ΘΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ, ΣΗΜΑΙΝΩΝ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΙΣΤΟ

ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

+++

Ο ουράνιος Πατήρ προς τα τεκνία μου ομιλώ,
Εγώ να ανορθώσω το κάθε ψυχικό.
Σας μεταφέρω νοερώς, στην τότε εποχή

όταν μέσα στην έρημο μιλούσα στον Μωυσή.

Άφησα τα παιδιά μου απροστάτευτα Εγώ;

Πάντα δεν τα σκέπαζα με το Θείο άυλο φως;

Στο σκότος, ναι, της νύχτας νεφέλη Θεϊκή

μα και στον καύσωνα ημέρας νεφέλη σκιερή.

Αυτά τα διαφύλασσα Ο ΜΕΓΑΣ Ο ΘΕΟΣ,

την ίαση τους έδιδα κοιτώντας το Σταυρό.

Από θανατηφόρα φίδια, ανάσταση εμπρός.

Ξηρά τη θάλασσα έκανα,

επέρασαν αυτοί

και ο στρατός του Φαραώ

κατεποντίστη ευθύς.

Πάντα η παρουσία μου σε εκείνους εμφανής,

μαζί τους εμιλούσα μέσω του Μωυσή.

Γιατί λοιπόν ‘συ άνθρωπε τώρα ολιγοπιστείς;

Εσέ ρωτάω ο Άναρχος ΘΕΟΣ Ο ΑΨΕΥΔΗΣ.