ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΜΑΣ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ

Γράφει ο Παναγιώτης Μυργιώτης 

Τα τελευταία χρόνια, διαβάζουμε, ότι αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες, η ενδοοικογενειακή βία, τα διαζύγια, το άγχος και όλα τα συναφή. 

Έτσι λένε οι  στατιστικές και οι αριθμοί, συνήθως, λένε την αλήθεια. 

Για τους λόγους που οδήγησαν στην αύξηση διαβάζουμε: τα οικονομικά προβλήματα, οι περιορισμοί της κυκλοφορίας εξ αιτίας του ιού, ο περιορισμός της μεταμεσονύκτιας διασκέδασης και άλλα παρεμφερή.

Οι περιορισμοί αυτοί ήταν αντίθετοι προς αυτό που ονομάστηκε κανονικότητα. Να βρισκόμαστε μακριά από την οικογενειακή θαλπωρή, μακριά από τα παιδιά μας και την σωστή επίβλεψη και διαπαιδαγώγηση. 

Απορροφημένοι από την δουλειά και μετά για να ξεκουραστούμε πηγαίναμε για να ξεσκάσουμε. Χωριστά και μακριά ο σύζυγος από τη σύζυγο και από τα παιδιά. Είμαστε χειραφετημένοι, βλέπετε. 

Δεν μπορούν να συνυπάρξουν τα ανδρόγυνα. Ο καθένας με τους φίλους του και τα παιδιά, αν υπάρχουν, με τους δικούς των. Να είναι καλά, οι μηχανές των εικόνων. Της εικονικής πραγματικότητας και της πραγματικής εξαχρείωσης. 

Το παιδί έρμαιο της κάθε μηχανής να αναζητά ιδανικά και οράματα από τους αιμοβόρους και σατανοκινούμενους ήρωες που σκοτώνουν, εικονικά, και λαμβάνουν βραβεία. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ