Πουλημένο (Νεο)Ελληνικό Κράτος!!!
Σε 40 χρόνια έξι καινοτόμα προγράμματα που οδήγησαν σε προϊόντα…από βόμβες Laser, ΜΕΑ, παρεμβολείς, radar αντι-drone εξαφανίσθηκαν ή υποβαθμίσθηκαν
Δεν είναι μόνο το Μη Επανδρωμένο Αεροσκάφος (ΜΕΑ) ΠΗΓΑΣΟΣ Ι και ΙΙ του ΚΕΑ (Κρατικό Εργοστάσιο Αεροσκαφών) και το F-16 drone της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ)…Είναι και οι βόμβες laser (LGB) του ΚΕΤΑ (Κέντρο Έρευνας Τεχνολογίας) και “ΣΑΡΙΣΑ’ της ΕΑΒ…
Είναι και ο παρεμβολέας του ΚΕΤΑ-ΕΑΒ…
Είναι και το radar “ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ” της ΕΑΒ..
Μιλάμε για προγράμματα που είτε εξαφανίστηκαν, είτε μπήκαν στα χρονοντούλαπα της αδράνειας, των σκοπιμοτήτων και των συμφερόντων…
Μιλάμε για έξι προγράμματα από τα οποία τα πέντε κατέληξαν σε προϊόντα…Το μόνο που “επέζησε” και χρησιμοποιείται ακόμα είναι το ΜΕΑ ΠΗΓΑΣΟΣ…
Ας τα πάρουμε με τη σειρά για να δούμε την ιστορία του καθενός από τα πιο πάνω προγράμματα μέσα από στοιχεία, δημοσιεύματα και επίσημα έγγραφα (ερωταπαντήσεις στη Βουλή), που ΟΛΑ είναι δημοσιευμένα στο διαδίκτυο.
ΜΕΑ ΠΗΓΑΣΟΣ Ι και ΙΙ
Το ΚΕΑ ΠΗΓΑΣΟΣ ή Ε1-79 ΠΗΓΑΣΟΣ, είναι ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος, που παράγεται από τo Κρατικό Εργοστάσιο Αεροσκαφών (ΚΕΑ). Η ανάπτυξή του ξεκίνησε το 1979 σε συνεργασία με το Κ.Ε.Τ.Α. της Πολεμικής Αεροπορίας και η πρώτη του πτήση έλαβε χώρα το 1982. Ο πρωταρχικός του ρόλος είναι η παρακολούθηση και η συλλογή πληροφοριών.
Τα αεροσκάφη πρώτης γενιάς (Πήγασος Ι) είχαν μήκος 2,1 μέτρα, άνοιγμα φτερών 5 μέτρα, μέγιστη ταχύτητα 160 χλμ/ώρα και ελάχιστη ταχύτητα 75 χλμ/ώρα, φόρτο απογείωσης 130 κιλά και αυτονομία 3,5 ώρες. Μετά από καθυστερήσεις στο αντίστοιχο πρόγραμμα της Π.Α. παράχθηκαν 10 μονάδες (αεροσκάφη και σταθμοί εδάφους), μερικές εξ’ αυτών στο Κρατικό Εργοστάσιο Αεροσκαφών (ΚΕΑ). Το 2003 το αεροσκάφος είχε ενταχθεί πλήρως σε υπηρεσία.
Το 2005 μπήκε σε υπηρεσία ένα ανασχεδιασμένο και αναβαθμισμένο μοντέλο, το Πήγασος ΙΙ, με εξελιγμένα ηλεκτρονικά, μήκος 4,3 μέτρα, άνοιγμα φτερών 6,2 μέτρα, φόρτο απογείωσης τα 250 κιλά, και αυτονομία 15 ώρες.(Πηγή)
Αρχικά, συγκροτήθηκε ως Σμήνος, με απόφαση του ΑΑΣ, τον Ιανουάριου του 2003. Έδρα του Σμήνους ορίστηκε η 131 ΣΜ και ως Μη Επανδρωμένο Αεροσκάφος (ΜΕΑ) χρησιμοποιήθηκε το ΜΕΑ «ΠΗΓΑΣΟΣ Ι».
Τον Μάιο του 2005 άρχισε η προσπάθεια για την κατασκευή του «ΠΗΓΑΣΟΣ ΙΙ», με στόχο τη δημιουργία ενός σύγχρονου UAV κατηγορίας MALE (Medium Altitude Long Endurance).
Τον Σεπτέμβριο του 2005 ολοκληρώθηκε η τροποποίηση του πρώτου ΜΕΑ και οι πτητικές δοκιμές πιστοποίησης του έγιναν με άριστα αποτελέσματα.
Τον Ιούλιο του 2006 ολοκληρώθηκαν οι εργασίες τροποποίησης του συνόλου των υφιστάμενων ΜΕΑ, καθώς και των αντίστοιχων Σταθμών Εδάφους (ΣΕΔ).
Στις 14 Αυγούστου 2017, η Μ.ΜΕΑ/Φ μεταφέρθηκε από το Α/Απ Ακτίου στην 110 Πτέρυγα Μάχης, στην Αεροπορική Βάση Λάρισας και εγκαταστάθηκε στο χώρο όπου βρισκόταν η 346Μ μέχρι την αναστολή λειτουργίας της. Η Μ.ΜΕΑ/Φ επιχειρεί από τη νέα της θέση καλύπτοντας όλο το εύρος των απαιτήσεων που προκύπτουν από την αποστολή της. (haf.gr )
Για το F-16 Drone της ΕΑΒ που σχεδιάστηκε το 1985, σας είχαμε ενημερώσει με το άρθρο μας
Βόμβες laser (LGB) του ΚΕΤΑ και “ΣΑΡΙΣΑ’ της ΕΑΒ
Η ιστορία της πρώτης Ελληνικής βόμβας LGB (Laser Guided Bomb) ταυτίζεται και με το πρώτο Ελληνικό πρόγραμμα ανάπτυξης οπλικού συστήματος υψηλής τεχνολογίας.
Στο πλαίσιο της προσπάθειας για την Ελληνοποίηση των συστημάτων που οι Ε.Δ χρησιμοποιούσαν , η τότε ηγεσία της ΠΑ και του υπουργείου άμυνας πρότεινε την ανάπτυξη συλλογής μετατροπής iron bomb σε βόμβα καθοδήγησης απο δέσμη laser. Η ομάδα που ανέλαβε το εγχείρημα συγκροτήθηκε στο ΚΕΤΑ και αποτελούνταν από τον Σμηναγό Μηχανικό της ΣΜΑ Χατζηαναστασίου και άλλους Μηχανικούς της ΣΜΑ, ενώ Α.Πολάτος καθηγητής ΣΑΕ (Συστήματα Αυτομάτου Ελέγχου) του ΤΕΙ Πειραιά σχεδίασε και κατασκεύασε τα ηλεκτρονικά. Η ομάδα ”πάτησε” στη Paveway I και εφαρμόζοντας ”reverse engineering” κατασκεύασε την πρώτη Ελληνική βόμβα καθοδήγησης από δέσμη laser.
Τέλη του 1981 έγινε η πρώτη δοκιμή στο πεδίο βολής Κρανιάς με δύο βόμβες Mk82 να φορούν ισάριθμες συλλογές μετατροπής…Δυστυχώς η ομάδα που είχε ξεκινήσει το πρόγραμμα κατασκευής της πρώτης Ελληνικής LGB διαλύθηκε ενώ ο επικεφαλής διώχθηκε ποινικά με τη κατηγορία της διαρροής απόρρητων στοιχείων σε ιδιωτική εταιρία παρά το γεγονός ότι αυτό είχε πραγματοποιηθεί μέσα από τις διαδικασίες των υπηρεσιών του υπουργείου εθνικής άμυνας.
Λεύκωμα για τα 40 χρόνια της ΕΑΒ
Η ιδέα για τη σχεδίαση μιας Ελληνικής κατευθυνόμενης βόμβας έπεσε σε αδράνεια για δύο χρόνια , εώς το 1985 οπότε και υπήρξε ενεργοποίηση συναφούς προγράμματος για την ανάπτυξη LGB από την ΕΑΒ. Το πρόγραμμα ξεκινούσε από το μηδέν , η εταιρία αξιοποιώντας τη τεχνογνωσία της και το προσωπικό της τότε νεοσύστατης Διεύθυνσης Έρευνας και Ανάπτυξης κατασκεύασε τη ”Σάρισα” . Συνολικά κατασκευάστηκαν 8 πρωτότυπα συλλογών LGΒ τα οποία μπορούσαν να προσαρμοστούν σε σώμα Mk82 , Mk83 και Mk84 .
Εργοστάσιο Ηλεκτρονικών-Λεύκωμα για τα 40 χρόνια της ΕΑΒ
1988 η ”Σάρισα” δοκιμάστηκε στο πεδίο βολής Κρανιάς με απόλυτη επιτυχία , από τις 8 συλλογές που είχαν κατασκευασθεί οι 4 χρησιμοποιήθηκαν από δύο F-4.
Παρά το γεγονός ότι το πρόγραμμα απέκτησε υποστηρικτές – εντός ΠΑ – δεν υπήρξε κάποια προμήθεια του όπλου από την ΠΑ έστω και σε μικρή ποσότητα , προδιαγράφοντας έτσι το μέλλον του και εξαλείφοντας κάθε εξαγωγική προοπτική.Παρόλα αυτά και χωρίς περαιτέρω επίσημη υποστήριξη οι μηχανικοί της ΕΑΒ συνέχισαν να εργάζονται πάνω στην ”Σάρισα” πραγματοποιώντας σειρά από βελτιώσεις στο αρχικό σχέδιο αλλά το project έμελλε να απαξιωθεί , έτσι την ταραγμένη πολιτικά περίοδο 1989 –1990 η προσπάθεια σταμάτησε άδοξα. Με στοιχεία από
Πηγή
Διαβάστε και σχετικό άρθρο του Γιώργου Τσιμπούκη στα “ΕΠΙΚΑΙΡΑ”(3-9/3/2013)
Παρεμβολέας ΚΕΤΑ
Το θέμα του παρεμβολέα του ΚΕΤΑ…έφτασε και στην βουλή μετά από ερώτηση του βουλευτή του ΛΑΟΣ Πολατίδη τον Οκτ. 2011…
Διαβάστε το ιστορικό του παρεμβολέα…μέσα από την απάντηση του τότε ΑΝΥΕΘΑ Γιάννη Ραγκούση απάντηση του τότε ΑΝΥΕΘΑ Γιάννη Ραγκούση στην πιο πάνω ερώτηση…
“… Αναφέρεστε στο εργαστηριακό πρωτότυπο του συστήματος Ε2 -92, και αλλιώς παρεμβολέα αυτοπροστασίας αεροσκαφών.
Αυτό το σύστημα πράγματι αναπτύχθηκε από προσωπικό της Πολεμικής Αεροπορίας και στη συνέχεια ανατέθηκε στην ΕΑΒ, η παραγωγή δύο βιομηχανικών πρωτοτύπων μέσω της σύμβασης 006 του 1999.
Τα βιομηχανικά πρωτότυπα κατασκευάστηκαν και εγκαταστάθηκαν σε δύο αεροσκάφη Α7. Μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος , πραγματοποιήθηκαν πτητικές δοκιμές , το έτος 2003, εναντίον αεροσκαφών F16. Δοκιμές στις οποίες η επιτροπή έκρινε ότι τα αποτελέσματα ήταν όντως ικανοποιητικά. Η ΕΑΒ στη συνέχεια υπέβαλε πρόταση προσφοράς στην Πολεμική Αεροπορία που αφορούσε στην παραγωγή 40 υπαρκτών συστημάτων Ε2-92 , για τοποθέτηση στα αεροσκάφη Α7. Πάντοτε στο ίδιο πλαίσιο και με τα ίδια χαρακτηριστικά με τα βιομηχανικά πρωτότυπα.
Στη συνέχεια, ωστόσο, η Πολεμική Αεροπορία λαμβάνοντας υπόψη το απαιτούμενο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης της πρότασης της ΕΑΒ, σε συνδυασμό με την επικείμενη τότε απόσυρση των αεροσκαφών Α7, έκρινε ότι δεν υφίσταται επιχειρησιακή απαίτηση αποδοχής της εν λόγω πρότασης.
Τον Δεκέμβριο του 2007, η ΕΑΒ, υπέβαλε εκ νέου πρόταση στην Πολεμική Αεροπορία, η οποία αφορούσε στην εγκατάσταση του Ε2-92 στα αεροσκάφη F4.
Στα αεροσκάφη F4 με πρωτοβουλίες προσωπικού της Πολεμικής Αεροπορίας, το υπογραμμίζω αυτό, έχουν ήδη αναπτυχθεί άλλα συστήματα και βελτιωμένες τεχνικές λειτουργίες των υφιστάμενων συστημάτων τους, τα οποία επιτυγχάνουν με αποτελεσματικό τρόπο την προστασία των αεροσκαφών F4 εναντίον σύγχρονων απειλών.
Κατά συνέπεια, η Πολεμική Αεροπορία έκρινε ότι δεν υφίσταται επιχειρησιακή απαίτηση αντικατάστασης του υφιστάμενου συστήματος από το Ε2-92.
Πέραν των προαναφερθέντων, και ολοκληρώνω την απάντησή μου, επισημαίνεται ότι στο πλαίσιο της δύσκολης δημοσιονομικής συγκυρίας της χώρας και με δεδομένο ότι το προσωπικό της Πολεμικής Αεροπορίας κατάφερε με ελάχιστο κόστος να πετύχει ικανοποιητική προστασία των F4, με τα υπάρχοντα συστήματα, δεν κρίνεται σκόπιμη η επένδυση, εκ μέρους της Πολεμικής Αεροπορίας και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, στην αντικατάσταση του υφιστάμενου συστήματος από το Ε2-92.
Τέλος, θέλω να επισημάνω δύο ακόμη πράγματα. Πρώτον, ότι δεν είναι δυνατή η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του Ε2-92 επί του αεροσκάφους F4, δεδομένου ότι δεν έχει εγκατασταθεί στον εν λόγω τύπο αεροσκαφών και συνεπώς η λειτουργία του δεν έχει ελεγχθεί σε πτητικές δοκιμές.
Δεύτερον, ότι οι τεχνικές προδιαγραφές του Ε2-92, θεωρούνται πλέον παλαιάς τεχνολογίας, ενώ αυτός είναι προσανατολισμένος να λειτουργεί μόνο εναντίον του αεροσκάφους F16. Και, συνεπώς, δεν παρέχει προστασία εναντίον άλλου τύπου απειλών
Και τελειώνω , κύριε Πρόεδρε, γιατί θα σας είναι χρήσιμο κύριε Πολατίδη να το λάβετε κι αυτό υπόψη σας, επειδή συνήθως στην πρόοδο την τεχνολογική το πρώτο βήμα δίνει πολλές φορές τα περιθώρια να υπάρξει και ένα δεύτερο βήμα, μετεξέλιξης παραδείγματος χάριν του συστήματος αυτού, που θα μπορούσε να εξετάσει κανείς πράγματι την αξιοποίησή του σε πάρα πολλές περιπτώσεις, νομίζω ότι αυτό μας επιτρέπει να επανέλθουμε στο θέμα , για να δούμε αν και κατά πόσο πράγματι θα μπορούσε μια μετεξέλιξη αυτού του συστήματος να βρει σημαντική, ευρεία, χρήση στις Ένοπλες Δυνάμεις, ιδιαίτερα στην Πολεμική Αεροπορία.
Και βεβαίως στο βαθμό που αυτό προέρχεται και από ελληνικά μυαλά και ελληνικά χέρια , αυτό, όπως καταλαβαίνετε, θα ήταν ακόμη επιδιωκόμενο και ακόμη καλύτερο….”
Δείτε ολόκληρη την απάντηση…
Radar “ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ” της ΕΑΒΤον Απρ. του 2016 ξεκίνησε από τον γράφοντα (τότε Αντιπρόεδρο της ΕΑΒ) η σχεδίαση και κατασκευή ενός radar-συστήματος φύλαξης και επιτήρησης συνόρων, με δυνατότητες εντοπισμού κινούμενων στόχων…
Το σύστημα κατασκευάστηκε, μια ειδική έκδοσή του δοκιμάσθηκε στο πεδίο για μια απαίτηση της ΣΤΑΣΥ Α.Ε, βελτιώθηκε και από τα τέλη του 2019 ολοκληρώθηκε το 1ο βιομηχανικό πρωτότυπο της τελικής έκδοσης του ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ…
Όσον και αν φαίνεται περίεργο η ελληνική αμυντική βιομηχανία έχει αναπτύξει συστήματα που θα μπορούσαν να προσφέρουν επαρκέστατη φύλαξη σε εγκαταστάσεις υψηλής αξίας και σημασίας όπως αποθήκες κρίσιμου υλικού, διυλιστήρια, λιμάνια, αεροδρόμια αποθήκες καυσίμων σταθμούς μέσων μαζικής μεταφοράς και χώρους στάθμευσης μέσων μαζικής μεταφοράς.
Πιο συγκεκριμένα η ΕΑΒ έχει στη διάθεσή της βιομηχανικά πρωτότυπα ραντάρ τύπου ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ τα οποία έχουν σχεδιαστεί και αναπτυχθεί για την επιτήρηση χώρων εντός κατοικημένων και δομημένων περιοχών. Το ελληνικό ραντάρ, εκπέμπει με 500 mw EIRP, (με δυνατότητα επαύξησης της ισχύος) γεγονός που το καθιστά μη εντοπίσιμο και δεν χρειάζεται άδεια εκπομπής.
Το εν λόγω ραντάρ επιτρέπει στο ΤΗΛΕΜΑΧΟ όχι απλά να εντοπίζει mini drones σε αποστάσεις πάνω από 700 μέτρα (με ισχύ εκπομπής 500 mw) και ύψος πτήσης κάτω των 15 ποδιών (περίπου 5 μέτρα), αλλά και την κίνηση ανθρώπων εντός βεβαρημένου, και οικοδομημένου περιβάλλοντος.
Η πρόταση της ΕΑΒ, που είχε υποβληθεί και εγκριθεί από LM στο πλαίσιο ΑΩ για την αναβάθμιση των F-16 σε Viper, αναφερόταν στην ουσία για ένα ολοκληρωμένο σύστημα anti-drone με επίκεντρο το radar “ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ” της ΕΑΒ και με συμμετοχή εταιρειών του χώρου με αισθητήρες (EO/IR & Jammers) και εμπειρίες σε συστήματα διοίκησης και ελέγχου (C2)
Στην εικόνα που ακολουθεί φαίνεται η αρχιτεκτονική ενός ολοκληρωμένου συστήματος anti-drone
Όμως κάποιο “μαγικό” χέρι…την εγκεκριμένη από LM πρόταση της ΕΑΒ, την απέρριψε και χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία να αποκτηθεί ένα σύστημα anti-drone, που δεν έχουμε και επιθυμούμε να αποκτήσουμε επειγόντως, όπως βλέπουμε από τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών
