ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ

Αυτά που θα διαβάσεις και θα ακούσεις, δεν είναι απλή επινόηση· έστω κι αν μοιάζει με μύθο. Πρόκειται για αληθινά γεγονότα που θα αναγνωρίσεις τον εαυτό σου, μόλις τα καταλάβεις. Με τις αισθήσεις και τη φυσική λογική σου, θα εντοπίσεις την απάτη και την υποκρισία του κόσμου. 

Ο κόσμος του Θεού μετατράπηκε από την αμαρτία από κόσμο της σοφίας Του σε θέατρο πλάνης. Η ανάρτηση αυτή έχει σκοπό να απεικονίσει το παράλογο και το χάος ενός κόσμου που έχει χάσει από τα μάτια του τον Δημιουργό του και τους σκοπούς Του για τη ζωή. Ο κόσμος έχει γίνει ένας λαβύρινθος στον οποίο οι κάτοικοι του είναι καταδικασμένοι να περιπλανώνται, μπερδεμένοι, εξαπατημένοι και αποξενωμένοι από τον Θεό. Αναζητούν νόημα στα άσκοπα δημιουργημένα πράγματα αντί στον Δημιουργό τους. Εφόσον ο Θεός είναι το κέντρο και η πηγή κάθε ύπαρξης και αρμονίας, όσο περισσότερο απομακρύνονται τα ανθρώπινα όντα από αυτό το κέντρο, τόσο πιο χαοτική και απέλπιδα γίνεται η ζωή τους.

Κάθε πλάσμα, ακόμη και ένα παράλογο πλάσμα, έχει τη φυσική τάση να ενδίδει και να επιθυμεί άνετα και ευχάριστα πράγματα. Το ανθρώπινο ον, βέβαια, προικισμένο με έμφυτη λογική δύναμη, επιδιώκει ακόμη περισσότερο το καλό και το άνετο. Μόλις αποκτήσει κανείς αυτό το αγαθό, θα μπορούσε και θα έπρεπε να ηρεμήσει το μυαλό του, διότι δεν θα υπήρχε πλέον κάτι άλλο να επιθυμήσει.

Αν στρέψουμε την προσοχή μας σε αυτό το θέμα, θα διαπιστώσουμε όχι μόνο ότι το πρόβλημα αυτό έχει εξεταστεί και εξακολουθεί να εξετάζεται από τους φιλοσόφους που προσπαθούν να το λύσουν, αλλά ότι η σκέψη κάθε ανθρώπινου όντος στρέφεται στο ερώτημα πού και πώς μπορεί να επιτευχθεί η πλήρης ευτυχία. Διαπιστώνουμε ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι κοιτάζουν έξω από τον εαυτό τους, αναζητώντας τα μέσα για να ηρεμήσουν το μυαλό τους στον κόσμο και τα αγαθά του: άλλος στα πλούτη, άλλος στις απολαύσεις και την ευχαρίστηση, άλλος στη δόξα και το κύρος, άλλος στη σοφία και τη μάθηση, άλλος στην εύθυμη συντροφικότητα.

Οι οδηγοί σου, οι οδηγοί όλων όσων περιπλανώνται στον κόσμο, είναι πράγματι δύο: η αλαζονεία του νου, που εξετάζει τα πάντα, και η επίμονη συνήθεια, που δίνει μια σκιά αλήθειας σε όλες τις απάτες του κόσμου. Αν σας φαίνεται διαφορετικά, να ξέρετε ότι στη μύτη σας βρίσκονται τα γυαλιά της γενικής πλάνης μέσα από τα οποία βλέπετε τα πάντα ανάποδα.

Όσον αφορά την απεικόνιση της ευτυχισμένης πορείας των καρδιών που είναι αφιερωμένες στον Θεό, αυτή περιγράφεται περισσότερο ως ιδανικό παρά ως πλήρης εικόνα αυτού που συμβαίνει σε όλους τους εκλεκτούς. Όμως ο Κύριος Θεός δεν στερείται ακόμη και τέτοιων τελειοποιημένων πνευμάτων, και κάθε αληθινά ευσεβής άνθρωπος που διαβάζει αυτή την περιγραφή είναι βέβαιο ότι θα επιθυμεί τον ίδιο βαθμό τελειότητας. Μακάρι ο ηγέτης του φωτός, το Άγιο Πνεύμα, να σου δείξει καλύτερα από ό,τι μπορώ εγώ τόσο τη ματαιότητα του κόσμου όσο και τη δόξα, την ευτυχία και τη χαρά των εκλεκτών των οποίων οι καρδιές είναι ενωμένες με τον Θεό.

Κύριε, Θεέ μου, καταλαβαίνω ότι μόνο εσύ είσαι τα πάντα. Όποιος σε έχει, μπορεί εύκολα να απαλλαγεί από ολόκληρο τον κόσμο, γιατί στην κατοχή σου υπάρχουν περισσότερα από όσα μπορεί κανείς να επιθυμήσει. Τώρα καταλαβαίνω ότι έκανα λάθος, περιπλανώμενος στον κόσμο και αναζητώντας ανάπαυση στα κτιστά πράγματα. Αλλά από αυτή την ώρα δεν επιθυμώ καμία απόλαυση εκτός από εσένα. Τώρα, αυτή τη στιγμή, υποβάλλω τον εαυτό μου ολοκληρωτικά σε σένα. Μόνο ενδυνάμωσε με, για να μην απομακρυνθώ ξανά από εσένα και στραφώ στα κτιστά πράγματα, διαπράττοντας για άλλη μια φορά τις τρέλες από τις οποίες είναι γεμάτος ο κόσμος. 

Στον κόσμο είχα δει παντού τύφλωση και σκοτάδι, εδώ όμως λαμπρό φως- στον κόσμο πλάνη, εδώ αλήθεια- στον κόσμο ήταν γεμάτος αταξία, εδώ θαυμαστή τάξη- στον κόσμο ήταν αγώνας, εδώ ειρήνη- στον κόσμο ήταν έγνοιες και ανησυχίες, εδώ χαρά- στον κόσμο ήταν έλλειψη, εδώ αφθονία- στον κόσμο ήταν σκλαβιά και δουλεία, εδώ ελευθερία- στον κόσμο όλα ήταν κοπιαστικά και δύσκολα, εδώ όλα ήταν εύκολα- παντού τραγικά ατυχήματα, εδώ τέλεια ασφάλεια. 

Είδα, αντιλήφθηκα, αναγνώρισα και κατάλαβα ότι το να κατέχεις τον Θεό και τους ουράνιους θησαυρούς του είναι τόσο ένδοξο που η δόξα, η λαμπρότητα και η λάμψη ολόκληρου του κόσμου δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτό. Είναι τόσο χαρμόσυνο που όλος ο κόσμος δεν μπορεί ούτε να προσθέσει ούτε να αφαιρέσει από αυτό. Είναι τόσο μεγαλειώδης που όλος ο κόσμος δεν μπορεί ούτε να την καταλάβει ούτε να την κατανοήσει … Αυτή είναι η γλυκύτητα που ο κόσμος δεν καταλαβαίνει- αυτή είναι η γλυκύτητα που αν κάποιος μόνο τη γευτεί, πρέπει να επιχειρήσει με τόλμη τα πάντα για χάρη της- η γλυκύτητα από την οποία καμία άλλη γλυκύτητα δεν μπορεί να δελεάσει, καμία πίκρα να διώξει, καμία απόλαυση να δελεάσει, καμία καταστροφή, ούτε καν ο ίδιος ο θάνατος, να μας αποσπάσει … Ω, Κύριε Ιησού, πόσο γλυκός είσαι στις καρδιές που σε γεύτηκαν!