ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΑ, ΚΑΛΑ, ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑΣ;

ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ “ΨΥΧΩΣΗ ΜΑΖΙΚΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ”

Γράφει ο Gary D. Barnett
Μετάφραση: Απολλόδωρος

“Ο κολεκτιβισμός υποστηρίζει ότι το άτομο δεν έχει δικαιώματα, ότι η ζωή και η εργασία του ανήκουν στην ομάδα (στην “κοινωνία”, στη φυλή,

στο κράτος, στο έθνος) και ότι η ομάδα μπορεί να τον θυσιάσει κατά το δοκούν στα δικά της συμφέροντα. 

Ο μόνος τρόπος για να εφαρμοστεί ένα τέτοιο δόγμα είναι με τη βοήθεια της ωμής βίας – και ο κρατισμός ήταν ανέκαθεν το πολιτικό επακόλουθο του κολεκτιβισμού”.

~ Ayn Rand (1964). “Η αρετή του εγωισμού”, σ. 122, Penguin

Πάντα έτσι ήταν, αλλά λαμβάνοντας υπόψη τα τελευταία δυόμισι χρόνια, το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας ενήργησε καθολικά ως μη ανθρώπινα μέλη μιας μάζας που δεν νοιάζεται. Η εξήγηση γι’ αυτό βρίσκεται στο ανθρώπινο φαινόμενο που ονομάζεται “Ψύχωση μαζικού σχηματισμού”. 

Από μια ρεαλιστική άποψη, αυτό συνοψίζεται στην εξάλειψη του ατόμου στην κοινωνία προκειμένου να ικανοποιηθεί η προδιάθεση της μη σκεπτόμενης ηλίθιας αγέλης που αναζητά προσποιητή ασφάλεια και ομαδική αποδοχή.

 Η λογική και η κριτική ανεξάρτητη σκέψη εξαφανίζονται εντελώς όταν συγκεντρώνονται πλήθη- αυτή η στάση βασίζεται σε αυτό που αναφέρεται ως “ομαδική σκέψη”, που στην πραγματικότητα σημαίνει, καμία έξυπνη ή διανοητική σκέψη, μόνο συμφωνία χωρίς εξαίρεση με την πλειοψηφία.

Η ψευδής υπόθεση της αλληλεγγύης και η αδικαιολόγητη αντίληψη της ενότητας που συνοδεύει αναγκαστικά κάθε “σκέψη” για το “κοινό καλό”, το οποίο δεν είναι ούτε κοινό ούτε καλό, είναι μόνο μια ψευδαίσθηση, και η οποία πρέπει να γίνει αποδεκτή χωρίς αποδείξεις ή εγκυρότητα προκειμένου να διαιωνιστεί η κρατικά χρηματοδοτούμενη αφήγηση. 

Η δυναμική των ομαδικών ψεμάτων και της προπαγάνδας, κάτι που αναφέρω ως κοινωνική κοινή παρωδία, είναι η βασική υποκείμενη προϋπόθεση που αναμένεται και απαιτείται από την κυρίαρχη “ελίτ”. 

Αυτή η κατάσταση του μυαλού των μαζών μπορεί να οδηγήσει μόνο σε απόλυτη αποτυχία και αυτο-προκαλούμενη σκλαβιά, οπότε οποιαδήποτε προσδοκία ασφάλειας των αριθμών σε αυτή την περίσταση είναι ανόητη.

Σκεφτείτε μόνο μια χούφτα παραδείγματα, μερικά από τα πολλά, και τις πολύ δυσμενείς συνέπειες αυτών των ενεργειών, ή μάλλον των μη ενεργειών. 

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ