ΚΑΠΟΤΕ πού ήμασταν …πιό Άνθρωποι !! *
ΚΑΠΟΤΕ πού η ΜΑΝΑ φούρνιζε τό ψωμί μέ τό προζύμι καί μοσχοβολούσε τό Σπίτι !!
ΚΑΠΟΤΕ πού είχαμε ένα μόνο τετράδιο, μία ξύλινη κασετίνα, καί μία σάκα πού με αυτήν τελειώναμε τό Σχολείο.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού πλάθαμε μπαλίτσες την ψίχα τού ψωμιού γιά σβηστήρα!
ΚΑΠΟΤΕ πού τά απογεύματα οι αυλές γέμιζαν μέ σκαμνάκια καί γειτόνισσες.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού όλη η γειτονιά ήταν μιά μεγάλη Οικογένεια.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού οι πόρτες μας ήταν ολημερίς καί ολονυχτίς ξεκλείδωτες, μέ τό κλειδί επάνω.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού κάθε σπιτικό είχε τόν μπαξέ του, τά κηπευτικά του, τά ζωντανά του.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού ο τενεκές τού λαδιού βαφόταν μέ μεράκι γιά νά υποδεχθεί χρυσάνθεμα καί γιασεμιά.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού κάθε Κυριακή φοράγαμε τά καλά μας καί πηγαίναμε Έκκλησία !!
ΚΑΠΟΤΕ πού οι στάλες τής βροχής “χτυπούσαν” στόν τσίγκο καί άκουγες τήν ωραιότερη μουσική !!
ΚΑΠΟΤΕ πού τά παιδιά πού έψελναν τά κάλαντα, πρόσφερναν χαρά στό σπιτικό.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού τό μαγκάλι ζέσταινε όλο τό σπίτι καί έψηνε τά κάστανα.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού ο μπακάλης πουλούσε βερεσέ, καί ο γαλατάς μάς ξυπνούσε.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού τά κοκόρια λαλούσαν καί μάς καλημέριζαν.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού ο καθένας έδινε στόν φτωχό ένα πιάτο φαΐ, ένα ρούχο, ένα μπουκάλι λάδι, λίγα αυγά.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού μάς ένοιαζε γιά τόν διπλανό μας.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού στά σπίτια ζούσαν καί οι γιαγιάδες καί οι παππούδες.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού παίζαμε στίς αλάνες.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού κάναμε φίλους καρδιακούς.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού κοκκινίζαμε όταν ντρεπόμασταν.!!
ΚΑΠΟΤΕ πού ξέραμε νά λέμε κι’ ένα συγγνώμη!
ΚΑΠΟΤΕ…!!! *
ΚΑΠΟΤΕ πού ήμασταν …πιό Άνθρωποι !! *
