Τούρκος καθηγητής: ”O Eρντογάν θα ξεκινήσει κρίση με την Ελλάδα πριν από τις εκλογές του 2023-Θέλει να ακυρωθούν οι εκλογές-Έρχεται το τέλος της Τουρκίας”
Σε ένα τρομερό άρθρο προχώρησε ο Τούρκος καθηγητής Μεχμέτ Εφέ Τζαμάν (Mehmet Efe Caman) σε γνωστό τουρκικό ΜΜΕ που κατακρίνει τις πολιτικές Ερντογάν κατά της Ελλάδας, αλλά και της αντιπολίτευσης!
Μετάφραση-Απόδοση Ανδρέας Μουντζουρούλιας:
”Η τουρκική οικονομία είναι χρεοκοπημένη. Κανονικά, ο βασικός καθοριστικός παράγοντας των εκλογών είναι το επίπεδο ευημερίας του λαού. Όταν ο υψηλός πληθωρισμός, η χαμηλή ανάπτυξη, η ανεργία, η ελεύθερη πτώση της λίρας, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών που μετατράπηκε σε άβυσσο, η αύξηση των τιμών των καυσίμων στις παγκόσμιες αγορές και η τρέχουσα ύφεση μετά την πανδημία του Covid, δημιουργούν μια καταστροφική εικόνα. Ο Ερντογάν και η Λαϊκή Συμμαχία AKP-MHP αντιμετωπίζουν μια αργή αλλά σταθερή πτώση σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να το διορθώσουν με τα τρέχοντα οικονομικά μέσα στα χέρια τους.
Ωστόσο, πρέπει να έχουν επιτυχία στις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές του 2023. Ναι, το σύστημα δεν είναι δημοκρατικό και η παρέμβαση γραφείου είναι δυνατή. Υπάρχουν όμως κάποιες προϋποθέσεις για να μπει μια γάτα στον μετασχηματιστή. Ακόμα κι αν κυριαρχούν στο YSK, ακόμα κι αν ελέγχουν πλήρως το πρακτορείο Anadolu και άλλες πηγές ειδήσεων, ακόμα κι αν έχουν την ευκαιρία να κλέψουν ψήφους δημόσια όταν χρειαστεί, θα χρειαστούν ένα ορισμένο ποσοστό ψήφων. Αν και είναι δυνατό να μετατραπεί το σαράντα πέντε τοις εκατό σε πενήντα ένα τοις εκατό, η αύξηση του τριάντα τοις εκατό σε πενήντα τοις εκατό στο γραφείο είναι μια διαδικασία γεμάτη κινδύνους και αβεβαιότητες. Το ξέρουν αυτό. Κάτι χρειάζονται. Και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για αυτό με αυτό το ουσιαστικά αντισυνταγματικό καθεστώς, θα χρειαστούν ένα ορισμένο ποσοστό ψήφων.
Η μέθοδος που λειτουργεί πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η ένωση του εκλογικού σώματος έναντι ενός εξωτερικού εχθρού. Γνωρίζουμε ότι τα αυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα συχνά χρησιμοποιούν αυτή τη στρατηγική για να μειώσουν την εσωτερική πίεση και να αυξήσουν την πίστη στο καθεστώς.
Ο Ερντογάν και οι άνδρες του προσπάθησαν πρώτα να κάνουν μια κίνηση μέσω της Συρίας. Ο υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου συναντήθηκε με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ την περασμένη εβδομάδα και συζήτησαν πιθανή επιχείρηση στη Συρία. Από την άλλη πλευρά, το καθεστώς Ερντογάν, το οποίο άσκησε βέτο στις επιταχυνόμενες ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ στο μέτωπο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, φαίνεται να έχει αποκτήσει κάποιο μοχλό πίεσης, σχετικά. Προς το παρόν, ζητούν εξόριστους αντιφρονούντες, τους οποίους αποκαλούν τρομοκράτες, από τη Σουηδία, αλλά θα ήταν αφελές να σκεφτεί κανείς ότι το καθεστώς δεν γνώριζε ότι αυτό δεν θα συνέβαινε. Κατά τη γνώμη μου, προέβαλαν αυτό το επιχείρημα για να κερδίσουν την έγκριση για την επιχείρηση στη Συρία. Η Ουάσιγκτον δεν αντιμετωπίζει ευγενικά μια αντικουρδική στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία από το TAF και τους μαχητές τζιχαντιστές του στο πεδίο με το προφίλ του ISIS, της Αλ Κάιντα και της Αλ Νούσρα. Η Μόσχα δεν μπορεί επίσης να πείσει το καθεστώς Άσαντ σε αυτό το θέμα.
Ωστόσο, τόσο η πτέρυγα της Ουάσιγκτον όσο και η πτέρυγα της Μόσχας βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, σύμφωνα με τις προσδοκίες τους από το καθεστώς Ερντογάν. Δεν είναι εύκολο να προβλέψουμε αυτή τη στιγμή τι θα συμβεί ως αποτέλεσμα αυτών των διαπραγματεύσεων. Αλλά δεν χρειάζεται να είσαι αστρολόγος για να προβλέψεις τις προσδοκίες του Ερντογάν. Χρειάζονται έναν εξωτερικό εχθρό για να παρέχει την εδραίωση που χρειάζονται στο εσωτερικό. Ο εξωτερικός εχθρός Κούρδοι στη Συρία μπορεί επίσης να είναι μια μεγάλη ευκαιρία για αυτούς να επιτεθούν στο HDP στο εσωτερικό και να σπάσουν το μέτωπο της αντιπολίτευσης. Το υπολογίζουν.
Ενώ είναι μαθηματική πραγματικότητα ότι η αντιπολίτευση δεν μπορεί να νικήσει τον Ερντογάν χωρίς την υποστήριξη του HDP, το να βγάλεις το HDP από το παιχνίδι και να αναγκάσεις το μπλοκ CHP-İYIP να μην εμφανιστεί μαζί με το HDP είναι μια χρήσιμη στρατηγική για το καθεστώς. Θα προσπαθήσουν να το κάνουν αυτό.
Όμως, ενώ η επιχείρηση στη Συρία είναι μια στρατηγική για να σαμποτάρει τη συνεργασία με το HDP, δεν είναι αρκετά μεγάλο ψάρι για να συσπειρωθεί γύρω από τον Ερντογάν στις εκλογές. Χρειάζεται μεγαλύτερο θέμα. Αυτό το θέμα δεν μπορεί να είναι άλλο από την Ελλάδα. Ο πιο αποτελεσματικός εξωτερικός εχθρός της τουρκικής εσωτερικής πολιτικής είναι η Ελλάδα. Η δυνατότητα των κοινωνικών και πολιτικών γενετικών κωδίκων να ενώσουν το τουρκικό εκλογικό σώμα για τα ελληνικά ζητήματα είναι πραγματικότητα. Η Ελλάδα είναι ο μόνος και μοναδικός εξωτερικός εχθρός, που χρησιμοποιείται ως σταθερά του «άλλου» στη διαδικασία οικοδόμησης του έθνους και αρθρώνεται ως σημείο αναφοράς στην τουρκο-επικυριοκρατική εθνική ιστοριογραφία.
Τώρα, ο Ερντογάν και τα ενδιαφερόμενα μέρη που βρίσκονται σε μια συμμαχία εξουσίας μαζί του ανησυχούν μήπως γυαλίσουν τον Ερντογάν και να του δώσουν μια τελική εκλογική νίκη επί της Ελλάδας. Φυσικά, ο κύριος στόχος τους δεν είναι να σώσουν τον Ερντογάν. Η πολιτική τους μοίρα είναι επίσης συνδεδεμένη με τον Ερντογάν. Το MHP και η βαθιά ευρασιατική ομάδα γνωρίζουν ότι μπορούν να επιτύχουν τον στόχο τους για μια Τουρκία με τη μορφή που θέλουν, συμμαχώντας με τον Ερντογάν. Στόχος τους είναι μια Τουρκία που έχει χάσει τη δυναμική του εκδημοκρατισμού της, έχει περάσει ακόμη και έναν αυταρχισμό προς την αντίθετη κατεύθυνση, και εξακολουθεί να γίνεται αυταρχική, απομονώνοντας ουσιαστικά τον εαυτό της από το ΝΑΤΟ, και έχει κάνει πολύ δρόμο τα τελευταία δέκα χρόνια προς την κατεύθυνση Ρωσίας-Κίνας-Ιράν. Ο Ερντογάν είναι ο ηγέτης που έπεισε τη δεξιά βάση στον δρόμο προς αυτόν τον στόχο. Το MHP και η ευρασιατική συμμαχία βαθέων κρατών, της οποίας η πολιτική εξουσία είναι εξαιρετικά περιορισμένη από μόνη της.
Για πολύ καιρό, ένας φανατικός όπως ο ναύαρχος Cihat Yaycı ήταν ο πατέρας των ιδεών, και ονειρευόντουσαν έναν φανταστικό επεκτατισμό πάνω στη Γαλάζια Πατρίδα.Έτειναν να μην αναγνωρίζουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες, ιδιαίτερα στη Λωζάνη. Δημοσίευσαν χάρτες που δείχνουν τα αδιαμφισβήτητα ελληνικά νησιά υπό τουρκική θαλάσσια δικαιοδοσία, που ονομάζεται αποκλειστική οικονομική ζώνη, και κατηγόρησαν την Αθήνα για επεκτατισμό. Ο τουρκικός πληθυσμός, ήδη υπνωτισμένος από τα σχολικά βιβλία και τον προηγούμενο πολιτικό λόγο, ριζοσπαστικοποιήθηκε γρήγορα. Όλα τα πολιτικά τμήματα, από ισλαμιστές έως ιδεαλιστές, από εθνικιστές έως κεντροδεξιά, το θέμα είναι η Ελλάδα, το Αιγαίο, τα νησιά, η Κύπρος. Αυτό ανοίγει έναν απίστευτα γόνιμο πολιτικό χώρο για τον Ερντογάν και τους μετόχους της εξουσίας του.
Τώρα προσπαθούν να προσθέσουν ένα νέο στοιχείο σε αυτό το εύφορο χωράφι. Ο υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου υπογράμμισε ότι η Ελλάδα εξόπλισε πρόσφατα τα νησιά και δήλωσε ότι αυτό παραβιάζει τις διεθνείς συμφωνίες. Φυσικά, ο οπλισμός των νησιών, μόνος του, είναι ένα πρόβλημα που τονίζεται στην τουρκική πολιτική σκηνή εδώ και δεκαετίες. Ωστόσο, είναι μια νέα κατάσταση που το θέμα αυτό μπαίνει στην ημερήσια διάταξη με το να θερμαίνεται τώρα. Επιπλέον, ο Τσαβούσογλου ριζοσπαστικοποίησε τα τουρκικά επιχειρήματα λέγοντας ότι το καθεστώς των ένοπλων ελληνικών νησιών θα είναι ανοιχτό προς συζήτηση. Στην Άσκηση Εφές, ο Ερντογάν απείλησε δημόσια την Ελλάδα. Βίντεο και εικόνες από τις ασκήσεις που πραγματοποιήθηκαν από τα αποβατικά στρατεύματα εμφανίστηκαν ξαφνικά στον Τύπο. Ενώ το θέμα των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα συζητήθηκε με πολύ επιθετικά σχόλια σε πολλά εθνικά κανάλια, πρώην ναύαρχοι και στρατηγοί άρχισαν να συζητούν σενάρια πιθανού πολέμου με την Ελλάδα.
Ο επικεφαλής σύμβουλος του Ερντογάν, πρώην λοχίας αεροπόρος, καθηγητής Mesut Hakkı Caşın, δήλωνε την Ελλάδα ως κύριο εχθρό σε κάθε τηλεοπτική εκπομπή που εμφανιζόταν και έκανε ριζοσπαστικά σχόλια στην τουρκική πολιτική που δεν ακούστηκαν ούτε κατά τη διάρκεια της Κυπριακής κρίσης. Φαίνεται ότι τα πλάνα όπως η «Θάλασσα των νησιών» και η «Γαλάζια πατρίδα» που προβάλλουν οι ευρασιανιστές στην Τουρκία δεν είναι πλέον εκκεντρικά όνειρα, αλλά αποτελούν τις γενικές πολιτικές παραμέτρους του σημερινού καθεστώτος.
Στο μεταξύ, παρατηρούμε ότι η κοινή λογική έχει εξαφανιστεί εντελώς. Η Συνθήκη της Λωζάνης πρότεινε πολύ σαφείς και σαφείς διατάξεις για τα νησιά του Αιγαίου και η Τουρκία τις αποδέχθηκε πριν από 100 χρόνια. Αντίστοιχα, όλα τα νησιά, οι βραχονησίδες και οι βράχοι της χερσονήσου της Ανατολίας πέραν των τριών ναυτικών μιλίων αφέθηκαν στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια, κάθε κομμάτι γης σε απόσταση τριών μιλίων από την ηπειρωτική χώρα της Τουρκίας στο Αιγαίο είναι το κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας. Το γεγονός αυτό έγινε αποδεκτό από τις δημοκρατικές κυβερνήσεις και οι τουρκικές εξωτερικές υποθέσεις ποτέ δεν έφεραν αντίρρηση σε αυτό. Είναι αντίθετο με τη Συνθήκη της Λωζάνης να συζητείται το καθεστώς αυτών των νησιών.
Ωστόσο, η Λωζάνη είναι η ιδρυτική συνθήκη της Τουρκίας. Τα υπάρχοντα όρια χαράχθηκαν με τη Λωζάνη. Ο Atatürk, ο İnönü, ο Menderes, ο Demirel, ο Ecevit, ο Özal και άλλοι υπεύθυνοι λήψης πολιτικών αποφάσεων ακολούθησαν προσεκτικά κατά γράμμα τη διαταγή της Λωζάνης. Οι εξωτερικές υποθέσεις της Τουρκίας δεν υιοθέτησαν ποτέ επεκτατική προσέγγιση.
Κατά τη γνώμη μου, ο Ερντογάν και οι φορείς εξουσίας του θα ξεκινήσουν μια κρίση με τη Συρία και την Ελλάδα πριν από τις εκλογές του 2023 και θα προσπαθήσουν να τις εκμεταλλευτούν. Ίσως ακόμη και με ένα τετελεσμένο πόλεμο να ακυρώσουν ή να αναβάλουν τις εκλογές. Ή σχεδιάζουν να βγουν νικητές από μια τέτοια εκλογική ατμόσφαιρα.
Πέραν αυτού, ενώ είναι προφανές ότι θα χάσουν σε όλα τα σενάρια, ο μόνος τρόπος για τη συνέχιση του καθεστώτος φαίνεται να είναι η εσωτερική εξυγίανση έναντι του εξωτερικού εχθρού. Η αντιπολίτευση πάντα έδινε το πράσινο φως στις συριακές επιχειρήσεις στο παρελθόν και έλεγε ναι στις προτάσεις στο κοινοβούλιο. Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι αυτή η αντιπολίτευση δεν μπορεί να σταθεί απέναντι σε μια ευρύτερη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία ή σε έναν πόλεμο με την Ελλάδα. Το τουρκικό εκλογικό σώμα έχει ριζοσπαστικοποιηθεί. Η αντιπολίτευση τρέφεται ήδη από ιδεαλιστικές-εθνικιστικές (δεξιές και αριστερές εθνικιστικές) ιδεολογίες. Τόσο ο Ερντογάν όσο και οι φορείς εξουσίας του βλέπουν αυτή την αδυναμία.
Η Τουρκία βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο. Διότι η απόπειρα εισβολής σε οποιοδήποτε από τα εδάφη της, συγκεκριμένα, σημαίνει ότι θα πάμε σε πόλεμο με την Ελλάδα. Ωστόσο, η Ελλάδα δεν έχει κάνει καμία κίνηση κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Τουρκίας. Χρησιμοποιεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο και τις συνθήκες. Δεν είναι ηθικό και κανονιστικό να επιζητούμε την επικράτεια και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Σε ένα τέτοιο σενάριο πολέμου –ακόμα κι αν αφήσουμε κατά μέρος τις ηθικές και κανονιστικές αξίες– δεν θα βρει μόνο την Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία. Όλο το ΝΑΤΟ και η ΕΕ θα είναι εναντίον της Τουρκίας. Με άλλα λόγια, τα συμφέροντα ολόκληρης της Τουρκίας και δεκάδων εκατομμυρίων Τούρκων πολιτών θα χαθούν για χάρη της πολιτικής επιβίωσης του Ερντογάν και των μετόχων της εξουσίας του. Αυτό είναι αυτοκτονία. Και είναι ένα σενάριο που με κάνει να σκεφτώ σοβαρά την είσοδο των Ενωτικών στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.”
