Ληξουριώτισσα: Τι άλλο να [μας] κάνει ένας ρουμάνος πυροσβέστης;
Απόσπασμα από την απόφαση του αξιότιμου δικαστή Ahmed Jabre: «Το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή συνεπάγεται το δικαίωμα του καθενός στην αυτοδιάθεση… Η καταναγκαστική τοποθέτηση ενός τμήματος υλικού στο πρόσωπο αποτελεί παρέμβαση στα δικαιώματα στην ιδιωτική ζωή και στην προσωπική εικόνα… Καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ακεραιότητας του προσώπου»
(Ελεύθερη μετάφραση και σύνοψη του άρθρου: https://www.luju.ro/judecatorul-jabre-face-istorie-amer-jabre-de-la-curtea-de-apel-bucuresti-a-desfiintat-obligativitatea-purtarii-mastii-in-spatii-publice-inchise-si-deschise-dreptul-la-viata-privata-implica-dreptul-fiecaruia-de-a-dispune-de-propriul-corp-obligarea-de-a-amp»
Όλα ξεκίνησαν όταν, ο επιλοχίας πυροσβέστης Cătălin Irinel Bălăucă από το ISU București («Επιθεωριτικός Οργανισμός για Καταστάσεις Εκτάκτου Ανάγκης», Βουκουρέστι), προσέβαλε στο Εφετείο Βουκουρεστίου, την Κυβερνητική Απόφαση υπ’ αριθμόν 1065/2020 σχετικά με την επέκταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, από το Δεκέμβριο του 2020 μέχρι τον Ιανουάριο του 2021.
Την Τετάρτη, 12/01/2022, ο δικαστής Ahmed Jabre αιτιολόγησε την απόφαση 1950/2021, που είχε προφέρει στις 16/12/2022, στον φάκελο 87/2/2021, μέσω της οποίας κατήργησε την υποχρεωτικότητα της μάσκας, τόσο στους ανοικτούς, όσο και στους κλειστούς δημόσιους χώρους.
Βρισκόμενος και πάλι σε μεγάλη φόρμα, ο Ahmed Jabre, από το Εφετείο Βουκουρεστίου, συνέταξε και πάλι, μια απόφαση άξια παρουσίασης σε όλους τους νομικούς κύκλους της Ρουμανίας.
Όπως και στην προηγούμενη εντυπωσιακή απόφαση του, που θα άξιζε να περιληφθεί στην διδακτέα ύλη στα πανεπιστήμια, μέσω της οποίας ο Ζάμπρε είχε καταργήσει τις Κυβερνητικές Αποφάσεις 636, 678, και 730 του 2021 σχετικές με την επέκταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο https://www.luju.ro/senzationala-sentinta-iata-hotararea-prin-care-judecatorul-cab-amer-jabre-a-anulat-hg-636-678-si-730-din-2021-privind-prelungirea-starii-de-alerta-din-iunie-pana-in-august-motivarea-trebuie-studiata-la-toate-facultatile-de-drept-impunerea-conditiei-de-a-f [1] και αυτή τη φορά ο δικαστής βασίστηκε σε μια σειρά θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων: το δικαίωμα στην προσωπική ζωή, το δικαίωμα στην ιδία εικόνα, το δικαίωμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στην προσωπική ακεραιότητα.
Απόσπασμα από την σύνοψη της απόφασης:
«[…] Δέχεται μερικός την έφεση που είχε κατατεθεί ενάντια της Κυβέρνησης της Ρουμανίας. Ματαιώνει μερικός την Κυβερνητική Απόφαση υπ’ αριθμόν 1065/2020, ειδικότερα το Άρθρο 1 του υπ’ αριθμόν 2 συνημμένου. […]»
Το σημαντικότερο απόσπασμα από το σκεπτικό της απόφασης:
«Όσον αφορά την ουσία
Μέσω της ΚΑ (Κυβερνητικής Απόφασης) 1065/2020, δημοσιευμένη στο Επίσημος Επιτηρητής (το αντίστοιχο ΦΕΚ) 1215, της 11/12/2020, είχε διαταχθεί η επέκταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης στη Ρουμανία, για ένα επιπλέον διάστημα 30 ημερών, αρχής γενομένης στην 14/12/2020` συνάμα είχαν κανονιστεί τα μέτρα που έμελλε να εφαρμοστούν σε αυτό το διάστημα: μέτρα για την αύξηση της ικανότητας ανταπόκρισης (συνημμένο 1), μέτρα για την εξασφάλιση της ανθεκτικότητας των κοινοτήτων (συνημμένο 2) και μέτρα για την μείωση του αντίκτυπου του είδους του παράγοντα κινδύνου (συνημμένο 3).
Αν και ο μηνυτής αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η Κ.Α. επιβάλλει τον περιορισμό των συνταγματικών δικαιωμάτων που προβλέπονται από τα άρθρα: 22, 23, 25, 29, 30, 32-35, 39, 41, 45, 47-49, αυτός δεν αποκάλυψε τίποτα σχετικά με την ιδιαίτερη του κατάσταση, ώστε να ελεγχθεί σε πιο βαθμό τον αγγίζουν τα προβλεπόμενα στα συνημμένα της Κ.Α..
Η μοναδική επί τούτου αναφορά στο ένα από τα μέτρα καταγεγραμμένα στα συνημμένα στην κυβερνητική απόφαση, το οποίο, εξόφθαλμά, αφορά και τον μηνυτή, είναι το μέτρο της υποχρεωτικότητας του να φορά κανείς μάσκα στους δημόσιους χώρους, στους εμπορικούς χώρους, στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στον χώρο εργασίας, που αναφέρεται στο υπ’ αριθμόν 2 συνημμένο, παράγραφος 1, και σημειώνει σχετικά:
«Σύμφωνα με τους όρους του άρθρου 5, παράγραφος 2, γράμμα δ. και του άρθρου 13, γράμμα α. του Νόμου 55/2020 σχετικά με κάποια μέτρα για την πρόληψη και την καταπολέμηση των επιπτώσεων της πανδημίας COVID-19, μετά των κατοπινών μετατροπών και συμπληρωματικών σημειώσεων, καθιερώνεται στους δημόσιους χώρους, στους εμπορικούς χώρους, στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στον χώρο εργασίας, η υποχρεωτικότητα του να φοράει κανείς μάσκα, έτσι ώστε να καλύψει τη μύτη και το στόμα, σύμφωνά με τους όρους που θεσπίστηκαν από το κοινό διάταγμα του Υπουργείου Υγείας και του Υπουργείου Εσωτερικών Υποθέσεων, που εκδόθηκε με βάση το άρθρο 13 και άρθρο 71, παράγραφος 2 από τον Νόμο 55/2020, μετά των κατοπινών μετατροπών και συμπληρωματικών σημειώσεων.»
Συνεπώς, η ανάλυση της νομιμότητας της κυβερνητικής αποφάσεως θα γίνει μόνο από το πρίσμα αυτής της υποχρέωσης.
Αναλύοντας τις συγκεκριμένες προτάσεις που υπέβαλλε ο μηνυτής, διαπιστώνονται τα εξής:
Όσον αφορά το γεγονός ότι στην εισαγωγή της κυβερνητικής απόφασης αναφέρονται μόνο η ανώτερης βαθμίδας νομοθεσία που εφαρμόζεται, αλλά όχι και τα συγκεκριμένα άρθρα, το δικαστήριο διαπιστώνει ότι, για την ανάλυση την νομιμότητας από το πρίσμα της υποχρέωσης να φοράει κανείς μάσκα, η αναφορές στα άρθρα 3, 4, 6 και στο άρθρο 71, παράγραφος 1 από τον Νόμο 55/2020, αρκούν για να σταθμιστεί το νομοθετικό πλαίσιο στο οποίο υιοθετήθηκε η απόφαση.
Όσον αφορά το γεγονός ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν θα μπορούσε να καθιερωθεί για ένα διάστημα μεγαλύτερο των 30 ημερών, το δικαστήριο διαπιστώνει ότι, σύμφωνα με τα άρθρα 3, παράγραφος 2 του Νόμου 55/2020 «Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης δύναται να επεκταθεί για όσες φορές η ανάλυση των παραγόντων κινδύνου συνιστά την ανάγκη συντήρησης της μεγιστοποιημένης ανταπόκρισής για ένα επιπλέον διάστημα, που δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 30 ημέρες.»
Από την λογικο-γραμματική ερμηνεία του κειμένου συνεπάγεται ότι ο αριθμός των επεκτάσεων δεν είναι περιορισμένο και μπορούν να επαναληφθούν «για όσες φορές» διαπιστώνεται ότι επιβάλλεται η συντήρηση της «μεγιστοποιημένης ανταπόκρισης», ο περιορισμός των 30 ημερών αφορώντας μόνο το διάστημα του κάθε «επιπλέον χρονικού διαστήματος» και έχοντας ως σκοπό να υποχρεώνει την κυβέρνηση να επανεξετάσει την κατάσταση κάθε, το πολύ, 30 ημέρες για να διαπιστώσει αν οι παράγοντες κινδύνου υφίστανται ακόμα.
Όσον αφορά το γεγονός ότι ο περιορισμός της άσκησης κάποιων δικαιωμάτων και ελευθεριών δεν δύναται να διαταχθεί παρά μόνο δια του νόμου, το δικαστήριο αποφαίνεται ότι, στο φως των αποφάσεων CCR 381/2021, 391/2021, 416/2021 (σύμφωνα με τις οποίες ο Νόμος 55/2020 αποτελεί μια κατάλληλη νομοθετική δομή, με αρκετά σαφείς και προβλέψιμους κανόνες, που απαριθμούν τις κατηγορίες των περιορισμών που δύνανται να επιβληθούν και οι οποίοι εγγυούνται ότι οι διοικητικές πράξεις για την εφαρμογή του νόμου δεν δύνανται να αποκλίνουν από την πρόθεση του νομοθέτη), το δικαστήριο αναγκάζεται να αποφανθεί ότι ο περιορισμός προβλέπεται από τον νόμο.
Όσον αφορά το γεγονός ότι η απόφαση υιοθετήθηκε από μια απολυμένη κυβέρνηση [2], που δεν θα μπορούσε να εκτελεί παρά μόνο τις αναγκαίες πράξεις για την διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων (σύμφωνα με το άρθρο 110, παράγραφος 4 από το Σύνταγμα της Ρουμανίας), το δικαστήριο εκτιμά – με αφετηρία την θεωρητική προϋπόθεση ότι η επιδημική κατάσταση υπήρχε στις 14/12/2020 και τα κανονισμένα μέτρα θα ήταν αναγκαία για την καταπολέμηση αυτής – ότι, τότε, αυτές [οι πράξεις] θα άνηκαν στην δραστηριότητα «διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων», από τη στιγμή που θα είχαν ως σκοπό την διαφύλαξη της κατάστασης υγείας του πληθυσμού, εφόσον αφορούσε μέτρα που είχαν διαταχθεί ήδη και όχι την έναρξη μιας καινούργιας υγειονομικής πολιτικής.
Όσον αφορά το γεγονός ότι στη Ρουμανία δεν είχε κηρυχθεί κατάσταση επιδημίας, το δικαστήριο αποφαίνεται ότι η δήλωση αυτή αληθεύει, εφόσον δεν υπάρχει κάποια διάταξη του Υπουργείου Υγείας ή κάποια άλλη εκτελεστική πράξη, γενικότερα, κατ’ αντιστοιχίας, μέσω της οποίας να είχε κηρυχθεί η κατάσταση επιδημίας` εξ άλλου, στον φάκελο υπάρχει το έγγραφο υπ’ αριθμόν REG2/5481/23.06.2020, που χορηγήθηκε από το Υπουργείο Υγείας – Διεύθυνση σχέσεων με τον τύπο, ευρωπαϊκές υποθέσεις και διεθνείς σχέσεις, όπου αναφέρεται ότι το Υπουργείο Υγείας δεν έχει δημοσιεύσει καμία νομοθετική πράξη που να κηρύξει την επιδημία SARS–CoV-2 στην ρουμανική επικράτεια (φύλλο υπ’ αριθμόν 11). [3]
Παρατηρείται όμως ότι ούτε στο περιεχόμενο του Νόμου 55/2020, ούτε στο περιεχόμενο της Κ.Α. 1065/2020 δεν γίνεται αναφορά στην κατάσταση επιδημίας στη Ρουμανία, ενώ, σε αυτές τις δύο νομοθετικές πράξεις επικαλείται η ύπαρξη της πανδημίας, που, σύμφωνα με το άρθρο 3, γράμμα ο. από τον Νόμο 136/2020, σημαίνει την «επέκταση μιας επιδημίας σε περισσότερες ηπείρους» (μια άσχετη έννοια, διότι δεν αναφέρει τίποτα για την κατάσταση της Ρουμανίας, από τη στιγμή που, θεωρητικά, είναι εφικτό η επιδημία να είχε επεκταθεί σε άλλες ηπείρους εκτός Ευρώπης ή να είχε αγγίξει και την Ευρωπαϊκή ήπειρο αλλά όχι την Ρουμανία), όπως και την ύπαρξη μιας συγκεκριμένης «εθνικής επιδημιολογικής κατάστασης»
Από την αλληλοεπιβεβαίωση των δυο εννοιών συνεπάγεται ότι, από την σκοπιά της Κυβέρνησης, η πανδημία (δηλωμένη, στις 11/3/2020, μέσω ενός δελτίου τύπου, εκ μέρους του διευθυντή του Π.Ο.Υ.), θα έχει πειράξει πάντως, σε κάποιο βαθμό, και τη Ρουμανία, δημιουργώντας μια συγκεκριμένη «εθνική επιδημιολογική κατάσταση», όχι αρκετά ευρεία ώστε να προκαλέσει το ρουμανικό κράτος να κηρύξει επιδημία στην Ρουμανία, που όμως θεωρήθηκε αρκετά ευρεία ώστε να θεωρηθεί «μια κατάσταση ανάγκης ευρείας εμβέλειας και έντασης», που να πείθει το ρουμανικό κράτος να λάβει «ένα σύνολο μέτρων με προσωρινό χαρακτήρα», συμπεριλαμβανομένου τον περιορισμό της άσκησης κάποιων θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Εφόσον, λοιπόν, η κατάσταση ανάγκης που προβλέπεται από το άρθρο 2 από τον Νόμο 55/2020 δεν προϋποθέτει την ύπαρξη της επιδημίας, συνεπάγεται ότι η απουσία μιας νομοθετικής πράξης κήρυξης αυτής δεν επηρεάζει την εγκυρότητα της Κ.Α..
Όσον αφορά το γεγονός ότι «η αιτιολογία πίσω από την υποχρεωτικότητα του να φοράει κανείς μάσκα προστασίας, δεν τεκμηριώνεται επιστημονικά», το δικαστήριο αποφαίνεται:
Το δικαίωμα στη προσωπική ζωή συνεπάγεται, στην πιο ιδιαίτερη, υλιστική έκφανση του, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του ιδίου σώματος του εκάστοτε προσώπου, δικαίωμα που ανατέθηκε, δια της δημιουργίας, στο πρόσωπο και όχι στην κοινότητα` στο άτομο και όχι στην κοινωνία` δηλαδή του δόθηκε το δικαίωμα να αποφασίζει πως θα χρησιμοποιήσει το ίδιο σώμα, που προϋποθέτει να αποφασίζει π.χ. τις τοποθεσίες όπου διαβαίνει, τις κινήσεις που κάνει, τα αντικείμενα και τις ουσίες με τις οποίες αλληλοεπιδρά, τον τρόπο ένδυσης κ.α..
Ως εκ τούτου, την επιβολή υποχρέωσης σε ένα άτομο να τοποθετήσει στο πρόσωπο ένα [οποιοδήποτε] υλικό αποτελεί παρέμβαση στο δικαίωμα στην προσωπική ζωή.
Επιπλέον, εφόσον ανέκαθεν, το πρόσωπο έχει αποτελέσει το πιο εκτεθειμένο τμήμα του ανθρώπινου σώματος, ορατό σχεδόν πάντα και στα πλαίσια της πλειοψηφίας των δραστηριοτήτων (με κάποιες περιορισμένες εξαιρέσεις, όπως συγκεκριμένες στρατιωτικές/αστυνομικές επιχειρήσεις, υποβρύχια εργασία, εργασία σε τοξικό περιβάλλον κ.α.), όντας συνυφασμένο, στην κουλτούρα της ανθρωπότητας, με την ταυτότητα του προσώπου, αντιπροσωπεύοντας την πιο σπουδαία συντεταγμένη της έκφρασης της μοναδικότητάς του και στο οποίο, συνεπώς, ο άνθρωπος αφιέρωσε, στην διάρκεια της ύπαρξής του, την μεγαλύτερη προσοχή, αποτελώντας, εξ άλλου και το σύνηθες μέσο για την επιτέλεση, ακόμα και από νομικής άποψης, της ταυτοποίησης του προσώπου/ατόμου, ΠΡΟΦΑΝΩΣ, η επιβολή υποχρεωτικότητας της κάλυψης, έστω και μερικός, του προσώπου, προσβάλλει το δικαίωμα του προσώπου στην ιδία εικόνα.
Επίσης, η έκφραση του προσώπου αποτελεί μια μη προφορική συντεταγμένη στην διαπροσωπική επικοινωνία, είναι το σημαντικότερο μέσον που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος να εξωτερικεύει και να μεταφέρει τα βιώματα, ούσα, λοιπόν, ιδιαίτερα συνυφασμένη με την ιδιότητα του ανθρώπου ως κοινωνικό ον, ώστε η υποχρέωση της κάλυψης του προσώπου, έστω και μερικός, αποτελεί την παρεμπόδιση της ανθρώπινης ύπαρξης στην άσκηση, δια της φυσιολογικής χρήσης ενός μέρος του σώματος, μιας εκ των λειτουργιών με τις οποίες είχε δημιουργηθεί και η οποία, κατά συνέπεια, της είναι πηγαία, δηλαδή αποτελεί μια καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας (με ότι αυτό συνεπάγεται εν είδη αρνητικών επακόλουθων από ψυχολογικής και ψυχικής απόψεως).
Στα άνω αναφερόμενα προστίθενται και η βλάβη που επιφέρεται στην ακεραιότητα του φυσικού προσώπου, εφόσον η μάσκα επηρεάζει τον κανονικό ρυθμό της αναπνοής του φυσικού προσώπου που την φοράει, δυσκολεύοντας την επιρροή αέρος και υποβάλλοντας το πρόσωπο σε επιπλέον φυσική προσπάθεια. Για την ουσία και για την ισχύ της παρέμβασής, το γεγονός ότι το πρόσωπο δύναται ή όχι να αντέχει αυτήν την επιπλέον φυσική προσπάθεια είναι άσχετο, εφόσον οι συνθήκες ζωής επάνω στην γη δεν δημιουργήθηκαν για την αναπνοή μέσω κάποιων φίλτρων αλλά δια την άμεση και αμεσολάβητη επαφή με τον αέρα` αυτή και μόνο η φυσιολογική προσπάθεια πρέπει να ληφθεί υπόψη ως αναφορά για να υπολογιστεί ο βαθμός της παρέμβασης.
Στην περίπτωση κάποιων φυσικών προσώπων, το άνω μέτρο ίσως να επηρεάζει αρνητικά την κατάσταση υγείας τους, εφόσον δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να υπάρχουν αντενδείξεις στο να φορέσουν μάσκα, μια υπόθεση που ο μηνυτής δεν έχει αναφέρει, για τον οποίο λόγο και δεν θα αναλυθεί.
Άπαξ και έχει σταθμιστεί το γεγονός ότι το μέτρο αποτελεί μια παρέμβαση στην άσκηση κάποιων θεμελιωδών δικαιωμάτων, πρέπει να επιβεβαιωθεί αν αυτή η παρέμβαση σέβεται τις απαιτήσεις που επιβάλλουν το άρθρο 53 του Συντάγματος, ακριβέστερα αν αυτή [η παρέμβαση] επιδιώκει ένα από τους θεμιτούς σκοπούς ήτοι: την διαφύλαξη της εθνικής ασφάλειας, την τάξη, την δημόσιας υγεία ή ηθική, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των πολιτών` την διεξαγωγή ποινικής έρευνας` την πρόληψη των συνεπειών μιας φυσικής καταστροφής, μιας πανολεθρείας ή κάποιου πολύ σοβαρού τραυματισμού και αν αυτή [η παρέμβαση] είναι αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία και είναι ανάλογη με την κατάσταση που την έχει προκαλέσει.
Όσον αφορά τον σκοπό της παρέμβασης, αυτός, τυπικά, μπορεί να θεωρηθεί ως θεμιτό, εφόσον αφορά την παρεμπόδιση της μετάδοσης του ιού από ένα φυσικό πρόσωπο στο άλλο και, συνεπώς, την συντήρηση της δημόσιας υγείας.
Όσον αφορά την αναλογικότητα της παρέμβασης, πρέπει να αναλυθεί κατά πρώτον, αν τα μέτρα είναι κατάλληλα (αν είναι απτά, αν είναι ικανά να οδηγήσουν στην κατάρτιση του επιδιωκόμενου σκοπού) και κατά δεύτερον, αν είναι αναγκαία (αν αποτελούν την μικρότερη δυνατή παρέμβαση, όντας, λοιπόν, μέτρα στην απουσία των οποίων δεν θα υπήρχε άλλο τρόπο να επιτευχθεί ο θεμιτός σκοπός).
Πρέπει, επίσης, να αποσαφηνιστεί ότι μια ενδεχόμενη διαπίστωση της ακαταλληλότητας της παρέμβασης καθιστά άχρηστη την διερεύνηση για την αναγκαιότητα αυτής.
Εν τέλει, πρέπει να αποσαφηνιστεί ότι, επειδή μιλάμε για μια παρέμβαση, το κράτος οφείλει να αποδείξει τον κατάλληλο και αναγκαίο χαρακτήρα αυτής και, επιπλέον, χρειάζεται η απόδειξη να είναι σαφής και υπέρ άνω αμφισβήτησης.
Σε σχέση με την καταλληλότητα της υποχρέωσης του να φοράει κανείς μάσκα, το δικαστήριο διαπιστώνει ότι οι κατηγορούμενοι δεν ήταν σε θέση να αποδείξουν την ικανότητα αυτής να επιτάξει τον επιδιωκόμενο σκοπό, την παρεμπόδιση της μετάδοσης του ιού.
έτσι ώστε οι κατηγορούμενοι περιορίστηκαν στο να υποστηρίζουν ότι το Εθνικό Ινστιτούτο για την Δημόσια Υγεία είχε δηλώσει ότι η μάσκα αποτελεί ένα από τα μέσα παρεμπόδισης της μετάδοσης του ιού και ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά αυτό το μέτρο, παρόλο που στην αρχή είχε μια ταλαντευόμενη θέση επ’ αυτού.
Για να υποστηρίξουν τα άνω, οι κατηγορούμενοι έχουν παραθέσει μερικούς συνδέσμους που παραπέμπουν σε ιστοσελίδες του Π.Ο.Υ. στο Εθνικό Κέντρο Επιτήρησης και Ελέγχου Μεταδοτικών Νοσημάτων.
Ελέγχοντας τους σχετικούς συνδέσμους, διαπιστώνεται:
Η διεύθυνση https://www.cnscbt.ro/index.php/info–populatie/1381-sfaturi–privind–utilizarea–mastilor/file αναφέρει τα εξής:
«Η εφαρμογή της μάσκας είναι ένα από τα προληπτικά και περιοριστικά μέτρα για την μετάδοση συγκεκριμένων αναπνευστικών νοσημάτων, συμπεριλαμβανομένου της νόσου που προκαλείται από τον νέο κορωνιό. Παρολ’ αυτά, η χρήση μάσκας από μόνη της δεν είναι αρκετή για να διασφαλίζει ένα κατάλληλό επίπεδο προστασίας και πρέπει να υιοθετηθούν και άλλα μέτρα εξίσου σχετικά. Η χρήση της μάσκας πρέπει να συνοδευτεί από την κατάλληλη υγιεινή των χεριών και άλλα μέτρα πρόληψης και ελέγχου της μετάδοσης του νέου κορωνιού από άνθρωπό σε άνθρωπο.
Η εφαρμογή της μάσκας όταν αυτή δεν συνιστάται μπορεί να προκαλέσει αχρείαστα κόστη, πλεονασμός στις προμήθειες και μπορεί να δημιουργήσει μια κάλπικη αίσθηση ασφάλειας που ίσως να οδηγήσει στην αμέλεια της εφαρμογής άλλων ουσιαστικών μέτρων όπως την υγιεινή των χεριών. Επιπλέον, η λανθασμένη χρήση μιας μάσκας μπορεί να επηρεάζει την αποδοτικότητα αυτής στην μείωση του ρίσκου μετάδοσης.»
Από το παραπάνω κείμενο παρατηρούμε ότι, όσων αφορά την χρηστικότητα της μάσκας στην παρεμπόδιση της μετάδοσης του ιού, γίνεται μόνο μια συμπερασματική δήλωση («Η εφαρμογή της μάσκας αποτελεί ένα από τα μέτρα…»), δίχως καμία επιχειρηματολογία, παρόλο που ακριβώς αυτό ήταν το αντικείμενο της πρότασης, δηλαδή η «επιστημονική τεκμηρίωση» της χρηστικότητάς της ενώ στη συνέχεια δηλώνεται ότι η μάσκα πρέπει να εφαρμοστεί μόνο όταν συνίσταται, όπου συνεπάγεται, per a contrario, ότι, κατά κανόνα, η μάσκα δεν συνίσταται.
Αυτή η πτυχή επιβεβαιώνεται από τις εξής αναφορές από την σχετική διεύθυνση.
Ωστόσο, παρατηρείται ότι μόνο τα άτομα με αναπνευστικά συμπτώματα πρέπει να φοράνε μάσκα και μόνο «αν παρουσιάσουν πυρετό, βήχας και δύσπνοια» ενώ στα άτομα που δεν έχουν αναπνευστικά συμπτώματα συνιστάται «να χρησιμοποιήσουν την τεχνική του να βήχουν και να φτερνίζονται στο εσωτερικό του λυγισμένου αγώνος ή να καλύψουν την μύτη και το στόμα στη διάρκεια του βήχα ή του φτερνίσματος, με μια χαρτοπετσέτα μιας χρήσης, που να πεταχτεί αμέσως μετά και να ακολουθεί το πλύσιμό των χεριών με νερό και σαπούνι».
Κατά συνέπεια των άνω, προκύπτει ευθύς το γεγονός ότι ο κανόνας της γενικής εφαρμογής της μάσκας, από όλα τα άτομα, με ή χωρίς συμπτώματα, με πυρετό, βήχα και δύσπνοια ή χωρίς αυτές της εκδηλώσεις, δεν αποτελεί ένα κατάλληλο μέτρο και, φανερά, ούτε και αναγκαίο.
Η διεύθυνση https://www.cnscbt.ro/index.php/informatii–pentru–populatie/1351-infectia–cu–coronavirus–informatii–si–sfaturi–utile φέρει το εξής σχετικό περιεχόμενο:
«Καλύψετε το στόμα και τη μύτη με μια ιατρική μάσκα, μαντήλι ή χρησιμοποιήσετε την κάμψη του αγώνος όταν βήχετε ή φτερνίζεστε. Κατόπιν, πλύνετε τα χέρια σας και πετάξτε τη μάσκα ή το μαντήλι. Αποφύγετε την κοντινή προσωπική επαφή με τα φυσικά πρόσωπα που παρουσιάζουν πυρετό και βήχουν ή φτερνίζονται και πηγαίνετε στον ιατρό αν έχετε πυρετό, βήχα ή δύσπνοια.»
Για την περίπτωση των ταξιδιών με το αεροπλάνο ή με το τρένο, η συγκεκριμένη διεύθυνση ανέφερε τα εξής:
«Όταν βήχετε ή φτερνίζετε καλύψετε το στόμα και τη μύτη με λυγισμένο τον αγώνα ή με ένα μαντήλι – πετάξτε αμέσως το μαντήλι και πλύνετε τα χέρια σας. Αν επιλέγετε να φοράτε μια μάσκα προσώπου, σιγουρευτείτε ότι έχετε τη μύτη και το στόμα σκεπασμένα. Αποφύγετε το ακούμπισμα της μάσκας αφού την βάλατε στο πρόσωπό σας, πετάξτε αμέσως τις μάσκες μιας χρήσεως, μετά από κάθε χρήση και πλύνετε τα χέρια σας μόλις έχετε απομακρύνει τη μάσκα.»
Εδώ παρατηρείται με σαφήνεια ότι, σύμφωνα με την άνω διεύθυνση, ούτε καν στους κλειστούς χώρους, με αυξημένο βαθμό εγγύτητας των ατόμων και για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν επιβάλλεται η εφαρμογή της μάσκας, αυτή αντιπροσωπεύοντας μόνο μια άλλη εκδοχή αντί του βήχα ή του φτέρνισματος μέσα στο λυγισμένο αγώνα (ώστε μόνο στην περίπτωση τέτοιων συμπτωμάτων) και η υπόθεση αφήνεται στην αποκλειστική κρίση του εκάστοτε ατόμου.
Η διεύθυνση https://www.cnscbt.ro/index.php/informatii–pentru–populatie/1540-cum–purtam–masca–medicala/file αναφέρει τις εξής σχετικές πτυχές:
‘α. Φορέσετε τη μάσκα μόνο αν περιθάλπετε ένα άτομο που έχει πιθανόν μολυνθεί με COVID-19.
β. Φορέσετε μάσκα αν βήχετε ή φτερνίζεστε.
γ. Οι μάσκες είναι αποδοτικές μόνο όταν χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με τον συχνό καθαρισμό των χεριών με διάλειμμα με βάση το αλκοόλ ή με νερό και σαπούνι.
δ. Αν φοράτε μάσκα είναι αναγκαίο να γνωρίζετε πως να την χρησιμοποιήσετε και πως να την πετάξετε με κατάλληλο τρόπο.
Όπως προκύπτει από το κείμενο, που δεν χρειάζεται αποσαφήνιση, αυτό όχι μόνο δεν αναφέρεται στην γενική υποχρέωση να φορεθεί η μάσκα, τουναντίον, αποσαφηνίζει ότι αυτή επιβάλλεται μόνο σε αυστηρά συγκεκριμένες περιπτώσεις, δηλαδή μόνο αν το άτομο βήχει ή φτερνίζεται (ίσως επειδή η μάσκες θα μπορούσανε, παρελπίδα, να παρεμποδίζουν την έξοδος/είσοδος των υγρών στοιχείων μεγάλου μεγέθους, πτυχή που δεν καταγράφηκε εξ άλλου) ή όταν το φυσικό πρόσωπο φροντίζει άλλο φυσικό πρόσωπό που να έχει, ενδεχομένως, μολυνθεί με τον ιό, παρατηρόντας το γεγονός ότι το κείμενο αναφέρεται την φροντίδα (που προϋποθέτει φυσική επαφή ή εγγύτητα με ένα άρρωστο πρόσωπο για μεγάλο χρονικό διάστημα) και όχι μόνο μια απλή συμβίωση στον ίδιο χώρο.
Η διεύθυνση https://www.cnscbt.ro/index.php/info–populatie/1743-curatarea–si–dezinfectarea–suprafetelor–din–mediul–inconjurator/file δεν περιέχει καμία σχετική πτυχή, ως αναφερόμενο στην «Καθαριότητα και απολύμανση των επιφανειών στο περιβάλλοντα χώρο» και όχι στις μάσκες.»
[1] Σ. μεταφ. – Είχε προηγηθεί η απόφαση του Radu Rareș Dușă από το Εφετείο του Κλουζ, που είχε ακυρώσει, μαζεμένες, τρεις Κυβερνητικές Αποφάσεις για την επέκταση της κατάστασης συναγερμού, κατόπιν αιτήσεως των δικηγόρων Mikolt Kapcza και Gabriel Marin https://www.luju.ro/exceptionala-motivare-judecatorul-radu-rares-dusa-de-la-curtea-de-apel-cluj-devoaleaza-pas-cu-pas-santajul-guvernului-toate-aceste-hg-uri-au-impartit-populatia-romaniei-in-persoane-vaccinate-si-nevaccinate-punand-semnul-egalitatii-intre-o-persoana-nevacci
[3] Σ. μεταφ. – Οι δικαστές Ahmed Jabre, Alina Pohrib και Ioana Raluca Carpen από το Εφετείο Βουκουρεστίου (Τμήμα 9 – Διοικητικές και φορολογικές διαφορές) διαπίστωσαν την απουσία τριών αποφάσεων της Εθνικής Επιτροπής για Καταστάσεις Έκτακτης Ανάγκης. Όλα ξεκίνησαν από τις μηνύσεις που είχε καταθέσει ο Adrian Cristian Secu, φοιτητής στην Νομική Σχολή του Οικολογικού Πανεπιστημίου του Βουκουρέστι και απόφοιτος της Σχολής πολιτικής ηλεκτρολογίας και επιστήμης υπολογιστών του Πανεπιστημίου Τρανσυλβανίας, του Μπρασόβ. Απόσπασμα σχετικής απόφασης: «Κυρώνεται η ανυπαρξία της νομοθετικής πράξης και όχι το ανυπόστατο ή το παράνομο αυτής… Τέτοιου είδους γράφημα δεν προκαλεί καμία νομική συνέπεια. Δεν άπτεται κάποιου τεκμηρίου νομιμότητας που θα μπορούσε να ανατραπεί δια της αίτησης ακύρωσης.»
Υ.Γ. – Επιφυλάσσομαι για την ποιότητα της μετάφρασης των αυστηρά νομικών όρων και ζητώ συγγνώμη για τα ενδεχόμενα λάθη.
