22 Σεπτεμβρίου 480 π.Χ Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

GEWKWN:                        

Η ΜΑΧΗ  ΤΗΣ  ΙΜΕΡΑΣ  ΚΑΙ  Η  ΝΑΥΜΑΧΙΑ  ΤΗΣ  ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

Η  μάχη της Ιμέρας, η οποία ήταν η αιτία  να εξαλειφθεί  η  απειλή  των  εβραιο-καρχηδονίων  για την  Ελληνική  Σικελία  και τις  άλλες  Ελληνικές  κτήσεις  της  Νότιας  Ευρώπης,  αναγνωρίστηκε δικαίως σαν  μία λαμπρή νίκη, ισάξια  της Σαλαμίνας.

Την  22α  Σεπτεμβρίου  του  480  π.Χ.  ο  Ελληνισμός συντρίβει ταυτόχρονα τους  Πέρσες, τους  Καρχηδόνιους και  τους όπισθεν  αυτών  ευρισκόμενους  αφανείς  Εβραίους καθοδηγητές  τους.

Την  επεξεργασία  του  σχεδίου  για  τον  αφανισμό  του  Ελληνισμού  την  είχε  κάνει  ο  ιουδαίος  Ζαχαρίας  το  520  π.Χ.  .

« Θα εξεγείρω τα τέκνα της ΣΙΩΝ κατά των τέκνων των ΕΛΛΗΝΩΝ. θα πέσουμε πάνω τους σαν κεραυνός, θα πορευθούμε απειλητικά εναντίον τους….ΚΑΙ  ΘΑ ΘΑΨΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΠΕΤΡΕΣ».

Την δήλωση αυτή την  κατέγραψε ο Ζαχαρίας το 520 π.Χ. δηλαδή ένα χρόνο μετά την άνοδο στον περσικό θρόνο του φιλοεβραίου και ανθέλληνα Δαρείου και έκτοτε ήταν το επίσημο δόγμα της πολιτικής της Περσίας.

Ας αρχίσουμε να ξετυλίγουμε το κουβάρι της ιστορίας….

 Η Αθήνα στο απόγειό της είχε πληθυσμό κοντά στις 500.000 κατοίκους ενώ μόνο η Σικελία έφτασε μέχρι και τους 1.000.000 Έλληνες!…. Στην  Σικελία π.χ. οι  πόλεις  Γέλας  και    Ακράγας  συγκρότησαν  εκτενή  και  συμπαγή  κράτη, είχαν  συνολική  έκταση  περίπου  18.000    τετρ.  Χλμ  (το  70  %  της  Σικελίας)  με  700-800.000  κατοίκους  (κατ’  εκτίμηση),  ενώ  τα  στρατεύματα  τους  έφθαναν  τις  100.000  άνδρες , κρίνοντας  από  τις  δυνάμεις  που  παρέταξαν  στη  μεγάλη  μάχη  της  Ιμέρας  (480  π.Χ.)……. Το  480  π.Χ.,  ο  Γέλων  διέθετε  πολεμικό  στόλο  200  σκαφών,  τριήρων,  διήρων  και  πεντηκοντόρων, ο στόλος  του  ήταν  ένας  από  τους  ισχυρότερους  στη  Μεσόγειο. 

Ο βασιλιάς της Περσικής αυτοκρατορίας Δαρείος ο Α΄ απεβίωσε το έτος  486  π.Χ.  χωρίς να κατορθώσει να υλοποιήσει το σχέδιό του, της καταστροφής του ελληνισμού της καταστροφής  των  Αθηνών  και  της υπόλοιπης  Ελλάδος.   (το  σχέδιο δεν   ήταν δικό  του,  όπως  είπαμε,  ήταν  επεξεργασία  του Ζαχαρία.  To  επιτελείο  του Δαρείου  είχε  πολλούς  Ιουδαίους,  π.χ.  ο  προσωπικός  φρουρός  του  Δαρείου  ήταν  ο  Ιουδαίος  Ζοροβάβελ)….. ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΩΡΑ ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΖΟΡΟΒΑΒΕΛ,  είχε  αναλάβει  να  ξυπνάει τον Δαρείο  κάθε  πρωί  με  την φράση:  «Δέσποτα, μέμνησο  των  Αθηναίων».

 Με την άνοδο στον περσικό θρόνο του Ξέρξη  του  Α’,  γιού του Δαρείου και της  Άτοσσας, το σχέδιο για  την  υποδούλωση της Ελλάδας ατόνησε, διότι ο Ξέρξης  προετοίμαζε τον στρατό του, για να επιχειρήσει την κατάληψη της Αιγύπτου.

  Όμως η επιρροή των ΕΒΡΑΙΩΝ στην αυλή των Περσών, δεν άργησε να διαφοροποιήσει τα επεκτατικά σχέδια του νέου Μονάρχη. Οι Εβραίοι, με τις επιρροές που είχαν μέσα στην Περσική Αυτοκρατορία, προέτρεπαν τους Πέρσες να επιτεθούν εναντίον της Ελλάδος

Αυτή η επιρροή, έφθανε στον βασιλικό θρόνο, μέσω  δύο  ανθρώπων: 

α.  της  ΙΟΥΔΑΙΑΣ ΕΣΘΗΡ και

 β.  του  θείου  και  αρραβωνιαστικού  της  και  ταυτόχρονα  πρωθυπουργού  της  περσικής  αυτοκρατορίας,  του  ιουδαίου  Μαρδοχαίου.

      Η εκστρατεία  αυτή των περσών θα είχε σαν στόχο την κατάληψη της Ελλάδος και της Μεγάλης Ελλάδος (της Κάτω Ιταλίας και Σικελίας), ώστε αφ’ ενός μεν το Ελληνικό Γένος των βορείων ακτών της Μεσογείου να καταστραφεί ολοσχερώς, αφ’ ετέρου δε να ανοίξει ο δρόμος, για την προώθηση των Περσικών και εβραιο-φοινικικών δυνάμεων στο εσωτερικό της Ευρώπης, αφού θα είχε καταλυθεί η δύναμη των Ελλήνων, η οποία αποτελούσε την ασπίδα προστασίας του μαλακού υπογαστρίου της Ευρώπης στην Μεσόγειο!

     Ο  Ηρόδοτος στο Ζ΄ βιβλίο της Ιστορίας του (Πολύμνια), αναφέρεται  εκτεταμένα  στις  συσκέψεις  του  συμβουλίου  του  Ξέρξη σχετικά  με  την  επίθεση  στην  Ελλάδα.  Διαβάζοντάς  το  νομίζει  κανείς,  ότι  παρακολουθεί  τις  σημερινές  συσκέψεις  στον Λευκό  Οίκο.

     Συνετοί  Πέρσες αξιωματούχοι, όπως ο συνετός  Αρτάβανος, θείος του Ξέρξη, προσπάθησαν να  αποτρέψουν τον Ξέρξη από αυτό το τόλμημα….Η απόφαση όμως του Ξέρξη ήταν ήδη ειλημμένη:

      Η πολεμική μηχανή των Περσών και των Φοινίκων θα επιτίθετο  ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ στις δύο πλευρές της Ελληνικής επικράτειας.

      Οι μεν Πέρσες θα ανελάμβαναν την υποταγή της Ηπειρωτικής Ελλάδος και των νήσων της, οι δε  Εβραιοκαρχηδόνιοι, είχαν σαν αποστολή την κατάληψη της Σικελίας και της Κάτω Ιταλίας.

    (Πρέπει  να  προσέξουμε  το  «ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟ»: Σίγουρα θα  έγιναν  φοβερές  υπόγειες  διαπραγματεύσεις  (μέσω  ποίων άραγε;), για  τις  οποίες  δεν  γνωρίζουμε  τίποτε. Όταν ο  Ξέρξης  επιτέθηκε  στην  Ελλάδα  έσερνε  πίσω  του  47  λαούς  της  περσικής αυτοκρατορίας,  τους  οποίους  αναφέρει  έναν – έναν  ο  Ηρόδοτος.

 Περιέργως  ένας  μόνο  λαός  στο κείμενο  του  Ηροδότου  ΣΒΗΣΤΗΚΕ, (από  ποιούς;  Πότε;)    (Παπαρηγόπουλος,  Ιστορία  του  Ελλ. ΄Εθνους).  Ποιός  άραγε  λαός  της  περσικής  αυτοκρατορίας  λείπει  από  το  κείμενο  του  Ηροδότου;

 Μήπως  ο  λαός  στον  οποίο  ανήκε  η Εσθήρ,  η  γυναίκα  του  Ξέρξη  και ο  πρωθυπουργός  του ο  Μαρδοχαίος;)

 Γιά την  ΚΟΙΝΗ αυτή επιχείρηση και συμμαχία Περσών και Καρχηδονίων, ο ιστορικός Διόδωρος ο Σικελιώτης,  αιώνες  μετά,   στο 11ο  βιβλίο του έργου του «Ιστορική Βιβλιοθήκη» γράφει τα ακόλουθα:

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ  «Ο Ξέρξης επιθυμώντας ΝΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΕΙ  ΟΛΟΥΣ  ΤΟΥΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ, έστειλε πρέσβεις προς τους Καρχηδονίους να ΣΥΝΑΨΟΥΝ  ΣΥΜΜΑΧΙΑ  και συμφώνησε μαζί τους,  ώστε  αυτός μεν να εκστρατεύσει εναντίων των  Ελλήνων  της  Ελλάδας,   οι δε Καρχηδόνιοι ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, αφού συγκεντρώσουν  μεγάλη δύναμη, να υποτάξουν τους Έλληνες της  Σικελίας και της Ιταλίας…..»

Η επιθυμία του Ξέρξη να προχωρήσει με τον στρατό του και στο εσωτερικό της Ευρώπης, μετά την κατάληψη της Ελλάδος, αποδεικνύεται και από την συγκέντρωση των τεραστίων μαχίμων δυνάμεών του, οι οποίες υπερέβαιναν το ένα εκατομμύριο άνδρες.  Μεγάλο μέρος αυτών των δυνάμεων θα χρησιμοποιούσε, ως στρατεύματα κατοχής των υποδουλωμένων πόλεων και χωρών, ενώ  εκείνος θα προχωρούσε στην υποταγή όλης της Ευρώπης.

Είναι γνωστή η τύχη του Ξέρξη, αλλά και του Μαρδονίου και του τεραστίου στρατεύματός του, όταν μέσα σε δύο έτη (480 και 479), απώλεσε και την δύναμη και τις κτήσεις επί Ελληνικού εδάφους, αλλά και την υπερηφάνειά του, συγκρουόμενος με τους Έλληνες στις Θερμοπύλες, στο Αρτεμίσιο, στην Σαλαμίνα, στις Πλαταιές και στην Μυκάλη.

           Μετά την σύναψη της συμμαχίας με τους Πέρσες,  το  483  π.Χ.   οι  εβραιοκαρχηδόνιοι  άρχισαν  μεθοδικά  (από  το  483 μέχρι  το 480  π.Χ.)  να  στρατολογούν  πολλούς μισθοφόρους από όλες τις περιοχές της Δυτικής Μεσογείου, όπως Φοίνικες, Λίβυους,  Ίβηρες,  Λίγυρες, Ελίσυκες,  Σαρδήνιους,  Κύρνιους, (Κορσικανούς) καθώς και επίλεκτους Καρχηδόνιους στρατιώτες. Είναι σημαντικό ότι   οι  Κορσικανοί και οι  Σαρδηνοί , οι οποίοι ένοιωθαν μεγάλο φθόνο  από τον πλούτο της  ελληνικής  Ιταλικής και  Σικελικής γης αλλά  και  την  τεχνολογία τους, ήταν μεταξύ των μισθοφόρων από τον τεράστιο στρατό ο οποίος συνόδευε τον Αμίλκα.   Το εκστρατευτικό σώμα  έφτανε, κατά τους αρχαίους ιστορικούς, τους 300.000 άνδρες και  ο  στόλος αποτελούνταν  από 200 πολεμικά και 1.000 μεταγωγικά πλοία.  Στρατηγός των εβραιοκαρχηδονίων, εξελέγη ο Αμίλκας, γιό του Άννονα, βασιλιά της Καρχηδόνας.

         Με το ξημέρωμα της 22  Σεπτεμβρίου,  οι ιππείς του Γέλωνα, πλησίασαν το ναυτικό στρατόπεδο των βαρβάρων και πριν προλάβει κανείς από τους  εβραιοκαρχηδόνιους  να καταλάβει τι συνέβαινε, στην συνέχεια, χωρίς αντίσταση, πυρπόλησαν τον προσαραγμένο στόλο των  εβραιοκαρχηδονίων. 

Την ίδια ημέρα Ο Γέλων, βάδισε γρήγορα με όλη την δύναμή του εναντίον του στρατοπέδου των πεζικών δυνάμεων του εχθρού, η μάχη η οποία έγινε  ήταν αιματηρή και στην αρχή αμφίρροπη, επειδή οι δυνάμεις του εχθρού ήταν κατά πολύ μεγαλύτερες των Ελληνικών. οι εβραιοκαρχηδόνιοι όμως λύγισαν,  και το αποτέλεσμα ήταν Η  ΣΥΝΤΡΙΒΗ τους από την Ελληνική παράταξη. 

Περισσότεροι από 150.000  εβραιοκαρχηδόνιοι  και οι  μισθοφόροι τους σκοτώθηκαν.

Διόδωρος ο Σικελιώτης:  «ΟΥΤΕ  ΕΝΑΣ  ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΣΤΡΑΤΟ  ΤΩΝ  ΚΑΡΧΗΔΟΝΙΩΝ  ΔΕΝ  ΓΛΥΤΩΣΕ  ΓΙΑ  ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ  ΤΗΝ  ΕΙΔΗΣΗ  ΤΗΣ  ΗΤΤΑΣ  ΣΤΗΝ  ΚΑΡΧΗΔΟΝΑ». 

Συνέπεσε δε, όπως εξιστορεί ο Ηρόδοτος στο Ζ΄ βιβλίο (Πολύμνια 166) της Ιστορίας του, η ημέρα της μάχης της Ιμέρας να είναι  Η  ΙΔΙΑ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΗΜΕΡΑ  ΤΗΣ  ΝΑΥΜΑΧΙΑΣ  ΤΗΣ  ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ  δηλαδή  η  22α  Σεπτεμβρίου  του  480  π.Χ.

  Έτσι την ίδια ημέρα ναυάγησαν τα σχέδια των συνασπισμένων βαρβάρων  ΕΒΡΑΙΟΠΕΡΣΩΝ  και ΕΒΡΑΙΟΚΑΡΧΗΔΟΝΙΩΝ, για την κατάληψη  της  Ελλάδος  και  της  Μεγάλης  Ελλάδος, καθώς και η σχεδιαζόμενη εισβολή τους  από εκεί στο εσωτερικό της Ευρώπης. Ιφιγένεια Αυτόχθονες Έλληνες

 ΕΛΛΗΝΕΣ αυτά που θα αποκαλυφθούν σύντομα και αφορούν την ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ, θα κάνουν περήφανους τους ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ, ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΛΑ, ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΟΛΑ ….ΕΝΝΟΟΥΜΕ Ο…Λ…Α  τότε ολοι οι εναπομείναντες έλληνες θα καταλάβουν ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,…. ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ    ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ