Πως τέλειωσαν τη Θράκη

 Κείμενο παρέμβασης του Κώστα Καραΐσκου

στην ημερίδα για τη Γεωπολιτική του Ελληνισμού,

Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης 28/5/2022

Προ λίγων ημερών ο τελοσπάντων πρωθυπουργός μας θριαμβολόγησε από την Αλεξανδρούπολη για τον σταθμό LNG που θα κατασκευαστεί με ευρωχρηματοδότηση στα 6,2 μίλια από την θρακική ακτή δηλ. έξω (!) από τα χωρικά μας ύδατα. Αναμένεται η λειτουργία του σε 1,5 χρόνο, εξυπηρετεί τις αμερικανικές εξαγωγές (πανάκριβου) σχιστολιθικού αερίου στην Ευρώπη κι ο Μητσοτάκης αμόλυσε πλήθος πομφόλυγες, παρουσίᾳ των ξένων επισήμων (Πέτκωφ, Κοβατσέφσκι, Βούτσιτς, Μισέλ). Είχε λχ το θράσος να αναφερθεί σε πρωτοβουλίες «μακριά από αδιέξοδους ανταγωνισμούς» ενώ μιλούσε για «εκβιασμούς της Μόσχας» και «ταχύτατη απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο»! Στο παγιωμένο πια κλίμα του λυσσαλέου αντιρωσισμού αυτά δυστυχώς δεν ξενίζουν. Αξίζει όμως να δούμε εν τάχει την 30χρονη πορεία της ελληνικής Θράκης, την πλατωνική σχέση της με τη Ρωσία και το σημερινό πέρασμά της απέναντι, μαζί βέβαια με όλη τη χώρα.

Η γεωπολιτική αξία του θρακικού οικοπέδου επανανακαλύφθηκε με την πτώση του ανατολικού μπλόκ. Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης πρώτος ανέδειξε τις δυνατότητες, μα ως φωνή διανοουμένου βοώντος εν τῃ ερήμῳ. Το 1993 ο επιχειρηματίας Ν. Γρηγοριάδης πρότεινε τη δημιουργία του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης μήκους 280 χλμ που θα έφερνε στην Ελλάδα ρωσικό πετρέλαιο, παρακάμπτοντας τα Στενά. Η πρόταση υποστηρίχθηκε από τους διαδοχικούς Έλληνες πρωθυπουργούς και μετά από 12 χρόνια συναντήσεων, επαφών και υπογραφών οριστικοποιήθηκε από τους Πούτιν –Παρβάνωφ – Καραμανλή, με την προοπτική να λειτουργήσει το 2010. Όμως μετά από πάμπολλες καθυστερήσεις τον Ιούνιο του 2010 ο Μπορίσωφ αποχώρησε από το σχέδιο υλοποίησης του αγωγού, καθώς απέρριψε την …περιβαλλοντική μελέτη (γνωστές οι βουλγάρικες οικολογικές ευαισθησίες…), κάτι εξαιρετικά βολικό για τον ΓΑΠ που ξεφούρνιζε παρόμοιες αιτιάσεις.

Ο αγωγός South Stream αναγγέλθηκε το 2007, όταν Eni και Gazprom υπέγραψαν μνημόνιο για την κατασκευή του. Tο 2008 Βούλγαροι, Σέρβοι, Ούγγροι και Έλληνες υπέγραψαν συνεργασίες για τα κομμάτια του αγωγού που τους αφορούσαν. Το 2009 στο Σότσι, Πούτιν, Μπερλουσκόνι και οι εταιρείες αερίου της Ρωσίας, της Ιταλίας, της Βουλγαρίας, της Σερβίας και της Ελλάδας υπέγραψαν συμφωνίες για την κατασκευή των τμημάτων του αγωγού που τους αφορούσαν. Σε 13 μήνες είχαν ήδη συμφωνήσει και Κροάτες, Σλοβένοι, Γάλλοι… To σχέδιο όμως ακυρώθηκε το 2014 πάλι με πρόσχημα τη Βουλγαρία και δρομολογήθηκε ο Turk Stream που φτάνει στην Αν. Θράκη από την περιοχή του Κρασνοντάρ και από το 2019-20 προμηθεύει την Τουρκία ρωσικό αέριο (συμπληρωματικά με τον προϋπάρχοντα Blue Stream), με την προοπτική να προμήθευε αργότερα και Βουλγαρία, Σερβία, Σκόπια.

Βεβαίως δεν ναυάγησαν όλα τα επενδυτικά σχέδια στην περιοχή, δεν ήταν όλα …ρωσικά: ο τουρκοελληνικός αγωγός μήκους 280 χλμ Καρατζάμπεη – Κομοτηνή εγκαινιάστηκε το 2007 φέρνοντας φυσικό αέριο από το τουρκικό δίκτυο, χωρίς κανένας να ανησυχεί για τις γεωπολιτικές επιπτώσεις στην ευαίσθητη περιοχή. Το 2007 επίσης σχεδιάστηκε ο TAP που από ενάμιση χρόνο φέρνει με αμερικανική επίνευση το αζέρικο αέριο από το κοίτασμα Σάχ Ντενίζ προς Ελλάδα, Αλβανία και κυρίως (85%) Ιταλία. Στη χώρα μας δεν πληρώνει τέλη διέλευσης, κάνει απλώς μικροδωρεές στους δήμους από τους οποίους διέρχεται. Μάλιστα ο κλάδος IGB που ολοκληρώνεται με πυρετώδεις ρυθμούς θα προμηθεύει από την Κομοτηνή τη Βουλγαρία αέριο – κυρίως αμερικανικό – για να καλύψει μέρος των αναγκών της, τώρα που κόπηκε το ρώσικο. Επίσης σχεδιάζεται να δοθεί αέριο σε 34 ελληνικές πόλεις όπου πλέον προχωράνε τα εσωτερικά δίκτυα. Ούτε εδώ σκοτίζεται κανείς για την εξάρτησή μας από τον τουρκοαζέρικο αγωγό, δυτικών βεβαίως συμφερόντων (ΒΡ κ.α).

Πολύ σημαντική ήταν η παραχώρηση της βάσης στην Αλεξανδρούπολη, όπου προβλέπεται να εγκατασταθούν 400 περίπου Αμερικανοί. Ήδη με την ουκρανική κρίση είδαμε στρατιωτικό υλικό να προωθείται από το λιμάνι προς Βουλγαρία-Ρουμανία και η εγγύτητα με τη Ρωσία και τα Στενά δείχνει τη σημασία της. Η πόλη έχει φυσικά στοχοποιηθεί από τους Ρώσους και μόνη μας παρηγοριά μένουν οι τούρκικες υστερίες κατά των ΗΠΑ, αφού είναι σαφές ότι η Άγκυρα δεν θέλει έναν αστάθμητο, ισχυρό ξένο παράγοντα στην Ε/Τ μεθόριο, το έδειξε και με την πρόσφατη υπέρπτηση στα 2,5 μίλια από το αεροδρόμιο. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει τίποτε για τον ρόλο που ενδεχομένως θα παίξουν σε μια κρίση οι Αμερικανοί, όπως είδαμε λχ και στη Ροζάβα.

Τέλος, ώς τον Δεκέμβριο ολοκληρώνεται η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, που από τον Γενάρη του 2019 το χρησιμοποιούν τζάμπα οι ΗΠΑ (δεν είμαστε τίποτε μίζεροι…) κι όπου μετέχουν 4 επενδυτικά σχήματα, ένα του ΟΛΘ με τον Ιβάν Σαββίδη μέσα, κι ένα αμερικανικό με την ΤΕΡΝΑ. Θα στοιχημάτιζε άραγε κάποιος για την επικράτηση του πρώτου;…

Κάπως έτσι λοιπόν εννοεί το αθηναϊκό καθεστώς την «γεωπολιτική ανάδειξη» της περιοχής μας. Να εξυπηρετούνται οι Αμερικανοί και οι 4-5 ολιγάρχες που εμπλέκονται επιχειρηματικά, χωρίς το παραμικρό όφελος για τη χώρα ή για τη Θράκη (σαν εκείνα που προέβλεπε λχ ο αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης). Αρκεί να πληγούν τα ρωσικά συμφέροντα και να μας ρίξει ένα βλέμμα στοργικό ο Πάιατ… Κι όλα αυτά όταν μέχρι προ τριετίας αναπτύσσονταν στην περιοχή σχέσεις με τη Ρωσία αυτοδιοικητικές, εκκλησιαστικές, μορφωτικές, πρωτόκολλα συνεργασίας, φιλοξενίες μαθητών κτλ κτλ. Το 2019 κάποιος γύρισε τον διακόπτη κι όλα έσβησαν σαν όνειρο.

Το γεωπολιτικό ξύπνημα της κόρης έφερε το απαγορευμένο φλέρτ και πλέον ο κηδεμόνας αποκαθιστά την ηθική τάξη με εγκλεισμό στο ευρωπαϊκό Κωσταλέξι.


http://www.konstantakopoulos.gr

loading...