Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ WALL STREET ΣΤΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΑΠΟΨΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΟΝΥ C. SUTTON

Κανένας δεν έχει περισσότερες πιθανότητες να εξαπατηθεί από αυτόν που το ψέμα εξυπηρετεί τις επιθυμίες του

(Χόρχε Μπουκάι, Να σου πω μια ιστορία)

Γράψαμε πολλές φορές για το ψέμα. Πολλά ακούγονται τελευταία για την μετά-αλήθεια, που ισοδυναμεί με το ψέμα. Λέμε συχνά για τα ψέματα της πολιτικής και τους ψεύτες πολιτικούς. Για την

υπερβολική ροή πληροφορίας στο διαδίκτυο, που κάνει δύσκολη τη διάκριση της ήρας από το στάχυ. 

Σχεδόν, όμως, ποτέ δε μιλάει κανείς για αυτό που συντηρεί την ίδια την εξαπάτηση: τον εξαπατημένο. Τι είναι αυτό που τρέφει τον εξαπατημένο; Τι είναι αυτό που τον κάνει να προτιμά τελικά το ψέμα; 

Η ελπίδα, θα μπορούσε να πει κανείς. Ίσως η άγνοια ή η ημιμάθεια, θα αντέτεινε άλλος. Περισσότερο, όμως, από όλα φαίνεται ότι οι άνθρωποι επιλέγουν το ψέμα, επειδή αυτό τις περισσότερες φορές ταιριάζει καλύτερα στις επιθυμίες τους.

Πολλές φορές η αλήθεια λέγεται ωμά και κατάμουτρα. Λέγεται χωρίς περιστροφές, αλλά είναι σχεδόν αδύνατο για αυτόν που την ακούει να την αποδεχτεί. Ο λόγος είναι απλός: επειδή δεν του αρέσει.

 Έτσι, όσο κι αν γράφονται και ξαναγράφονται αλήθειες, συχνά οι αναγνώστες θα προτιμούν να διαβάζουν πιο ευχάριστα αναγνώσματα, που οι καλοί ήρωες (αριστεροί, κομμουνιστές, κινηματίες, ακροδεξιοί, δημοκράτες, εθνικιστές, άγιοι με χρυσές προσωπίδες κλπ.) θα νικούν τους κακούς. 

Είναι πολύ ευχάριστα και καθησυχαστικά τα παραμύθια, που μας αφήνουν να ταυτιστούμε με τους καλούς, τους όποιους καλούς της εκάστοτε αφήγησης. 

Τακτοποιούν τον χαώδη κόσμο που μας περιβάλλει και μας αφήνουν να κοιμόμαστε πιο ήσυχα. Και είναι αλήθεια ότι τελευταία όλο και πιο δυσεύρετος είναι ο καλός ύπνος δίχως ηρεμιστικές ουσίες.

Οπότε, οι κουρασμένοι και θολωμένοι, οι απεγνωσμένοι άνθρωποι αρέσκονται να είναι με τους καλούς κι αδικημένους. Αλίμονο, οι άδικοι κι οι κακοί δεν είναι μαζί μας. Είναι οι εχθροί που πάντα πολεμάμε. Το κακό, το πάσης φύσεως κακό, όμως, έχει γίνει εξόχως πιο απρόβλεπτο κι ευέλικτο.

 Φορά συχνότατα τη μάσκα του καλού (ΜΚΟ, «ευσεβής» πιστός, καταληψίας, φιλάνθρωπος, ευεργέτης) και εισχωρεί πιο έξυπνα στο βαθύ μας ύπνο, για να κοιμόμαστε επιπλέον βαθύτερα, να μπαίνουμε όλο και περισσότερο στο καλοβαλμένο ψέμα. Κάποιες στιγμές, ξυπνάμε για λίγο, αποφασίζουμε να μάθουμε την αλήθεια. 

Την αναζητούμε και την βρίσκουμε. Αλλά έχουμε συνηθίσει τόσο την ψευδή εκδοχή της ιστορίας, που είναι δώρον άδωρον. Στρέφουμε πάλι το κεφάλι στην άλλη πλευρά και συνεχίζουμε σα να μην ξέρουμε τίποτε.

Κάτι, όμως, μέσα μας έχει ταραχτεί και χρειάζεται να αποκατασταθεί η ισορροπία. Η ανησυχία μας δε μας επιτρέπει πλέον τον ήσυχο ύπνο. Οπότε, χρειάζεται να αποκατασταθεί το γνωστό μονοπάτι και-κυρίως- η πίστη μας σε αυτό. Ο πιο συνήθης τρόπος είναι αντί να αναγκαστούμε να δούμε την αλήθεια, να κατηγορήσουμε ως ψεύτη αυτόν που τη λέει. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ