Ο Α-ΛΟΓΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΚΡΑΙΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΘΥΝΗ

Του Γιώργου Νούτσου (**)

Ετερόκλητες συμπλεύσεις. Απλών ανθρώπων, που απλά φοβούνται και διστάζουν, μέχρι ακραίων… παντός χρώματος, πάσης φυλής και αδιευκρινήστου κοινωνικής συνομοταξίας.

Όλοι αυτοί, ενδύθηκαν μανδύα πολεμοχαρή, επιστράτευσαν εωσφόρους, σατανάδες, οικονομικές ολιγαρχίες, ρομποτάκια, καταγγέλλοντας προσπάθειες ελέγχου ή και «πεθαμού» της ανθρωπότητας.

Εκμεταλλεύτηκαν την – λογική υπό προϋποθέσεις – ευαισθησία μερίδας συμπολιτών μας, που αντιδρούν στην υποχρεωτικότητα και σχηματοποίησαν όλοι μαζί έναν περίεργο χυλό, που όμως εξακολουθεί να παραμένει άγευστος και άοσμος, χωρίς προορισμό και στόχο, πέρα από την γενική αναταραχή, την οχλαγωγία, την εμετική βία, το άλογο πάθος, την εμμονική υπερβολή, την στείρα άρνηση.

Η παραδοξότητα μάλιστα σπάει κόκκαλα, όταν έχουν το θράσος να αποδίδουν την ευθύνη της ακραίας αντιπαράθεσης στην τεράστια σιωπηλή μάζα των υποστηρικτών του εμβολιασμού, που είναι πασιδήλως γνωστό, πως λειτουργεί με υπέρτατο κοινωνισμό, με εμπιστοσύνη στις Εθνικές ηγεσίες, με αναγνώριση του διαχρονικού αγώνα της επιστήμης, πενθώντας σιωπηλά για τις εκατόμβες των νεκρών κι ευχόμενη βιωματικά, μέσα από την συντεταγμένη συμπεριφορά, την κοινωνική ομοθυμία και την σύνεση, σύντομα να υπάρξει διέξοδος στο τραγικό απάνθρωπο αδιέξοδο που βιώνουμε δυο χρόνια τώρα.

Στην υστερία δεν μπορείς να αντιπαραβάλεις υστερία, γιατί είναι δεδομένο, πως ως μη original υστερικός, θα ηττηθείς.

Στον παραλογισμό δεν μπορείς να αντιτάξεις επιχειρήματα, γιατί είναι βέβαιο πως δεν θα εισακουστούν.

Στην γραφικότητα, δεν μπορείς με γραφικότητα να αντιπαρατεθείς, γιατί θα κινδυνεύσεις να ταυτιστείς με εκείνο το οποίο αντιμάχεσαι.

Στην ακραία λεκτική – και όχι μόνο – βία, δεν μπορείς με βία να απαντήσεις, γιατί σε μια μόνο στιγμή, θα καταλυθεί ότι με κόπο και χρόνια πολλά καταφέραμε… να στεριώσουμε δηλαδή την ταλαίπωρη αυτή χώρα…

Όταν κάποιοι «καλοί χριστιανοί» συνομολογούν, πως είδαν προχθές τη μορφή της Παναγίας στον Άγιον Όρος και την άκουσαν να τους λέει, ότι το μπόλι το φτιάχνουν εωσφορικές λεγεώνες σε εργαστήρια κρυμμένα στους δακτυλίους του Κρόνου, απλά χασκογελώ… (*)

Όταν οι περιώνυμοι «Θεματοφυλακες» δημιουργούν την δική τους «αστυνομία» και συλλαμβάνουν πολίτες, ασκώντας βία, ασχημονώντας και παραβιάζοντας κατάφωρα αυτό για το οποίο δήθεν κόπτονται, δηλαδή τον Συνταγματικό μας Χάρτη, αρχίζω και προβληματίζομαι…

Όταν οι ίδιοι πάλι, σύμφωνα με ντοκουμέντα που φέρνει στο φως η ΕΡΤ, δεν διστάζουν να υπογράψουν δήθεν ιερές δηλώσεις, ότι θα πάρουν τον νόμο στα χέρια τους, απειλώντας ακόμα και με εκτελέσεις, διπλοανησυχώ….

Όταν κάποιοι από τους παραπάνω αυτοαποκαλούμενοι και «αυτόχθονες-ιθαγενείς» Έλληνες κραυγάζουν, πως αυτοί δεν είναι τιποτένια ανθρωπάκια από τον ασήμαντο πλανήτη Γη, αλλά κρατούν από τους Αστροναύτες-Αργοναύτες που ήρθαν εδώ από τον Σείριο, με αρχηγό τον Μίνωα, αντιλαμβάνομαι πια πως έχω να κάνω με «πειραγμένους» και δυνητικά επικίνδυνους… (*)

Όταν τέλος, κάποιοι από αυτούς, προφανώς οι άτυποι διανοητές τους, πολέμιοι του covid και της γραφής και παρασυρμένοι από την άποψη του Πλάτωνα, που υποστήριζε πως «η γραφή κάνει κακό στη μνήμη»… παρέδωσαν στην πυρά παιδικό βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά, πλέον αρχίζω και οργίζομαι… (*)

Οργίζομαι, γιατί αδυνατώ να κατανοήσω, όχι το πώς λειτουργούν αυτοί, αλλά το πώς λειτουργούν όλοι εκείνοι, που αποφασίζουν να τους ακολουθήσουν…

Δεν αντιλαμβάνονται πως υποτιμούν τον εαυτό τους;

Πως ταυτίζονται άθελά τους με πρακτικές και άλογες λογικές που σίγουρα δεν τους εκφράζουν;

Πως κάποιοι εκμεταλλεύονται την αδυναμία τους να αξιολογήσουν έναν καινοφανή κίνδυνο, κυριευμένοι από τον φόβο για το άγνωστο, που αίφνης εισέβαλε στη ζωή τους;

Δεν βλέπουν; Δεν κρίνουν; Δεν αποκρυπτογραφούν πως εδώ κάτι δεν πάει καλά; Πως οι φλάντζες έχουν καεί και πως η μηχανή κόλλησε;

Είναι αρκετός ο φόβος του άγνωστου, η αμφισβήτηση της επιστήμης ή η επίκληση της προσωπικής ελευθερίας που δήθεν παραβιάζεται, για να γίνουν ένα με τους ακραίους και άλογους ;

Η δική μου λογική και η στοιχειώδης έστω νοημοσύνη που θεωρώ πως διαθέτω, δεν μου επιτρέπουν να κλείσω μάτια και αυτιά σε όλα τα παραπάνω. Δεν μπορώ να γίνω παρακολούθημα παραλογισμών και ακροτήτων. Αυτό μου επιβάλλει ο στοιχειώδης σεβασμός στον εαυτό μου, στους γύρω μου, στην οργανωμένη σύγχρονη κοινωνία που επέλεξα να ζήσω, στο μέλλον των παιδιών μου, για το οποίο εγώ και οι επιλογές μου, φέρουμε ακέραια την ευθύνη…

Όταν λοιπόν η λογική κατάφορα βιάζεται και η κοινωνία ενσυνείδητα κατακερματίζεται, έχουμε χρέος, όσοι ακόμα έχουμε το μυαλό για να σκεφτόμαστε, να στηρίξουμε δυνατά την αλήθεια, τη λογική, με πραγματισμό και δεδομένα, που είναι αδύνατον να αμφισβητηθούν. Η σιωπηρή καταδίκη, η άκριτη και αναντίδραστη ανάγνωση ή θέαση, ισοδυναμεί με φυγή… και η φυγή ως γνωστόν, πέραν του ότι αποτελεί επιλήψιμη ηθική αυτουργία και συγκάλυψη… παράλληλα δημιουργεί κενό, που μια κάποια άλλη ακραία παρουσία, θα σπεύσει να το καλύψει.

Να γιατί γινόμαστε μάρτυρες όλων αυτών των κατάπτυστων πρακτικών, των «εν εξαλλω» τελούντων συνΕλλήνων μας, που αν και ετερόκλητοι, ομοθυμούν στην απολυτότητα των εννοιολογικών ακροτήτων τους και την βίαιη επιβολή τους.

Η σκέψη μας, ο λόγος μας, η γραφή μας , τα επιχειρήματά μας είναι το μέσο για να πετύχουμε. Και επιτυχία για μας, σημαίνει πίστη και αγώνα για αξίες αναντικατάστατες και θεμελιώδεις, με θεμελιωδέστερη όλων ποια άλλη από την ίδια την ανθρώπινη ζωή …

Τροχοδρομούμε λοιπόν τη στάση μας, ανασύρουμε τα επιχειρήματα μας και σηκώνουμε ανάχωμα στην ευτέλεια και την καταισχύνη, με «πολιορκητικό μας κριό» τον σεβασμό στην Ανθρώπινη ζωή και την πίστη στην Τροφοδότρα Ελπίδα…!

(*) Δανείστηκα κάποια στοιχεία από το άρθρο του Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή με τίτλο … « “Τάγματα θεματοφυλακής” και κάψιμο βιβλίων στην Ελλάδα του 2021»

(**) Πρώην δήμαρχος Γρεβενών