Κάπου στη Θράκη ένας ηλικιωμένος παίρνει τηλ.το γιο του.

“-Λυπάμαι που χαλάω τη μέρα σου, αλλά η μάνα σου κι εγώ χωρίζουμε…. 40 χρόνια μιζέριας και απογοήτευσης είναι αρκετά “.

“Μπαμπά τι είναι αυτά που λες, τρελάθηκες;”, φωνάζει ο γιος του.

-“Δεν μπορούμε πια να βλέπουμε ο ένας τον άλλον!… Δεν αντέχω να μιλήσω άλλο για αυτήν την κατάσταση… πάρε σε παρακαλώ την αδερφή σου και ενημερωσέ την  εσύ για τα σχετικά “….

Σαν μανιακός ο γιός παίρνει τηλ. την αδερφή του. Αυτή του λεει:

-Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό. Άσε θα το αναλάβω εγώ…”

Η κόρη καλή αμέσως τον πατέρα της.

-“Μπαμπά άκου προσεχτικά δύο πράγματα. Πρώτον, Δεν χωρίζετε! Δεύτερον, μην κάνεις απόλυτος τίποτε μέχρι να έρθω εγώ εκεί.

Αύριο το μεσημέρι θα είμαστε και οι δύο στο χωριό!!! “

Ο ηλικιωμένος άντρας κλείνει το τηλ. και γυρίζει προς τη γυναίκα του.

-“Όλα καλά Σουλτάνα μου…Τελικά, αύριο θα μας έρθουν τα παιδιά  και τα εισιτήρια τους θα τα πληρώσουν μοναχά τους.!!! “