Παγκόσμια χρηματοπιστωτική ολιγαρχία! Ποιοι ωφελούνται και πόσος χρόνος απομένει για τον οικονομικό πόλεμο;

 Ο πραγματικός πλούτος προέρχεται από τους πόρους, τα μέσα παραγωγής και την εργασία

Ένας οικονομικός πόλεμος Ανατολής εναντίον Δύσης θεωρούνταν αναπόφευκτος εδώ και πολλά χρόνια. Η ερώτηση δεν ήταν ποτέ θέμα πιθανότητας, ήταν πάντα θέμα χρόνου. Πότε θα ήταν η πιο βολική στιγμή για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο; Όλοι οι πόλεμοι είναι πόλεμοι τραπεζιτών. Οι μόνοι πόλεμοι που δεν είναι, είναι πόλεμοι εξέγερσης εναντίον των τραπεζιτών.

Το χάος είναι η απόλυτη συνταγή για την προώθηση μιας δρακόντειας ατζέντας που το κοινό δεν θα επέτρεπε ποτέ να περάσουν σε καιρό ειρήνης. Αυτό που εξετάζεται λοιπόν, εδώ είναι το πώς θα διαδραματιστεί αυτός ο τεράστιος οικονομικός πόλεμος και πόσο καιρό θα πάρει για να συμβεί; Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε ότι η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο των ανατολικών εθνών και ότι οι ενέργειές τους θα υπαγορεύσουν τον ρυθμό των γεγονότων.

Ο πραγματικός πλούτος δεν έχει καμία σχέση με χρήματα ή δημιουργία χρέους. Ο πραγματικός πλούτος προέρχεται από τους πόρους, τα μέσα παραγωγής και την εργασία. Τα ανατολικά έθνη συνεχίζουν να κατανοούν τι είναι πραγματικός πλούτος. Μπορείτε να έχετε όλα τα χρήματα στον κόσμο, αλλά αν δεν έχετε κατασκευαστική βάση ή ανάπτυξη πόρων, τότε δεν έχετε τίποτα. Εάν ένα έθνος δεν έχει ανάπτυξη πόρων και μέσα παραγωγής, κανένα τυπογραφείο δεν πρόκειται να σώσει την οικονομία του.

Η Δύση έχει εγκαταλείψει μεγάλο μέρος των μέσων παραγωγής της και έχει ακρωτηριάσει την εξερεύνηση των δικών της πόρων μέσω περιβαλλοντικών ανησυχιών όπως η «ρύπανση από άνθρακα». Η Ανατολή δεν το έχει κάνει αυτό, τουλάχιστον όχι με τρόπο που να επηρεάζει τη μακροπρόθεσμη παραγωγικότητα. Ως εκ τούτου, η Ανατολή βρίσκεται στην ισχυρότερη θέση για να επιβιώσει μιας παγκόσμιας οικονομικής σύγκρουσης.

Αλλά το πραγματικό κλειδί για την εξέλιξη ενός οικονομικού παγκόσμιου πολέμου είναι ο συνδυασμός των εμπλεκόμενων χωρών και των εμπορικών συμφωνιών τους. Η Ρωσία και η Κίνα, για παράδειγμα, αναπτύσσουν διμερές εμπόριο με σκοπό να κόψουν το δολάριο ΗΠΑ εδώ και πολλά χρόνια. Η Ρωσία είναι πλούσια σε πόρους και η Κίνα έχει τη μεγαλύτερη παραγωγική και εξαγωγική βάση στον κόσμο. Μια συμμαχία έχει απόλυτο οικονομικό νόημα, και αυτό συνέβη.

Μόλις εβδομάδες πριν από την εισβολή στην Ουκρανία, η Ρωσία υπέγραψε 30ετή σύμβαση πετρελαίου και φυσικού αερίου με την Κίνα, αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτή η συμφωνία συμπίπτει με την κατασκευή ενός μεγάλου αγωγού από τη Ρωσία στην Κίνα, ο οποίος θα ολοκληρωθεί έως το 2025.

Η Ινδία έκανε επίσης ρυθμίσεις για αυξημένες αποστολές πετρελαίου από τη Ρωσία και θα πληρώσει χωρίς το δολάριο. Επιπλέον, η υπόσχεση για χαμηλότερες τιμές ενώ ο υπόλοιπος κόσμος του πετρελαίου αντιμετωπίζει βαρύ πληθωρισμό στις τιμές της ενέργειας είναι ιδιαίτερα δελεαστική για όσους αγοράζουν πετρέλαιο, φυσικό αέριο ή άνθρακα από τη Ρωσία.

Τα άλλα έθνη του μπλοκ BRICS (Βραζιλία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) ήταν όλα ιδιαίτερα ενεργά στο εμπόριο με τη Ρωσία παρά τις δυτικές κυρώσεις και την απομάκρυνση των ρωσικών τραπεζών από το διεθνές δίκτυο πληρωμών SWIFT.

Πώς όμως αυτό το εμπορικό μπλοκ επηρεάζει το χρονικό πλαίσιο του παγκόσμιου πολέμου;

Ο πραγματικός στόχος αυτού του πολέμου δεν είναι η Ρωσία ή η Κίνα, αλλά το δολάριο ΗΠΑ και η αμερικανική οικονομία. Αναμένεται να υπάρξουν πολύ εκτεταμένες οικονομικές συνέπειες πέρα ​​από τις ΗΠΑ, αλλά αυτή η οικονομία είναι η μόνη οικονομία που εξαρτάται πλήρως από το παγκόσμιο αποθεματικό του νομίσματός της.

Ένας παγκόσμιος πόλεμος που χρησιμοποιεί οικονομικά όπλα και τακτικές είναι ο χειρότερος τύπος πολέμου για τις ΗΠΑ, γιατί απλά δεν μπορεί να τον κερδίσει. Το παγκόσμιο αποθεματικό του δολαρίου είναι η αχίλλειος πτέρνα . Δεν είναι δύναμη, αλλά αδυναμία.

Οι κυρώσεις στη Ρωσία είναι μόνο ένα μέρος του προβλήματος, καθώς αυτό δημιουργεί ώθηση προς μια γενική αποσύνδεση από το εμπόριο του δολαρίου. Το μεγαλύτερο ζήτημα είναι τα κράτη BRICS (και οι εταίροι τους στις εξαγωγές/εισαγωγές) που θα αρνηθούν να δεχθούν κυρώσεις επειδή εξαρτώνται οικονομικά το ένα από το άλλο.

Ένα παράδειγμα είναι η πρόσφατη ανακοίνωση της Ουγγαρίας ότι σχεδιάζει να αρνηθεί τυχόν περικοπές στις εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Ρωσία. Γιατί; Επειδή αυτό θα προκαλούσε μια ενεργειακή κρίση στη χώρα τους, από την οποία δεν θα μπορούσαν να συνέλθουν. Πολλά άλλα έθνη ακολουθούν αυτή τη λογική σε όλο τον κόσμο, και αν το ΝΑΤΟ συνεχίσει να πιέζει για οικονομική απομόνωση της Ρωσίας, τότε αυτές οι χώρες θα σταματήσουν να χρησιμοποιούν το δολάριο ως αποθεματικό τους νόμισμα.

Φυσικά, πολλές χώρες θα λάβουν μέτρα για να αποστασιοποιηθούν από την εξάρτηση από τα αμερικανικά και δυτικά χρηματοπιστωτικά συστήματα και νομίσματα. Όπως είπε στην εκπομπή «Odd Lots» του Bloomberg, ο παγκόσμιος επικεφαλής στρατηγικής επιτοκίων της Credit Suisse, Zoltan Poszar: «…οι πόλεμοι τείνουν να μετατραπούν σε σημαντικές καμπές για τα παγκόσμια νομίσματα, και με τη Ρωσία να χάνει την πρόσβαση στα συναλλαγματικά της αποθέματα, έχει σταλεί ένα μήνυμα σε όλες τις χώρες ότι δεν μπορούν να βασιστούν σε αυτές τις αποθήκες χρημάτων για να είναι πραγματικά δικές τους σε περίπτωση έντασης. Ως εκ τούτου, μπορεί να είναι όλο και λιγότερο λογικό για τους διαχειριστές παγκόσμιων αποθεμάτων να κρατούν δολάρια για ασφάλεια, δεδομένου ότι θα μπορούσαν να αφαιρεθούν αμέσως όταν χρειάζονται περισσότερο».

Με άλλα λόγια, οι κατεστημένες ελίτ στις ΗΠΑ και την Ευρώπη δημιουργούν τις ίδιες τις συνθήκες που θα καταλήξουν να καταστρέψουν το δολάριο.

Το έτος 2030 αναφέρεται με συνέπεια από τα Ηνωμένα Έθνη, το ΔΝΤ, το WEF και την υπόλοιπη ομάδα των παγκοσμιοποιητικών θεσμών ως η ημερομηνία λήξης του παιχνιδιού για την ατζέντα της Μεγάλης Επαναφοράς. Εάν μια παγκόσμια οικονομική κρίση είναι ο καταλύτης όπως φαίνεται να είναι, τότε θα χρειαστούν αρκετά χρόνια για να αφεθεί η κατάρρευση – μαζί με την εισαγωγή μιας «λύσης» στο πρόβλημα. Αυτό σημαίνει ότι ο οικονομικός πόλεμος θα πρέπει να επιταχυνθεί γρήγορα μέσα στο επόμενο έτος.

Σήμερα βλέπουμε ήδη υψηλά 40 ετών στον πληθωρισμό, μαζί με σημαντικές διαταραχές της εφοδιαστικής αλυσίδας. Πολλά παγκοσμιοποιητικά ιδρύματα «προβλέπουν» ελλείψεις τροφίμων σε όλο τον κόσμο τους επόμενους 3-6 μήνες. Υπάρχει η εκτίμηση ότι ο ίδιος πόλεμος θα επεκταθεί γρήγορα μέσα σε ένα χρόνο για να συμπεριλάβει την Κίνα και η μεγαλύτερη ζημιά θα γίνει μέχρι το τέλος του 2024. Όλα θα εξαρτηθούν από το πόσο γρήγορα οι εξαγωγείς (κυρίως η Κίνα) θα ρίξουν το δολάριο.

Ένα σημαντικό μέρος της ατζέντας Great Reset του WEF και της παγκόσμιας πρωτοβουλίας ψηφιακών νομισμάτων του ΔΝΤ απαιτούν το τέλος του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος στον κόσμο. Αυτή είναι μια διαδικασία για την οποία οι παγκοσμιοποιητές μιλούν ανοιχτά εδώ και αρκετό καιρό. Δεν είναι «θεωρία συνωμοσίας», είναι πραγματικότητα συνωμοσίας. Το ΔΝΤ έχει υποστηρίξει σε πολλές περιπτώσεις ότι το παγκόσμιο νομισματικό πλαίσιο πρέπει να «διαχειρίζεται» μια κεντρική οντότητα που μπορεί να εμποδίσει τις εθνικές κυβερνήσεις να εκμεταλλεύονται το εμπόριο νομισμάτων για τους δικούς τους σκοπούς, και αυτό περιλαμβάνει τα ψηφιακά νομίσματα.

Το σκηνικό για αυτή την αφήγηση έχει ήδη τεθεί. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα θεωρηθούν ως παράδειγμα του γιατί ο εθνικισμός είναι ένας «μονοπάτι προς την καταστροφή» και γιατί κανένα έθνος δεν πρέπει να έχει τόση δύναμη με τη μορφή ενός παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος. Αυτού του είδους η εξουσία δελεάζει τις κυβερνήσεις όχι μόνο σε υπερβολική δημιουργία χρημάτων και σε εξαντλητικά έξοδα που χρηματοδοτούνται από το χρέος. Το νέο χρήμα κατασκευάζεται για να πληρώσει για παλιά χρέη, υποβαθμίζοντας έτσι την αγοραστική δύναμη του δολαρίου παγκοσμίως (γνωστό και ως πληθωρισμός).

Επομένως, είναι «λογικό» μια παγκόσμια κεντρική αρχή χωρίς εθνικές πιστώσεις να τεθεί στον έλεγχο ενός «διεθνούς» αποθεματικού νομίσματος, σωστά; Ίσως ένα σύστημα βασισμένο σε πολλά νομίσματα ή, ίσως, ένα ενιαίο παγκόσμιο νόμισμα για να αποτρέψει να ξανασυμβούν μελλοντικές τραγωδίες και καταχρήσεις εξουσίας. Αυτό δεν θα σε έκανε να νιώθεις ασφαλής;

Ο παγκόσμιος πόλεμος, είτε οικονομικός είτε κινητικός, και ο θάνατος του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος είναι μια τέλεια δικαιολογία για την «ορθολογική» εισαγωγή μιας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας.