Για πόσες ημέρες υπάρχει ακόμη σιτάρι για ψωμί; – ρωτάει το ΑΚΚΕΛ

Για αρκετά χρόνια το ΑΚΚΕΛ διαρκώς υπογράμμιζε και φώναζε ότι η Ελλάδα χρειάζεται να ενισχύσει την αγροτική παραγωγή σε διάφορους τομείς ώστε πετύχει διατροφική αυτάρκεια και αυτονομία, δηλαδή να μη χρειάζεται να εισάγουμε τα τρόφιμα που είναι απαραίτητα για τη ζωή και επιβίωσή μας.

Αυτό είναι κάτι αυτονόητο και θα έπρεπε να είναι η πρώτη ενέργεια και μέλημα κάθε υπουργού αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων. Αντίθετα οι υποτιθέμενοι υπεύθυνοι (που όμως έχουν ακραία ανευθυνότητα και αναισθησία σε αυτό το θέμα) ούτε καν απαντούσαν ούτε καν τοποθετούνταν δημόσια για αυτό που λέγαμε ότι θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον και το αντιμετωπίζουμε τώρα σε κάποιο βαθμό.

Η κρίση στην Ουκρανία έχει πραγματικά δημιουργήσει πρόβλημα τροφοδοσίας με σιτηρά και άλλες τροφές, αλλά σε σημείο που πιθανότατα να έχουμε ορισμένες μόνο ημέρες αυτονομία από τα υπάρχοντα αποθέματα στο μαλακό σιτάρι για την παραγωγή ψωμιού.

Η Ελλάδα δεν έχει αποθέτες σιτηρών για περιόδους κρίσεων, ότι αποθέματα υπάρχουν είναι αυτά των μύλων. Δεν έχει φυσικά και αυτάρκεια σε παραγωγή μαλακού σίτου και η παραγωγή του τα τελευταία 10 χρόνια έχει μειωθεί 29,5% λόγω μη επιδότησης του προϊόντος. Συζητώντας με παράγοντες της αγοράς τα αποθέματα σε αλεύρι είναι από 20 ημέρες έως και 40. Ήδη βρισκόμαστε περίπου στις 15 ημέρες πολεμικής σύγκρουσης και τίθεται το ερώτημα «για πόσες ημέρες ακόμη θα έχει η χώρα ψωμί;».

Οι προηγούμενες κυβερνήσεις μάς κατέστησαν μια χώρα αποκλειστικά εξαρτώμενη από τις εισαγωγές, ως τώρα οι εισαγωγές γινόταν από Ρωσία και Ουκρανία, με δεδομένο ότι από Ουκρανία δεν μπορούν λόγω των γεγονότων να γίνουν εισαγωγές, η Ρωσία, η Ουγγαρία, η Μολδαβία, Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Σερβία έχουν απαγορεύσει τις εξαγωγές ώστε να διασφαλίσουν την δική τους διατροφική αυτάρκεια, πού θα βρούμε αλεύρι και με ποιά τιμή;

Το εφιαλτικό της υπόθεσης είναι όχι ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να βρει λύση αλλά ότι πιθανότατα ΔΕΝ τούς ενδιαφέρει να βρουν λύση για τη διατροφή του ελληνικού λαού, αλλά μόνο τούς ενδιαφέρει πώς να υπηρετήσουν τα αφεντικά τους και να είναι αρεστοί στα αφεντικά τους.