ΤΟ ΞΕΧΑΡΒΑΛΩΜΑ “ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΣΑΒΟΥΡΑΣ” ΚΑΙ “Ο ΑΝΤΑΡΤΗΣ” ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΧΗ…
Του Παναγιώτη Αποστόλου Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου *
Διαβάσαμε λοιπόν άρθρο του στο anoixtoparathyro.gr όπου στέλνει πολλά πολιτικά και κομματικά μηνύματα, με πολλούς αποδέκτες! Ο τίτλος του άρθρου: “Τα κόμματα, η αυτοδιοίκηση, η ηθική των μηχανισμών και η κοινωνία των πολιτών”:
«Δεκάξι μήνες πριν τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές τα δημοσιεύματα για υποψήφιους που επιλέγουν τα κόμματα δίνουν και παίρνουν με τις απαραίτητες δημοσκοπήσεις που δοκιμάζουν τις επιλογές των πολιτών σε ενδεχόμενες υποψηφιότητες. Η διαδικασία θα ΄πρεπε να είναι ανάποδη: δεν είναι τα κόμματα – και συγκεκριμένα οι ηγεσίες τους – που θα πρέπει να επιβάλλουν στην κοινωνία τις επιλογές τους, αλλά η κοινωνία θα πρέπει να εκφραστεί στις υποψηφιότητες.
Πρόκειται για μια ηθική που δοκιμάστηκε πολλές φορές στην κάλπη όταν οι πολίτες αποδοκίμασαν τον εκλεκτό μιας κομματικής ηγεσίας που προτιμά ένα κόμμα μικρότερο, που ελέγχει από ένα κόμμα ανοιχτό στην κοινωνία – που όλο και περισσότερο απέχει από τις κάλπες τα τελευταία χρόνια.
Το αποτέλεσμα είναι το σύνολο των κομμάτων, όχι μόνο να μην εκπροσωπεί την κοινωνική πλειοψηφία, αλλά να μην είναι καν αξιόπιστα στους ίδιους τους ψηφοφόρους τους.
Πού τους βρίσκουν τους υποψήφιους, που πολλές φορές βγαίνουν νικητές από την κάλπη – στο δεύτερο γύρο – και ηττώνται κατ’ επανάληψη με την πρώτη νιφάδα χιονιού;
H απάντηση είναι πως τους είχαν έτοιμους σε κάποια κομματικά γραφεία, τους έκαναν μαθήματα πολιτικού λόγου, αλλά δεν τους έμαθαν κιόλας πως για να τα βγάλεις – πέρα στην αυτοδιοίκηση ειδικά – χρειάζονται και κάποιες ικανότητες πέρα από το “χρίσμα” του αρχηγού. Τουλάχιστον να έχουν δουλέψει στη ζωή τους και να έχουν μερικές χιλιάδες ένσημα.
Το φαινόμενο αυτό στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές πήρε μεγάλες διαστάσεις από την επιλογή κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ να προτάξει κομματικά στελέχη και ευνοούμενους της κομματικής γραφειοκρατίας απέναντι σε πρόσωπα που είχαν την εύνοια της κοινωνίας, αλλά δεν ήταν αρεστά στο κόμμα.
Αλλά και από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, η επιλογή του σημερινού Περιφερειάρχη μάλλον ήταν για την ίδια ένα τεράστιο λάθος: μετά την τελευταία κακοκαιρία η κυβέρνηση κάνει… πως δεν τον ξέρει, αφού μας είπε ότι η Λεωφόρος Μεσογείων δεν ανήκει στα όρια του ελληνικού κράτους!
Για το ΠΑΣΟΚ, η πορεία του προς την εξουσία προσδιορίστηκε από τους δήμους που κέρδιζε η δημοκρατική συμπαράταξη. Η πτώση του προαναγγέλθηκε από το γεγονός ότι έχανε στην αυτοδιοίκηση όπου συχνά ένας “αντάρτης” με κοινωνική αποδοχή στεκόταν απέναντι σε έναν κομματικό υποψήφιο κι ο δεύτερος συνήθως έχανε.
Αυτή η μικροκομματική ηθική της κομματικής ανωτερότητας – η ηθική μιας νομενκλατούρας- που επιχειρεί να επιβάλει από τα “πάνω” δοτούς ηγέτες στις τοπικές κοινωνίες είναι ολέθρια για την ίδια την έννοια της πολιτικής.
Είναι η ηθική των “δικών μας” και περιλαμβάνει την αίσθηση, πως τα κόμματα μπορούν να “αγοράσουν” τις εκλογές και να χειραγωγήσουν την κοινωνία. Πώς το χρέος τους είναι να καθοδηγούν την “βάση” και τις “μάζες”. Πώς το κόμμα είναι πάνω από την κοινωνία κι όχι η κοινωνία πάνω από το κόμμα.
Κάπως έτσι, κόμμα και κράτος γίνονται το ίδιο συνδικάτο, οι ψηφοφόροι πελάτες και η απόσταση ανάμεσα στους πολίτες και τα κόμματα μεγαλώνει.
Η αυτοδιοίκηση αντί να είναι το πεδίο της άμεσης δημοκρατίας στραγγαλίζεται και οι αποφάσεις λαμβάνονται στα παρασκήνια – απουσία του ψηφοφόρου που καλείται να μιλήσει μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια.
Η σχέση των κομμάτων με την αυτοδιοίκηση αποτελεί τον δείκτη του πόσο ζωντανά είναι. Πόσο δημοκρατικά κόμματα – λαϊκής – εξουσίας. Όταν στήνουν παραστάσεις στις οποίες δεν πατάει κανένας – εκτός από τους υπαλλήλους τους, μπορεί να δικαιώνουν τις γραφειοκρατίες – που πάντα πιστεύουν ότι ο λαός είναι ανώριμος, αλλά έρχεται η ώρα να κατεβάσουν το έργο – σαν μπάντες που χρειάζεται να αλλάξουν τραγουδιστή, κιθαρίστα και ντράμερ και στιχουργό.
Γιατί άλλο η κοινωνία των πολιτών κι άλλο η κομματική σαβούρα.
Η πολιτική χρειάζεται ιδανικά, ιδέες και όνειρα, οράματα κι όχι τρικλοποδιές, ίντριγκες και μηχανορραφίες. Το κεντρικό μοντέλο διοίκησης έχει ήδη αποτύχει στην πατρίδα μας, γι’ αυτό η αυτοδιοίκηση πρέπει να αποκτήσει πόρους και εξουσίες και πάνω από όλα ηγέτες που να επιλέγει η κοινωνία και όχι το κόμμα.
Γιατί αν η κεντρική διοίκηση έχει αποτύχει ή δημιουργεί αδιέξοδα, η αυτοδιοίκηση μπορεί να σώσει την δημοκρατία και την χώρα και να ανατροφοδοτήσει τα ίδια τα κόμματα με ζωή, πρόσωπα και ιδέες.»!
Από αυτό το άρθρο του κ. Γιάννη Σγουρού θα σταθώ ιδιαίτερα σε δυο σημεία: Κατά πρώτον στην επισήμανσή του, πως «…συχνά ένας “αντάρτης” με κοινωνική αποδοχή στεκόταν απέναντι σε έναν κομματικό υποψήφιο κι ο δεύτερος συνήθως έχανε.» και δεύτερον: «Γιατί άλλο η κοινωνία των πολιτών κι άλλο η κομματική σαβούρα.»!
Ο Γιάννης Σγουρός υπήρξε πάντα ένας ανιδιοτελής πολιτικός, τίμιος, ηθικός και με παραγωγή τεράστιου έργου στην Περιφέρεια Αττικής και όχι μόνο!
Ποτέ δεν έκρυψε πως άνηκε στο Ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ! Γι΄ αυτό πολεμήθηκε από διάφορους νεωτεριστές – εκσυγχρονιστές, κομματικούς “βαρόνους” του Κινήματος που εσχάτως μεταγράφηκαν στη ΝΔ!
Τους ενοχλεί που ο Γιάννης Σγουρός αναγνωρίζεται ως “παιδί” της κοινωνίας και όχι των κομμάτων! Αν ήθελε, θα ήταν Βουλευτής και ακόμη Υπουργός της ΝΔ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ! Επέλεξε όμως μοναχικό δρόμο και αγώνα 20ετή στην Περιφέρεια Αττικής που ποτέ δεν πρόδωσε! Έκλεινε πάντα τ΄ αυτιά του στις “Σειρήνες”!
Το πολιτικό Σύστημα τον τρέμει! Και για τον λόγο αυτό, προφανώς, δημοσιεύθηκε στα “Παραπολιτικά”, φιλικής εφημερίδας προς τον Ευάγγελο Μαρινάκη, πως:
«Στον “αέρα” η υποψηφιότητα του Γιάννη Σγουρού – Μένει χωρίς χρίσμα» και αναφέροντας παρακάτω:
«‘Όπως πρώτοι είχαμε γράψει “στον αέρα” βρίσκεται η υποψηφιότητά του Γιάννη Σγουρού για την Περιφέρεια Αττικής καθώς όπως όλα δείχνουν μένει χωρίς κομματική “στέγη” σε γενικότερο επίπεδο. Περίμενε βλέπετε να πάρει χρίσμα και από ΚΙΝΑΛ και από ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υπολόγιζε χωρίς τους “ξενοδόχους”. Τόσο στη Χαριλάου Τρικούπη όσο και στην Κουμουνδούρου σκέφτονται ονόματα που βρίσκονται στο πολιτικό προσκήνιο”!
Θα ήθελα να σημειώσω εδώ, πως Χαριλάου Τρικούπη (ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ) και Κουμουνδούρου (ΣΥΡΙΖΑ) δεν σκέφτονται πολιτικά πρόσωπα του προσκήνιου για υποψήφιους Περιφερειάρχες, αλλά του παρασκήνιου!
Συμφωνώντας με τη ρήση του Γιάννη Σγουρού: Γιατί άλλο η κοινωνία των πολιτών κι άλλο η κομματική σαβούρα!
Άλλωστε εξ όσων γνωρίζουμε, στις εκλογές του 2019 ο Γιάννης Σγουρός ανεξάρτητος κατήλθε στη διεκδίκηση της Περιφέρειας Αττικής, άσχετα αν η τότε Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά μεθόδευσε την κομματική στήριξή του!
Πάμε τώρα στο δικό μας ρεπορτάζ! Πριν μήνες σας είχα ενημερώσει πως ο Βαγγέλης Μαρινάκης προσπαθεί να επιβάλλει στη ΝΔ την υποψηφιότητα για την Περιφέρεια Αττικής, του Γιάννη Μόραλη (νυν Δημάρχου Πειραιά)! Στην ΝΔ όμως, επιθυμία του αρχηγού της είναι το χρίσμα να δοθεί στον Ανδρέα Λοβέρδο!
Έτσι πρέπει να προσπεράσουν το “βαρίδι”, που ακούει στο όνομα Γιώργος Πατούλης! Δηλαδή του δικού τους παιδιού και ο οποίος τους “απειλεί” πως θα κατέβει ως ανεξάρτητος! Και να είναι σίγουροι στη ΝΔ πως θα το πράξει! Γι΄ αυτό είναι αποφασισμένοι στη ΝΔ να στήσουν διάφορα “πολιτικά επεισόδια” κατά του νυν Περιφερειάρχη Αττικής, προκειμένου να τον φθείρουν πολιτικά και να τον αναγκάσουν να αποσυρθεί!
Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της Κουμουνδούρου – σύμφωνα με τις πληροφορίες μας – έχει επιλέξει για υποψήφιο Περιφερειάρχη Αττικής τον Πρόεδρο της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΚΕΕΕ) Ιωάννη Χατζηθεοδοσίου, ο οποίος εξελέγη ομόφωνα τον Αύγουστο του 2021, μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Μίχαλου!
Ο Γιάννης Χατζηθεοδοσίου είναι και Πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών και είναι κόκκινο πανί για την “γαλάζια παράταξη”!
Άρα οι επιλογές της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτα κομματικές, μη ανταποκρινόμενα τα κόμματα Εξουσίας στην λαϊκή επιταγή και τα συμφέροντα του λαού!
Ωστόσο πραγματικά λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο! Κι αν μπορούν να τιθασεύσουν τον Γιώργο Πατούλη, κι αν νομίζουν πως θα εκλέξουν τον Ανδρέα Λοβέρδο ή τον Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, ίσως δεν θα μπορέσουν να απαλλαγούν από τον Γιάννη Σγουρό!
Διαβάζοντας όλοι το άρθρο του Γιάννη Σγουρού με προσοχή, είναι δεδομένο πως θα τους πιάσει κρύος ιδρώτας!
Γιατί το ξεχαρβάλωμα της “κομματικής σαβούρας” πιθανώς να το εγγυάται ένας “καθαρός αντάρτης”!!
Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
