Η ΑΝΩΦΕΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΩΝ ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΩΝ ΑΡΝΗΤΩΝ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ. 

 Κυριακή πρό των Φώτων σήμερα, σεβαστοί πατέρες και αγαπημένοι μας αδελφοί και η αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού άρχεται επίσημα των προεόρτιων ύμνων και κανόνων με σκοπό να μας ετοιμάσει πνευματικά για τη μεγάλη Δεσποτική Εορτή των Θεοφανείων.  

Το Συναξάρι της ημέρας λαμπρύνουν εκλεκτά ουράνια στολίδια, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει ο παγκόσμια αγαπημένος νέος Άγιος της Ρωσικής γης, ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ, ο προφήτης, ο ασκητής, ο πνευματικός πατέρας, ο Πνευματοκήρυξ, θεοφόρος και θαυματουργός. 

 Ας δούμε όμως με τη βοήθεια πάντα των Αγίων Πατέρων μας και με αφορμή τα ερχόμενα άγια, θεία και φωτεινά Θεοφάνεια, ποιά είναι για τους πιστούς η σημασία του αγίου βαπτίσματος, ποιά είναι η προσωρινή και ποια η οριστική του άρνηση και πώς με την δεύτερη, που συντελείται στις εντελώς αντίχριστες ημέρες μας, έχουμε την πλήρη απενεργοποίηση της σωτήριας μετάνοιας! 

 Α. ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ. 

 Το γεγονός της βάπτισης του Χριστού στον Ιορδάνη από τον Τίμιο Πρόδρομο και η ταυτόχρονη πρώτη επίσημη φανέρωση της Αγίας Τριάδος στον κόσμο, ονομάζεται Θεοφάνεια ή Επιφάνεια. Λέγεται επίσης και ημέρα των Φώτων, εξαιτίας του βαπτίσματος των κατηχουμένων, δηλ. του φωτισμού τους. 

 Το Άγιο Βάπτισμα των Ορθοδόξων Χριστιανών είναι το μέγα και εισαγωγικό μυστήριο στην Εκκλησία του Χριστού. 

 Παρενθετικά και πληροφοριακά να πούμε ότι πέντε είναι τα βασικότερα είδη βαπτίσματος κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. 

 Το πρώτο, το Ιουδαϊκό, του Προφήτου Μωϋσή, ήταν ατελές, γιατί έδινε πρόσκαιρη, σωματική μόνο κάθαρση. Το δεύτερο του Προδρόμου, ήταν υψηλότερο από το Ιουδαϊκό, διότι αποτελούσε με την μετάνοια, που κήρυττε, την εισαγωγή στο τελειότερο βάπτισμα του Χριστού.Το τρίτο του Χριστού μας, με το οποίο βαπτιζόμαστε όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, είναι πολύ ανώτερο των προηγουμένων, διότι καθαρίζει την ψυχή από τα αμαρτήματα χορηγώντας επιπλέον το Άγιο Πνεύμα. Τέταρτο βάπτισμα θεωρείται αυτό του αίματος και του μαρτυρίου και είναι το πιο σεβάσμιο όλων, διότι δεν μολύνεται ποτέ ξανά από την αμαρτία, ενώ το πέμπτο των δακρύων είναι αναγκαιότατο για όλους και αποδεικνύει την άπειρη του Θεού ευσπλαχνία. Τελείται δε με τον επίπονο στεναγμό και με τα καυτά δάκρυα της μετανοίας. 

 Το τέλειο βάπτισμα του Χριστού μας, δηλ. αυτό που μας άφησε σαν τύπο του δικού μας βαπτίσματος, γίνεται με νερό και Άγιο Πνεύμα. Προτυπώθηκε ήδη κατά τον καιρό της δημιουργίας του κόσμου:  

 “Πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος” ( Γέν.1,2). Αυτό επίσης συμβόλιζε το ουράνιο τόξο μετά τον κατακλυσμό στον καιρό του Νώε, την ειρήνευση του ανθρώπου με τον Θεό. “Το τόξον μου τίθημι εν τη νεφέλη και έσται εις σημείον διαθήκης αναμέσον εμού και της γης” ( Γέν.9,13). 

 Άλλη προτύπωση του βαπτίσματος έχουμε στο πέρασμα των Εβραίων μέσα από την Ερυθρά θάλασσα και στο σκέπασμά τους με την νεφέλη. 

Η Ερυθρά θάλασσα σήμαινε το βάπτισμα, η νεφέλη το Άγιο Πνεύμα και ο πνιγμός των στρατευμάτων του Φαραώ, την συντριβή του Σατανά στα ύδατα του βαπτίσματος. 

 Το νερό ακόμη, είναι το μόνο στοιχείο της φύσης δια του οποίου μπορούμε χωρίς κίνδυνο, με τριπλή κατάδυση, να συνθαφτούμε βαπτιζόμενοι με τον Χριστό. 

 Στον αέρα, αυτό δεν είναι εφικτό, ενώ στη φωτιά και στο χώμα η βάπτισή μας καθίσταται επικίνδυνα θανάσιμη. 

 Β. ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ. 

 Στην ακολουθία του αγίου Βαπτίσματος παρατηρούμε τα εξής σημαντικά: πρώτον, την αποταγή του Διαβόλου, δεύτερον, την σύνταξή μας με τον Χριστό, τρίτον, την γύμνωσή μας από τα παλαιά ενδύματα του ανθρώπου της αμαρτίας, τέταρτον, το ντύσιμο του χιτώνα της δικαιοσύνης του νέου ανθρώπου, έπειτα την άλειψή μας με το λάδι, όπως το σώμα του Χριστού με τα μύρα, και τέλος την κάθοδό μας στον τάφο της κολυμβήθρας και την ανάδυσή μας χωρίς πλέον αμαρτίες, όπως ακριβώς συνέβη με τη ταφή και την έγερση του αφθάρτου και απαθούς σώματος του Κυρίου. 

 Αμέσως μετά την ανάδυση από την κολυμβήθρα, γίνεται επίσης το άγιο Χρίσμα δια του αγίου μύρου. Αυτό σημαίνει την επέλευση του Αγίου Πνεύματος, που σφραγίζει τον νεοφώτιστο με τις δωρεές του. 

 Το άγιο βάπτισμά μας, κατά τα λόγια του ίδιου του Χριστού είναι γέννηση, αναγέννηση πνευματική: 

” Εάν μή τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, ού δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού”  

 (Ιωάν.3,15). Ο βαπτιζόμενος δηλ. γίνεται πια αγαπημένο παιδί του Θεού, φίλος αντί εχθρός, υιός και κληρονόμος της βασιλείας αντί αποξενωμένος και αλλότριος της θείας Χάριτος. 

 Στο βάπτισμα δεν έχουμε να κάνουμε με μια τυπική τελετή, κοσμική ή κοινωνική, αλλά με ένα μεγάλο μυστήριο. Λέγεται και φώτισμα, διότι με αυτό και με το άγιο Χρίσμα ο άνθρωπος από την κάθαρση φτάνει στον φωτισμό του νοός. Εδώ να σημειώσουμε κάτι ίσως άγνωστο στους πολλούς, ότι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος μέσα στο Βάπτισμα δεν έρχεται με τον ίδιο τρόπο σε όλους τους βαπτιζομένους, όπως έρχεται η άφεση των αμαρτιών. Το Άγιο Πνεύμα δίνεται πάντοτε και μόνο κατά την αναλογία της πίστεως και του βαθμού της προκάθαρσης του κατηχουμένου από τα πάθη.  

 Γ. ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΜΑ. 

 Κάτι που πρέπει να προσέξουμε περισσότερο απ’ όλα, είναι το γεγονός ότι η πίστη και το Βάπτισμα συνδέονται πολύ στενά. Κατά τον Μ.Βασίλειο το ένα συμπληρώνεται από το άλλο αδιαίρετα, αλλά και τα δύο μαζί οδηγούν στη σωτηρία. Δεν αρκεί λοιπόν να είναι κάποιος απλώς βαπτισμένος για να σωθεί, όπως διακηρύττουν όλοι οι αιρετικοί επίσκοποι λέγοντας ότι δεν κινδυνεύουμε να σφραγιστούμε από τον Αντίχριστο, αφού έχουμε λάβει το βάπτισμα του Χριστού.  

 Αν κάποιος δεν πιστεύει ορθά και πολύ περισσότερο αν δεν ενεργεί ορθόδοξα, το μόνο βέβαιο είναι ότι πορεύεται στην απώλεια. 

Στο σημείο αυτό να θυμίσουμε την εξαίσια διδαχή του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ότι τον αληθινό Χριστιανό δεν τον φανερώνει το άγιο βάπτισμα μόνο, αλλά και η τήρηση όλων ανεξαιρέτως των θείων εντολών, κατά τον λόγο του Κυρίου προς τους Αποστόλους: ” «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν…»  

 (Ματθ.28,19-20) Πολύ σωστά επομένως ο Αδελφόθεος Ιάκωβος έγραψε, πως “όποιος τηρήσει όλες τις διατάξεις του Ευαγγελίου, φταίξει όμως αμετανόητα μόνο σε μία απ’ αυτές, έχει γίνει ένοχος και παραβάτης όλων των θείων εντολών! 

 Όποιος λοιπόν φυλάξει καθαρό το μέγα δώρο του αγίου βαπτίσματος και άθραυστη, σώα και ολόκληρη τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος με την καλή εργασία των θείων εντολών, όποιος επίσης κρατήσει το Χριστιανικό του όνομα ανεξάρνητο, δηλ. δεν το αρνηθεί με αμαρτίες, λόγια, κινήσεις και λογισμούς ακάθαρτους, όπως μας λέει η υπέροχη ευχή, η οποία διαβάζεται κατά την ογδόη ημέρα μετά τη σαρκική μας γέννηση, μόνο εκείνος μετά τον θάνατο εισέρχεται με το ένδυμα του γάμου στη θεία Βασιλεία! Μόνο εκείνος θα φυλαχτεί απρόσβλητος από τα τεχνάσματα του πονηρού με την προστασία των Αγίων Αγγέλων, έναν εκ των οποίων έλαβε αχώριστο φύλακα κατά το άγιο βάπτισμά του.  

 Αλίμονο όμως στον Χριστιανό, που θα μολύνει τον λευκό του χιτώνα, θα καταφρονήσει δηλ.το άγιο βάπτισμα, θα αρνηθεί το Χριστιανικό του όνομα και θα διαλύσει την θεία σφραγίδα με τις αμετανόητες αμαρτίες και βλασφημίες του. Αυτός δεν έχει δυστυχώς καμία ελπίδα σωτηρίας, η θεία Χάρη δηλ. την οποία κατέχωσε μέσα στις στάχτες της ασέβειας, δεν μπορεί πια με τίποτε να ενεργήσει την κάθαρση και τον αγιασμό του. Αντιθέτως, κολάζεται περισσότερο, διότι αρνήθηκε και καταφρόνησε το θείο δώρο και το μεγάλο χάρισμα να γνωρίσει την Αλήθεια και να ενωθεί μαζί της, συντασσόμενος εκούσια με το στρατόπεδο του Πονηρού. Μήπως αυτό δεν συμβαίνει και στην περίπτωση των αδιάφορα σφραγισμένων του νέου εμβολίου, που χαράχτηκαν πλέον αιώνια από το Θηρίο του σκότους χάνοντας οριστικά την χάρη του Αγίου Πνεύματος, η απόκτηση της οποίας είναι και ο σκοπός της Χριστιανικής ζωής κατά τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ; 

Δ. ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! 

Υπάρχει προσωρινή, υπάρχει όμως και άρνηση του Χριστού που δεν επιδέχεται επιστροφή! Μάλιστα! Είναι τόσο φρικτό, όσο και αν ακούγεται ακραίο και υπερβολικό. 

Θα το αποδείξουμε και μέσα από τα κείμενα των Αγίων Πατέρων. 

 Κάθε αμαρτία είναι χωρισμός από τον Θεό, άρα και άρνησή του, προσβολή του αγίου βαπτίσματος και σύνταξη με τον διάβολο. Όλοι μας επομένως είμαστε υπεύθυνοι και άξιοι καταδίκης, ως αμαρτωλοί. Δεν υπάρχει αναμάρτητος άνθρωπος, παρά μόνο ο Χριστός. “Τίς γαρ καθαρός έσται από ρύπου; Αλλ’ ουδείς, εάν και μία ημέρα ο βίος αυτού επί της γης»(Ιώβ 14, 4-5). Η Παναγία μας επίσης ήταν η μόνη, που εκτός από τον προπατορικό ρύπο, από τον οποίο καθαρίστηκε κατά τον Ευαγγελισμό της, δεν έπεσε σε κανένα προαιρετικό αμάρτημα. 

 Η προπατορική αμαρτία, όπως γνωρίζουμε, έφερε στη ζωή μας σαν αποτέλεσμα ευεργετικό τον θάνατο, για να μη γίνει αθάνατη! 

Μόνον ο Χριστός μας με την ενανθρώπησή του και ειδικά με το άχραντο Πάθος και τον Σταυρικό του θάνατο έπλυνε τον ιό της αμαρτίας και μας ελευθέρωσε από την τυραννία του διαβόλου. 

 Υπάρχουν πολλών ειδών αμαρτίες, οι συγγνωστές, δηλ. οι ελαφρές, και οι θανάσιμες.  

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας το λέει ξεκάθαρα στην Α’ Καθολική του επιστολή: ” Έστιν αμαρτία προς θάνατον…και έστιν αμαρτία μή προς θάνατον…” 

 Όλες βέβαια οι αμαρτίες είναι επικίνδυνες, διότι αν δεν προσέξουμε τις μικρές μπορεί να καταλήξουμε στις θανάσιμες, αυτές δηλ. που μας απομακρύνουν εντελώς από την θεία Χάρη. 

Τέτοια θανάσιμα πάθη και αμαρτίες είναι η πορνεία, η μοιχεία, ο φόνος, ο εγωϊσμός, το ψέμα, η οργή, η πνευματική τεμπελιά και αδιαφορία, η φιλαργυρία, η ζηλοφθονία και τα όμοιά τους. 

Ακόμα όμως και γι’ αυτά, όπως και για κάθε είδους αμαρτία, ο φιλάνθρωπος Κύριος μας άφησε το πολυτιμότερο αγαθό, το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως, με το οποίο σβήνονται όλα τα αμαρτήματα, όσο πολλά και μεγάλα κι αν είναι, όσα βέβαια ταπεινά και με ειλικρινή συντριβή εξομολογηθούμε και αγωνιστούμε να μην τα επαναλάβουμε. 

 Η ροπή προς το κακό είναι συνέπεια του προπατορικού αμαρτήματος. Η τάση προς την αμαρτία, που φυτεύτηκε πλέον στη φύση μας, υπάρχει ακόμα και μετά το βάπτισμα, που την καθαρίζει. 

 Κάθε λοιπόν προσωρινή άρνηση μπορεί να συγχωρηθεί και να εξαλειφθεί, εύκολα ή δύσκολα, με την γνήσια μετάνοια. Ακόμα και Ορθόδοξοι Χριστιανοί, που αρνήθηκαν προσωρινά την Πίστη και έγιναν μάγοι, σατανιστές, αιρετικοί, Ιαχωβίτες, Προτεστάντες, Παπικοί, Μωαμεθανοί, Βουδιστές, είναι δυνατόν να επανέλθουν 

(πολύ δύσκολα βέβαια) στην πρώτη τους κατάσταση, να συγχωρηθούν και να αγιάσουν ακόμα! Κι αυτό, γιατί αρνήθηκαν τον Χριστό και το άγιο βάπτισμα όχι όμως βαθιά μέσα στην καρδιά και το αίμα τους. Δεν έλαβαν μέσα τους δηλ. ανεξάλειπτη σφραγίδα του Διαβόλου.Θυμόμαστε όλοι το πώς ο Μέγας Βασίλειος με τις προσευχές του και όλου του εκκλησιάσματος έσωσε κάποιον νέο, που υπέγραψε πως παραδίνεται στον διάβολο και αρνείται το βάπτισμα για μια γυναίκα, μετά όμως εξομολογήθηκε με πικρά δάκρυα μετανοημένος. Το χαρτί αυτό ο σατανάς, βιαζόμενος από την θερμή προσευχή του Αγίου και του λαού, το πέταξε στην αγία Τράπεζα και έτσι ελευθερώθηκε ο αρνητής. 

Σήμερα άραγε, θα βρεθεί ένας Άγιος Βασίλειος και μια τόσο θερμή και ολοκληρωμένη μετάνοια, που να μπορέσει να ελευθερώσει όσους περιπίπτουν σε εκούσια και φανερή άρνηση του Χριστού; 

 Υπάρχει ομως άρνηση Χριστού, που δεν συγχωρείται; Που δεν επιδέχεται αγιασμό; Που αδυνατεί να φέρει τον ασεβή σε ολοκληρωμένη μετάνοια; Βεβαιότατα! Είναι το σφράγισμα- χάραγμα του Αντιχρίστου, το οποίο όσοι θα το λάβουν κατά την Αποκάλυψη και τους Αγίους Πατέρες, δεν θα μπορούν να μετανοήσουν και να σωθούν, αλλά όλοι τους θα κολαστούν! 

 Αυτό το χάραγμα βέβαια ενεργείται σε κάθε εποχή, σφραγίζοντας θανάσιμα κάθε έναν που συντάσσεται με το αντίχριστο σύστημα, όπως μας λέγει ο άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης. 

 Τί γίνεται όμως με τους χαραγμένους από το νέο εμβόλιο μέσα στον πυρήνα των κυττάρων τους; Που έλαβαν τον αριθμό του Θηρίου και τη σφραγίδα του εσωτερικά και οριστικά; Αρνήθηκαν όντως το άγιο βάπτισμα; Έχασαν την θεία σφραγίδα και το Άγιο Πνεύμα για πάντα; Μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να μετανοήσουν ή όχι και γιατί; Τί λένε οι Άγιοί μας; 

Πώς συνδέεται η μετάνοια με το άγιο βάπτισμα; Τί μας είχε ιδιαιτέρως τονίσει ο δικός μας μεγάλος και θεοφόρος και όντως προφήτης του Θεού, Άγιος Παΐσιος; 

 Ε. Η ΑΝΩΦΕΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ. 

 Η μετάνοια κατά τον θείο Ιωάννη τον Δαμασκηνό είναι η επάνοδος, η επιστροφή δηλ. από το παρά φύσιν στο κατά φύσιν και από τον διάβολο προς τον Θεό μέσω της άσκησης και των πόνων.  

 Πολλοί λένε ότι μετανοούν, όμως δεν το κάνουν ολοκληρωμένα, άρα και σωτήρια. Και ο Ιούδας μετανόησε και φώναξε ήμαρτον! Όμως δεν προσέτρεξε με δάκρυα να λάβει συγχώρηση από τον Κύριο, αλλά απελπίστηκε και αυτοκτόνησε. Γι’ αυτόν ο Χριστός μας αποφάνθηκε ότι καλύτερο θα ήταν να μην είχε γεννηθεί! Τόσο μεγάλη αμαρτία είναι η απελπισία και η εκούσια προδοσία του Χριστού, μάλιστα από έναν μαθητή του, που να φανταστούμε, ζούσε ακόμη πριν την Ανάσταση και την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος!  

Τί έχουμε να απολογηθούμε σήμερα εμείς που προδίδουμε τον Κύριο, ενώ γνωρίζουμε και ζούμε στην εποχή της Χάριτος, με δύο χιλιάδες χρόνια Παράδοση Αγίων;  

 Υπάρχει λοιπόν μετάνοια επιφανειακή, υπάρχει και μετάνοια ολοκληρωμένη, θερμή και δια βίου! Ο Απ. Πέτρος, που αρνήθηκε μόνο εξωτερικά, με τρεις κουβέντες τον Χριστό, έκλαιγε σε όλη του την ζωή, ακόμη και αφού τον συγχώρησε ο ίδιος ο Χριστός!  

 Η αρχαία Εκκλησία τους δειλούς και αρνητές του Χριστού κατά την περίοδο των μεγάλων διωγμών, τους απέκοπτε εντελώς από τα άγια μυστήρια!, ακόμη κι από την είσοδό τους στον ναό και τους όριζε να κλαίνε διαρκώς, μήπως και τους λυπηθεί ο ελεήμων Κύριος! Βλέπετε; Δεν είχαν το θράσος τότε να τους ευλογούν και να τους αγιάζουν, να τους θεωρούν μάλιστα και ζωντανά μέλη της Εκκλησίας, όπως κάνουν οι σημερινοί λυκοποιμένες στους σφραγισμένους! 

 Δεν συγκρίνεται όμως το παρόν σφράγισμα του Αντιχρίστου με την δειλία και την άρνηση των πρώτων Χριστιανών. Τώρα οι εμβολιασμένοι δέχονται μέσα τους τον ίδιο τον διάβολο οριστικά! Τον βάζουν στο αίμα τους, στα κύτταρά τους με επίσημη σφραγίδα μή αναστρέψιμη! Εδώ δεν υπάρχει χαρτί να το επιστρέψει ο σατανάς στον Μέγα Βασίλειο! Όλο το σώμα και η ψυχή μολύνεται ανεπανόρθωτα από τη σφραγίδα του Θηρίου, η οποία όπου εισέρχεται διαλύει και αμαυρώνει αυτήν του Χριστού.  

 Αδέλφια, νομίζετε υπάρχει πιο φρικτή άρνηση του βαπτίσματος και του Χριστού στην ιστορία; Ασφαλώς όχι! Ακόμα και οι ευχές του αγίου βαπτίσματος αυτό μας φωνάζουν: Να κρατήσουμε αμόλυντη, καθαρή και άθραυστη την σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος! Μία σφραγίδα σώζει! Μία και καθαρή απαιτεί ο Χριστός να υπάρχει πάνω σου, η δική Του, τίποτε άλλο! Τώρα, με σφραγίδα του Εωσφόρου ανεξάλειπτη και επιστημονικά, με το θράσος να συμμετέχεις στα θεία μυστήρια, νομίζεις ότι έχεις ελπίδα σωτηρίας; Τί κρίμα!!! 

Το νούμερο αυτό του πονηρού, όπως μας το έχει πει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, χαράχτηκε πλέον μέσα στους εμβολιασμένους, δεν αφαιρείται πια, τι φοβερό! Βάλανε επίσης εντός τους αίμα σκοτωμένων βρεφών, διαβασμένο με σατανικές ευχές! 

 Ο σατανικός κωδικός με το 666 σαρώνεται ήδη στο σώμα σου μέσα από το κινητό τηλέφωνο, όπως το βλέπουμε παντού γύρω μας, γίνεται μέρος του σώματος και της συνημμένης μας με αυτό ψυχής! Τόσο πολύς πια σκοτισμός; Να μην θέλουν να δουν οι Χριστιανοί τα ολοφάνερα σημεία των καιρών; Τί μας έγραφε αλήθεια με τόσο πόνο και ιδιόχειρα πολλές φορές ο Άγιος Παΐσιος; Ας θυμηθούμε κάποια λόγια του: 

 ” Κι ενώ βλέπουμε τον Απ. Πέτρο, που εξωτερικά αρνήθηκε τον Χριστό και ήτο άρνησις, αυτοί αρνούνται το άγιο σφράγισμα του Χριστού που τους δόθηκε στο Άγιο Βάπτισμα, “Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου”, με το να δέχονται την σφραγίδα του Αντιχρίστου, και λένε μετά ότι έχουν μέσα τους τον Χριστό!!… (Από το ιδιόχειρο σημείωμα  

 “Σημεία των καιρών” Σάββατο Α’ Νηστειών, Παναγούδα, 1987). 

 “Έχουμε την δύναμη του αγίου συμβόλου του τιμίου Σταυρού, την θεία χάρη του Χριστού, μόνον όταν αρκούμεθα στο Άγιο Σφράγισμα του Βαπτίσματος, που απαρνούμεθα τον σατανά, και συντασσώμεθα με τον Χριστό, και δεχόμεθα το Άγιο Σφράγισμα· “Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου”… 

 ” Το είπε ξεκάθαρα ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, πού να μην τα έγραφε κι όλας αυτά; «Ω βρέ παιδάκι μου, το σφράγισμα του διαβόλου! Αρνείσαι το άγιο σφράγισμα, το βάπτισμα… Βάζεις άλλη σφραγίδα βρέ παιδάκι μου. Αρνείσαι αυτήν του Χριστού και παίρνεις του διαβόλου…Ξεκάθαρα πράγματα. Είναι άρνηση δηλαδή”… 

 “Με το σφράγισμα αρνείται κανείς. Ακόμη και με την ταυτότητα…Όταν, ας υποθέσουμε, ΑΝ δεν μου ζητούσαν υπογραφή, θέλω να πω, και μού διναν ένα χαρτί, μού λεγαν, αυτή είναι ή ταυτότητα σου, λοιπόν, τέλος πάντων, δεν θα πείραζε. Αλλά, όταν, να πούμε, έχουν το σύμβολο του διαβόλου, είναι και λέγεται ταυτότητά μου, υπογράφω, αυτό δεν είναι μικρό πράγμα. Δηλαδή, άρα το αποδέχομαι αυτό το πράγμα. Τότε, δηλ. τί μας λέει ό Ευαγγελιστής Ιωάννης, οι άγιοι Πατέρες;.. ( Απομαγνητοφώνηση συνοδείας γέροντος Ισαάκ,1992) 

 Ας προσέξουμε “μην τυχόν και βρεθούμε σφραγισμένοι, χωρίς να το καταλάβουμε, και δεν γίνεται τίποτα μετά!» (“Ο πατήρ Παϊσιος μου είπε”, Αθανάσιος Ρακοβαλής, Έκδοση 16η, Σελ. 141. Σημείωση 151 (10.09.1992). 

 «Τώρα πάλι παρουσιάστηκε μία ἀρρώστια, γιά τήν ὁποία βρῆκαν ἕνα ἐμβόλιο πού θά εἶναι ὑποχρεωτικό καί, γιά νά τό κάνη κανείς, θά τόν σφραγίζουν.»  

 «…Οι άνθρωποι ούτε καν καταλαβαίνουν ότι ζούμε στα σημεία των καιρών, ότι προχωρεί το σφράγισμα. Είναι σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Γι’ αυτό λέει η Γραφή ότι θα πλανηθούν, ει δυνατόν, και οι εκλεκτοί…» Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Β΄ – Πνευματική Αφύπνιση, ΣΕΛ 181, Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης.  

 Τα ίδια δεν έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ότι όσοι βουλωθούν θα ειναι άθλιοι, ταλαίπωροι και θα κολάζονται αιώνια με τον Αντίχριστο; Ο άγιος Γαβριήλ της Γεωργίας δεν έλεγε ότι μετά το σφράγισμα δεν θα ωφελεί ούτε η εξομολόγηση; 

 Τί πιο ξεκάθαρα λόγια απ’ όλα αυτά αδελφοί, λόγια εκλεκτών Αγίων και προφητών των εσχάτων καιρών μας; Ήταν αυτοί οι Άγιοι και όσοι τους ακολουθούν πλανεμένοι; Άπαγε της βλασφημίας! Τότε, γιατί τους διαστρέφουμε και τους περιφρονούμε; 

 Και κλείνουμε με τον άγιο Ησύχιο τον Πρεσβύτερο από την Φιλοκαλία, ο οποίος ερμηνεύοντας το Ψαλμικό “Η θάλασσα είδε και έφυγεν, ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω”, διδάσκει κάπου ότι “ τη δυνάμει του βαπτίσματος ενεργείται η μετάνοια”. 

 Αν λοιπόν, τόσο απλά, όπως αποδείχτηκε, χάσεις οριστικά τη σφραγίδα του αγίου βαπτίσματος και πάρεις μέσα σου αυτήν του Αντιχρίστου με το νέο, υποχρεωτικό και ανεξάλειπτο εμβόλιο- χάραγμα, που δεν επιδέχεται αγιασμού, ούτε καθάρσεως, ούτε επιστροφής, πώς θα ενεργηθεί η μετάνοια, αφού αυτή, μόνο με τη δύναμη του Βαπτίσματος ολοκληρώνεται; 

Κατάλαβες επομένως αδελφέ μου, καλέ μου φίλε, πως δεν μπορούν πια ολοκληρωμένα οι εμβολιασμένοι να μετανοήσουν, άρα κολάζονται ήδη από την γη εδώ οριστικά; Υπάρχει κάτι πιο φοβερό απ’ αυτό; Μπορείς αυτό να το διανοηθείς και να αδιαφορείς ή να σκέπτεσαι να τσιμπηθείς; 

Αν ναι, είσαι άξιος της καταδίκης σου. Αν όμως δεν το σκέφτεσαι, πώς τολμάς να εκκλησιάζεσαι εκεί που εισέρχονται οι δαιμονισμένοι του σφραγίσματος και οι αιρετικοί; Από πότε έχει θεία Χάρη η εκκλησία των επισήμως ασεβών, των πονηρευομένων, των αιρετικών, των εκουσίως δαιμονισμένων; Δεν κατάλαβες ακόμα τυφλέ Χριστιανέ, ότι όσοι ενώνονται μυστηριακά με τους χαραγμένους έχουν την ίδια αμαρτία, γίνονται ένα σώμα με τον διάβολο;  

 Μετανόησε λοιπόν αγαπητέ, μή συμμετάσχεις φέτος στη θεατρική παράσταση του “αγιασμού” σου από τους δαίμονες, οι ναοί έγιναν κοινά σπίτια, σου το είπε ο Άγιος Βασίλειος, η κοινωνία εκεί είναι δηλητήριο! σου φωνάζει ο πανόσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, γιατί συνεχίζεις να αρνείσαι τον Χριστό χειρότερα κι από τον Ιούδα; Δεν φρίττεις; Δεν επιτιμάς; Ανέχεσαι τη βλασφημία των Θείων; Τί λες λοιπόν; Θα κάνεις Θεοφάνεια λουσμένος με τον Χριστό ή με το σατανικό εμβολιαστικό υγρό και την κοινωνία στους ναούς του Αντιχρίστου;