Αυτοκτονούμε ασυναίσθητα! Η Δολοφονία των Δασών

Η ζωή όλων των κατοίκων του πλανήτη εξαρτάται κυριολεκτικά από την επιβίωση των δασών, που τόσο απερίσκεπτα κατακαίγοντάς τα, αφαιρούμε το δικαίωμα ζωής όλων των ζωντανών οργανισμών που ζουν εδώ!

Η επιβίωση του ανθρώπου, για αυτούς που δεν γνωρίζουν, εξαρτάται αποκλειστικά από όλες τις βιολογικές (φυτικές και ζωικές) οντότητες που συγκατοικούν σε αυτόν το ταλαιπωρημένο και καταπονημένο πλανήτη που λέγεται ΓΗ!! 

Όλοι μας γνωρίζουμε πλέον πως κάθε απερίσκεπτη κίνηση μας επιφέρει και ένα καινούργιο τραύμα στο περιβάλλον, έχοντας την ψευδαίσθηση πως θα «γιατρευτεί από μόνο του»!

Αυτό και αν δεν είναι ένα γιγαντιαίο και βλακώδες επιχείρημα!

Χωρίς να μπω σε λεπτομερή καταγραφή της μέχρι τώρα καταστροφής που έχουμε επιφέρει, θα αναφέρω πως μόνο τήν τελευταία τριακονταετία, η αλόγιστη χρήση τών δασών, παγκοσμίως, έχει επιφέρει τήν απώλεια 1,3 τρισεκατομμυρίων στρεμμάτων δάσους, μιάς γεωγραφικής έκτασης  ισοδύναμης μέ τήν χώρα τής Νότιας Αφρικής (Πηγή; FAO-OHE).

Πυρκαγιές, Υλοτομία, Χημικές επιθέσεις κλπ.

αρβανιτης

 

ΣΗΜ: Αξίζει πάντως τον κόπο, για τον αναγνώστη, να ρίξει μια ματιά στην εκτεταμένη έκθεση που δημοσιοποιεί ο φίλος μας Δημήτρης Λυμπερόπουλος.

 

 ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥ  ΔΗΜΗΤΡΗ   ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

 

ΔΑΣΟΠΥΡΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ  : ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ  ΓΙΑ   ΤΗΝ   ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ  ΤΗΣ  ΠΥΡΙΝΗΣ  ΛΑΙΛΑΠΑΣ

 

Αναλογιστήκατε  ποτέ, ποιός ο ρόλος τού δάσους στή ζωή μας ;Ο ρόλος, λοιπόν, τού δάσους είναι πολυσχιδής. Κυριολεκτικά, αποτελεί τόν πνεύμονα τού πλανήτη(αφού είναι πηγή οξυγόνου).Επιδρά καθοριστικά στήν διαχείριση των υδάτων, ενισχύει τήν Αντιπλημμυρική καί Αντιδιαβρωτική προστασία, δημιουργεί γόνιμα εδάφη, ευνοεί τήν θυραματοπονία (κυνήγι), τήν αναψυχή, τήν βιοποικιλότητα. Μέ άλλα λόγια είναι ο ρυθμιστής τού περιβάλλοντος.

 

Κατά τήν τελευταία τριακονταετία, η αλόγιστη χρήση τών δασών, παγκοσμίως, έχει επιφέρει τήν απώλεια 1,3 τρισεκ στρεμμάτων δάσους, μιάς γεωγραφικής έκτασης  ισοδύναμης μέ τήν χώρα τής Νότιας Αφρικής(Πηγή;FAO-OHE).

 

H  πατρίδα μας είναι κυρίως ορεινή, μέ δασοκόλυψη 65% τού εδάφους της, όμως είναι ιδιαίτερα Ελλειμματική, σέ ξυλεία αλλά καί σέ άλλα προϊόντα ξύλου. Μάλιστα, κατά τήν δεκαετία 1970—1980,όταν είχε αυξηθεί η οικοδομική δραστηριότητα, έγιναν μεγάλες εισαγωγές, σύμφωνα δέ μέ τήν ΕΛΣΤΑΤ, ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη, μετά τά πετρελαιοειδή, εκρο ή  συναλλάγματος. Ομως, ακόμη καί σήμερα γίνονται μεγάλες εισαγωγές ξυλείας καί προϊόντων ξύλου, αφού συνεχίζεται η έλλειψη εκμετάλλευσης τών δασών μέσω τής αξιοποίησής τους.

 

Διαχρονικά είμαστε μάρτυρες:

 

*τής μή ορθής διαχείρισης τών δασών καί μή ορθής αξιοποίησης τής  παραγόμενης ξυλείας.

 

*τής καταστροφής τών δασών από τίς εκχερσώσεις καί τίς δασικές πυρκαγιές.

 

*επίδειξη μειωμένου ενδιαφέροντος  από ιδιώτες καί κρατικούς φορείς. Βλέπετε, η φύση δουλεύει στούς δικούς της ρυθμούς, τό δέ αποκαλούμενο <<δασικό επιτόκιο>>είναι χαμηλό. Μπορεί δέ οι ιδιώτες νά μήν ενδιαφέρονται  νά επενδύσουν στό  δάσος.Τό κράτος όμως οφείλει καί υποχρεούται νά προχωρήσει, δέν είναι όμως νοητό, νά χρησιμοποιούν οι

κυβερνήσεις τά ίδια κρίτήρια μέ αυτά τών ιδιωτών–επενδυτών. Γιατί, όταν διακυβεύεται τό Δημόσιο Συμφέρον καί τό περιβάλλον, δέν γίνεται τό κράτος νά υποτάσσεται στούς νόμους τής αγοράς.

 

*εννοείται ότι μέ τίς δασικές πυρκαγιές πέρα από τίς οικονομικές καί περιβαλλοντικές επιπτώσεις, μειώνεται καί η παραγόμενη ποσότητα τόσο τού ξύλου όσο καί τών λοιπών  δασικών προϊόντων(καρπών, ρητίνης, κλπ).

 

*Τό δάσος αποτελεί ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ καί είναι περιουσία τόσο δική μας όσο καί τών μελλοντικών γεννεών.

 

*Τό δάσος, εκτός τής συμβολής του στήν αντιμετώπιση τής κλιματικής αλλαγής, παράγει προϊόντα, όπως αναφέραμε,και πολύτιμες υπηρεσίες στήν τοπική κοινωνία, δίνοντας απασχόληση στόν τοπικό πληθυσμό(δείτε τί συμβαίνει σήμερα, μέ τήν ανεργία στήν πυρόπληκτη Βόρεια Εύβοια).Η διάθεση, επομένως, κρατικών κονδυλίων, γιά τόν καθαρισμό καί την συντήρηση τών δασών, μέ ενεργό διαχείριση, βοηθά τόν τοπικό πληθυσμό, ιδιαίτερα δέ τούς νέους ανθρώπους, οικονομικά αλλά καί μέ θέσεις εργασίας. Επομένως, τά συγκριτικά οφέλη από τήν διάθεση τέτοιων κονδυλίων γιά αυτές τίς δράσεις, είναι μακράν, επωφελέστερα από οποιαδήποτε άλλη χρήση τους, Γιατί, επίσης ,η ενεργός διαχείριση τού δάσους μπορεί νά στηρίξει  μικρές τοπικές βιοτεχνίες επεξεργασίας ξύλου, μικρά ναυπηγεία στά νησιά μας, πού απεγνωσμένα ζητούν κατάλληλη ξυλεία γιά τήν ναυπήγηση τών σκαφών τους, πού είτε δέν βρίσκουν, είτε τήν αγοράζουν από πολύ μακριά, μέ απαγορευτικό, όμως, μεταφορικό κόστος.    

 

TA  ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΕΜΠΡΗΣΜΟΝ

 

*Εμπορευματοποίηση τής γής καί τών δασικών οικοσυστημάτων.

 

*Ο χωροταξικός σχεδιασμός, αντί νά ικανοποιήσει τό κριτήριο τής προστασίας τού περιβάλλοντος, διαμορφώνεται με τά κριτήρια τού κέρδους καί τού ανταγωνισμού ιδιωτικών συμφερόντων.

 

*Αναθεωρούν τό Σύνταγμα σέ επίμαχα άρθρα είς βάρος τής προστασίας τών δασών(βλέπετε απόφαση τού ΣτΕ εις βάρος τών δασών, μέ εισηγήτρια τότε, τήν νύν Πρόεδρο τής Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, κλπ)

 

*Καταργούν τό τεκμήριο κυριότητας στά δάση

 

*Προωθούνται οι δασικοί χάρτες από ιδιωτικές εταιρείες, σάν εργαλείο, όχι γιά τήν προστασία τών δασών, αλλά γιά την κατοχύρωση ιδιοκτησιών, καταπατήσεων, εκχώρησης Δημοσίων περιουσιών σέ ιδιώτες, μέ τελικό ανομολόγητο σκοπό τήν συγκέντρωση γής σέ λιγότερα χέρια.

 

*ΝΟΜΙΚΟ  ΧΑΟΣ

 

Τά  μισά από τά Δάση καί δασικές εκτάσεις δέν είναι οριοθετημένα, νομικά κατοχυρωμένα, καί σέ αυτά διαχρονικά γίνεται τό μεγάλο <<φαγοπότι>> τών καταπατήσεων, εκχερσώσεων, αλλαγής χαρακτήρα καί χρήσης, εμφάνισης ανύπαρ των <<ιδιοκτησιακών τίτλων>>(βλέπε μοναστηριακά <<χρυσόβουλα>> Οθωμανοκρατίας), από φυσικά καί νομικά πρόσωπα, κλπ. Ετσι <<άνθισε>>η εμπορευματοποίηση τής Δασικής γής, πού από τό 1950 μέχρι σήμερα έχει σάν αποτέλεσμα νά έχουν αλλάξει χαρακτήρα καί χρήση πάνω από 3(τρία)εκατ. στρέμματα δασών καί Δασικών εκτάσεων, ενώ πάνω  από 500.000 στρέμματα τέτοιων εκτάσεων, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από Επιχειρηματικούς Ομίλους,

 

Μεταλλεία, Λατομεία, Εταιρείες παραγωγής Ενέργειας  από  ΑΠΕ.κλπ.

 

Υπάρχει ένα άθλιο Νομικό  καθεστώς γιά τά Δάση.Τά Δασαρχεία δέν μπορούν νά παρέμβουν, πχ. δημιουργώντας  Δασικούς δρόμους, γιατί χωρίς δρόμους, ποιά φωτιά νά σβύσουν, πού θά προκληθεί από ένα κεραυνό ;Χρειάζεται αλλαγή τών νόμων. Αλλά προϋπόθεση όλων αυτών,η απούσα Πολιτική Βούληση. Αν, τώρα, προσθέσουμε καί τά ΚΕΝΑ τής Νομοθεσίας πού σκόπιμα υπάρχουν, είτε αυτό έχει νά κάνει μέ τό τί προβλέπεται, είτε ότι υπάρχει ασάφεια σέ μιά σειρά Νομολογίες,τό πρόβλημα γίνεται πιό περίπλοκο.

 

Οι μεγάλες ευθύνες όλων τών κυβερνήσεων εντοπίζονται σαφώς στήν διατήρηση όλου τού Δασικού Νομικού Πλαισίου η ύπαρξη τού οποίου ευνοεί τόν αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων. Υπάρχει ουσιαστική έλλεψη προληπτικών παρεμβάσεων στά Δασικά οικοσυστήματα μέ αντιπυρικές ζώνες καί Δασικούς δρόμους, πού η έλλειψή τους διευκολύνει τήν εξάπλωση τής πυρκαγιάς καί δυσχεραίνει τήν έγκαιρη πρόσβαση τών πυροσβεστικών Δυνάμεων.  

 

*Ενας σημαντικός δείκτης είναι οι διαθέσιμοι πόροι γιά τά δάση. Από τό 0,5% τού κρατικού προϋπολογισμού, έχουμε κατέβει στό 0,35%,ίσως καί λιγότερο. 

 

*Παράλληλα, όμως, γίνεται καί δραστική αφαίμαξη γιά τήν χρηματοδότηση δασών καί από άλλες αιτίες.

 

Υπήρχε κάποτε τό Κεντρικό Ταμείο Γεωργίας καί Δασών, όπου  τά κύρια έσοδα προέρχονταν από τήν αξιοποίηση(πώληση), τών προϊόντων τών Δημοσίων δασών. Πλέον, αυτό έχει ήδη μεταφερθεί στο <<Πράσινο Ταμείο>>,πού ανήκε στο ΥΠΕΧΩΔΕ, καί οι πόροι, πλέον, μοιράζονται κατά τό δοκούν καί όχι γιά τά Δάση. Γιά νά επιτευχθεί δέ αυτό, απαιτήθηκε 

καί  η μετακίνηση τής Δασικής Υπηρεσίας από τό Υπουργείο Γεωργίας, όπου ανήκε, στό ΥΠΕΧΩΔΕ, μέ πρόσχημα τήν <<ολοκληρωμένη προστασία τού περιβάλλοντος>>, καί τήν <<βέλτιστη αξιοποίηση τών πόρων πού  μάς διαθέτει  η ΕΕ>>.

 

*Ο διαχωρισμός τής Αντιπυρικής προστασίας καί ειδικά η μεταφορά τού τμήματος καταστολής στήν Πυροσβεστική Υπηρεσία (μέ τόν Ν.2012/1998),είχε σάν αποτέλεσμα καί τήν περικοπή μεγάλου εύρους τών πόρων πού διετίθεντο στήν Δασική Υπηρεσία. Αυτόματα, σχεδόν, μόνο τήν διετία 1998–2000,η παραγωγή ξυλώδους μάζας από τά Ελληνικά

 

 Δάση, μειώθηκε πάνω από τό 20%,καθώς κονδύλια πού διετίθεντο στήν Δασική Υπηρεσία, πενδύονταν  καί σέ μέτρα

 

αποτελεσματικής διαχείρισης τών Δασών. Γενικότερο αποτέλεσμα ;Οι ποσότητες ξυλείας μειώθηκαν καί αυξήθηκε το μέγεθος τής επιφάνειας τών καμένων εκτάσεων. Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς: Πώς νά διαμορφωθεί ουσιαστική Πρόληψη, χωρίς Νομικές, Οργανωτικές καί Υλικές προϋποθέσεις; Τό  πρόβλημα δέ αυτό γίνεται  οξύτερο, λόγω τού διαχωρισμού 

τής πρόληψης τής πυρκαγιάς από τήν καταστολή. Τό διαπιστώνουμε όλοι μας. Η πρόληψη είναι πενιχρή. Η δέ καταστολή βαρύνει ακόμη περισσότερο τό έργο τής Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, πού δέν διαθετει τά Μέσα καί τό επαρκές

ανθρώπινο δυναμικό, γιά νά μπορεί νά ανταποκριθεί, ενώ αναδεικνύονται καί ζητήματα ολοκληρωμένης γνώσης τής Επιστήμης τών Δασικών πυρκαγιών καί τής <<συμπεριφοράς τους>> στό Δασικό οικοσύστημα.

*Οσον δέ αφορά τήν από αέρος κατάσβεση τών Δασικών πυρκαγιών, η γενική αίσθηση είναι, ότι έχει δοθεί υπερβολική έμφαση, ενώ είναι γνωστό ότι πέρα από τό υψηλό κόστος τού εγχειρήματος, τά αεροσκάφη ενεργούν επικουρικά, αφού τά προβλήματα αντιμετωπίζονται αποφασιστικά από τίς επίγειες δυνάμεις μέσα στό Δάσος.

*Τά Δάση νά γίνουν πραγματικά η περιουσία τού Ελληνα πολίτη. Γιά αυτό, μπορούν νά διαμορφωθούν όλες οι προϋποθέσεις(πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές), γιά νά γίνει πράξη η ολοκληρωμένη Δασοπροστασία από κάθε κίνδυνο καί εχθρό. Τό εγχείρημα είναι εφικτό !

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: H ATIΜΩΡΗΣΙΑ ΤΩΝ ΕΜΠΡΗΣΤΩΝ

Χρειάζεται αυστηροποίηση τής Νομοθεσίας, ώστε οι υπεύθυνοι γιά τίς πυρκαγιές νά τιμωρούνται γιά κακούργημα σέ κάθε περίπτωση.

Η Πολιτεία, παρά τίς κάποιες απόπειρες, αντιμετωπίζει τούς εμπρηστές πολύ χαλαρά, τόσο στό πεδίο τής Νομοθέτησης πολιτικής όσο καί τής Δικαστικής κρίσης. Αναφέρω ένα μόνο στοιχείο: Από τό 2000 καί μετά, από τούς 19.712 εμπρηστές πού διώχθηκαν ποινικά, είτε από αμέλεια είτε από πρόθεση, μόνο 564 καταδικάστηκαν(ποσοστό μόλις  2,8%).

ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ(ΓΓΠΠ):  ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΧΑΛΑΡΟΤΗΤΑ

Η μή συμμόρφωση Περιφερειών καί Δήμων στίς απορρέουσες από τίς εγκυκλίους τής ΓΓΠΠ υποχρεώσεις, συμβαίνει επειδή δέν προβλέπεται, ούτε προβλεπόταν ποτέ, στό σύστημα τής ΓΓΠΠ, μηχανισμός η όργανο αυτής, πού νά ΕΠΙΤΗΡΕΙ  καί νά ΕΛΕΓΧΕΙ, ούτε νά επιβάλει κυρώσεις, γιά όσους Δήμους δέν συμμορφώνονται μέ τίς προβλεπόμενες καταληκτικές ημερομηνίες η γενικά άλλες τους υποχρεώσεις.Γι αυτό ο κάθε Δήμος καί Περιφέρεια συμμορφώνεται όποτε θέλει. Αυτό όμως προκαλεί σωρεία προβλημάτων στόν συντονισμό τών εμπλεκόμενων κάθε φορά φορέων τής ΓΓΠΠ.

Ως εκ τούτου, όταν χάνονται ζωές από φυσικές καταστροφές(πχ Μάτι Αττικής),καί αυτεπάγγελτα παρεμβαίνει ο Εισαγγελέας, ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ, καί είτε προσπαθούν νά συγκαλύψουν τίς ευθύνες τους είτε τίς επιρρίπτουν σέ άλλους. Γιατί, λοιπόν, τό Υπουργείο Κλιματικής κρίσης καί Πολιτικής Προστασίας δέν κινείται πρός τήν αυστηροποίηση;

Γιά πολλοστή φορά,τό πολιτικό κόστος(πιέσεις γιά νά συμμορφωθούν οι  <<ημέτεροι >> Δήμαρχοι))είναι υπεράνω της προστασίας τής ζωής καί τής περιουσίας τού Ελληνα πολίτη.

Θά ανατρέξω τώρα 15 χρόνια πίσω(2007),στίς φοβερές πυρκαγιές σέ Ηλεία καί Αρκαδία, πού απείλησαν νά κάψουν τόν Αρχαιολογικό χώρο τής Ολυμπίας. Θρηνήσαμε τότε 74 ζωές, μεταξύ τών οποίων καί μία μητέρα μέ τά 4 παιδιά της, καμένα  σπίτια καί γεωργικές εγκαταστάσεις (θερμοκήπια, κλπ),πέρα από τίς τεράστιες ζημιές σέ φυτικό καί  ζωϊκό  κεφάλαιο (μόνο σέ Ηλεία καί Αρκαδία  κάηκαν 1,5 εκατ. ελαιόδενδρα). Τότε, πού ο Υπουργός Πολιτισμού τής κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, είχε δηλώσει, ότι <<δέν έγινε καί τίποτα, κάποιες πέτρες κάηκαν>>. Δυστυχώς τέτοιες υποκατηγορίες ανθρωποειδών, διορίζοναι σέ καίριες θέσεις, από τούς ολιγάρχες πού κυβερνούν αυτή τήν χώρα. Ομως, αυτό πού μάς προξένησε σόκ (μαζί μέ τήν πολυπληθή παρέα μου),ήταν  τό γεγονός ότι ενώ η ορατότητα ήταν μηδέν, από τούς καπνούς τής κοντινής φωτιάς, παρατηρήσαμε, πώς εκεί κοντά, κάτω από ένα πεύκο, μιά ομάδα πυροσβεστών μέ τίς στολές εκστρατείας, κουβέντιαζε ήρεμα, αλλά μή συμμετέχοντας στήν κατάσβεση. Τούς πλησιάσαμε καί τούς ερωτήσαμε, μέ ευγενικό τρόπο, γιατί δέν μεταβαίνουν στόν  τόπο τής  πυρκαγιάς, ο επικεφαλής τού αγήματος, χωρίς νά μάς κοιτάζει στά μάτια, είπε:<<Είμαστε από τήν Θεσσαλονίκη, ταξιδεύαμε 7 ώρες, είμαστε άϋπνοι, καί μόλις αποταθήκαμε, γιά νά συντονιστούμε, στόν επικεφαλής τής Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ηλείας, μάς κατά κεραύνωσε μέ τήν απάντησή του. Μάς διέταξε, σχεδόν, <<νά τά μαζεύετε, γιατί δέν έχετε καμμία δουλειά νά μπερδεύεστε στά πόδια μας. Γυρίστε τώρα στή  Θεσσαλονίκη, δέν σάς χρειαζόμαστε>>.Αυτό τό απαράδεκτο φαινόμενο  δυστυχώς είναι γεγονός.

Ερωτήματα πολλά:Tό άγημα από τήν Θεσσαλονίκη, ήρθε κατόπιν υπηρεσιακών εντολών καί όχι επειδή κάποιος αγαπάει τίς εκδρομές. Πώς λοιπόν, ο επικεφαλής τής Π.Υ. Ηλείας, αυθαιρέτως, αρνήθηκε τήν ενίσχυση αυτή, τήν ώρα πού στά γύρω καιόμενα χωριά, άνθρωποι, έχαναν τήν ζωή τους στίς φλόγες; Ο κύριος αυτός ΔΕΝ τιμωρήθηκε, ούτε υπήρξε κάποια ΕΔΕ είς βάρος του. Συνειρμικά, παρόμοια <<παιγνίδια θανάτου>>,γίνονται από τούς επικεφαλής γιά αποστολή πυροσβετικών αεροσκαφών η όχι, σέ διάφορες περιοχές τής χώρας. Εχουν διαρρεύσει συνομιλίες μέσω ασυρμάτου, πού ο επικεφαλής τού Κέντρου, νά απειλεί τόν τοπικά υπεύθυνο πού καλεί σέ βοήθεια, ότι, άν θέλει θά τού στείλει Πυροσβεστικά αεροπλάνα. Παίζονται κομματικά παιχνίδια επί πτωμάτων !..

Κάτι ανάλογο συνέβη καί στό Μάτι Αττικής. Αλλωστε τό εισαγγελικό πόρισμα, μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι υπήρξαν περιπτώσεις παραποίησης η απόκρυψης στοιχείων, από τό Συντονιστικό κέντρο, πού αφορά τήν τραγωδία στό Μάτι. Πότε άραγε, μιά αποφασισμένη κυβέρνηση θά <<καθαρίσει τήν κόπρο τού Αυγείου>>, καί εννοούμε τόν λαβύρινθο τής Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας; Γιατί κανείς δέν έχει τό δικαίωμα νά <<παίζει κορώνα γράμματα>> τήν  ζωή τού Ελληνα πολίτη.

ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ ΨΕΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΝΤΡΑΠΗΚΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ

Μενέλαος Λουντέμης: <<Ειπώθηκαν ψέμματα πού ντράπηκαν καί τά ίδια. Μιάς καί δέν ντράπηκαν τά στόματα πού τάλεγαν>>. Χωρίς αιδώ τό Υπουργείο Περιβάλλοντος, μέ τόν ΟΦΥΠΕΚΑ, διοργανώνει 30(τριάντα)επετειακές εκδηλώσεις σέ εμβληματικά οικοσυστήματα τής χώρας, γιά νά γιορτάσουν 30 χρόνια από τήν θέσπιση τού Δικτύου Προστατευομένων Περιοχών  NATURA, μέ σκοπό <<τόν Περιβαλλοντικό εγγραμματισμό τών πολιτών>>, δήλωσε, ο πρώην <<Ποταμίσιος βουλευτής>> καί νύν <<γαλάζιος>> Υφυπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ Γ.Αμυράς.

Ερώτηση: Μήπως θά έπρεπε πρώτα  νά συνειδητοποιήσει η κυβέρνηση  τόν δικό της Περιβαλλοντικό αναλφαβητισμό καί αγραμματοσύνη, τήν ίδια ώρα πού:

*Kατάργησαν τούς  Φορείς Διαχείρισης Προστατευομένων Περιοχών

*Δέν όρισαν στόχους Διατήρησης

*Δέν ενέκριναν Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτεςσ

*Δέν εξέδωσαν τά Προεδρικά Διατάγματα καθορισμού Χρήσεων Γής καί δραστηριοτήτων γιά τίς περιοχές NΑΤURA,ως όφειλαν, ώστε νά εναρμονιστούν μέ τίς Ευρωπαϊκές απαιτήσεις γιά τήν προστασία τους ;