ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ

Συγγραφέας – ερευνητής Ιωάννης Ευθυμιάδης *   

Από την αρχαιότητα οι “άγιοι” Έλληνες φιλόσοφοι και μυημένοι μύστες των Αιγυπτιακών και Ελληνικών ιερατείων (ιεροί χώροι) προσπάθησαν να μεταδώσουν στους ανθρώπους, ο καθένας με τον δικό του γραπτό τρόπο την φιλοσοφική γνώση.

Απεναντίας οι πολιτικοί τύραννοι τότε είχαν διαφορετικό στόχο για τους πολίτες του κράτους.

Ο γενικός περιορισμός των ανθρώπων από τους τύραννους ήταν να κατευθύνουν και να ελέγχουν τους λαούς ο καθένας φυσικά για τους δικούς του και ευνόητους λόγους.

Ποιος ήταν ο δημιουργός και ο λεγόμενος πατέρας της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ; Φυσικά ο γνωστός και επίσης τύραννος Κλεισθένης της οικογένειας των Αλκμεωνίδων πολιτικών τυράννων. Στην συνέχεια αργότερα πήρε την “δημοκρατική σκυτάλη” ο πολιτικός Περικλής, στρατηγός του νέου τύραννου.

Αυτοί οι δυο ήταν οι πρώτοι ή αν θέλετε η αρχή του πυρήνα της μαύρης δημοκρατίας, μιας μελλοντικής και μόνιμης πορείας μέχρι και σήμερα. Η επιδίωξη του δημοκρατικού κράτος των τυράννων ήταν να πτωχεύσουν τους πολίτες μέσω των υπεραυξημένων φόρων, όπως και έγινε.

Σήμερα έχουμε παρατηρήσει πολλές φορές να αναφέρουν οι πολιτικοί ηγέτες στον λόγο τους τον όρο δημοκρατία απέναντι στους πολίτες, τι εννοούν;

Δικαιολογούν την συμπεριφορά τους ότι λειτουργούν δημοκρατικά και ισότιμα απέναντι σε όλους στους πολίτες; Ή μήπως δελεάζουν με τον τρόπο τους την άγνοια της νοημοσύνης του πολίτη για να επιβεβαιώσουν το αυτονόητο, την ιδέα της δημοκρατίας;

Οι σημερινοί εκλεγμένοι “ηγέτες” εκτός από τους φόρους έχουν φορτώσει τους πολίτες με νόμους, οι οποίοι μάλλον δεν έχουν κατανοήσει τον στόχο και την βαθύτερη έννοια των νόμων.

Τί είναι νόμος;

Απλά η ερμηνεία του όρου νόμος με την φιλοσοφική έννοια, σημαίνει τον περιορισμό της ελευθερίας του πολίτη (ανθρώπου). Όσο περισσότεροι νόμοι υπάρχουν σε ένα κράτος, τόσο ποιο εύκολα ελέγχεις και κατευθύνεις τους πολίτες.

Εφόσον αυτά είναι ήδη καθορισμένα εξ αρχής από το πολιτικό σύστημα, τότε δεν υπάρχει ευσπλαχνία στον πολίτη.

Άλλο πράγμα είναι να δίνεις συμβουλή δια του λόγου στον πολίτη και άλλο είναι η επιβολή, ο εξαναγκασμός αποφασιστικής επιρροής δια του νόμου.

Σίγουρα ο ρόλος του νόμου έχει σχέση με την εξέλιξη του πολιτισμού των ανθρώπων ενός κράτους. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς, όμως υπάρχουν και αποφασιστικοί νόμοι όπως γνωρίζουμε κατά των συμφέρον του πολίτη και ευνοϊκοί νόμοι υπέρ των πολιτικών, οι οποίοι αυτοί δεν έχουν κανένα στόχο και καμία σχέση με την εξέλιξη του πραγματικού δημοκρατικού πολιτισμού.

Αυτά είναι ήδη γνωστά, τι μπορούμε να αλλάξουμε εμείς οι πολίτες;

Δυστυχώς θέλουμε δε θέλουμε εμείς είμαστε αναγκασμένοι σαν “δημοκρατικοί πολίτες” να υποστούμε και να ζούμε σε αυτήν την άδικη κοινωνία.

Συγγραφέας – ερευνητής Ιωάννης Ευθυμιάδης