ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟ ΘΕΙΟ ΘΕΛΗΜΑ;
ΛΟΓΟΣ ΥΨΗΛΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΣΗΦ ΤΟΝ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟ
Κοινοποιεί ο Ηλίας Σκουντριάνος
Με την επίμονη αναζήτησή του και την άρνηση του δικού μας θελήματος. Την αυταπάρνηση εφάρμοσε και ο Κύριός μας με την απόλυτη υπακοή
προς τον Πατέρα. Ο Θεός δεν κινείται με πάθος, ή λάθος, ή υστεροβουλία, ή αγνωσία, ή αδυναμία.
Επειδή «γνωρίζει τα πάντα πριν να γίνουν», αλάνθαστα εκφράζει το θέλημά του, για τη συνοχή και ασφάλεια των όντων, είτε μερικά, είτε ολικά κατά την παρουσιαζόμενη ανάγκη.
Τα κτίσματα, κάτω από την ατέλεια του πεπερασμένου και τρεπτού της φύσεώς τους, έρχονται σε σύγκρουση με το θείο θέλημα, αφού πολλές φορές το τελευταίο δε συμφωνεί με τα δικά τους συμφέροντα και σκοπούς.
Τα σύμπαντα, ως αιτιατά, δεν μπορούν από μόνα τους να προάγονται προς το καλύτερο, προς την τελειότητα, χωρίς τη συνεκτική δύναμη του Δημιουργού.
Αυτή η έμπρακτη πρόνοια είναι τέλεια κατά τη φύση της, αφού προέρχεται από τον υπερτέλειο Θεό και την ονομάζουμε με άλλα λόγια, θείο θέλημα.
Εξαιτίας όμως της φθοράς και της τροπής στις οποίες υποταχθήκαμε, το θείο θέλημα μεταποιείται και μετακινείται στο χώρο της «οικονομίας». Ποτέ δεν καταργείται, αλλά μεταβάλλεται -όπως είπαμε-, χάριν της δικής μας αδυναμίας, έως ότου μας επαναφέρει στην ισορροπία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ
ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ
