Θορυβώδεις κοινωνίες, δημιουργούν ανθρώπους εθισμένους στην φασαρία και την φλυαρία

Του Παναγιώτη Νούνη * 

Και όμως γνωρίζω ανθρώπους που ζουν σε έντονους θορυβώδεις ρυθμούς στην καθημερινότητα τους, γεμάτοι με στρες και άγχος, όπου καπνίζουν αδιακρίτως 20-30 τσιγάρα και βάλε την ημέρα, και ρουφούν 5-6 καφέδες ως αργά το βράδυ.

 Κατά τα άλλα ενδιαφέρονται αμιγώς και μόνο για την εξωτερική τους εμφάνιση και για την υγιεινή διατροφή τους, ενώ στην ουσία διάγουν μία καθιστική και φασαριόζικη ζωή, χωρίς έντονη άσκηση, ησυχία και σιωπή.

Θορυβώδεις κοινωνίες, δημιουργούν ανθρώπους εθισμένους στην φασαρία και την φλυαρία, που η  σιωπή άλλων ανθρώπων τους προκαλεί αμηχανία.

Εννοείται ότι μερικοί άλλοι είτε και οι ίδιοι εν μέσω θορυβώδους κοινωνίας ζούν μήνες ολόκληρους και με διαταραγμένο το βιολογικό ρολόι των κιρκαδικών ρυθμών του ύπνου τους, πράγμα που τους καθιστά  καθημερινά καί με λογική συνέπεια ως ευερέθιστους, ευέξαπτους και νευρικούς.

Άρα συνεπώς, καθίστανται αυτόματα, άκρως απωθητικοί για τους άλλους ανθρώπους, είτε δημιουργούν μία ανυπόφορη ψυχοπαθολογία μη υποφερτή για τους άλλους.

Θορυβώδεις νοσηρές κοινωνίες, δημιουργούν ανθρώπους εθισμένους στην φασαρία και την φλυαρία.

Δεν τους φτάνει όλο αυτό το προηγούμενο ψυχοβιολογικό δράμα και ψυχοκοινωνικό μοτίβο, ενδεχομένως, μερικοί εξ αυτών επαγγελματικά να είναι αναγκασμένοι να μιλούν και να φλυαρούν εξ ανάγκης ακατάπαυστα από 8-10 ώρες την ημέρα.

Προσθέστε παρακαλώ και 2-3 ώρες να μιλούν επιπλέον χαλαρά στα τηλέφωνα με κολλητούς/ές και αγαπημένα πρόσωπα και οικείους, τούτο είναι σχεδόν 12-14 ώρες σε μία ανούσια και ακατάσχετη ίσως καθημερινή θορυβώδη, κουραστική και ψυχοφθόρα φλυαρία.

Και αν υπάρχουν ωστόσο, αργά το βράδυ 2-3 ώρες χαλάρωσης μπροστά στα θορυβώδες τηλεοπτικά σκουπίδια; 

Θορυβώδεις κοινωνίες, δημιουργούν ανθρώπους εθισμένους στην φασαρία και την φλυαρία, που η  σιωπή άλλων ανθρώπων τους προκαλεί αμηχανία.

Άρα συνεπώς, έχουμε στρατιές ανθρώπων που σχεδόν καθημερινά θορυβούν, φλυαρούν εν μέσω θορύβων, για τα επαγγελματικά και προσωπικά τους 12-14 ώρες, και χαλαρώνουν στις ίδιες συνθήκες εν μέσω θορυβώδους τηλεόρασης 2-3 ώρες, πράγμα που σημαίνει ότι σχεδόν 15- 18 ώρες την ημέρα, βρίσκεται κανείς έρμαιο εξωτερικών περισπασμών κυρίως της ακατάπαυστης καθημερινής ομιλίας και στον θόρυβο της κοινωνίας που ζουν. Πώς θα εκτιμηθεί η σιωπή και η ησυχία;

Θορυβώδεις κοινωνίες, δημιουργούν ανθρώπους εθισμένους στην φασαρία και την φλυαρία, που η  σιωπή άλλων ανθρώπων τους προκαλεί αμηχανία. Πώς και με ποιον τρόπο θα εκτιμηθεί η σιωπή και η ησυχία;

Λογικό είναι, μετά, αν τυχόν γνωρίζει κανείς έναν άνθρωπο που αγαπά ή εκτιμά ιδιαίτερα λίγο πιό πολύ από τους υπόλοιπους  την ησυχία και την σιωπή, οι προηγούμενοι θορυβώδεις και αδιάκριτοι άνθρωποι να αισθάνονται μία αμηχανία, φοβία, πανικό, και να εκφράζονται με θράσος και θυμό, ότι “η σιωπή σου μας προκαλεί αμηχανία”.

Προφανώς σε προσωπικές εμπειρίες ως σύμβουλος ψυχικής υγείας, το έχω ζήσει με πελάτες και πελάτισσες μου, καθότι υπάρχουν στιγμές που εξ ανάγκης σιωπώ για να τους ακούσω με τα αυτιά και την καρδιά μου. Αυτό ενδεχομένως να ενοχλεί ανθρώπους που το καθημερινό μοτίβο τους είναι ο αδιάλειπτος θόρυβος, φασαρία και φλυαρία.

Το έχω ζήσει ιδιαίτερα μάλιστα με πολυάσχολους ανθρώπους, ανθρώπους που δεν μπορούν να διαχειριστούν το στρες και το άγχος τους, πολλώ δε μάλλον τον θυμό τους, σε πολύ σοβαρές συνεργασίες και φιλικές σχέσεις μου, που τους ενοχλούσε ιδιαζόντως η σιωπηλή μου στάση και το μοτίβο της ησυχίας που συνήθιζα τα τελευταία 10 και βάλε χρόνια. 

Το παράδοξο με αυτούς τους ιδιαίτερους ανθρώπους, ήταν ότι τους ενοχλούσε και η λαλιά μου, κάποιες φορές, τα παράπονα και οι εκπεφρασμένες σκέψεις μου.

Τελικά, η έλλειψη σιωπής, η απουσία της ησυχίας, της ησυχαστικής ζωής, υπάρχει ως ένα εν δυνάμει εξελικτικό ψυχικό νόσημα και ένα ιδιαίτερα ψυχολογικό κοινωνικό πρόβλημα  όταν οι άνθρωποι που συνηθίζουν καθημερινά να θορυβούν, εν μέσω θορυβώδους κοινωνίας, να ενοχλούνται σφόδρα, να αισθάνονται αμηχανία, πανικό, φοβίες, να θυμώνουν, γιατί ξαφνικά ένας άνθρωπος της σιωπής και της ησυχίας τους χαλάει το θορυβώδες ψυχοκοινωνικό μοντέλο τους και τους σπάει το στρεσογόνο μοτίβο της καθημερινής φλύαρης και θορυβώδους ζωής τους.

Θορυβώδεις κοινωνίες, δημιουργούν ανθρώπους εθισμένους στην φασαρία και την φλυαρία, που η  σιωπή και ησυχία άλλων φιλήσυχων και φιλησυχαζόντων ανθρώπων τους προκαλεί ιδιαίτερη αμηχανία, φόβο, πανικό, νευρικότητα και θυμό!…

Με το ζόρι όλοι οι άνθρωποι να έχουν τον ίδιο χαρακτήρα και το ίδιο μοτίβο ζωής;

Γι αυτό τον λόγω οι θορυβώδεις κοινωνίες πλασάρουν λογιών λογιών ναρκωτικά, ηρεμιστικά και ψυχοφάρμακα, σε ανθρώπους με αδύνατο ή δυνατό χαρακτήρα και ευαισθησίες, αφού όσα περιγράψαμε πιό πάνω είναι ένας παρά φύσιν τρόπος ζωής.

Του Παναγιώτη Νούνη

Σύμβουλος ψυχικής υγείας