Τριπλοεμβολιασμένος και Πλανεμένος

 Νεκταρίου Δαπέργολα

Δρ  Βυζαντινής ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο *  

Πολύ λυπηρό τό γεγονός τῆς ἐκδημίας τοῦ μητροπολίτη Γορτυνίας Ἱερεμία Φούντα, εἶμαι ὑποχρεωμένος ὅμως χάριν τῆς ἀληθείας νά διαφοροποιηθῶ πλήρως ἀπό κάποιους πού τον ἐξυμνοῦν σήμερα ὡς ἀγωνιστή ἱεράρχη. Ἐκτός καί ἄν ἐννοοῦν βεβαίως τήν…ἀγωνιστικότητα πού ὄντως ἐπέδειξε γιά νά ἐπιβάλει τίς μᾶσκες καί γιά νά προβάλει τά ἐμβόλια. Καί ἄν εἶχε μία ἔξωθεν καλή μαρτυρία τά παλαιότερα χρόνια γιά τή θεολογική του συγκρότηση (ὄχι πάντα ἀπολύτως βάσιμη ὅμως καί αὐτή), εἰδικά τήν τελευταία διετία οἱ πλᾶνες του εἶχαν χτυπήσει κόκκινο. 

      Θυμίζω πώς ἦταν βασικός πρωτοστάτης στήν ἐπαίσχυντη προσπάθεια νά ἐνδυθεῖ μέ θεολογικά «ἐπιχειρήματα» ἡ μασκοφορία ἐντός τῶν ναῶν, σέ αὐτόν ἀνήκει μάλιστα καί ἠ περιβόητη φράση ὅτι ὅπως βάζεις ζακέτα μέσα στήν ἐκκλησία, ὅταν κάνει κρύο, κάτι ἀνάλογο εἶναι τό νά βάλεις καί μάσκα, ὅταν κυκλοφοροῦν μεταδοτικές ἀσθένειες (αὐτό ἀκριβῶς δηλαδή πού ἤδη ἀπό πέρσι ἔχω βαφτίσει σκωπτικά «ψευτοθεολογία τῆς ζακέτας»). 

      Γνωστός ἐπίσης γιά τίς θέσεις του ὑπέρ τῆς τυφλῆς ὑπακοῆς τῶν πιστῶν στίς συνοδικές ἀποφάσεις, ἀλλά καί γιά τήν πλανεμένη φράση ὅτι καλύτερα νά εἶσαι μέσα στήν Ἐκκλησία, ἀκόμη καί ἄν αὐτή κάνει λάθος, παρά νά ἔχεις δίκιο καί νά εἶσαι ἐκτός (ἡ ὁποία ἀποτελεῖ φρικώδη διαστρέβλωση μιᾶς φράσης πού εῖχε δῆθεν πεῖ κάποτε ὁ Ἱερός Χρυσόστομος). 

      Καί ὁ θάνατός του μπορεῖ πράγματι νά ὀφείλεται σέ καρδιακά προβλήματα καί στήν εὐρύτερη ἐπιδείνωση τῆς ὑγείας του, ὅπως γράφεται, τό ἐρώτημα εἶναι ὠστόσο τί ἦταν αὐτό πού προκάλεσε τήν ἐπιδείνωση. Πάντως τό ὅτι ἦταν τριπλοεμβολιασμένος (ὅπως εἶχε δηλώσει ὁ ἴδιος πρό μερικῶν ἑβδομάδων), δέν θά τό δεῖτε τώρα γραμμένο σέ κανένα καθεστωτικό κανάλι καί ἱστολόγιο (σέ πλήρη ἀντίθεση βεβαίως με τό ξεσαλωμένο πάρτυ πού θά γινότανε στά ΜΜΕ τῆς καταισχύνης, ἄν νοσοῦσε μέ κόβιντ καί ἦταν ἀνεμβολίαστος). 

      Καί ὅλα αὐτά δέν τά λέμε ἐλεγκτικά ἤ ἐπιτιμητικά, ἀλλά ἐπειδή ἀκριβῶς λόγω τῶν προαναφερθέντων ὁ θάνατός του εἶναι διπλά λυπηρό γεγονός, ἄν ἔφυγε ἀμετανόητος. Τά ἐγκώμια, ἀκόμη καί γιά ὅποια καλά ἔκανε κάποτε, λυπᾶμαι πολύ, ἀλλά εἰδικά αὐτή τη στιγμή εἶναι ἐντελῶς ἄκαιρα καί ἀποπροσανατολιστικά. Ὁ Θεός νά ἐλεήσει τήν ψυχή του καί νά τόν συγχωρήσει γιά τό κακό πού ἔκανε ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων, καθώς καί γιά τίς ψυχές πού παρέσυρε: αὐτό εἶναι τό βασικό σημεῖο πού πρέπει νά τονιστεῖ καί γι’ αὐτό θά πρέπει νά (προσ)ευχόμαστε ἅπαντες. Καί συγχρόνως γιά νά ἀποτιναχθεῖ τό σκοτάδι ἀπό τά βλέφαρα κάποιων (ἐννοεῖται κάποιων ἐκ τῶν δυναμένων ἀκόμη συνιέναι), μέ ἀφορμή αὐτό τό θλιβερό ἀλλά τόσο ἀποκαλυπτικό γεγονός. 

      Ὅλα τά ἄλλα (ἔπαινοι καί ἐφύμνια) ἔχουν δυστυχῶς θέση αὐτή τή στιγμή μόνο στόν «θαυμαστό ἀνάποδο κόσμο» τῆς ἀντινόησης καί τῆς δυστοπικῆς διαστροφῆς. Ὄχι στόν πραγματικό…