μέσω του παιγνιδιού.
*Καινούργιες –μαθησιακές- καταστάσεις. Εδώ ας αναρωτηθεί ο κάθε ένας γονιός και όχι μόνο, το τι ρόλο και το πως μπορεί να επιρρεάσει στην ανάπτυξη της σκέψης του παιδιού, η ¨σεξουαλική διαπαιδαγώγιση¨ καθώς και η ασύδοτη καταστροφολογία για την δήθεν κλιματική αλλαγή.
Ο Bruner (1964), ανάλογα με την ηλικία του παιδιού αναφέρει τρεις διαφορετικούς τύπους αναπαράστασης στη σκέψη. Από την γέννηση μέχρι την ηλικία των 2 ετών κυριαρχεί η ενεργητική αναπαράσταση (μέσω της μυϊκής αίσθησης), από την ηλικία των 2 ή 3 ετών έως 6 επικρατεί η εικονική (ή εικονιστική) αναπαράσταση (όπου κυρίαρχο ρόλο έχει η φαντασία), και μετά την ηλικία των 6 ή 7 ετών η σκέψη του ατόμου υφίσταται σημαντικές γνωστικές αλλαγές και αυτό σκέπτεται πλέον με σύμβολα, οπότε έχουμε την λεγόμενη συμβολική αναπαράσταση (αλλά με επικράτιση ακόμα της εικονικής αναπαράστασης).
Το στάδιο που ενδιαφέρει κυρίως τους εκπαιδευτικούς γενικά της προσχολικής και της πρώτης σχολικής περιόδου είναι αυτό μεταξύ 3 και 6 ετών, δηλαδή το στάδιο της Εικονικής (ή εικονιστικής) αναπαράστασης με περίσσια τα στοιχεία φαντασιακής σκέψης.
Μετά το πρώτο στάδιο της ενεργητικής (μυϊκής) αναπαράστασης όπου τα παιδιά «σκέπτονται» μέσω των κινητικών αντιδράσεων το παιδί περνάει στην επόμενη φάση όπου μπορεί να αποθηκεύει στο μυαλό του εικόνες και να σκέπτεται μέσω αυτών των εικόνων. Τα παιδιά πλέον μπορούν να σκέπτονται μέσω νοητικών αναπαραστάσεων εκ των προτέρων και να προγραμματίζουν μία πράξη πριν την εκτελέσουν (Friedman, Scholinick και Coocking, 1987).
(Σε αυτό το σημείο σημειώνουμε. Μπορεί άραγε κάποιος να φανταστεί, το τι μπορεί να σημαίνει και το πως μπορεί να επηρρεάσει ή το που μπορεί να κατευθύνει σεξουαλικά αυτές τις ηλικίες, τόσο στην προσχολική όσο και για στην 1η σχολική περίοδο ή και λίγο αργότερα, η «εκπαίδευση», σε ¨δεξιότητες¨ όπως αυτές που υποχρεωτικά πλέον επιβάλει για “μάθηση” το υπουργείο στα νήπια και στα μικρά παιδιά; )
ΥΣ. Μετά από αυτά, ο κάθε γονιός ας πράξει όπως τον φωτίσει ο Μεγαλοδύναμος.»
Στη συνέχεια παρουσιάζω και άλλα δύο «πιάτα» τροφής για σκέψη κι’ όποιος κατάλαβε – κατάλαβε!»
ληξουριώτισσα
Υ.Γ. – Πιλοτική διαπαιδαγώγηση ή… «αναβάθμιση λογισμικού»: https://staging.ksipnistere.com/2022/10/blog-post_17.html
