ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ

Το συναίσθημα είναι μια πολυσύνθετη ψυχική κατάσταση λειτουργίας του ανθρώπου, που εκδηλώνεται από τις διάφορες θετικές η αρνητικές καθημερινές αντιδράσεις στη ζωή του ανθρώπου. Με τον τρόπο των αισθήσεων “αντιλαμβάνεται”

ο άνθρωπος τον κόσμο. Είμαστε άκρος σοφά δημιουργημένη από τον Θεό, ο οποίος προέβλεψε και μας χάρισε το συναίσθημα της ελπίδας, για να ξεφύγουμε από κάθε εγκλωβισμένη απόγνωση. Αυτά συμβαίνουν στην καθημερινή και προσωπική ζωή του καθενός μας, δηλαδή υπάρχουν διάφορα συναισθηματικά “σκαμπανεβάσματα” από τις διάφορες επιλογές μας, όπου στο τέλος μιας απελπιστικής κατάστασης η ελπίδα θεωρείται μια τελευταία συναισθηματική επιθυμία “σωτηρίας” για τους ανθρώπους.

Αυτός είναι ένας παράλληλος συνδυασμός με την πίστη. Η πίστη και η ελπίδα είναι μια αδιαίρετη κατάσταση, όπου δεν μπορεί κάποιος να ελπίζει χωρίς να πιστέψει. Ο άνθρωπος έχει πολλά χαρίσματα που τον έδωσε ο Θεός όμως δεν τα βλέπει, διότι δεν κάθεται να ασχοληθεί με τον εαυτό του. Δυστυχώς ο άνθρωπος έχει ξεφύγει από την πραγματική ουσία και το νόημα της ζωής, όπου προτιμά να ασχοληθεί με ανούσια υλικά πράγματα περνώντας τον καιρό του. Δεν φταίει αυτός, αλλά σε αυτό συμβάλουν εξωτερικοί παράγοντες που τον προσανατολίζουν σε διάφορες κατευθύνσεις. Βρισκόμαστε σε ένα πολιτισμό με ανεπτυγμένες τεχνολογίες όπου μας παρέχουν πλούσια υλικά αγαθά. Αυτό δεν είναι κακό να κάνεις χρήσει και να συμμετέχεις στην τεχνολογία με μέτρο, όχι όμως με πάθος και κατάχρηση αυτήν. Μπορεί η τεχνολογία να γίνει κυρίαρχος της ζωής μας;

Ποιο είναι το νόημα της ξαφνικής εμφάνισής μας στην αιώνια υπαρξιακή δημιουργία; Είναι ένα πολλή βαθύ φιλοσοφικό, συναισθηματικό, ψυχολογικό και πνευματικό ερώτημα. Προσπαθεί ο άνθρωπος να κατανοήσει και να φέρει γνώμη πέρα από την αντίληψή του, όπου αυτό δυστυχώς είναι αδύνατων.

Ο καθένας μας έχει μια περιορισμένη και διαφορετική αντίληψη του κόσμου σε σχέση με τις αισθήσεις και τα συναισθήματά του.

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε ελεύθερος ο οποίος είναι μόνο υπεύθυνος και κυρίαρχος για τον εαυτό του. Αυτός θα ορίσει τον τρόπο της ζωής του όπου στο τέλος θα είναι ο ίδιος υπόλογος για τον εαυτό του, φεύγοντας μαζί με την ελπίδα.

Μας δόθηκε ένα και μοναδικό χάρισμα για να νιώσουμε αυτό το υπαρξιακό μεγαλείο, το θαύμα της ζωής. Αντί να σεβαστούμε μέσα από την ψυχή μας την μοναδική και περιορισμένη ζωή που μας δόθηκε να την γνωρίσουμε, να την απολαύσουμε με το είναι της ψυχής μας και να την αγαπήσουμε, δυστυχώς δεν σεβόμαστε την ύπαρξή μας και δεν εκτιμούμε ακόμα ούτε τον δημιουργό.

Ποιος είναι ο δημιουργός μας;

Ο δημιουργός είναι ο πατέρας και η μητέρα μας χωρίς αμφιβολία και χάρη σε αυτούς υπάρχουμε και “ούτω καθεξής”.

Όλα τα θεωρεί ο άνθρωπος δεδομένα και αυτονόητα, αυτό είναι το μεγάλο λάθος.

Υπάρχουν πολλές θεωρίες και μαθηματικές ενδείξεις για την ύπαρξη του κόσμου όπου όλα αυτά δεν καταλήγουν πουθενά. Θέλουμε ή δεν θέλουμε στο τέλος θα καταλήξουμε όλοι μας στον ίδιο παρανομαστή. Με την ελπίδα την μετάνοια και την πίστη προς το άγνωστο.

Συγγραφέας – ερευνητής Ιωάννης Ευθυμιάδης