Έτσι, φέρτε και άλλους… από ανθρωπισμό!!! Καλό εξισλαμισμό. Ούτε σφαίρα δεν θα πέσει
Μπουρκίνι αντί για μπικίνι στην Κύπρο
Μέχρι τις 5 Ιουλίου του 2022 είχαμε 4.250 γεννήσεις και 12.000 αφίξεις μουσουλμάνων από την Τουρκία στην Κύπρο που υπέβαλαν αίτηση χορήγησης πολιτικού ασύλου, δήλωσε ο γενικός διευθυντής του υπουργείου Εσωτερικών της Κύπρου Κώστας Κωνσταντίνου.
Του ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ ΚΕΦΑΛΑ*
Περίπου 2.000 έποικοι κάθε μήνα φτάνουν αεροπορικώς πρώτα στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο από την Κωνσταντινούπολη και την Αγκυρα και αμέσως μετά περνούν στις ελεύθερες περιοχές. Οπως και στην Ελλάδα, έτσι και στην Κύπρο η παράνομη είσοδος ανταμείβεται με επιδόματα, κοινωνικές παροχές, στέγαση και σίτιση, που πληρώνουν οι αυτόχθονες, μέχρι να εγκριθεί η αίτηση ασύλου, με τη βαριά φορολογία. Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα, 48 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 5% του πληθυσμού στις ελληνοκυπριακές περιοχές αποτελείται από μουσουλμάνους.
Η κυπριακή κυβέρνηση, όπως και η ελληνική, υποκριτικά επισημαίνει ότι το Προσφυγικό (νέος μουσουλμανικός και τουρκικός εποικισμός) έχει σχεδιαστεί από την τουρκική κυβέρνηση, αλλά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όταν άρχισε να εμφανίζεται το πρόβλημα, ουδέν έχει πράξει για να το σταματήσει. Παρότι η κυπριακή κυβέρνηση έχει ενημερώσει από το 2021 την Ευρωπαϊκή Ενωση ότι «η Κύπρος αδυνατεί πλέον να δεχτεί άλλους μετανάστες» και επίσης ότι «έχει επέλθει σημαντική δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού καθώς και γκετοποίηση, κοινωνικά προβλήματα, καθολική εγκληματικότητα και βία», οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο των 95.000.000 πολιτών αρνούνται να απασφαλίσουν τη βραδυφλεγή βόμβα σε έναν περιορισμένο γεωγραφικό χώρο 1.200.000 ψυχών, αρνούμενες να υποδεχτούν τους μουσουλμάνους εποίκους στις χώρες τους.
Το αποτέλεσμα είναι ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια η ελεύθερη Κύπρος, με την αρωγή και την ανοχή του ελληνόφωνου πολιτικού συστήματος, έχει μετατραπεί σε έναν τεράστιο τουρκικό προσφυγικό καταυλισμό, που αναπόφευκτα θα μετασχηματιστεί σε ένα νέο τουρκικό κράτος σε λίγα χρόνια. Όμως, εκτός του τουρκικού εποικισμού της Νοτίου Κύπρου και της κατοχής της Βορείου, καθώς και της πολιτικής ανοχής στο φαινόμενο, η κατάσταση στην Κύπρο καθίσταται δραματικότερη εξαιτίας της δημογραφίας του ελληνικού πληθυσμού. Από 2,41 γεννήσεις παιδιών ανά γυναίκα το 1983, ο αριθμός των γεννήσεων σήμερα έχει μειωθεί κάτω από το 1,32, ενώ οι 10.321 γεννήσεις το 2021 υπερκεράστηκαν από τις αφίξεις 13.000 μουσουλμάνων εποίκων που, εκτός των άλλων, έχουν μετατρέψει το άλλοτε κοσμοπολίτικο νησί σε μεσογειακό Ισλαμαμπάντ. Οι Κύπριοι χαριτολογώντας περιέγραφαν την κατάσταση το καλοκαίρι με τη φράση «στο νησί το μπουρκίνι έχει αντικαταστήσει το μπικίνι».
Και στις δύο ελληνικές χώρες η διαδικασία της σταδιακής ισλαμοποίησης μέσω της μαζικής μετανάστευσης συντονίζεται από την Τουρκία, γεγονός που ακόμα και η τουρκόφιλη Ευρωπαϊκή Ενωση στις 11 Σεπτεμβρίου περιέγραψε ως «εκπορευόμενη (weponization) από την Τουρκία». Ο καλύτερος σύμμαχος του υβριδικού πολεμού της Τουρκίας σε Ελλάδα και Κύπρο, που απειλεί να αφανίσει τον Ελληνισμό χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα, είναι το πολιτικό σύστημα. Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να ερμηνευτούν η ανοχή, η ενθάρρυνση και η βράβευση δεκάδων ΜΚΟ που συντονίζουν την άφιξη των εποίκων στον ελληνικό χώρο, καθώς και η επίσημη βράβευση των δουλεμπόρων από το ελληνικό κράτος, όταν αυτοί κατασπαράσσουν τα σπλάχνα του Ελληνισμού με τη βοήθεια των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και του τουρκικού κράτους;
Πώς επίσης θα μπορούσε να εξηγηθεί η μαζική προβολή τουρκικών τηλεοπτικών σειρών, που σταδιακά αντικαθιστώνται από ελληνικές όπου πλούσιοι Ελληνες ερωτεύονται φτωχές μουσουλμάνες προσφυγοπούλες με μαντίλα (μπουρκίνι αντί για μπικίνι); Στην Ελλάδα και την Κύπρο ο εξισλαμισμός εκπορεύεται από την πολιτική ορθότητα της παγκοσμιοποίησης, που, αφενός, αδρανοποιεί τις κοινωνικές αντιστάσεις μέσω της έντεχνης μόχλευσης των κακώς εννοούμενων αριστερών αντανακλαστικών και, αφετέρου, λόγω της διαφθοράς του πολιτικού προσωπικού, ανταλλάσσει την τύχη του Ελληνισμού με τον διορισμό χιλιάδων κομματικών κηφήνων, τέκνων, συγγενών, φίλων και φιλενάδων στην καλά αμειβόμενη ευρωπαϊκή γραφειοκρατία των Βρυξελλών.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
