Πως δημιουργήθηκαν τα αμπέλια; Ο σημερινός μύθος, είναι αφιερωμένος στην αγάπη.

Συγκεκριμένα σε μια από τις μεγαλύτερες αγάπες του θεού Διονύσου: το αμπέλι ή τον Άμπελο.

Μία αγάπη με 2 όψεις. Πως λέμε σαμπουάν και κοντίσιονερ; E αυτό!

Ας γνωρίσουμε όμως τον μεγάλο έρωτα του Διονύσου. Τον σάτυρο Άμπελο. 

Μεγαλωμένος στα βουνά της Φρυγίας, ο Άμπελος ξεχώριζε για την ομορφιά του. Στα Διονυσιακά, ο Νόννος, τον περιγράφει σαν έναν νέο, με όμορφα μαλλιά, ώμους και χείλη, αλλά και πιστό ακόλουθο του θεού του κρασιού. 

Συγκεκριμένα τέτοιο πάθος είχε ο Διόνυσος με τον εραστή του, ώστε τον παρομοίαζε με τον θεό Έρωτα, όμως χωρίς φτερά και βέλη. 

Ε λίγο τα κοπλιμέντα του θεού, λίγο τα νιάτα του Άμπελου, ήρθε ο νεαρός σάτυρος και την ψώνισε κομματάκι, ώστε να προκαλέσει τη Σελήνη λέγοντας ότι μια χαρά μπορεί να βρίσκει τον δρόμο του στο σκοτάδι και χωρίς αυτήν.

Όλα αυτά τα έλεγε, καθώς καβαλούσε έναν ταύρο, οπότε η Σεληνούλα χαμογελώντας σαρδόνια έστειλα μια μύγα ῾στούκας῾, αυτές του Αυγούστου που είναι θεριά, να τρελάνει τον ταύρο. 

Η μύγα άρχισε τα τσιμπήματα στον ταύρο και τον έκανε να πηδά σαν άλογο. Πόσο να αντέξει στο ροντέο ο Άμπελος; 

Λίγο μετά ξαπλώθηκε στο χώμα και ο μαινόμενος ταύρος τον έκανε κομμάτια. 

Το μαθαίνει ο Διόνυσος και γίνεται και αυτός κομμάτια αλλά μεταφορικά. Η θλίψη του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε οι Μοίρες τον λυπήθηκαν και μετέτρεψαν το αγόρι του στο ομώνυμο φυτό.

Από τότε ο θεός του κρασιού, έκανε την άμπελο το σύμβολο του, τιμώντας τον μεγάλο του έρωτα.

Και εμείς εξαιτίας αυτού του έρωτα έχουμε γίνει κρασοκανάτες…

loading...