Ο ΔΙΠΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΠΕΡΙ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΚΑΙ ΡΩΣΟ-ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΈΝΑΣ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Γράφει η Μαρίνα Σκούμπου,
Δικηγόρος Αθηνών – υπ. ΔΝ Ποινικού Δικαίου ΕΚΠΑ
«Η φαντασία στην εξουσία» έγραφε το σύνθημα σε έναν τοίχο στο Παγκράτι. Προϊόν ενός, μάλλον αδιάφορου, ρομαντικού, εφηβικού «αναρχισμού»
θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ή αίτημα επιτακτικό μίας πεπλανημένης αισιοδοξίας της, έστω, συνθηματικής «αντίστασης» στην κρατούσα δυστοπία που μας επεφύλαξε η διαχείριση της πανδημίας, η οποία κανονικοποίησε το μοτίβο της προβλέψιμης πόλωσης ως θεμελιώδη κανόνα διεξαγωγής του δημοσίου διαλόγου.
Απόδειξη, βεβαίως, αυτής της κανονικοποίησης συνιστά ο στιγματισμός όσων άσκησαν κριτική στον προφανή παραλογισμό των νομικά μετέωρων και ηθικά αδικαίωτων ληφθέντων μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού και, κυρίως, στον κατάπτυστο εξαναγκασμό σε εμβολιασμό1, συλλήβδην ως «αντι-εμβολιαστών», «συνωμοσιολόγων», «ψεκασμένων» και «αρνητών» της ίδιας της επιστήμης, μολονότι αντικείμενο της ασκηθείσης κριτικής δεν υπήρξε η ιατρική αλλά η εργαλειοποίησή της από την πολιτική.
Το ίδιο modus operandi ακολουθείται πιστά και κατά την διαχείριση της δημόσιας συζήτησης σχετικά με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Όποιος (αυτονοήτως) καταδικάζει τον πόλεμο και διαδηλώνει υπέρ της Ειρήνης και του Ανθρώπου βαρύνεται με ένα ιδιότυπο τεκμήριο δήθεν «πουτινο-φιλίας», εάν δεν κρατάει ταυτοχρόνως και μία σημαία της Ουκρανίας.
Θαρρείς πως οι λέξεις «Ειρήνη» και «Άνθρωπος» έχουν αποστερηθεί του ειδικού τους βάρους και πρέπει να ενταχθούν σε ορισμένο αφηγηματικό «στρατόπεδο» για να ανακτήσουν την εμβέλεια και το χαμένο ιδεολογικό πρόσημο των συγκεκριμένων υψηλών ιδανικών που αντιπροσωπεύουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ
ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ
