Δεν είμαστε αυτό που λέμε, είμαστε αυτό που κάνουμε.

Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας *   

Είμαστε ένας λαός χωρίς ευαισθησίες….
Που οι πολίτες, βασανίζουν τα ζώα ενώ δηλώνουν ότι τα αγαπούν.
Που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά αρνούνται το δικαίωμα στον αλλόθρησκο να έχει έναν χώρο λατρείας του δικού του Θεού.
Που οι τροχονόμοι κλείνουν τις διασταυρώσεις να περάσουν οι πολιτικοί και όχι τα ασθενοφόρα.
Που οι οδηγοί κινούνται σε ώρες αιχμής στις λωρίδες έκτακτης ανάγκης, χωρίς να αντιλαμβάνονται το μέγεθος της εγκληματικής τους βλακείας.
Που λέμε ότι αγαπάμε την φύση και το περιβάλλον, αλλά μετά από κάθε επίσκεψή μας αφήνουμε πίσω την ασχήμια μας.
Που καταστρέφουμε και καίμε τα πανεπιστήμια «υπερασπιζόμενοι» τάχα το άσυλο και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
Που βάζουμε το προσωπικό μας συμφέρον πάνω από το κοινωνικό και αρκετές φορές πάνω και από το εθνικό.

Είμαστε ένας λαός χωρίς αισθητική…
Που αναδείξαμε το σαχλό, ωραιοποιήσαμε το σάπιο και αναρωτιόμαστε τι μας βρωμάει.
Ζούμε σε μια κοινωνία που παράγει βία και εσωστρέφεια.
Μια κοινωνία που δεν προβάλει ανθρώπους με αξίες, αρχές και αλήθειες.
Μισόγυμνες και ασήμαντες ινσταγκραματζούδες και γόνοι με ροπή προς στον έκλυτο βίο είναι τα πρότυπα για ένα κομμάτι της κοινωνίας μας.
Γινόμαστε κάθε μέρα σαν ακροατές, συνένοχοι της χυδαιότητας των καναλιών που σαν σκοπό έχουν το ευτελές και το ανόητο να τα κάνουν είδηση.
Θύματα δολοφονίας και βιασμών, «δολοφονούνται» και «βιάζονται» για άλλη μια φορά στα τηλεοπτικά παράθυρα μέσα από την προβολή ανατριχιαστικών λεπτομερειών της προσωπικής τους ζωής.
Απόρρητα κατηγορητήρια, μυστικές μαρτυρικές καταθέσεις και απολογίες, γίνονται παρανόμως σαχλά σκετσάκια και σόου στην τηλεόραση.
Δεν ξέρω τι, πως, γιατί και ποιός ευθύνεται για τον θάνατο των τριών παιδιών της Πάτρας.
Ξέρω όμως ότι πολλοί δημοσιογράφοι, γιατροί, ιατροδικαστές, δικηγόροι και «αστυνομικά λαγωνικά» στήνουν καριέρες και αποκτούν αναγνωρισιμότητα πάνω σε ένα τραγικό γεγονός.

Είμαστε ένας λαός χωρίς μέτρο….
Βλέπουμε καθημερινά «Το ουσιώδες να απειλείται διαρκώς από το ασήμαντο» όπως έλεγε ο Ρενέ Σάρ
Ότι καλό γίνεται σε αυτή την χώρα στην τέχνη, στον πολιτισμό και στα γράμματα που ευτυχώς γίνονται και τέτοια, χάνεται μέσα στην βαρβαρότητα της καθημερινότητάς μας.
Το καλό η αξιοπρέπεια και η ηθική, το δίκαιο και η πολιτική ορθότητα επειδή δεν «πουλούν» επικοινωνιακά, μπαίνουν στο περιθώριο.
Γίνονται ωραία πράγματα σε αυτή την χώρα στον εθελοντισμό, στην επιστήμη, στην προσφορά, στην αλληλεγγύη, στην ανθρωπιά αλλά εμείς εκεί.
Υπάρχουν εκεί έξω χιλιάδες Έλληνες που δημιουργούν και αγωνίζονται για μια κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο και για μια καλύτερη Ελλάδα χωρίς τα φώτα της δημοσιότητας να πέφτουν πάνω τους.
Βλέπετε για κάποιους αυτό δεν «πουλάει». Το τρίπτυχο σπέρμα, δάκρυ και αίμα προκαλεί περισσότερο ενδιαφέρον.

Είμαστε ένας λαός χωρίς κανόνες…
Που η εκάστοτε εξουσία αμφισβητεί τους θεσμούς και τον ρόλο των ανεξάρτητων αρχών επιδιώκοντας να έχει την κηδεμονία τους.
Η εκτελεστική εξουσία συγκρούεται με την δικαστική όχι γιατί δεν συμφωνεί με τις αποφάσεις της αλλά γιατί θέλει την χειραγώγησή της.
Κάποιοι πολιτικοί χρησιμοποιώντας γλώσσα πεζοδρομίου, εκτίθενται στην βουλή και στα τηλεοπτικά παράθυρα και αντί να εισπράττουν την χλεύη και την απαξίωση εισπράττουν τον σεβασμό και την αποδοχή μας.
Έχουμε συνηθίσει στην ανακολουθία λόγων και έργων και στον κυνισμό της εξουσίας. Έχουμε εθιστεί τόσο πολύ στην ψευτιά και στην απάτη, στην χυδαιότητα και στην πολιτική ανηθικότητα, που δεν μας κάνει εντύπωση τίποτα πια.

Είμαστε ένας λαός που ψάχνει ένα ψέμα για να σωθεί από μια πραγματικότητα που δεν αντέχει….
Που εκατομμύρια πιστοί οπαδοί, πλούσιας κοινωνικής διαστρωμάτωσης, ακολουθούν τα κόμματα και τις ανοησίες των αρχηγών τους, χωρίς γνώμη και δική τους βούληση.
Αναλόγως τις πεποιθήσεις και τις προτιμήσεις που έχουμε διαμορφώσει, για την πολιτική, την ηθική, το δίκαιο, την αξιοκρατία, τα κόμματα και τους ανθρώπους που τα περιβάλλουν, επιλέγουμε ποιον αφέντη θα εμπιστευτούμε.
Χθες τον Αλέξη, σήμερα τον Κυριάκο, αύριο κάποιον άλλον. Μπορεί όμως πάλι και έναν από τους δύο. Δεν έχουμε πρόβλημα εμείς να ψηφίσουμε σήμερα, αυτόν που χθες είχαμε καταψηφίσει.
Είναι πολύ εύκολο για μας, τους χθεσινούς ψεύτες και φταίχτες να τους αναβαθμίζουμε μέσα σε μια νύχτα σε αυριανούς σωτήρες.

Λένε πως οι λαοί διατηρούν ψηλά στην κλίμακα των αξιών, χαρακτηριστικά που έχουν χάσει στην περίοδο της παρακμής τους.
Το φιλότιμο, την υπερηφάνεια, τον εγωισμό, τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπεια τους.
Εύχομαι αυτό να συμβεί κάποτε και σε αυτή την χώρα.