Μαθήματα ανθρωπισμού από ρομπότ!!!
Can’t Help Myself: Ο συμβολισμός αυτού του έργου τέχνης ειναι απίστευτος
Κανένα έργο τέχνης δεν με έχει επηρεάσει συναισθηματικά όσο αυτό το κομμάτι του “βραχίονα ρομπότ”. Δημιουργήθηκε προγραμματισμένο να προσπαθεί να συγκρατεί το υδραυλικό υγρό που διαρρέει συνεχώς και χρειάζεται για να συνεχίσει να λειτουργεί.
Εάν ξεφύγει πάρα πολύ υγρό, θα πεθάνει, οπότε προσπαθεί απεγνωσμένα να το τραβήξει πίσω για να συνεχίσει να παλεύει για άλλη μια μέρα.
Το πιο λυπηρό είναι ότι έδωσαν στο ρομπότ τη δυνατότητα να κάνει αυτούς τους «χαρούμενους χορούς» στους θεατές.Όταν το έργο πρωτοκυκλοφόρησε, χόρευε περνώντας τον περισσότερο χρόνο του αλληλεπιδρώντας με το κόσμο, αφού μπορούσε να τραβήξει γρήγορα τη μικρή διαρροή.
Πολλά χρόνια μετά… (όπως φαίνεται στη φωτογραφία), δείχνει κουρασμένο και απελπισμένο καθώς δεν υπάρχει πια αρκετός χρόνος για χορό. Τώρα έχει μόνο χρόνο για να προσπαθήσει να κρατηθεί “ζωντανό”, καθώς η ποσότητα του υδραυλικού υγρού που διέρρευσε έγινε μή διαχειρίσιμη, επειδή η διαρροή μεγάλωνε με την πάροδο του χρόνου.
Πέρασε τις τελευταίες του μέρες σε έναν ατελείωτο κύκλο μεταξύ της διατήρησης της ζωής και της ταυτόχρονης αιμορραγίας. (Μεταφορικά και κυριολεκτικά καθώς το υδραυλικό του υγρό κατασκευάστηκε σκόπιμα για να μοιάζει σαν να είναι πραγματικό αίμα).
Ξέμεινε τελικά από υδραυλικό υγρό το 2019, σταμάτησε σιγά σιγά και πέθανε…. Ήταν προγραμματισμένο να ζήσει αυτή τη μοίρα και ανεξάρτητα από το τι έκανε ή πόσο προσπάθησε, δεν υπήρχε φυγή.
Οι θεατές το παρακολουθούσαν καθώς αιμορραγούσε αργά μέχρι την ημέρα που έπαψε να κινείται για πάντα.
Δημιουργήθηκε από τους Sun Yuan & Peng Yu, και ονόμασαν το κομμάτι “Can’t Help Myself”.
Μας επισημαίνει πως πνιγόμαστε σιγά σιγά με περισσότερες ευθύνες, με περισσότερες προσδοκίες, λιγότερες ανταποδοτικές απολαβές και λιγότερο ελεύθερο χρόνο για να χαρούμε όσο περνούν τα χρόνια.
Πώς μπορούμε να δίνουμε και να δίνουμε και να δίνουμε και πόσο εύκολα μπορούμε να μας ξεχάσουν αφού έχουμε φύγει. Πώς μας αγαπούν και μας σέβονται όταν είμαστε πολύτιμοι, και όταν μια μέρα δεν είμαστε πια γινόμαστε βάρος, και πώς μας κλέβουν το νεαρό, το ελεύθερο πνεύμα μας, καθώς βολοδέρνουμε μέσα στο κατεστραμμένο σύστημα που είμαστε παγιδευμένοι.
Αντιπροσωπεύει τον ανθρώπινο κύκλο ζωής και το γεγονός ότι κανένας από εμάς δεν βγαίνει από αυτόν τον κόσμο ζωντανός,
ΑΛΛΆ!!!
μπορεί να λειτουργήσει ως υπενθύμιση για να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να θεραπευτουμε, να ξεκουραστουμε και να αγαπήσουμε με όλη μας την καρδιά.
Μια υπενθύμιση ότι τι το ατελείωτο κυνήγι για «περισσότερο» δεν είναι απαραίτητο για να βρούμε τη δική μας εσωτερική ευτυχία….
