Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΠΟΤΕ ΔΕ ΜΕΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΗ.
Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ
Δεκατρία χρόνια μετά την προδοτική ψευτοσύνοδο της Φερράρας, ο συνυπογραφείς ενωτικός όρος εφαρμόζεται πλέον και στην πράξη: Απεσταλμένοι του πάπα έρχονται στην Κωνσταντινούπολη και στις 12
Δεκεμβρίου 1452 (πέντε μήνες πριν από την Άλωση) συλλειτουργούν με τους δικούς μας μέσα στην Αγιά Σοφιά.
Η υβριστική αυτή ενωτική λειτουργία σήμανε και το τέλος της χιλιόχρονης Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η προδοσία της Πίστεως, όπως μαθαίνουμε από τα Βιβλία μας τα Ιερά, ποτέ δε μένει ατιμώρητη. Η Χάρις του Θεού σηκώθηκε από την Πόλη και αντ’ αυτής εγκαταστάθηκε η χατζάρα του Τούρκου.
Στην συγκεκριμένη, όμως, αποστασία (συλλείτουργο με αιρετικούς), κάποια παλληκάρια της Πίστεώς μας διαμαρτυρήθηκαν και αντέδρασαν σθεναρά. Ανάμεσά τους και ο γνωστός σε όλους μας θαυματουργός Άγιος της νήσου Λέσβου, ο Άγιος Ραφαήλ.
Ο Άγιος Ραφαήλ ήταν διορισμένος από τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο ως σύμβουλός του και πρωτόπαπας. Στην κρίσιμη, όμως, ώρα (την ώρα του προδοτικού συλλείτουργου) δεν υπολόγισε ούτε αξιώματα ούτε φιλίες αυτοκρατορικές.
Κινούμενος στην ίδια εκκλησιολογική και πνευματική γραμμή με τον Γεννάδιο, συμβουλεύει τον αυτοκράτορα να σταματήσουν κάθε σχέση με τους παπικούς. Προτείνει στον βασιλιά να αγωνιστούν για την σωτηρία της Πόλης καταφεύγοντας όχι στην δήθεν βοήθεια του αντίχριστου Βατικανού, αλλά στην δοκιμασμένη κραταιά προστασία της Παναγιάς μας.
Ο Άγιος Ραφαήλ, ενώ ήταν καλεσμένος από τον ίδιο τον αυτοκράτορα, δεν πάτησε το πόδι του στο προδοτικό συλλείτουργο. Στοιχημένος στην αγιοπατερική μας Παράδοση, αρνήθηκε να συμπροσευχηθεί με τους ενωτικούς λατινόφρονες και με τους εκπροσώπους του αρχιαιρεσιάρχη, δηλαδή του πάπα.
Ο βασιλιάς, όπως ήταν αναμενόμενο, εξοργίστηκε με την σθεναρά Ορθόδοξη στάση του Αγίου Ραφαήλ και έδωσε αμέσως διαταγή να εξοριστεί. Να πως βρέθηκε ο Άγιός μας στην Λέσβο, όπου και αργότερα μαρτύρησε: Εξορισμένος στο νησί για τα ανόθευτα Ορθόδοξα φρονήματά του και την προσήλωσή του στην Αγιοπατερική μας Παράδοση.
Στις ημέρες μας, σε ανάλογες περιπτώσεις, το έμπρακτο παράδειγμα του Αγίου Ραφαήλ αποδεικνύεται, δυστυχώς, ότι δεν έχει πέραση. Σήμερα, οι ίδιοι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι, οι οποίοι λένε ότι σεμνύνονται τον Άγιο Ραφαήλ, όχι μονάχα δεν αντιδρούν στην συμπροσευχητική παρουσία καρδιναλίων και παστόρων μέσα σε Θεία Λειτουργία στο Φανάρι, στο Κολυμπάρι και αλλαχού εν Ευρώπη και Αμερική, αλλά τουναντίον επιχαίρουν και καυχώνται για τα προδοτικά τους αυτά ‘’κατορθώματα’’.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ
