Οι εξ Ελλάδος προτροπές για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ και ποια η ουσία

 Του Δρα Άριστου Αριστοτέλους

Πρώην Βουλευτή, Ειδικού σε Θέματα Άμυνας και Στρατηγικής

Οι προτροπές κάποιων καλών συναδέλφων εξ Ελλάδος πχ Ιωάννη Μάζη, Γιώργου Φίλη, του φίλτατου Γιάννη Βαληνάκη, πρώην υφυπουργού Εξωτερικών ή και μερικών αντιστράτηγων ε.α., πρώην αρχηγών και άλλων, για υποβολή αίτησης ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, αφορούν μια  εξ’ υπαρχής χαμένη υπόθεση. Είναι ένα ξαναζεσταμένο φαγητό, μετά από χρόνια άκαρπων προσπαθειών, που σερβίρεται και πάλι μέσα από την κατάψυξη.

Ίσως να έχει ξεχαστεί ότι πριν  εννέα χρόνια περίπου, η κυπριακή κυβέρνηση ακολουθώντας τις προτροπές των ίδιων και άλλων ακαδημαϊκών, αναλυτών και βέβαια πολιτικών κύκλων στη Λευκωσία και Αθήνα (περιλαμβανομένου του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας Βαγγέλη Μεϊμαράκη κ.λπ)  και παρά τις προειδοποιήσεις μας, έτρωγε τη μια σφαλιάρα μετά την  άλλη επιδιδόμενη σε αυτή την προσπάθεια.

Από τα πρώτα χρόνια της, η διακυβέρνηση Αναστασιάδη ( υπέρμαχος της ιδέας αυτής)  ήγειρε το θέμα ένταξης στο ΝΑΤΟ ή στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (PfP). Σε αδιάλειπτες επαφές της με τους Αμερικανούς, το Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, τους Βρετανούς και τους Γερμανούς ικέτευε  κυριολεκτικά για τη θετική ανταπόκριση τους. Αντιμετώπισαν όμως τη διπλωματική αλλά σθεναρή άρνηση τους στην προώθηση  της πολιτικής αυτής μέχρι που οδηγήθηκαν στην εγκατάλειψη και τον παραμερισμό της.

Βασικά η σημερινή εξ Ελλάδος εισήγηση υποβολής αίτησης ένταξης στο ΝΑΤΟ αποτελεί πρόταση  επανάληψης αυτής της αποτυχημένης και χωρίς ουσιαστικό όφελος άγονης διαδικασίας από την Κυπριακή Δημοκρατία. Εξάλλου αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ δεν είναι απλή διαδικασία διεκδίκησης θέσης σε Πανεπιστήμιο. Υποδεικνύαμε από τότε ότι η Τουρκία όχι μόνο βέτο θα ασκούσε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο αλλά ούτε καν στην ημερήσια διάταξη της συνόδου του ΝΑΤΟ θα επέτρεπε το θέμα να εγγραφεί. Η  απάντηση των κυβερνώντων τότε και των υποστηρικτών της ιδέας αυτής ήταν ότι «έτσι μας έλεγαν και για την ένταξη μας στην ΕΕ αλλά τελικά τα καταφέραμε». Τώρα  ναι μεν αναγνωρίζουν ότι είναι εμπόδιο στην ένταξης το τουρκικό βέτο αλλά εισηγούνται να υποβάλει αίτηση η Λευκωσία, τρέφοντας ψευδαισθήσεις ότι δήθεν θα εκθέσουν την Τουρκία.

Βέβαια ο Γ.Γ του ΝΑΤΟ γνωρίζοντας την τουρκική στάση ούτε που θα τολμούσε να  το συζητήσει με την Τουρκία. Ιδιαίτερα ο  σημερινός προϊστάμενος της Συμμαχίας, παρά το θέμα των S-400 και την εν γένει αντισυμμαχική συμπεριφορά της Άγκυρας, είναι κάθετα υποστηρικτής της Τουρκίας, δεδομένης της στρατηγικής της αξίας στην οποία αποδίδει τεράστια σημασία.

Πέραν τούτων ή και των προβλημάτων που θα δημιουργούσε στο ΝΑΤΟ στις σχέσεις με την Τουρκία, τι όφελος θα είχε για τους ίδιους τους Νατοϊκούς πιθανή ένταξη της Κύπρου στη Συμμαχία; Η Κύπρος ήδη έδωσε σε αυτούς σχεδόν τα πάντα. Τι  άλλο δηλαδή θα μπορούσε να τους προσφέρει πέραν από ό,τι παραχωρεί απλόχερα είτε στους Βρετανούς μέσω των βάσεων και της Συμφωνία Εγκαθίδρυσης, είτε στους Αμερικανούς και τους Γάλλους με πολύ προχωρημένες αμυντικές  συμφωνίες, είτε ακόμη στους Γερμανούς με ειδικές στρατιωτικές ρυθμίσεις – ή και στους Ισραηλινούς.

Από την άλλη, το ζητούμενο για την Κύπρο, είτε από ένταξη στο ΝΑΤΟ ή στο  PfP, είτε από άλλες διμερείς αμυντικές συμφωνίες, είναι τι ουσιαστική και αξιόπιστη προστασία θα της προσέφεραν από τη στρατιωτική απειλή που προβάλλει κατά της ύπαρξης της η  νατοϊκή Τουρκία; Η απάντηση είναι ότι πολιτικά ίσως το ΝΑΤΟ κάτι θα πρόσφερε, όπως έκφραση αντίθεση στη χρήση βίας και έκκληση υπέρ της ειρηνικής επίλυση των διαφορών.. Στρατιωτικά όμως, που είναι και η ουσία της αποτροπής, καμία απολύτως προστασία.

Σε τελική ανάλυση είναι μεν καλό να μελετούνται τα διεθνή δρώμενα και δεδομένα ασφάλειας και να γίνονται προσεχτικές και καλά μελετημένες κινήσεις ή συνεργασίες εφόσον εξυπηρετούνται τα συμφέροντα μας. Όμως αν πρωτίστως δεν λύσουμε το Κυπριακό και αν η Κύπρος δεν φροντίσει η ίδια τη θωράκιση της –  πολιτικά και στρατιωτικά – και περιμένει οποιοδήποτε  άλλο να την προστατεύσει από την Τουρκία είτε εθελοτυφλεί είτε ουρανοβατεί.

http://www.konstantakopoulos.gr