ΤΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΝΑ ΑΣΚΗΣΕΙ ΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ;

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ (ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΙΚΗΣ) ΗΤΑΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΣΕ ΜΙΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ

Γράφει ο Νικήτας Αποστόλου

Για να απαντήσει κανείς στο ερώτημα αυτό πρέπει να προστρέξει στη Χριστιανική διδασκαλία και στην ιστορική καταγραφή της διαχρονικής δράσης των Χριστιανών. 

 Αυθεντική χριστιανική δράση έχουμε στην πρώτη  Χριστιανική Εκκλησία   στα Ιεροσόλυμα.

 Στην  Εκκλησία   αυτή, οι πιστοί , είχαν έναν  τρόπο σχέσεων κοινωνίας, ύπαρξης και συνύπαρξης, που οδηγεί στην δυνατότητα να βιώνεται η ζωή μόνο ως αγάπη.

Καινούργια στοιχεία στη λειτουργικότητα της Εκκλησίας εκείνης ήταν μεταξύ των άλλων  η αδελφότητα, η ισότητα και η διακονία . (Πράξ. Αποστ. Κεφ. Β στ. 42-47 & Κεφ. Δ στ. 32-36)

 Τα στοιχεία της ισότητας και της αδελφότητας ,  ως απτές πραγματικότητες γίνονταν   ιδιαίτερα φανερές στην οργάνωσης της κοινωνίας τους κατά την άσκηση του θεσμού της διακονίας υπό την καθοδήγηση της αυθεντίας των Αποστόλων (Πραξ. Αποστ. Κεφ. Δ΄ στ.  24 &  Επιστ. Παύλου προς Φιλιππησίους Κεφ. Β στ. 1-5) .

 Ποια όμως είναι η έννοια της διακονίας; 

Νομίζω ότι  ορθά αντιλαμβανόμαστε τα ανωτέρω έννοια, όταν την διακονία,  την ορίσουμε ως την   προσφορά υπηρεσιών ή αγαθών για την κάλυψη των ανθρωπίνων αναγκών των συνανθρώπων μας, η οποία πηγή έχει την αγάπη προς αυτούς και  την οποία αγάπη βιώνουμε και εμείς , ως τον τρόπο της ύπαρξης μας. 

Ο Κύριος μας  την προσδιόρισε και καταγράφθηκε από τους Ευαγγελιστές στα Ευαγγέλια, ως το αντίθετο της έννοιας εξουσία. Για τους Χριστιανούς   “ηγούμενος” είναι “ο διακονών”. (Μαρκ. Κεφ. Ι στ. 42-44 και Λουκ. Κεφ. ΚΒ στ. 25-26). 

Εξουσία είναι δύναμη, που επιβάλλει στους ανθρώπους θεσμοθετημένη θέληση κοινωνικής συνύπαρξης με πειθαναγκασμό ή φυσική βία, εντός μιας  κοινωνίας και κατ΄εξοχήν σε μια κρατική επικράτεια. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ