ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ (ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ)

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΟΣΩΝ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ…

Κάποτε είναι έννομο (lawful) το να είσαι παράνομος (illegal), ενώ είναι έκνομο (unlawful) το να είσαι νόμιμος (legal) – 

Γράφει ο Μοναχός Ησύχιος, 

Επικρατεί μεγάλη σύγχυση ανάμεσα στο «έννομο» και το «νόμιμο» με αποτέλεσμα να επέρχεται διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους που βρίσκονται μπροστά σε μεγάλα διλήμματα, όπως π.χ., η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. 

Τα Νόμο-εφαρμοστήρια (Courts of Law – που εσφαλμένα ονομάζονται Δικαστήρια) εφαρμόζουν τους Νόμους, ανεξάρτητα της Δικαιοσύνης, δηλαδή ανεξάρτητα του αν είναι δίκαιοι ή όχι. Π.χ., ενώ δεν υπάρχει νόμος για υποχρεωτικούς εμβολιασμούς (ούτε μπορεί ποτέ να υπάρξει σε δημοκρατικές κοινωνίες), είναι παράνομο να επιβάλλεται τέτοιο πράμα, όσο έννομο (δηλαδή δίκαιο) κι αν θεωρείται για την υποτιθέμενη προστασία της ζωής. 

Δηλαδή, εφόσον δεν αποδεικνύεται πέραν πάσης επιστημονικής αμφιβολίας (με κλινικές έρευνες ετών) ότι ένα φάρμακο/εμβόλιο κάνει αυτό που λέει ο κατασκευαστής του, τότε ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει, είτε να εκτεθεί στον κίνδυνο μόλυνσης από ένα πανδημικό παθογόνο, ή να εκτεθεί στον κίνδυνο ενός πειραματικού εμβολιασμού, και κανένας δεν μπορεί, για απολύτως οποιοδήποτε λόγο, να τον εξαναγκάσει να επιλέξει την μία ή την άλλη κατάσταση, περισσότερο μάλιστα αν πρόκειται για γενετικού τύπου εμβόλιο.[1] 

Αντίθετα, τα Κυβερνητικά Διατάγματα που εκδίδονται με βάση τους περί λοιμοκάθαρσης νόμους θεωρούνται νόμιμα, έστω κι αν η χώρα δεν έχει κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Εφόσον όμως χρησιμοποιούνται καταχρηστικά, τότε είναι έκνομα (άδικα) και δεν δικαιολογούνται, επειδή καταλήγουν σε μέτρα που δεν εξυπηρετούν τον σκοπό της έκδοσής τους, αλλά τον παραλογισμό της αδικίας.

Παρομοίως, ενώ οι εισβολές π.χ., της Τουρκίας στην Κύπρο και της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι αμφότερες έκδηλα παράνομες (αν και η Τουρκία είναι Εγγυήτρια και καλέστηκε από τον τότε Πρόεδρο της Κύπρου να επέμβει), εντούτοις είναι έννομες (δίκαιες), δηλαδή δικαιολογούνται από την υποθετική άποψη ότι, αν δεν γίνονταν, τότε πιθανόν να μην υπήρχε Τούρκικο ή Ρωσικό ρουθούνι να αναπνέει στην Κύπρο, ή στην Ουκρανία. 

Μπορεί μάλιστα να υπήρχε και πιθανότητα επίθεσης κατά της ίδιας της Τουρκίας και της Ρωσίας από την Ελλάδα και την Ουκρανία αντίστοιχα. Επομένως, δεν πρέπει να οπαδοποιούνται ανάμεσα σε «νόμιμο και έννομο/δίκαιο» σοβαρά θέματα πολέμου που διαχωρίζουν τον κόσμο σε ανταγωνιστικές ομάδες που τσακώνονται, αλλά να εξετάζονται οι αιτίες και να βρίσκονται οι λύσεις που προασπίζουν τις ζωές των ανθρώπων, καθώς και τις συνθήκες διαβίωσής τους (προσφυγικό, κλπ.).

Υπάρχουν πάντοτε οι πάλαι ποτέ δύο κατηγορίες ανθρώπων. Εκείνη του Ιουδαϊκού Νόμου που θέλει «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος», δηλαδή η κατηγορία των ανθρώπων του Νόμου που επιμένει να καταδικάζει κατ’ απόλυτο τρόπο τον οποιονδήποτε παραβιάζει τον νόμο, άσχετα του αν το κάνει έννομα (σε αυτοάμυνα, ή προληπτικά επειδή κινδυνεύει), και η κατηγορία των ανθρώπων της Δικαιοσύνης που, σέβονται μεν τον νόμο για την απολύτως απαραίτητη τήρηση της τάξης και της ασφάλειας, πλην όμως αναγνωρίζουν και το δίκαιο.

 Οι πρώτοι είναι οι άνθρωποι της Παλαιάς Διαθήκης του Μωυσή, ενώ οι δεύτεροι οι άνθρωποι της Καινής Διαθήκης του Χριστού, και αποτελεί υποκρισία, ενώ τα πάντα είναι ένας πόλεμος {από την υγεία, τα πάθη, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια της καθημερινής ζωής μας, ακόμα και τον Εθνικό Ύμνο μας που με βιά (βία, πόλεμο) τρυπάει τη γη}, να υπάρχουν άνθρωποι υποκριτές που στο όνομα δήθεν της αγάπης, της συμπόνιας και της προάσπισης της ανθρώπινης ζωής, βάζουν κατ’ απόλυτο τρόπο τον ανθρώπινο νόμο υπεράνω της Δικαιοσύνης του Θεού, καταδικάζοντας τον πόλεμο, είτε κατά αόρατου εχθρού (με εμβόλια, χημειοθεραπείες, κλπ.), ή κατά ορατού εχθρού (στρατού, εθνικισμού, εξτρεμισμού, κλπ.). 

«Καταδικάζω» σημαίνει «δεν το θεωρώ δίκαιο», και κανένας πλην του Θεού δεν είναι δίκαιος για να καταδικάσει οτιδήποτε επιτρέπει ο Θεός (σκοτωμούς, προσφυγιά, θανάτους από καρκίνους, κλπ.). Εξ’ ου και ουδέποτε κανένας Οργανισμός (ΟΗΕ, Συμβούλιο της Ευρώπης, κλπ.) δεν έχει καταδικάσει την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο. 

Επειδή στην προκειμένη περίπτωση η εισβολή αυτή συμφέρει να θεωρείται «δίκαια παράνομη», και οι άνθρωποι του νόμου παίζουν πονηρά και ανάλογα με τα συμφέροντά τους ανάμεσα στις έννοιες «νόμιμο και έννομο/δίκαιο», αντί να εντοπίζουν τις αιτίες και να τις λύνουν με βάση τον νου που τους έδωσε ο Πλάστης τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ