ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ……. ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΚΛΑΨΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ………

ΑΚΟΥΣΕ ΕΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΥΤΟ. ΙΣΩΣ, ΕΣΤΩ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ, ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ. ΙΣΩΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΣΟ ΖΟΦΕΡΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΟΥ ΖΕΙΣ, ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ. ΙΣΩΣ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΦΩΝΑΞΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ: «ΣΩΣΕ ΜΕ, ΚΥΡΙΕ». ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΣΩΝ ΑΠΟΒΛΕΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΣΟΥ. ΣΗΜΕΡΑ ΕΝΩΣΕ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΔΑΚΡΥΑ. ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΓΥΡΑ ΣΟΥ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΖΕΙ.

«Όταν πλησίασε και είδε την πόλη, έκλαψε γι’ αυτήν. «Μακάρι», είπε, «να ήξερες κι εσύ, έστω κι αυτήν την ημέρα, τι θα μπορούσε να σου χαρίσει την ειρήνη. Τώρα όμως αυτό μένει κρυφό από τα μάτια σου. Θα ’ρθούν για σένα μέρες που οι εχθροί σου θα σε ζώσουν με χαρακώματα, θα σε περικυκλώσουν και θα σε πολιορκήσουν από παντού. Θα αφανίσουν κι εσένα και τα παιδιά σου και δε θα σου αφήσουν πέτρα πάνω στην πέτρα. Κι όλα αυτά, γιατί δεν έδωσες σημασία την ημέρα που σ’ επισκέφθηκε ο Θεός».

Η Ιερουσαλήμ ήταν γεμάτη κόσμο, ο οποίος ήλθε από παντού για να γιορτάσει τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα. Όλη η πόλη μιλούσε για τον μεγάλο προφήτη και θαυματουργό από τη Ναζαρέτ, ο οποίος μόλις τώρα έκανε το μεγαλύτερο από όλα τα άλλα αμέτρητα θαύματά Του, ανέστησε τον Λάζαρο, ο οποίος τέσσερις ολόκληρες μέρες βρισκόταν στον τάφο. Τον περίμεναν να έλθει στην πόλη και προετοιμάζονταν για τη θερμή υποδοχή Του. Αυτός, συνοδευόμενος από τους μαθητές Του, δεν περπατούσε πεζός, όπως πάντα, αλλά, ξεκινώντας από τη Βηθσφαγή, ανέβηκε σ’ ένα θηλυκό γαϊδούρι και το πουλάρι του, για να πληρωθεί το ρηθέν του προφήτη Ζαχαρία: «Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραῢς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον» (Ζαχ. 9, 9). Οι απόστολοι έβαλαν πάνω στο γαϊδούρι και το πουλάρι του τα ρούχα τους, ενώ ο λαός πήρε κλαδιά φοινίκων και έστρωνε τα ρούχα του στο δρόμο, στα πόδια των ζώων, κραυγάζοντας με μεγάλη χαρά: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ» (Ιω. 12, 13). Οι Αρχιερείς, οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς άκουγαν με τρόμο τις κραυγές αυτές, που προανάγγελαν την πτώση της πνευματικής τους εξουσίας πάνω στον λαό. Ας στρέψουμε και εμείς τώρα το βλέμμα μας και ας δούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό κατά τη στιγμή αυτή. Με έκπληξη θα δούμε ότι δεν χαίρεται την πανηγυρική αυτή υποδοχή. Αντίθετα έσκυψε το κεφάλι Του και κλαίει με λυγμούς. Ω, Κύριέ μας! Γιατί κλαις τώρα, όταν όλος ο λαός χαίρεται; Το ήξερε μόνο Αυτός ο Παντογνώστης. Δεν έκλαιγε για τον Εαυτό Του αλλά για τον λαό Του, σκεφτόμενος: «Εἰ ἔγνως καὶ σύ, καί γε ἐν τῇ ἡμέρᾳ σου ταύτῃ, τὰ πρὸς εἰρήνην σου! νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου· ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σὲ καὶ περιβαλοῦσιν οἱ ἐχθροί σου χάρακά σοι καὶ περικυκλώσουσί σε καὶ συνέξουσί σε πάντοθεν, καὶ ἐδαφιοῦσί σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί, καὶ οὐκ ἀφήσουσιν ἐν σοὶ λίθον ἐπὶ λίθῳ, ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἔγνως τὸν καιρὸν τῆς ἐπισκοπῆς σου» (Λκ. 19, 42-44). Τι σημαίνουν εδώ τα τελευταία λόγια του Κυρίου Ιησού; Σημαίνουν το εξής: για το ότι δεν πίστεψες στον Μεσσία Χριστό, ο οποίος ήλθε σε σένα, για το ότι σκότωνες τους προφήτες τους οποίους έστελνα σε σένα και για το ότι πέντε μέρες μετά από αυτή την υποδοχή ως Βασιλιά, θα ζητήσετε από τον Πιλάτο να με σταυρώσει, για όλα αυτά, θα σας βρουν πολλά δεινά. Άραγε ο Θεός που είναι Βασιλιάς όλου του κόσμου διεκδικούσε την εξουσία και προσδοκούσε να γίνει βασιλιάς του μικρού αυτού και σκληροτράχηλου λαού του Ισραήλ, ο οποίος δεν γνώρισε και δεν δέχθηκε τον Μεσσία του και τώρα ετοιμαζόταν να Τον παραδώσει στο φρικτό και βασανιστικότατο σταυρικό θάνατο; Όλες οι άγιες επουράνιες ασώματες δυνάμεις θα θρηνούσαν κατά την πανηγυρική Του είσοδο στην Ιερουσαλήμ, αν ήξεραν για τον φρικτό σταυρό που Του ετοιμαζόταν στον Γολγοθά. Μόνο για τους σύγχρονούς Του Εβραίους έκλαιγε ο Κύριος Ιησούς Χριστός; Ασφαλώς όχι! Αυτός ο Παντογνώστης ήξερε ακόμα και αυτά που βλέπουμε εμείς στις ημέρες μας. Ήξερε ότι με το πέρασμα των αιώνων το ανθρώπινο γένος όλο και περισσότερο θα Τον ξεχνούσε, ότι θα Τον βλασφημούσε και θα έβριζε το άγιο όνομά Του. Το ήξερε, γι’ αυτό και έλεγε ότι ο Υιός του Ανθρώπου, όταν θα έλθει για δεύτερη φορά, πιθανώς, δεν θα βρει την πίστη πάνω στη γη. Πρέπει να κλαίμε και εμείς που τόσο συχνά ξεχνάμε τον σταυρό του Χριστού και ιδιαίτερα αυτοί για τους οποίους λέει ο απόστολος Παύλος: «ὁ τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας καὶ τὸ αἷμα τῆς διαθήκης κοινὸν ἡγησάμενος, ἐν ᾧ ἠγιάσθη, καὶ τὸ Πνεῦμα τῆς χάριτος ἐνυβρίσας;» (Ἑβρ. 10, 29). Και τόσο πολλοί, και σε ποιο τρομερό βαθμό, υπάρχουν μεταξύ μας τέτοιοι κακότυχοι αδελφοί μας!

Σώσε με, Κύριε!

Σώσε με, Κύριε!

Σώσε με, Κύριε!

Αμήν.

loading...